ฉันมี่เรื่องหลายเรื่องที่คิด ไม่รู้จะหาทางออกยังไงไม่รู้จะปรึกษาใครกลัวเค้ารำคาญ ปรึกษาเพื่ินก็กลัวเพื่อนว่าปรึกษาพ่อแม่ก็เหมือนจะเอาเรื่องไปเพิ่มให้แกต้องคิดหนัก
เรื่องแรกเลยคือตอนนี้ครอบครัวก็ลำบากหาทางออกไม่ได้ไม่รู้จะไปทางไหน คือพ่อกับแม่ตอนนี้มีหนี้สินท่วมหัว แต่ไม่ไปหางานทำ คือตอนนี้เศรษฐกิจแบบนี้ใครๆก็มีปัญหา คือแกจะหาทางแค่ยืมเงินดอกเค้าอยากเดียว ก็ไม่มีคนกล้าปล่อยเพราะเศรษฐกิจไม่มี
เรื่องที่สอง เรื่องที่น้องก็ต้องเรียนเราก็อยากเรียนแต่พ่อกับแม่ไม่มีตังส่ง ไม่รูจะทำยังไงเลยคิดว่าจะหยุดเรียนเพื่อนก็บอกว่าจะหยุดหรอมันเสียเวลาน่ะ
เรื่องที่3เรื่องนี้เกิดขึ้นบ่อยโดนทุกวัน ก็เรื่องแม่บ่นนิแหละ ทุกเช้าแม่จะตื่นมาบ่นเรื่องตื่นสายทุกวันคือไม่เข้าใจว่าแกจะบ่นทำไมให้เป็นทุกข์ตัวเอง คือตื่น6โมงบ้าง6โมงครึ่งบางนี้คือสายของแก แล้วเรากับแม่นี้ทะเลาะกันบ่อยมาแกจะชอบหาเรื่องทะเลาะบ่อยมาก คือเราจะเป็นคนที่เวลาโดนบ่นหรือโดนด่าจะเงียบไม่พูดไม่คุยด้วยจนกว่าจะมาพูดกับเราซึ่งมันเป็นนิสัยส่วนต้วเราไปแล้วและไอ้นิสัยนี้แหละแม่แกมองเราเป็นลูกอกตัญญูบอกว่าถ้าเก่งนักก็ไปอยู่กับคนอื่นเลย ทุกวันนี้ก็เป้นภาระของแก เป็นคนไม่มีสมอง คือเราคิดทุกวันแหละเราคิดจนสมองจะระเบิดคิดจนปวดหัวข้างเดียว แกไม่เคยถามไม่เคยใส่ใจสนใจเลย
และเรื่องสุดท้าย คือพ่อเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ซึ่งเราก็อาจได้นิสัยเงียบมาจากแก เราเห็นเวลาทุกๆเช้าแกจะมานั่งข้างพนังบ้านแล้วก็สูบบุหรี่เรารู้ว่าแกเครียด แต่จะให้เราทำไงล่ะ เราก็อายุ18คือดูเหมือนคนไม่มีสมองมักจะโดนแม่เรียกแบบนี้ประจำ
ซึ่งตอนนี้เรากลัวว่าปัญหาพวกนี้เราจะหาทางออกให้มันโดยการคิดแบบคนไร้สติ จบปัญหาแบบคนโง่ คนไร้สมองแบบที่แม่เรียกน่ะสิ
จะทำไงดี.
แบบนี้เรียกว่าครอบครัวมีปัญหาไหม?
เรื่องแรกเลยคือตอนนี้ครอบครัวก็ลำบากหาทางออกไม่ได้ไม่รู้จะไปทางไหน คือพ่อกับแม่ตอนนี้มีหนี้สินท่วมหัว แต่ไม่ไปหางานทำ คือตอนนี้เศรษฐกิจแบบนี้ใครๆก็มีปัญหา คือแกจะหาทางแค่ยืมเงินดอกเค้าอยากเดียว ก็ไม่มีคนกล้าปล่อยเพราะเศรษฐกิจไม่มี
เรื่องที่สอง เรื่องที่น้องก็ต้องเรียนเราก็อยากเรียนแต่พ่อกับแม่ไม่มีตังส่ง ไม่รูจะทำยังไงเลยคิดว่าจะหยุดเรียนเพื่อนก็บอกว่าจะหยุดหรอมันเสียเวลาน่ะ
เรื่องที่3เรื่องนี้เกิดขึ้นบ่อยโดนทุกวัน ก็เรื่องแม่บ่นนิแหละ ทุกเช้าแม่จะตื่นมาบ่นเรื่องตื่นสายทุกวันคือไม่เข้าใจว่าแกจะบ่นทำไมให้เป็นทุกข์ตัวเอง คือตื่น6โมงบ้าง6โมงครึ่งบางนี้คือสายของแก แล้วเรากับแม่นี้ทะเลาะกันบ่อยมาแกจะชอบหาเรื่องทะเลาะบ่อยมาก คือเราจะเป็นคนที่เวลาโดนบ่นหรือโดนด่าจะเงียบไม่พูดไม่คุยด้วยจนกว่าจะมาพูดกับเราซึ่งมันเป็นนิสัยส่วนต้วเราไปแล้วและไอ้นิสัยนี้แหละแม่แกมองเราเป็นลูกอกตัญญูบอกว่าถ้าเก่งนักก็ไปอยู่กับคนอื่นเลย ทุกวันนี้ก็เป้นภาระของแก เป็นคนไม่มีสมอง คือเราคิดทุกวันแหละเราคิดจนสมองจะระเบิดคิดจนปวดหัวข้างเดียว แกไม่เคยถามไม่เคยใส่ใจสนใจเลย
และเรื่องสุดท้าย คือพ่อเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่ซึ่งเราก็อาจได้นิสัยเงียบมาจากแก เราเห็นเวลาทุกๆเช้าแกจะมานั่งข้างพนังบ้านแล้วก็สูบบุหรี่เรารู้ว่าแกเครียด แต่จะให้เราทำไงล่ะ เราก็อายุ18คือดูเหมือนคนไม่มีสมองมักจะโดนแม่เรียกแบบนี้ประจำ
ซึ่งตอนนี้เรากลัวว่าปัญหาพวกนี้เราจะหาทางออกให้มันโดยการคิดแบบคนไร้สติ จบปัญหาแบบคนโง่ คนไร้สมองแบบที่แม่เรียกน่ะสิ
จะทำไงดี.