การทำดีกับคนที่ไม่ชอบคือการตีสองหน้าเหรอ

คือปกติเราจะปฏิบัติตัวต่อคนรอบข้างเหมือนๆกันหมดไม่ว่าจะเป็นคนที่เราชอบ ไม่ชอบ หรือว่าเฉยๆ

กับคนที่เราไม่ชอบ เราก็จะไม่แสดงออกว่าไม่ชอบ ถ้าเขาพูดกับเรา เราก็จะพูดด้วย ถ้าขอให้ช่วยไม่เหลือบ่ากว่าแรงเราก็ทำ มาขอคำปรึกษา​เราก็ให้ อยากระบายเราก็ฟัง ถ้ามีใครมาชวนนินทาคนๆนั้นเราก็จะไม่ร่วมนินทา

เอาง่ายๆเลยคือคนรอบข้างเราไม่มีใครรู้เลยว่าเราชอบหรือเกลียดใครบ้าง

ทีนี้มีครั้งหนึ่ง​มีคนทำเรื่องแย่ๆกับเรา เราก็ไม่ชอบเขามาตั้งแต่นั้น ถามว่าไปคอยหาเรื่องเขากลับไหม เราก็ไม่ทำ แต่ถามว่ายกโทษให้ไหม เอาจริงๆเราก็ว่าไม่หรอกไม่งั้นจะไม่ชอบหน้ามาจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไง เราว่าเราแค่ขี้เกียจทำเรื่องยุ่งยากอย่างการไปมีเรื่องกับคนอื่นมากกว่า

แต่มาช่วงนี้คนที่เราไม่ชอบมีปัญหา หาคนช่วยแล้วก็ไม่มีใครช่วยได้นอกจากเรา เขามาขอให้เราช่วย เราก็ช่วยเขาไป

ทีนี้เพื่อนเราคนหนึ่งที่รู้ว่าเราเคยมีปัญหากับคนคนนั้นก็มาถามว่าจะไปช่วยทำไม เป็นมันคงเกลียดขี้หน้ากันตายไปแล้ว

เราก็บอกไปว่าความจริงก็ไม่ชอบ แต่ก็ไม่ได้มีเหตุผล​อะไรที่จะไม่ช่วย ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันไปอีกพักใหญ่ๆ เลือกทางที่จะอยู่ด้วยกันอย่างสบายใจได้มันก็ดีกว่า ช่วยเขาวันนี้เผื่อวันข้างหน้ามีเรื่องอะไรกันขึ้นมาอีกเขาจะได้เกรงใจเราบ้าง

ทีนี้เพื่อนเรามันบอกว่าถ้าวันไหนเราไม่ชอบมันขึ้นมาก็บอกเลยว่าไม่ชอบ ไม่ต้องมาทำดีด้วยนะ มันไม่ชอบคนที่ต่อหน้าทำอย่างหนึ่ง แต่ลับหลังรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง

เราก็งงเลยว่ามันผิดตรงไหน ก็แค่ไม่ชอบ แค่เคยโกรธมากๆ ไม่ได้เกลียดสักหน่อยทำไมจะช่วยเหลือกันไม่ได้ แล้วทำแบบนี้มันทำให้เราเป็นคนไม่จริงใจเหรอ