ปรึกษาค่ะ รู้สึกสับสนในความคิดตัวเอง

สวัสดีค่ะ
หนูมีเรื่องปรึกษาเกี่ยวกับสภาวะจิตใจตอนนี้ค่ะ เรื่องคือครอบครัวหนูประกอบด้วยหนู คุณพ่อ และคุณแม่ค่ะ แต่ทุกวันหยุดก็จะไปมาหาสู่ทานข้าวกับญาติทางฝ่ายคุณพ่อทุกอาทิตย์ คือหนูค่อนข้างสนิทกับญาติฝ่ายคุณพ่อ แต่ถ้าเทียบแม่กับพ่อ หนูจะค่อนข้างสนิทกับคุณแม่มากกว่าเล็กน้อย
แล้วคือทางญาติคุณพ่อกับแม่หนูเหมือนจะไม่ค่อยลงรอยกัน คือหนูก็ไม่แน่ใจ แต่เวลาเจอกันก็เหมือนครอบครัวปกติไม่ได้มีอะไร มีเรื่องอะไรถ้าญาติคุณพ่อวานมาแม่ก็ช่วยทุกอย่างอย่างเต็มใจ แต่พอลับหลังก็จะชอบบ่นอีกฝ่าย เป็นอย่างนี้มานานมาก จนหนูรู้สึกชิน ไม่ได้สนใจที่เขาบ่นกัน คิดว่าคงเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ธรรมดา
แต่เมื่อไม่นานมานี้ 2 ฝ่ายทะเลาะกันค่อนข้างหนักพอสมควร ส่วนตัวคิดว่าคุณแม่เป็นฝ่ายถูก หลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ แต่หนูรู้สึกได้ว่าต่างฝ่ายต่างไม่พอใจอีกฝ่ายมากขึ้น บ่นให้หนูฟังหนักขึ้น เยอะขึ้น จนหนูที่เป็นคนกลางรู้สึกอึดอัดมาก แต่ด้วยความที่สนิทกับคุณแม่ก็จะค่อนข้างเข้าข้างคุณแม่เล็กน้อย
เคยมีเหตุการณ์ที่ญาติฝ่ายคุณพ่อวานให้คุณแม่ทำธุระบางอย่างให้ แต่หนูแสดงท่าทีไม่พอใจออกไปว่าทำไมต้องมาใช้แม่ด้วย ทั้งๆ ที่ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าแม่ต้องเต็มใจทำให้แน่ หลังจากนั้นหนูร้องไห้ค่ะ เหมือนเป็นความรู้สึกผิดที่ทำอย่างนั้นออกไปเพราะหนูก็รักญาติฝ่ายคุณพ่อมากๆ แต่สักพักก็รู้สึกว่าเขาควรไปวานคนอื่นในครอบครัวเขา ทำไมต้องเป็นแม่หนูด้วย เป็นความรู้สึก 2 อย่างนี้วนๆ อยู่ในหัว ตีกันไปตีกันมาอะค่ะ
แล้วก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ ยังนี้เกิดบ่อยครั้ง หนูรู้สึกสับสนในตัวเองมากเลยค่ะ เพราะทุกครั้งที่เห็นด้วยกับฝ่ายหนึ่ง หนูจะรู้สึกต่อต้านอีกฝ่ายขึ้นมาทันที ทั้งๆที่ก็เป็นญาติกันหมด หนูรู้สึกผิดและสับสนมากค่ะ

คำถามคือ หนูควรจะทำตัวอย่างไรดีค่ะ หรือนี่เป็นเรื่องปกติของทุกครอบครัว
ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบมากนะค่ะ ขอโทษเขียนวนไปวนมาเข้าใจยากหน่อย