ต้องบอกก่อนนะคับผมเป็นคนกรุงเทพคับผมคุยกับผู้หญิงคนนี้มา2-3 ปีแล้วคับผู้หญิงคนนี้อยู่ต่างจังหวัดคับไกลกันมากคุยตั้งแต่สมัยเล่นพินบีบีนะคับในช่วงที่คุยก็คุยกันทางข้อความคับแล้วก็ทางโทรศัพท์บางทีผมก็ส่งรูปของผมให้เค้าบ้างเค้าก้ส่งรูปของเค้ามาหาให้ผมนะคับในรูปเค้าสวยมากยอมรับเลยว่าน่ารัก ขาว สูง หุ่นดี ตรงสเปคผมมากเลยคับเราก็คุยกันมาตลอดนะคับเค้าก้จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเค้าในแต่ละวันให้ผมฟังอยู่เสมอ ผมชอบนะคับฟังเรื่องที่เค้าเล่าได้แบบไม่เบื่อเลยคับ เรียกได้ว่าผมรักเค้าเต็มๆเลยคับ เค้าอยากได้อะไรผมก็ซื้อให้นะคับซื้อส่งไปรษณีย์ไปให้ตลอดแต่บางทีเค้าก้ส่งกลับมาบ้างนะคับเป็นเสิ้อ เป็นพวงกุญแจ เป็นตุ๊กตาอะไรแบบนี้อะคับ เราก็คุยกันมาจน2ปีได้ละคับแบบไม่เหนหน้ากันเลยนะคับได้ยินแต่เสียง จนมาช่วงยุคไลน์เริ่มเข้ามาอะคับก็เปลี่ยนจากบีบี เป็นไอโฟนคับเปลี่ยนทั้งคู่เลยคับเค้าเปลี่ยนผมก็เปลี่ยนผมก็ทำแบบนี้ทุกวันอะคับคุยกันตลอดจนวันนึงผมอยากจะวิดีโอคลอหรือเฟสทามคุยกับเค้าบ้างอะคับเข้าใจความรู้สึกไม่คับอยากเห็นเค้าแบบตัวจริงๆว่าเค้าทำอะไรอยู่อารมณ์แบบผมก็เห็นเค้าเค้าก็เห็นผม แต่พอผมพูดไปเข้าก็จะบ่ายเบี่ยงตลอดเลยคับแบบไม่อยากคุยบ้าง หน้าสดมันไม่สวยบ้าง แต่มีครั้งนึงเค้าโทรเข้ามาคับแต่ผมนอนแล้วเค้าวิดีโอคลอเข้ามา ผมก็ดีใจสุดๆเลยคับที่เค้าวิดีโอคลอมาผมก็รีบกดรับเลยคับแต่กลับได้ยินแต่เสียงเค้าเหมือนเดิมคับภาพเป็นภาพมึดๆผมก็บอกทำไมไม่เปิดไฟให้มันแจ้งๆเค้าก็บอกชี้เกียจเดินไปเปิด แต่ผมก็ไม่ได้อะไรนะคับแต่ก็สงสัยนึกในใจว่าจะไม่ยอมให้ผมเห็นหน้าแบบจริงๆเลยหรอ ผมเป็นผู้ชายนะคับทำงานบางทีเพื่อนที่ทำงานมันก็รู้แหละคับว่าผมคุยกับเค้าแค่คนเดียวมันก็จะแซวๆว่า เห้ยเมื่อไหร่จะพามาเจอหน้าซักที คุยกันตั้งหลายปีไม่เคยเจอหน้ากันซักทีได้ยินแต่เสียงหรือรูปภาพที่เค้าส่งมาให้ดู จนแม่ผมก็ถามนะคับว่าคุยกันมาตั้งนานไม่เห็นพามาให้แม่เจอหน่อย ผมก็ไปเล่าให้เค้าฟังนะคับ เค้าก็ขรรมแล้วก็บอกมันยังไม่ถึงเวลา ผมก็ไม่ได้อะไรคับแต่ก็แอบเสียใจนะคับว่าเค้ามีอะไรปกปิดผมอยู่รึเปล่า
อยากรู้ความจริงของแฟนคับ