กระทู้นี้เป็นครั้งแรก..หากมีไรผิดพลาดต้องขออภัยนะคะ
เริ่มเลยนะคะ คือเรากับสามีเก่า แต่งงานมีลูกด้วยกัน 1 คน (เล่าเท้าความย้อนหลังไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว) จะขอเรียกสามีเก่าว่า "บี" นะ เราคบกับบีได้ไม่นานมาก บีก็พาแม่มาขอเราแต่งงาน และมีการพูดคุยกับทางแม่เราว่าจะมีการจัดงานเลี้ยงเล็กๆ เฉพาะญาติพี่น้องของ 2 ฝ่าย ประมาณ 10 โต๊ะ(ทำอาหารเองเลี้ยงกันเอง) พอพูดคุยกันเสร็จก็ให้ทางแม่เราเป็นคนหาฤกษ์และดำเนินการ ส่วนเราก็ไปอยู่บ้านบี และแม่บีก็เอาสร้อยทอง 1 บาทให้ 1 เส้น อีกไม่กี่วันต่อมา แม่บีบ่นว่าให้แม่เรา ว่าจัดงานใหญ่ เชิญแขกมาก ไหนว่าจะเลี้ยงแค่นี้ เพราะนางพูดประมาณว่าค่าใช้จ่ายเยอะ ซึ่งเราอยู่ในห้องนอนแต่ได้ยินเพราะเป้นบ้านไม้เสียงมันลอด เราก็เดินออกไปถามเลยว่าพูดอะไรได้ยินหมด พอนางรู้ว่าเราได้ยินนางก็โกรธและโมโห ส่วนเราก็โมโหนะเพราะว่าให้แม่เรา นางด่าเราเลยขึ้นกู เราโมโหก็ขึ้นมั่ง นางเถึยงเราไม่ได้ก็รีบไปเปิดประตูหน้าต่าง แล้วตะโกนเลย "เจ้าข้าเอ้ยช่วยมาดูอีลูกสะใภ้ปากหมา มันเถียงคำไม่ตกฟาก" ตะโกนหลายครั้ง แต่ไม่มีใครสนใจนาง เราก็บอกนางว่าถ้าอยากอายขายขี้หน้าก็ตะโกนต่อไป เราไม่แคร์เพราะเราไม่ผิด ส่วนเราก็บอกบีว่าเราจะกลับบ้านจะไปกับเรามั้ย ส่วนนางก็รีบบอกบีเลยว่า ถ้าไปไม่ต้องมาเรียกกูว่าแม่ เราก็บอกบีว่าแล้วแต่นะ ไม่แคร์ เลือกเอาละกัน (ตอนนั้นเราท้องได้ประมาณ 1 เดือน) เราบอกว่าเลิกก็ได้ส่วนลูกในท้องเราจะทำแท้ง เพราะเราไม่ต้องการตั้งแต่แรกอยู่แล้ว บีตัดสินใจว่าจะไปกับเราในตอนนั้น ตั้งแต่นั้นเราไม่เคยไปเหยียบที่บ้านบีอีกเลย ส่วนบีก็กลับไปที่บ้านบ้าง เราไม่ว่าเข้าใจความเป็นแม่ลูกกัน
หลังจากเราคลอดลูก ได้ 1 เดือน เรามีกำหนดรับพระราชทานปริญญา ที่ ตจว. จริงๆเราไม่ได้อยากไปรับ แต่แม่เราอยากไปเห็นที่เราสวมชุดครุย เราก็เลยตัดสินใจไป แต่ห่วงลูกมาก แม่เราบอกว่าจะเอาไปด้วย เราก็ตกลง แต่พอใกล้วันรับจริง แม่ของบีคุยกับบีว่าเอาหลานมาฝากก็ได้ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องคิด ตอนนั้นเราจะกลับบ้านแต่แม่เราไม่ยอม เราก็เลยยอมแม่เรา พอกลับจากรับปริญญา เรารีบตรงมาที่บ้านบีและเอาลูกคืนเลย ส่วนนางหน้าหดเลย เราก็ไหว้นางนะ หลายวันต่อมาบีก็คะยั้นคะยอให้เราไปบ้านนาง เราก็ไปแต่ใจมันไม่เหมือนเดิมเพราะเห็นแก่บี ระหว่างที่อยู่บ้านเรา บีก็มักจะกลับบ้านเกือบทุกเย็น เพื่อไปหาเพื่อนกินเหล้า กลับมาก็ 3-4 ทุ่ม ไม่ค่อยช่วยเราเลี้ยงลูก วันไหนแฮงค์ก็ลางาน อ้างว่าไม่สบาย แต่ดีที่บ้านเรามีแม่และยายเราช่วยดูลูก ก็ผ่อนแรงเราไปบ้าง ส่วนค่าใช้จ่ายเลี้ยงลูก ก็ไม่ค่อยได้จากบีหรอก แต่เราโชคดีที่พ่อเราให้เงินไว้ใช้ เพราะตอนนั้นเรายังไม่มีงานทำ บางทีบีไม่มีเงินกินข้าวด้วยซ้ำเราก็ให้ไป ชุดทำงานเก่าๆ ขาดๆ แม่เราสงสารก็ซื้อให้บ้าง รวมถึงกางเกงในด้วย
พอลูกได้ 8 เดือน เราได้งานทำที่ศูนย์ราชการ (ระหว่างนั้นพ่อเราชวนบีไปสมัครงานที่เดียวกับพ่อเรา เพราะเขาต้องการคนใน แล้วบีก็ได้งานนั้น) บางครั้งกลับดึกมาก เหนื่อยเพลีย เพราะเราต้องเคลียร์งบประมาณบางครั้งถึงตี2ตี3 โชคดีที่เจ้านายเป็นผู้หญิงทั้ง 2 คน วันไหนเลิกงานไว เจ้านายก็จะชวนเราไปซื้อของ แต่จริงๆ ก็โกหกเราเพื่อไปซื้อนมให้ลูกเรา เพราะเอาเงินให้เรา เราไม่รับ ส่วนบีก็ซื้อนมให้ลูกนะ ซื้อให้แค่เดือนละ 2 กล่อง ส่วนลูกเราจ้ำม้ำ กินนมเยอะมากจะพอหรอคะ (ที่มาเล่ามาเพื่ออยากให้รู้ข้อมูลบี) เราทำงานที่ศูนย์ราชการได้ประมาณ 5 เดือน ก็เปลี่ยนงาน ระหว่างนั้นก็เรียนปริญญาเฉพาะทางอีก 1 ฉบับ ตอนเรียนเราได้รู้จักเพื่อนมากามาย ก็เรียนมาประมาณ 2 เดือน เพื่อนๆบอกเรามาเรียนไม่ค่อยทัก และชอบหลับในเวลาเรียน (ตอนนั้นที่ทำงานจะมีการประเมิน และเราเป็นเลขาต้องเตรียมข้อมูลเยอะ เลยไม่ค่อยได้พักผ่อน) เพื่อนๆเลยนัดมีทติ้ง และก็เป็นครั้งแรกที่เราไปดื่ม พอบีรู้ก็มาด่าเราหาว่าเรามากับชู้ ทั้งๆที่เพื่อนเต็มโต๊ะ บีไม่ยอมฟังคำอธิบายจากเราและเพื่อน เราก็โอเคไม่ทน เพราะระหว่างที่อยู่ด้วยกันบีก็กินทุกวันเราไม่ว่า จะเตือนแค่ว่ากินให้รู้จักเวลา เพื่อนที่เรียนด้วยกันจะนัดมีทติ้งทุก 1 เดือน ตอนนั้นลูกก็เริ่มโตได้ประมาณ 1 ขวบครึ่ง มีมีทติ้งครั้งนึงเราต้องไปส่งเพื่อนผู้ชายและผู้หญิงที่เรียนด้วยกัน แต่ผู้หญิงลงไปก่อนเหลือผู้ชาย เพราะไม่ไกลจากบ้านเรา ซึ่งเป็นความจำเป็น แต่บีเห็นเราคิดว่ามากับชู้ ขับมอไซไล่ตามเรา เราก็จอดและบอกว่าเพื่อน บีไม่เชื่อ ก็ทะเลาะกัน เราก็จอดให้เพื่อนผู้ชายลงแล้วหาทางกลับเอง ส่วนเราก็กลับบ้านพร้อมบี บีก็ชวนทะเลาะอีก เราก็เลยไล่ให้บีกลับบ้าน อีกวันต่อมาบีโทหาเราบอกว่าเลิกกัน และให้เราไปหย่า เราก็พยายามอธิบายแต่บีไม่ฟังเรา เราก็วางสาย บีก็โทมาอีกหลายครั้งเราก็ไม่รับ แล้วบีก็โทเข้าที่ทำงานเรา แล้วบอกให้เราไปหย่าตอนนั้นเลย เราก็วางสาย ก็โทมาเรื่อย เราก็เลยไปที่อำเภอ หย่าซะให้เรียบร้อย เราเสียใจมาก ไม่กล้าบอกแม่ แอบร้องไห้ แต่ยังไม่จบ วันต่อมาบีโทมาหาเรา ขอโทษ และขอให้เรากลับไปจดทะเบียนสมรสใหม่ เราอึ้งมาก แต่เราก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าไม่จด เราถามบีว่าตอนทำไม่คิด บีบอกแค่ว่าขอโทษ ตอนนั้นโมโห....ส่วนเราเก็บไว้เป็นบทเรียน แต่เราก็ยังกลับไปคบบีนะ แต่ก็ไม่ค่อยให้นอนบ้านเราหรอก ให้มาบ้าง แต่ก็ไม่นานเพราะบีก็นิสัยเหมือนเดิม คือ ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่เป็นผู้นำครอบครัว เพราะตอนที่เราขอเงินบีบอกไม่มี พยายามจะหามาให้ แต่ก็ไม่เคยได้ เราก็ต้องเป็นฝ่ายหาเงินเพื่อซื้อนมให้ลูก มีครั้งนึงวันเด็ก บีกำลังเริ่มคบกับผู้หญิงคนใหม่ ซึ่งระหว่างนั้นก็ยังมานอนกับแล้วไม่คุยกันไม่ถึงอาทิตย์ บีรับผู้หญิงคนนั้นกับหลานๆ ไปเที่ยววันเด็ก เราไม่ได้เสียใจที่คบผู้หญิงนะ เราเสียใจที่ทำไมเด็กๆพวกนั้น ไม่เป็นลูกเรา แม่เราเจอเข้าแล้วถามเรา เราก็เลยบอกว่าหย่ากันแล้ว สรุป...เราเลิกขาด แต่ก็ให้มาเจอลูกได้บ้าง บางครั้งมารับลูกเราไปเที่ยวบ้าน เราถามลูกเราได้กินข้าวกับอะไร ทุกครั้งก็จะมีคำตอบเดียวคือ ไข่ เท่านั้น ต่างจากที่เราเลี้ยงลูกได้กินหลายอย่าง ให้เงินลูกเรานะไม่เกิน 20
พอลูกเริ่มเข้าโรงเรียน เราขอเงินค่าเทอม บอกว่ายังไม่มี ออกไปก่อนเดี๋ยวจะหามาคืน ก็ไม่เคยได้ พอเราทวงก็บอกว่ายังไม่มี ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยโทไปหา ลบเบอร์ทิ้ง จะเจอกันเฉพาะตอนลูกป่วยนอน รพ.เท่านั้น เพราะบีทำงานที่นั่น มีครั้งนึงบีเคยขอเบอร์เราเพื่อไว้ติดต่อเราก็ให้เบอร์ และก็มีอีกครั้งนึงที่ลูกย้ายโรงเรียน และมาเรียนห้องเรียนพิเศษ ซึ่งค่าเทอมหลักหมื่น เราเลยลองโทไปขอค่าเทอม แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่มีถ้ามีจะเอาให้ เราโกรธแล้วลบเบอร์ไปเลย เลิกติดต่อ ....
(พักสักครู่...อากาศร้อน ขอดื่มน้ำเย็น สักแก้ว เดี๋ยวมาต่อนะคะ)
สามีเก่ามาขอให้กลับไปเหมือนเดิม ทิ้งเรากับลูกมานาน ไปมีเมียใหม่และลูก แต่ตอนนี้เราคบกับทอมซะแล้ว...
เริ่มเลยนะคะ คือเรากับสามีเก่า แต่งงานมีลูกด้วยกัน 1 คน (เล่าเท้าความย้อนหลังไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว) จะขอเรียกสามีเก่าว่า "บี" นะ เราคบกับบีได้ไม่นานมาก บีก็พาแม่มาขอเราแต่งงาน และมีการพูดคุยกับทางแม่เราว่าจะมีการจัดงานเลี้ยงเล็กๆ เฉพาะญาติพี่น้องของ 2 ฝ่าย ประมาณ 10 โต๊ะ(ทำอาหารเองเลี้ยงกันเอง) พอพูดคุยกันเสร็จก็ให้ทางแม่เราเป็นคนหาฤกษ์และดำเนินการ ส่วนเราก็ไปอยู่บ้านบี และแม่บีก็เอาสร้อยทอง 1 บาทให้ 1 เส้น อีกไม่กี่วันต่อมา แม่บีบ่นว่าให้แม่เรา ว่าจัดงานใหญ่ เชิญแขกมาก ไหนว่าจะเลี้ยงแค่นี้ เพราะนางพูดประมาณว่าค่าใช้จ่ายเยอะ ซึ่งเราอยู่ในห้องนอนแต่ได้ยินเพราะเป้นบ้านไม้เสียงมันลอด เราก็เดินออกไปถามเลยว่าพูดอะไรได้ยินหมด พอนางรู้ว่าเราได้ยินนางก็โกรธและโมโห ส่วนเราก็โมโหนะเพราะว่าให้แม่เรา นางด่าเราเลยขึ้นกู เราโมโหก็ขึ้นมั่ง นางเถึยงเราไม่ได้ก็รีบไปเปิดประตูหน้าต่าง แล้วตะโกนเลย "เจ้าข้าเอ้ยช่วยมาดูอีลูกสะใภ้ปากหมา มันเถียงคำไม่ตกฟาก" ตะโกนหลายครั้ง แต่ไม่มีใครสนใจนาง เราก็บอกนางว่าถ้าอยากอายขายขี้หน้าก็ตะโกนต่อไป เราไม่แคร์เพราะเราไม่ผิด ส่วนเราก็บอกบีว่าเราจะกลับบ้านจะไปกับเรามั้ย ส่วนนางก็รีบบอกบีเลยว่า ถ้าไปไม่ต้องมาเรียกกูว่าแม่ เราก็บอกบีว่าแล้วแต่นะ ไม่แคร์ เลือกเอาละกัน (ตอนนั้นเราท้องได้ประมาณ 1 เดือน) เราบอกว่าเลิกก็ได้ส่วนลูกในท้องเราจะทำแท้ง เพราะเราไม่ต้องการตั้งแต่แรกอยู่แล้ว บีตัดสินใจว่าจะไปกับเราในตอนนั้น ตั้งแต่นั้นเราไม่เคยไปเหยียบที่บ้านบีอีกเลย ส่วนบีก็กลับไปที่บ้านบ้าง เราไม่ว่าเข้าใจความเป็นแม่ลูกกัน
หลังจากเราคลอดลูก ได้ 1 เดือน เรามีกำหนดรับพระราชทานปริญญา ที่ ตจว. จริงๆเราไม่ได้อยากไปรับ แต่แม่เราอยากไปเห็นที่เราสวมชุดครุย เราก็เลยตัดสินใจไป แต่ห่วงลูกมาก แม่เราบอกว่าจะเอาไปด้วย เราก็ตกลง แต่พอใกล้วันรับจริง แม่ของบีคุยกับบีว่าเอาหลานมาฝากก็ได้ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องคิด ตอนนั้นเราจะกลับบ้านแต่แม่เราไม่ยอม เราก็เลยยอมแม่เรา พอกลับจากรับปริญญา เรารีบตรงมาที่บ้านบีและเอาลูกคืนเลย ส่วนนางหน้าหดเลย เราก็ไหว้นางนะ หลายวันต่อมาบีก็คะยั้นคะยอให้เราไปบ้านนาง เราก็ไปแต่ใจมันไม่เหมือนเดิมเพราะเห็นแก่บี ระหว่างที่อยู่บ้านเรา บีก็มักจะกลับบ้านเกือบทุกเย็น เพื่อไปหาเพื่อนกินเหล้า กลับมาก็ 3-4 ทุ่ม ไม่ค่อยช่วยเราเลี้ยงลูก วันไหนแฮงค์ก็ลางาน อ้างว่าไม่สบาย แต่ดีที่บ้านเรามีแม่และยายเราช่วยดูลูก ก็ผ่อนแรงเราไปบ้าง ส่วนค่าใช้จ่ายเลี้ยงลูก ก็ไม่ค่อยได้จากบีหรอก แต่เราโชคดีที่พ่อเราให้เงินไว้ใช้ เพราะตอนนั้นเรายังไม่มีงานทำ บางทีบีไม่มีเงินกินข้าวด้วยซ้ำเราก็ให้ไป ชุดทำงานเก่าๆ ขาดๆ แม่เราสงสารก็ซื้อให้บ้าง รวมถึงกางเกงในด้วย
พอลูกได้ 8 เดือน เราได้งานทำที่ศูนย์ราชการ (ระหว่างนั้นพ่อเราชวนบีไปสมัครงานที่เดียวกับพ่อเรา เพราะเขาต้องการคนใน แล้วบีก็ได้งานนั้น) บางครั้งกลับดึกมาก เหนื่อยเพลีย เพราะเราต้องเคลียร์งบประมาณบางครั้งถึงตี2ตี3 โชคดีที่เจ้านายเป็นผู้หญิงทั้ง 2 คน วันไหนเลิกงานไว เจ้านายก็จะชวนเราไปซื้อของ แต่จริงๆ ก็โกหกเราเพื่อไปซื้อนมให้ลูกเรา เพราะเอาเงินให้เรา เราไม่รับ ส่วนบีก็ซื้อนมให้ลูกนะ ซื้อให้แค่เดือนละ 2 กล่อง ส่วนลูกเราจ้ำม้ำ กินนมเยอะมากจะพอหรอคะ (ที่มาเล่ามาเพื่ออยากให้รู้ข้อมูลบี) เราทำงานที่ศูนย์ราชการได้ประมาณ 5 เดือน ก็เปลี่ยนงาน ระหว่างนั้นก็เรียนปริญญาเฉพาะทางอีก 1 ฉบับ ตอนเรียนเราได้รู้จักเพื่อนมากามาย ก็เรียนมาประมาณ 2 เดือน เพื่อนๆบอกเรามาเรียนไม่ค่อยทัก และชอบหลับในเวลาเรียน (ตอนนั้นที่ทำงานจะมีการประเมิน และเราเป็นเลขาต้องเตรียมข้อมูลเยอะ เลยไม่ค่อยได้พักผ่อน) เพื่อนๆเลยนัดมีทติ้ง และก็เป็นครั้งแรกที่เราไปดื่ม พอบีรู้ก็มาด่าเราหาว่าเรามากับชู้ ทั้งๆที่เพื่อนเต็มโต๊ะ บีไม่ยอมฟังคำอธิบายจากเราและเพื่อน เราก็โอเคไม่ทน เพราะระหว่างที่อยู่ด้วยกันบีก็กินทุกวันเราไม่ว่า จะเตือนแค่ว่ากินให้รู้จักเวลา เพื่อนที่เรียนด้วยกันจะนัดมีทติ้งทุก 1 เดือน ตอนนั้นลูกก็เริ่มโตได้ประมาณ 1 ขวบครึ่ง มีมีทติ้งครั้งนึงเราต้องไปส่งเพื่อนผู้ชายและผู้หญิงที่เรียนด้วยกัน แต่ผู้หญิงลงไปก่อนเหลือผู้ชาย เพราะไม่ไกลจากบ้านเรา ซึ่งเป็นความจำเป็น แต่บีเห็นเราคิดว่ามากับชู้ ขับมอไซไล่ตามเรา เราก็จอดและบอกว่าเพื่อน บีไม่เชื่อ ก็ทะเลาะกัน เราก็จอดให้เพื่อนผู้ชายลงแล้วหาทางกลับเอง ส่วนเราก็กลับบ้านพร้อมบี บีก็ชวนทะเลาะอีก เราก็เลยไล่ให้บีกลับบ้าน อีกวันต่อมาบีโทหาเราบอกว่าเลิกกัน และให้เราไปหย่า เราก็พยายามอธิบายแต่บีไม่ฟังเรา เราก็วางสาย บีก็โทมาอีกหลายครั้งเราก็ไม่รับ แล้วบีก็โทเข้าที่ทำงานเรา แล้วบอกให้เราไปหย่าตอนนั้นเลย เราก็วางสาย ก็โทมาเรื่อย เราก็เลยไปที่อำเภอ หย่าซะให้เรียบร้อย เราเสียใจมาก ไม่กล้าบอกแม่ แอบร้องไห้ แต่ยังไม่จบ วันต่อมาบีโทมาหาเรา ขอโทษ และขอให้เรากลับไปจดทะเบียนสมรสใหม่ เราอึ้งมาก แต่เราก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าไม่จด เราถามบีว่าตอนทำไม่คิด บีบอกแค่ว่าขอโทษ ตอนนั้นโมโห....ส่วนเราเก็บไว้เป็นบทเรียน แต่เราก็ยังกลับไปคบบีนะ แต่ก็ไม่ค่อยให้นอนบ้านเราหรอก ให้มาบ้าง แต่ก็ไม่นานเพราะบีก็นิสัยเหมือนเดิม คือ ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่เป็นผู้นำครอบครัว เพราะตอนที่เราขอเงินบีบอกไม่มี พยายามจะหามาให้ แต่ก็ไม่เคยได้ เราก็ต้องเป็นฝ่ายหาเงินเพื่อซื้อนมให้ลูก มีครั้งนึงวันเด็ก บีกำลังเริ่มคบกับผู้หญิงคนใหม่ ซึ่งระหว่างนั้นก็ยังมานอนกับแล้วไม่คุยกันไม่ถึงอาทิตย์ บีรับผู้หญิงคนนั้นกับหลานๆ ไปเที่ยววันเด็ก เราไม่ได้เสียใจที่คบผู้หญิงนะ เราเสียใจที่ทำไมเด็กๆพวกนั้น ไม่เป็นลูกเรา แม่เราเจอเข้าแล้วถามเรา เราก็เลยบอกว่าหย่ากันแล้ว สรุป...เราเลิกขาด แต่ก็ให้มาเจอลูกได้บ้าง บางครั้งมารับลูกเราไปเที่ยวบ้าน เราถามลูกเราได้กินข้าวกับอะไร ทุกครั้งก็จะมีคำตอบเดียวคือ ไข่ เท่านั้น ต่างจากที่เราเลี้ยงลูกได้กินหลายอย่าง ให้เงินลูกเรานะไม่เกิน 20
พอลูกเริ่มเข้าโรงเรียน เราขอเงินค่าเทอม บอกว่ายังไม่มี ออกไปก่อนเดี๋ยวจะหามาคืน ก็ไม่เคยได้ พอเราทวงก็บอกว่ายังไม่มี ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยโทไปหา ลบเบอร์ทิ้ง จะเจอกันเฉพาะตอนลูกป่วยนอน รพ.เท่านั้น เพราะบีทำงานที่นั่น มีครั้งนึงบีเคยขอเบอร์เราเพื่อไว้ติดต่อเราก็ให้เบอร์ และก็มีอีกครั้งนึงที่ลูกย้ายโรงเรียน และมาเรียนห้องเรียนพิเศษ ซึ่งค่าเทอมหลักหมื่น เราเลยลองโทไปขอค่าเทอม แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่มีถ้ามีจะเอาให้ เราโกรธแล้วลบเบอร์ไปเลย เลิกติดต่อ ....
(พักสักครู่...อากาศร้อน ขอดื่มน้ำเย็น สักแก้ว เดี๋ยวมาต่อนะคะ)