เพื่อนสนิทกัน แอนตี้กันได้ด้วยหรอ ?

สวัสดีค่ะเพื่อนๆพันทิป วันนี้เราเจ้าของกระทู้มีเรื่องราวของเพื่อนที่เล่นด้วยกันสนิทกันมาเล่าให้ฟัง เชื่อว่าทุกคนก้ต้องมีเพื่อนที่สนิทและอยู่กลุ่มเดียวกันมีอะไรก้พูดให้กันฟังได้ใช่ไหมค่ะ แต่อาจจะไม่ทุกเรื่องนะค่ะที่ไม่พูดให้เรารู้ด้วย อย่างเช่นเรื่องของเราคะ ก่อนอื่นเราขอบอกก่อนนะค่ะว่ากลุ่มเราแรกๆอาจจะยังไม่สนิทกันมากเนื่องจากระยะเวลาที่รู้จักกันตอนม.สี่เทอมแรก กลุ่าเรามีกันอยู่7คนค่ะ เรากับเพื่อนอีก2คนรู้จักและอยู่ห้องเดียวกันมาก่อนแล้ว และมีเพื่อนจากโรงเรียนอื่นอีก4คน พอหลังจากที่เราเริ่มสนิทกันแล้วทุกๆอย่างมันก้ดูโอเค ดูเหมาะกันดูพอดีกันไปทุกอย่าง เราสนิทกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันแทบตลอด มีอะไรก้จะเล่าให้กันฟัง ส่วนตัวเราโอเคกับนิสัยเพื่อนทุกคนเพราะว่าเรารู้ว่าทุกคนมีข้อดีข้อเสียแต่สิ่งแรกก่อนที่เราจะคบกันได้คือเราต้องรักในการที่เราเป็นเรา รักที่เขาเป็นเขา รับได้ในตัวเพื่อนไม่ว่าเพื่อนจะเคยเป็นยังไงมาก่อน อาจจะมีบางอย่างถ้ามันไม่โอเคจริงๆก้ต้องปรับเข้าหากันให้ได้ใช่ไหมค่ะ นั่นละค่ะจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ก่อนเราจะขึ้นม.สี่เรามีแฟนเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งเราคบกันมาได้ซักพักเรารักกันมากแต่ก้ทะเลาะกันบ่อย ทุกๆเที่ยงของวันไปโรงเรียนพี่เขาจะขึ้นมาหาเราอยู่ที่ห้องเรียนเราประจำ เพื่อนเราตอนนั้นก้ดูโอเคกับแฟนเราคนนี้ แล้วเราก้ขึ้นม.สี่ เราเริ่มมีปัญหากับแฟนมากขึ้นเพราะเราเล่าเรื่องที่เพื่อนเราไม่ชอบที่เราทำตัวติดแฟนมากจนไม่สนใจเพื่อน เราคุยโทรสับกันไม่วางสาย เราคุยโทรสับกับแฟนอยู่คนเดียวหน้าห้อง ซึ่งตอนนั้นเราเองก้ไม่รู้ว่าเพื่อนเราไม่ชอบที่เราเป้นแบบนี้ เราดูออกนะว่าเพื่อนเราเปลี่ยนไป ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเพราะอะไรเพื่อนเราถึงเป็นแบบนี้คงเพราะเขาไม่กล้าบอกด้วยความที่ยังไม่สนิทกันมาก และด้วยความที่เรนไม่กล้าถามเพราะกลัวเพื่อนไม่ชอบใจแต่เราก้เคยพูดกันว่ามีอะไรเราจะบอกกันตลอดแต่ก้ยังไม่มีใครพูดอะไร แล้วเราก้รู้เรื่องนี้จากเพื่อนคนหนึ่งพอเรารู้เรื่องเราก็อ่อโอเคเราเข้าใจเพราะถ้าเราเป้นเพื่อนของเราเราก้คงไม่ชอบเหมือนกัน แล้วหลังจากนี้ทุกอย่างก็โอเคขึ้น ผ่านไปนานซักพักเราก้มีแฟนคนหนึ่งอยู่คนละโรงเรียน คนนี้เราไม่ค่อยติดกันมากคงเป้นเพราะคนละโรงเรียนคนละเวลาพักเพื่อนเรากับคนนี้ก้ดูโอเคมั้ง จนปิดเทอมใหญ่ พอปิดเทอมเราก้ไม่ได้มาหาสู่กันกับเพื่อนที่โรงเรียน เราจะอยู่กับเพื่อนที่บ้านส้ะมากกว่า กับเพื่อนที่บ้านเราก้ไม่ไเแรดไม่ได้อะไรขนาดไหน ก้ทำตัวปกติทั่วๆไปเหมือนวัยรุ่นคนอื่นเพื่อนที่บ้านเราคบรุ่นพี่เพราะเขามีเหตุผล ปกป้องเราได้ในหลายๆเรื่องคอยให้คำปรึกษากันช่วยเหลือกันไม่ต่างจากเพื่อนที่โรงเรียนและเราคบกันมาตั้งแต่เด้กแล้ว เราย้อมสีผมช่วงสงกานต์เป้นสีแดง ร่อยู่บ้านใส่เสื้อแขนสั้นแขนกุ้นกางเกงขาครึ่งขาสั้นธรรมดาเพราะอากาศร้อนด้วยและเราเองก้แต่งตัวแบบนี้เพราะราอยุ่บ้านไม่ได้ไปไหน แต่ในขณะเดียวกันเราไม่รู้เลยว่าแชืกลุ่มที่เราคุยกับเพื่อนที่โรงเรียนเขาจะมีอีกแชทขึ้นมา ที่เรารู้เพราะเราเห็นหลังจากสงกานต์ช่วงก่อนเปิดเทอมเรามาเล่นบ้านเพื่อนคนหนึ่งเรากับเพื่อนคนนี้ก้สนิทกันนะสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆเราก้บอกกันว่ามีอะไรให้บอกกันตรงๆกับเพื่อนเราพุดพุดกูเพราะมันเป้นคำธรรมดาของเพื่อนๆกูๆก้ไม่มีใครคิดอะไรมากมาย พอเราเล่นไปซักพักความสนิทกันของเราและเพื่อนก้ทำให้เราหยิบโทรสับเพื่อนขึ้นมาดูได้เราก้เลื่อนโทรสับมันไปเรื่อยๆจนเราไปสะดุดตากับชื่อแชทและรูปโปรแชทอยู่แชทหนึ่ง มันเป้นแชทอีกแชทที่เราไม่รู้เพราะไม่มีเรา เป้นอีกแชทที่เพื่อนคุยกันแต่ไม่มีเราคุยอยู่ด้วย นั่นคือแชทแอนตี้เรา ครั้งแรกที่เราเห็นแชทนี้เราสตั้นมาก แบบเราเงียบไปเลยจนเพื่อนเราเห้นมันก้แย่งโทรสับกลับไป ตอนนั้นเรนก้ไม่ได้พูดอะไรเข้าใจความรู้สึกที่แบบว่าคือมันสับสนมันไม่รุ้ว่ามันผิดอะไรถึงมีแชทนี้ตอนนั้นเราไม่กล้าถามมันต่อหน้าเราจะร้องไห้เพราะไม่เคยคิดว่าจะเห้นอะไรแบบนี้ เรารักพวกมันมากเรารักพวกมันทุกคนเราไม่เคยคิดจะนินทาไม่คิดจะอคติกับใครไม่ว่านิสัยแบบไหนเคยเป้นไรมาเรารับเพื่อนเราได้แม้บางอย่างมันต้องปรับตัวเข้าหากันก้ไม่เป้นไรเพราะทุกคนมันมีข้อดีข้อเสียต่างกันไป แล้วหลังจากนั้นเราก้ขอกลับบ้านก่อนเพื่อนอีกคนจะมาเรากลัวว่าเราจะน้ำตาไหลเรากลัวเรากลั้นตัวเองไม่ได้เข้าใจใช่มั้ย 5555 แล้วเราก้กลับบ้านกลับมาถึงบ้านเราถึงมาค่อยๆถามว่าเกิดอะไรขึ้นอะไรยังไง แล้วเรนก้ได้คำตอบและเหตุผลที่มีแชทนี้ขึ้นมาคร่าวๆว่า 1.เรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่แฟนของเราคนที่อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้วคนที่เราเล่าให้ฟังคนแรก 2.ก้แบบปิดเทอมอย่างที่เราพุดไปคือเราคงจะเป้นคนแรดมากกว่าๆเพื่อนๆทุกคนในกลุ่มเพราะเราเที่ยวเราแต่งตัวเราทำผมทาเล้บเรามีแฟนนุ่นนี่นั่น 3.มีการเข้าใจผิดว่าเราคุยกับคนที่เพื่อนชอบเราคบกับคนที่เพื่อนชอบทั้งๆที่เราไม่รุ้เลยว่าเพื่อนชอบเราไม่รุ้เลยว่าเพื่อนคนนี้ไปคุยกันตั้งแต่ตอนไหนแลัวบอกเราเม่อไหร่ว่าคุยกัน ซึ่งเราไม่รู้ มีเราคนเดียวที่ไม่รู้ นอกนั้นก้ไม่มีอะไรนินทาเรานุ้นนี่นั่นบลาๆๆๆ แคปโพสที่เราโพสแคปรูปที่เราโพสในไอจีเข้าไปในแชทว่านุ้นนี่นั้นแต่เราก้ไม่ได้คิดอะไรเราไม่ติดอะไรกับเรื่องนี้แล้วเราก้ทำตัวเฉยๆมาตลอดระยะเวลาหลังจากนั้น แล้วเราก้ลืมมันไปถึงแม้ว่าจะไม่ลืมไปสนิทก้ตามเราไม่เคยจะเอามันมาทำลายความเป้นเพื่อนของเราเลย แล้วเรื่องนี้ก้จบไป เราก้เปลี่ยนตัวเองบ้างเรื่องที่เพื่อนไม่ชอบถึงแม้ว่าเราจะทำได้ไม่ดีเราก้พยายามทำแล้วนะเพื่อน ...
แล้วพอเราเลิกกับแฟนคนนั้นที่อยู่ต่างโรงเรียนซักพักเราก้มีแฟนใหม่อีก 555 เราไม่ได้สวยหรอกแฟนเราก่ไม่หล่อด้วยเราอาศัยคบคนที่คุยกันแล้วมันตรงกันดี เคมีตรงกันคุยกันแล้วสบายใจอะไรต่างๆนาๆก้ว่าไป คนนี้เราคบกับนางตอนเราอยุ่ม.5นางก้อยู่ม.3 😁 เป้นทอม ^กินเด้กด้วยคร่า^ แต่เอาจริงอายุเราเท่ากัน อยู่โรงเรียนเดียวกัน นั้นละอีกแล้ว อยู่โรงเรียนเดียวกันอีกแล้ว ทำให้เรามีปันหากับเพื่อนอีกแล้ว.ไม่เชิงมีปันหาสิ แต่ก้มีการพุดคุยกันอีกในแชทแอนตี้เราล้ะจ้า เรารุ้เพราะเพื่อนคนเดิมบอก รักมันมากๆเลยอินี่นิจะนินทาใครมองตาก้รู้ใจ555555 แล้วเรื่องนี้ก้ผ่านๆไปเราก้เลิกกับนางเพราะเพื่อนไม่ชอบล้ะจ้า มีปันหากันบ่อยด้วยล้ะจ้าอะไรต่างๆนาๆ ไร้สาระเนอะอะไที่ไม่เป้นเรื่อง เอาจริงเราก้ไม่เข้าใจหรอกแต่ก้พยายามทำความเข้าใจ เพื่อนนก้ต้องมีเหตุผลของมันแหละเนอะไม่ว่ากัน แล้วเราก้รักกันแฮปปี้แอนดิ้ง ... ยังๆๆยังไม่จบอ่านต่อก่อน หลังจากนั้นก้มีปันหากันบ้างแต่ก้ผ่านมันมาด้วยกันตลอด จนล่าสุดจ้า เนื่องจากตอนนี้เราโสดเราไม่าแฟนและเราเล่นโชเชียลเป้นอะไรที่ปกติอยู่แล้วอ้ะนะ เรื่องโพสแล้วมีไอดีไลน์ ไอจี ทวิต เบอร์โทรอะไรต่างๆนาๆแถมไปในโพสตามประสาคนโสดก้มาละคับจุดเริ่มต้นของปันหาชิ้นใหม่ เอาจริงๆเราและเพื่อนก้ชอบจิกนะจิกคนที่ทำผิด แต่เราก้ไม่รู้ว่าเราผิดอะไร ทำไมเพื่อนต้องจิกเราด้วยเรื่องโพส เราโพสแบบนี้ **จะไปห้าง เอารายย#อะไรก้ว่าไปไอดีไลน์เราแหละ#ป่าว** งี้ แล้วก้จุดประเด็นแชทกลุ่มขึ้นมา เรื่องมันมีอยู่ว่าาา เริ่มเรื่องเลยจ้าาาทีแรกไม่รู้เลยยังไม่ตอบ มาเรื่อยๆละครับ ถึงตอนนี้เรามั่นใจแล้ว เราจึงบอกไปแบบนั้น เรารุ้สึกแบบนั้นจริงๆนะตอนนั้นเราก้มองเห้นถาพแบบมันมองบนและเบ๊ะปากแบบว่าเราอิอะไรแบบนี้แต่เอาจริงๆเราไม่ได้นะเรารุ้ตัวเราดีใครตอก้น่าจะรุ้ๆกัาอยู่นี่ไม่ได้ว่าเพื่อนคือเพื่อนผิดกูขอโทด แล้วมันก้เปลี่ยนเรื่องเฉย นี่แหละเพื่อนกู 55  จบด้วยไม่มีใครสนใจคำพุดที่เราพุดไปโอเคเราไม่ได้เป้นไร ถ้าเราผิดมากเราก้ขอโทดไปแล้ว สุดท้ายนี้ถ้าเพื่อนกูได้อ่านขอให้รู้ไว้นะ คนจะเป้นเพื่อนกันมันก้ต้องรับกันไม่ได้ว่าเพื่อนจะแรดจะอ่อยจะนิสัยเป้นอะไรยังไงขนาดไหนแต่มันก้ยังเป้นเพื่อนและมันก้ยังเห้นเป้นเพื่อนเหมือนเดิม มีหลายเรื่องที่เข้ากันไม่ได้เพื่อนก้ต้องปรับความเข้าใจกันไม่ใช่หรอแทนที่จะเอามานินทาว่าร้ายไม่รับฟังความเห้นของผุ้ที่กำลังถุกกล่าวยุว่าเป้นยังไง กุรักเพื่อน ใครไม่รักกุรักจะเกลียดกุขนาดไหนเพื่อนก้คือเพื่อน จะดีจะเลวก้เพื่อน จะแรดจะร่านก้เพื่อนกุ หลบก้หลบด้วยกันเรียนก้เรียนด้วยกัน ทุกข์กุทุกข์ด้วย สุขกุดีใจด้วย มีปันหาอะไรก้พร้อมช่วยตลอดไม่เคยจะคิดหนีเพื่อนสักครั้ง ไม่เคยคิดที่จะทิ้งพวกมุงเวลามีปันหา ที่ผ่านมากุเคยเจ้บมากกับคำว่าเพื่อน กุไม่อยากกลับไปเจ้บแบบนั้นอีก สุดท้ายฝากเพื่อนๆไว้ว่า เพื่อน ไม่ว่าจะยังไงก้คือเพื่อนมีอะไรให้คุยกันไม่เข้าใจอะไรก้รีบปรับความเข้าใจกันอย่าปล่อยให้ใจของเรามันมีอคติกับคนที่เขาเรียกเราว่าพื่อนทั้งๆที่ข้างในใจเขาคิดอะไรกับเราอยู่ เพื่อนกันอย่า ฝากไว้แค่นี้ อนาคตจะเป้นยังไงจะมาอัพเดตน้า ขอบคุนที่ทนอ่าน 😄