สว้สดีค่ะวันนี้จะมาแร์ประสบการ์ถูกวิญญานตามมาจากสถานที่ท่องเที่ยว ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เมื่อ 22 ปีที่แล้วช่วงนั้นเราอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ค่ะ พ่อแม่เราไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงเราเลยพาเราไปฝากลุงกับป้าไปฝากที่บ้านตาในจังหวัดกาญจนบุรี ในตอนนั้นเราก็มีลูกพี่ลูกน้องอายุไล่ ๆ กันมาคอยชวนกันเล่นเลยไม่เหงา เพราะเวลาลูกพี่ลูกน้องคนนี้จะไปเที่ยวไหนก็จะคอยหนีบเราไปด้วย วันนั้นลุงเขยพ่อของน้องคนนี้ว่างเลยชวนเราไปกินข้าวกันเราก็ตามไปด้วยตามประสาเด็ก รอก็นั่งมองวิวจากหน้าต่างรถไปเรื่อย ๆ จนเข้าเขตสุสานทหารฝรั่งสมัยสงครามโลก
เรา : ลุง ๆ ไหนบอกพามากินข้าวไง พามาที่นี่ทำไม?
ลุง : ร้านมันอยู่ในนี้เพื่อนลุงบอกว่าข้าวคลุกกะปิที่นี่อร่อยมาก พวกเอ็งอยากกินกันไม่ใช่เหรอ
ลุงเราพูดไปก็เลี้ยวเข้าไปจอดเทียบข้าง ๆ ร้าน (ตอนนี้ไม่รู้ว่ายังขายอยู่ไหม) พอลงจากรถได้บรรยากาศเย็น ๆ วังเวง เราต้องลูบแขนตลอดเวลาเพราะขนแขนลุก ตอนที่กินข้าวกันอยู่ลุงเราก็เล่าประวัติศาตร์เกี่ยวกับสะพานมรณะให้ฟัง เพราะมันเกี่ยวกับทหารที่อยู่ในสุสานที่นี่ เราก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอกค่ะตอนนั้นแค่ฟังผ่าน ๆ เอาสนุกก็ไม่ได้คิดอะไร พอกินเสร็จก็กลับบ้านตาตามปกติค่ะ
ตกกลางคืนเราก็ไปนอนที่บ้านลุงกับป้าอีกคนนึง เพราะลุงคนนี้ชอบตามใจเราเลยติดเค้า คืนนั้นจำได้แม่นเลยว่าลุง ป้า และหลานกำลังตั้งใจดูละครมกุฎดอกส้มตอนจบค่ะ เราก็อั้นฉี่ไว้กลัวพลาดตอนสำคัญไป อธิบายก่อนนะคะห้องน้ำที่ต่างจังหวัดมักจะสร้างแยกออกมาจากตัวบ้านค่ะ เราก็เปิดประตูหลังบ้านจะออกไปฉี่ เราก็เจอเป็นใส่ชุดกากีมอ ๆ เหมือนไปคลุกดินแดงมายังไงยังงั้นเลย หัวโล้น ๆ ตัวใหญ่ยืนหันหลังห่างจากเราไปประมา 10 เมตรได้ ทีแรกเราก็คิดว่าเพื่อนของลุงเค้าแวะมาหา เราก็เลยถาม
เรา : มาหาลุง....เหรอคะ?
พอเค้ารู้ว่าเราเห็นเค้าก็ค่อย ๆ หันมาหาเราค่ะ สภาพที่เห็นคือเป็นฝรั่งเนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าสีกากีเก่า ๆ ขาดรุ่งริ่ง วันนั้นล่ะค่ะเข้าใจคำว่าใจล่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เค้าพยายามเดินลากขาและยื่นมือไขว่ขว้ามาหาเราที่ยืนตะลึงก้าวขาไม่ออก กลัวก็กลัวทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนน้ำตาคลอมองเค้าเดินมาใกล้ ๆ จนอีกไม่ถึงคืบมือของเค้าจะถึงเราแล้ว เราก็กรี๊ดออกมาสุดเสียงเลยค่ะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็แตกเป็นเหมือนฝุ่นปลิวหายไปก่อนที่จะถึงเรา คืนนั้นลุงกับป้าต้องพาเราไปฉี่แล้วก็ต้องนอนกกเราทั้งคืน เช้ามาต้องพาไปทำบุญยกใหญ่แล้วขอพระกับสายสิญจน์มาคล้องให้ แล้วหลังจากนั้นมาเราก็ได้เจอได้สัมผัสสิ่งลี้ลับแบบนี้มาโดยตลอดค่ะ
ตามมาจากสุสานทหารฝรั่งที่กาญจนบุรี
เมื่อ 22 ปีที่แล้วช่วงนั้นเราอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ค่ะ พ่อแม่เราไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงเราเลยพาเราไปฝากลุงกับป้าไปฝากที่บ้านตาในจังหวัดกาญจนบุรี ในตอนนั้นเราก็มีลูกพี่ลูกน้องอายุไล่ ๆ กันมาคอยชวนกันเล่นเลยไม่เหงา เพราะเวลาลูกพี่ลูกน้องคนนี้จะไปเที่ยวไหนก็จะคอยหนีบเราไปด้วย วันนั้นลุงเขยพ่อของน้องคนนี้ว่างเลยชวนเราไปกินข้าวกันเราก็ตามไปด้วยตามประสาเด็ก รอก็นั่งมองวิวจากหน้าต่างรถไปเรื่อย ๆ จนเข้าเขตสุสานทหารฝรั่งสมัยสงครามโลก
เรา : ลุง ๆ ไหนบอกพามากินข้าวไง พามาที่นี่ทำไม?
ลุง : ร้านมันอยู่ในนี้เพื่อนลุงบอกว่าข้าวคลุกกะปิที่นี่อร่อยมาก พวกเอ็งอยากกินกันไม่ใช่เหรอ
ลุงเราพูดไปก็เลี้ยวเข้าไปจอดเทียบข้าง ๆ ร้าน (ตอนนี้ไม่รู้ว่ายังขายอยู่ไหม) พอลงจากรถได้บรรยากาศเย็น ๆ วังเวง เราต้องลูบแขนตลอดเวลาเพราะขนแขนลุก ตอนที่กินข้าวกันอยู่ลุงเราก็เล่าประวัติศาตร์เกี่ยวกับสะพานมรณะให้ฟัง เพราะมันเกี่ยวกับทหารที่อยู่ในสุสานที่นี่ เราก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอกค่ะตอนนั้นแค่ฟังผ่าน ๆ เอาสนุกก็ไม่ได้คิดอะไร พอกินเสร็จก็กลับบ้านตาตามปกติค่ะ
ตกกลางคืนเราก็ไปนอนที่บ้านลุงกับป้าอีกคนนึง เพราะลุงคนนี้ชอบตามใจเราเลยติดเค้า คืนนั้นจำได้แม่นเลยว่าลุง ป้า และหลานกำลังตั้งใจดูละครมกุฎดอกส้มตอนจบค่ะ เราก็อั้นฉี่ไว้กลัวพลาดตอนสำคัญไป อธิบายก่อนนะคะห้องน้ำที่ต่างจังหวัดมักจะสร้างแยกออกมาจากตัวบ้านค่ะ เราก็เปิดประตูหลังบ้านจะออกไปฉี่ เราก็เจอเป็นใส่ชุดกากีมอ ๆ เหมือนไปคลุกดินแดงมายังไงยังงั้นเลย หัวโล้น ๆ ตัวใหญ่ยืนหันหลังห่างจากเราไปประมา 10 เมตรได้ ทีแรกเราก็คิดว่าเพื่อนของลุงเค้าแวะมาหา เราก็เลยถาม
เรา : มาหาลุง....เหรอคะ?
พอเค้ารู้ว่าเราเห็นเค้าก็ค่อย ๆ หันมาหาเราค่ะ สภาพที่เห็นคือเป็นฝรั่งเนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าสีกากีเก่า ๆ ขาดรุ่งริ่ง วันนั้นล่ะค่ะเข้าใจคำว่าใจล่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เค้าพยายามเดินลากขาและยื่นมือไขว่ขว้ามาหาเราที่ยืนตะลึงก้าวขาไม่ออก กลัวก็กลัวทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนน้ำตาคลอมองเค้าเดินมาใกล้ ๆ จนอีกไม่ถึงคืบมือของเค้าจะถึงเราแล้ว เราก็กรี๊ดออกมาสุดเสียงเลยค่ะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็แตกเป็นเหมือนฝุ่นปลิวหายไปก่อนที่จะถึงเรา คืนนั้นลุงกับป้าต้องพาเราไปฉี่แล้วก็ต้องนอนกกเราทั้งคืน เช้ามาต้องพาไปทำบุญยกใหญ่แล้วขอพระกับสายสิญจน์มาคล้องให้ แล้วหลังจากนั้นมาเราก็ได้เจอได้สัมผัสสิ่งลี้ลับแบบนี้มาโดยตลอดค่ะ