เรื่องที่เราต้องเลิกกันเพราะ "เงินและความเห็นแก่ตัว" ฉันแต่งงานโดยไม่เรียกค่าสินสอดใดๆ เงินซองแต่งงานก็ให้สามีไปจ่ายหนี้หมด เงินใช้จ่ายในบ้านฉันก็ช่วย เรื่องกินเที่ยวซื้อของก็เงินเดือนฉัน ค่าใช้จ่ายอื่นๆก็ฉัน เขาไม่เคยจะจ่าย เวลาเขาจ่ายก็ทวงฉัน สรุปฉันจ่ายเองทั้งหมด แถมการกระทำและคำพูดที่เห็นแก่ตัวของเขาและที่บ้านเขาอีกที่ทำให้ฉันหมดความอดทนต้องขอเลิก ในวันที่เลิกเขาก็ไล่ฉันออกมาตอนกลางคืนในวันเกิดฉัน(ดีใจที่ตายและเกิดใหม่ในวันเกิดตามคำขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์) พอเลิกไปได้สักเดือนเขาก็ขอให้ฉันจ่ายค่าบัตรที่ฉันเอาของเขาไปซื้อประกัน ฉันคืนให้พร้อมดอกเบี้ย และนั้นคือจุดหนึ่งที่เขาได้กลับมาวนเวียนอีกครั้งด้วยการมาหาฉันให้เลี้ยงข้าว ขอเงินไปใช้ ซื้อเสื้อผ้า ใช้ไปทำงาน เขาก็กล้านะที่ไล่ฉันแล้วเราก็เลิกกันแล้วยังกล้ามาขอเงินฉันอีก ฉันก็ใจอ่อนเพราะเคยรักอดีตสามีเลยให้ จนเกิดความแตกว่าเขาเองก็ไปมีผู้หญิงใหม่แล้ว แต่ยังหน้า...มาหาเราอีก เขาเลยมีแต่ได้กับได้ ทั้งจากเราและผู้หญิงคนใหม่(มีใหม่เยอะมากๆเห็นจากไลน์ที่ขึ้นข้อความ..เห็นเพราะไปแอบดูค่ะ..ตาจะได้สว่างปกติไม่เคยดูเลยค่ะแม้แต่ตอนที่แต่งงาน..อาจเป็นเพราะมีบุญเลยนึกไปดู..) ฉันเลยทวงเงินที่เขาขอยืมค่ะ เขาโกรธฉันมากเลยบล็อคเบอร์ฉัน ฉันไม่ซีเรียสค่ะ ดีใจด้วยที่เจ้ากรรมนายเวรยุติการจองเวรจองกรรม และฉันก็หวังว่าครั้งนี้จะจบลงจริงๆ ขอให้เขาไปที่ชอบที่ชอบค่ะ ขอให้เขาหยุดสร้างกรรมอีก อย่าไปหลอกให้ผู้หญิงที่ไหนมาเลี้ยงเขาอีก (เขาเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ ภรรยาคนแรกก็คงเจอแบบฉันถึงได้จากไป) ลืมค่ะเขาเป็นพนง.ในห้องสมุดของช่องๆหนึ่งเงินเดือนเขานิดหน่อย ผ่อนบ้าน ผ่อนรถมอไซต์ ผ่อนหนี้ที่กู้อีก ชีวิตเลยติดลบ (ฉันไม่เคยรังเกียจเขาที่มีหนี้นะค่ะฉันพร้อมช่วยเขาหาและสร้างครอบครัวแต่เขาก็มีแต่จะเอาไม่เคยช่วยเลย)(ตอนเลิกไปแล้วฉันก็ยังช่วยให้เงินเขาใช้ ให้ไปจ่ายหนี้แต่ไม่คิดว่าเขาจ้องแต่จะเอาเงินแบบนี้..ฉันไม่ผิดใช่มั้ยที่เลิกกับเขาและไม่ช่วยเขาแล้วเพราะฉันต้องเลี้ยงแม่ และน้อง)
ฉันทำถูกใช่มั้ยที่เลิกกับสามี