หลังกลับมาจากค่ายเรากับเค้าก็ได้คุยกันเรื่อยๆ ก่อนจะเปิดเทอมเราคิดว่าเรากับเขาคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วหมดทำงานคงไม่เจอไม่ได้ใกล้ชิดกันอีกแล้ว :'(
เราก็ไปเมาเลยจ้า คิดไรไม่ออก ไปร้านเหล้าไปนั่งกินแก้เครียดย้อมใจประมาณนั้นแหละ เราก็ชวนเพื่อนๆผุ้ชายคนอื่นไป แต่ไม่ชวนคนที่เราแอบชอบเด็ดขาด ที่ไหนได้วันนั้นเราก็ไปกินของเราตามปกติกับเพื่อนๆผู้ชาย ประเด็นเพื่อนผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทของคนที่เราแอบชอบก็ชวนคนที่เราแอบชอบมา เพราะเพื่อนของคนที่เราแอบชอบมาก็บอกเราว่า พามาให้เคลียกันให้รู้เรื่องจะเอาไงต่อ.. ด้วยความที่เราไม่กล้าคุยทำตัวไม่ถูก เราก็เอาเลยจ้า เต็มที่กระดกๆๆๆ กินไปจนเมา ร้องไห้สารพัดกินแบบ จบละนะ จบงานนี้คงไม่เจอกันแล้วเอาให้ลืมแต่
ไม่ลืม TT เราก็ตามนั้น เมาจ้า ทั้งเพื่อนสนิทคนที่เราแอบชอบกับคนที่เราแอบชอบก็ไปส่งเราที่บ้าน เพื่อนสนิทคนนั้นเป็นคนขับมอไซไปส่งเรานั่งกลาง คนที่เราแอบชอบนั่งท้ายกลัวเราล้มมั้ง พอถึงบ้านคนที่เราแอบชอบก็ลงจากรถมานั่งหน้าบ้านเป็นเพื่อน เห้ยแกจะดีไปไหนอะTT แค่นี้เราก็รักแกมากแค่ไหนแกรู้บ้างไหม คนที่เราชอบก็บอกเพื่อนสนิทคนนั้นว่าให้กลับไปก่อนเดี่ยวอยู่เป็นเพื่อนเราอะไรทำนองนั้นถ้าจำไม่ผิด เพื่อนสนิทคนนั้นก็กลับไป เราก็บอกอะไรไม่รู้ไปหลายอย่างความในใจ ตอนนั้นเรามึนมาก เราก็บอกคนที่เราแอบชอบไปว่าเรายังไม่อยากเข้าบ้าน ไม่อยากให้พ่อกับคนที่บ้านเห็นเราในสภาพแบบนี้ (สภาพเมามาก) เราทั้งคู่ก็เดินไปนั่งหน้าร้านเกมข้างๆบ้านเราเอง เราก็นั่งซบไหล่เพื่อนที่เราแอบชอบ คุยกันไปเราก็ร้องไห้หนักมากบอกเพื่อนที่เราแอบชอบอะไรบ้างก็ไม่รู้ เราก็คุยกันอยู่นานสองต่อสอง ตอนนั้นเป็นเวลากี่โมงก็ไม่รู้ดึกมากอะ นั่งมืดๆสองคน (ขอโทษนะ) แกกกกกรตอนนั้นโมเม้นแบบบดีโคตรรรร อย่าหาว่าบ้า
นะ จะว่าก็ว่าเหอะ แต่ถ้าใครไม่เจอโมโม้นแบบคนที่เราแอบชอบกับเราคนที่แอบชอบเค้าอยู่กันสองคน เหมือนในละครไทยเลยแกรรร คือแบบ พูดๆอยู่ สายตาเรากับเพื่อนผู้ชายที่เราแอบชอบมาสบตากันโดยบังเอิญ แล้วเรากับคนที่เราแอบชอบก็ค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆกัน แล้วริมฝีปากเราสองคนก็บรรจงจูบกันอย่างเบาๆนิ่มนวล เห้ยแกเข้าใจแล้วว่าการจูบกับคนที่เราแอบชอบโมเม้นนั้นแบบ..มันดีมาก เราก็แบบจูบไปเราก็ร้องไห้ไป ในใจก็คิดว่าจูบสุดท้าย เค้าคงรังเกียจเราไม่คุยกับเราแล้วก็ถือว่าเป็นจูบลาละกันTT
ต่อจากนั้นเพื่อนคนที่เราแอบชอบก็บอกว่างั้นไปนอนบ้านเราไหมถ้าไม่อยากให้พ่อกับคนที่บ้านเห็นสภาพนี้เดี๋ยวเราดูแลเองสัญญา. เราก็โอเคไปนอน (อย่าพึ่งว่าเรานะ) เพื่อนผู้ชายที่เราแอบชอบก็พานั่งแทกซี่ไปนอนที่บ้านของเค้า เราโคตรรู้สึกดีเลยตอนนี้ใจให้ไปหมดแล้ว พอถึงห้องเค้าก็เช็ดตัวให้เรา ดูแลเรา ที่สำคัญเค้านั่งกุมมือเราตลอดเลยTT ละเค้าก็ลงมานอนเฝ้าข้างๆเรา มาคอยดูว่าตัวร้อนไหม จับหน้าผาก ตอนนั้นเราสองคนก็.. นั่นแหละ มันเกิดจากความรักของคนสองคนจริงๆ เราสองคนรับรู้ได้ว่ามันคือความรักแล้ว และนั่นเป็นครั้งแรกของเรากับเพื่อนผู้ชายที่เราแอบชอบมานาน♥ พอเช้ามาเพื่อนผู้ชายก็มาส่งเราที่บ้าน เราก็เกรงใจ พอถึงบ้านเราก็วิ่งไปส่งคนที่เราแอบชอบต่อ5555 ส่งกันไปส่งกันมา ขำตัวเอง (อยากให้รู้นะว่ารักแกมากนะ)
ละเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนมาถึงช่วงเวลาที่ใกล้เปิดเทอมม.6แล้ว และแล้ววันนั้นที่เรารอคอยก็มาถึง เราได้มีการคุยไลน์กัน คอลวีดิโอไลน์กัน แล้วเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็ขอเราเป็นแฟน เห้ยแกกกกกกก คือแบบขอเป็นแฟนแบบอ้อนTT เราก็แบบทำตัวไม่ถูกดีใจจะร้องไห้ ก็ตอบโอเคเป็นแล้วนะ♥♥ ดีใจมากความฝันเป็นจริงที่ทำด้วยกันมา ความรู้สึกต่างไม่เสียเปล่าเลยคุ้มค่ามากกับที่เราทำลงไป และเราตั้งคบกัน 12 พฤษภาคม 2554 ให้วันนี้เป็นวันสำคัญของเราสองคน♥♥ ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมาระยะเวลาปิดเทอมนะ ขอบคุณทุกคนด้วยที่ทำให้พวกเราได้ใกล้กัน
เปิดเทอม 14 พฤษภาคม 2554 (เราคบกันเทอม 1)
เราก็คบกันมาตลอดระยะเวลาตั้งแต่เมษายน(รวมเวลาที่คุยกันมา) ระยะเวลาที่เราคบกันมันคุ้มค่ามากเราดูแลกันและกันเราผ่านอะไรกันมาด้วยกันเยอะมาก
คบกันแรกเราก็มีทะเลาะกันบ้าง เหมือนลิ้นกับฟันแหละเนอะ คู่รักทุกคู่ต้องเผชิญกับมันอยู่ที่ว่าจะผ่านมันไปด้วยดีช่วยกันพยุงกันไปด้วยความเข้าใจหรือจบด้วยน้ำตาและความสูญเสีย ช่วงนั้นชีวิตเราทั้งคู่ดีมาก รักกัน ไม่ค่อยได้ทะเลาะกันเท่าไหร่ ต่างคนต่างพากันไปเจอพ่อแม่เจอครอบครัวของฝ่ายตัวเองกัน ครอบครัวเราสองคนก็ดูโอเค แม่เรากับพ่อแม่แฟนเราก็รุ้จักกัน เรารู้สึกว่าชีวิตตอนนั้นมันโคตรจะดี เรารู้สึกว่าครอบครัวเรากับครอบครัวแฟนไปด้วยดีจริงๆ คือเราอยากทำงานหาเงินให้แฟน เรารักมากคนนี้ พอผ่านมาประมาณ 2-3 เดือน จนถึงประมาณสิงหาคม เราก็เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น เราเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ค่อยฟังเหตุผลเค้า ไม่ใช้ความเข้าใจกับเค้า เอะอะๆเราก็ลงไม้ลงมือกับเขา เราไม่ได้ตั้งใจ TT ทำทุกครั้งเราก็โคตรเสียใจ เรา
ทำไรลงไปวะ จนมาหลังๆเค้าเปลี่ยนไป เริ่มเย็นชา เราก็ยิ่งทะเลาะกันเรื่องนี้ เราก็ประคองกันไป มีครั้งหนึ่งที่แฟนเราต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด อุทัยธานี เราก็งี่เง่าไม่อยากให้เขาไป ก็ทะเลาะกันหนัก จนมาถึงเดือนตุลา วันนั้นเป็นวันจันทร์ซึ่งโรงเรียนเราเรียน รด วันจันทร์ เราก็รอแฟนกลับมาทุกทีแฟนจะทักไลน์แบบถึงแล้วเลิกแล้วเดี่ยวไปหาที่บ้าน แต่วันนั้นมันไม่มี เราก็เป็นอะไรหรือเปล่า วันนั้นแฟนก็ยังมาหาที่บ้านเราก็ได้คุยกันเคลียกัน เราก็ถามแฟนว่าเป็นอะไร ไม่เหมือนเดิมใช่ไหม เราก็ร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นเราก็โทรไปหาเพื่อนสาวพอดี เราเปิดลำโพงคุยกันมีสามคน เรา แฟนเรา เพื่อนสาวเรา เราก็ขอให้เพื่อนสาวเราช่วยคุยกับแฟนให้หน่อยไม่อยากให้เป็นแบบนี้ เพื่อนสาวเราก็ถามแฟนเราว่า เป็นไร? ทำไมไม่เหมือนเดิม? เบื่อมันแล้วหรอ? เราต้องฟังกับคำตอบที่ทำให้หัวใจเราแตกสลายมาก แฟนเราตอบกลับไปว่า "ไม่เหมือนเดิมแล้วความรู้สึก" เพื่อนเราก้ถามแฟนว่าละทำไมยังคบกันอยุ่ยังเห็นดีๆกันอยุ่เลย เราก็ต้องเจ็บอีกกับคำตอบของแฟนที่ว่า "เราไม่อยากบอกเลิก เราสงสาร" คือที่คบกันหลังๆคือมันไม่ใช่ความรัก มันคือแค่ความสงสาร พอเราได้ยินคำตอบของแฟน เราก็ทรุดลงไปกับพื้น ตอนนั้นโลกคือแบบทำไมโหดร้ายแบบนี้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้มีทางไหนที่ทำให้เรายังไปต่อ ยังเดินหน้ากันไปต่อได้ไหม ไม่รุ้จะทำยังไงแล้ว เราก็ได้แต่กอดเขา กอดขาเขา ละบอกเค้าว่าอย่าไปได้ไหม ไม่ไปได้ไหม ตอนนั้นคือทำอะไรก็ได้ยอมทำได้หมดเพื่อไม่ให้แฟนไป ละเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ละมีอยุ่วันนึงแฟนมาหาที่บ้านละบอกกับเราว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วนะที่มาหา จากนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว ร้านข้าว ร้านอะไรที่เราเคยเดินมาด้วยกัน ที่ที่เป็นที่แห่งความทรงจำ เราจะไม่ได้ไปด้วยกันอีกแล้วนะ แล้ววันนั้นตอนดึกแฟนเราก็กลับบ้าน พ่อเราก็ยืนหน้าบ้านแฟนก็ไหว้ละบอกเราว่าคงได้ไหว้เป็นครั้งสุดท้าย เราก็ไปส่งแฟนถึงที่ขึ้นรถ โบกมือลาด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา มันเจ็บมาก TT ทำไม นั่นคือเราเลิกกันแล้วจริงๆใช่ไหม? ถามตัวเอง TT ละเราก็ไม่ได้เจอกับแฟนอีกเลย นานๆจะเจอ เราโดนบอกเลิกเดือนตุลาประมาณ 17 มั้ง ช่วงนั้นปิดเทอมเราไปกาญจนบุรีกับแม่ไปเที่ยว แต่เราไม่มีความสุขเลย เจ็บมาก ไม่เป็นอันจะกินจะนอนเลย อยากพาแฟนไปด้วย หลังจากนั้นพอเรากลับมาจากกาญจนบุรี แฟนเราทักแชทมาบอกว่าอยากได้เสื้อคืน เสิ้อเราอยุ่กับเขา เสื้อเขาอยุ่กับเรา ของทุกอย่างเราต้องคืนกัน โอ้โหเจ็บสุดๆ คืนนั้นพอเราถึงบ้านกลับมาจากกาญ เราก็นัดเจอกัน 4-5 ทุ่ม เอาของของกันและกันมาคืน เราก็คืนเสื้อแฟนไปเราก็ถามแฟนว่า จะไปจริงๆใช่ไหม? จะไม่กลับมาอีกใช่ไหม? แฟนเราไม่ตอบได้แต่พยักหน้า เราก็ร้องไห้ แฟนเราก็น้ำตาคลอ เราก็ขอแฟนเราว่าขอกอด จูบเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม? แฟนเรากับเราก็ค่อยๆจูบกันละเราก็ต้องเดินแยกจากกันไปคนละทาง มันเป็นภาพสุดท้ายที่เราเจ็บโคตร พอเราเดินแยกกันเหมือนในละครอีกอะ หันมามองกันแบบไกลๆ เธอจากไปแล้วและคงไม่ย้อนคืนมาหา TT
จากนั้นเราก็กลายเป็นคนไม่รุ้จักกันอีกเลย...
ทำไมรักครั้งนี้เราถึงให้เต็มที่กับมันสุดๆเพราะอะไรรู้ไหม เพราะเราว่ามันคือพรหมลิขิต
มีอะไรที่เราคิดว่ารักครั้งนี้มันโอเคสุดแล้วอะ
- แฟนเกิดวันที่ 16 ธันวาคม 2539
- เราเกิดวันที่ 19 ธันวาคม 2539
- แม่แฟนกับเราเกิดวันเดียวกันคือ 19 ธันวาคม
- ชื่อแม่แฟนกับชื่อแม่เรา ชื่อเดียวกัน
(ไม่คิดหรออะไรจะบังเอิญอะไรขนาดนั้นกับหลายๆเหตุการณ์เราเชื่อในพรหมลิขิต)
ถ้าใครอ่านแล้วชอบฝากแชร์กันเยอะๆนะคะโพสนี้ทำง้อแฟนที่เลิกกันไปแล้วอยากให้เค้ารู้ว่าเราพยายามแค่ไหนเรารักเขามากกว่าใครอีก..
อยากขอโทษที่เคยเอาแต่ใจ อยากขอโทษอะไรที่ร้ายๆ
อยากให้เธออภัยในสิ่งที่ฉันผิดพลั้งไปมากมาย อยากขอโทษในวันที่ผ่านมาอาจเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่
ทำสิ่งดีดีหล่นหาย ทำคนที่รักฉันเสียใจ เธออยู่แห่งใดที่ไหนฉันละอายแก่ใจต่อเธอเหลือเกิน
ความรักของตุ๊ดที่เราคิดว่ามันเกิดจากพรหมลิขิตอะไรหลายๆอย่าง(โรงเรียนชายล้วนย่านเจริญกรุง)
เราก็ไปเมาเลยจ้า คิดไรไม่ออก ไปร้านเหล้าไปนั่งกินแก้เครียดย้อมใจประมาณนั้นแหละ เราก็ชวนเพื่อนๆผุ้ชายคนอื่นไป แต่ไม่ชวนคนที่เราแอบชอบเด็ดขาด ที่ไหนได้วันนั้นเราก็ไปกินของเราตามปกติกับเพื่อนๆผู้ชาย ประเด็นเพื่อนผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทของคนที่เราแอบชอบก็ชวนคนที่เราแอบชอบมา เพราะเพื่อนของคนที่เราแอบชอบมาก็บอกเราว่า พามาให้เคลียกันให้รู้เรื่องจะเอาไงต่อ.. ด้วยความที่เราไม่กล้าคุยทำตัวไม่ถูก เราก็เอาเลยจ้า เต็มที่กระดกๆๆๆ กินไปจนเมา ร้องไห้สารพัดกินแบบ จบละนะ จบงานนี้คงไม่เจอกันแล้วเอาให้ลืมแต่
ต่อจากนั้นเพื่อนคนที่เราแอบชอบก็บอกว่างั้นไปนอนบ้านเราไหมถ้าไม่อยากให้พ่อกับคนที่บ้านเห็นสภาพนี้เดี๋ยวเราดูแลเองสัญญา. เราก็โอเคไปนอน (อย่าพึ่งว่าเรานะ) เพื่อนผู้ชายที่เราแอบชอบก็พานั่งแทกซี่ไปนอนที่บ้านของเค้า เราโคตรรู้สึกดีเลยตอนนี้ใจให้ไปหมดแล้ว พอถึงห้องเค้าก็เช็ดตัวให้เรา ดูแลเรา ที่สำคัญเค้านั่งกุมมือเราตลอดเลยTT ละเค้าก็ลงมานอนเฝ้าข้างๆเรา มาคอยดูว่าตัวร้อนไหม จับหน้าผาก ตอนนั้นเราสองคนก็.. นั่นแหละ มันเกิดจากความรักของคนสองคนจริงๆ เราสองคนรับรู้ได้ว่ามันคือความรักแล้ว และนั่นเป็นครั้งแรกของเรากับเพื่อนผู้ชายที่เราแอบชอบมานาน♥ พอเช้ามาเพื่อนผู้ชายก็มาส่งเราที่บ้าน เราก็เกรงใจ พอถึงบ้านเราก็วิ่งไปส่งคนที่เราแอบชอบต่อ5555 ส่งกันไปส่งกันมา ขำตัวเอง (อยากให้รู้นะว่ารักแกมากนะ)
ละเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนมาถึงช่วงเวลาที่ใกล้เปิดเทอมม.6แล้ว และแล้ววันนั้นที่เรารอคอยก็มาถึง เราได้มีการคุยไลน์กัน คอลวีดิโอไลน์กัน แล้วเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็ขอเราเป็นแฟน เห้ยแกกกกกกก คือแบบขอเป็นแฟนแบบอ้อนTT เราก็แบบทำตัวไม่ถูกดีใจจะร้องไห้ ก็ตอบโอเคเป็นแล้วนะ♥♥ ดีใจมากความฝันเป็นจริงที่ทำด้วยกันมา ความรู้สึกต่างไม่เสียเปล่าเลยคุ้มค่ามากกับที่เราทำลงไป และเราตั้งคบกัน 12 พฤษภาคม 2554 ให้วันนี้เป็นวันสำคัญของเราสองคน♥♥ ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมาระยะเวลาปิดเทอมนะ ขอบคุณทุกคนด้วยที่ทำให้พวกเราได้ใกล้กัน
เปิดเทอม 14 พฤษภาคม 2554 (เราคบกันเทอม 1)
เราก็คบกันมาตลอดระยะเวลาตั้งแต่เมษายน(รวมเวลาที่คุยกันมา) ระยะเวลาที่เราคบกันมันคุ้มค่ามากเราดูแลกันและกันเราผ่านอะไรกันมาด้วยกันเยอะมาก
คบกันแรกเราก็มีทะเลาะกันบ้าง เหมือนลิ้นกับฟันแหละเนอะ คู่รักทุกคู่ต้องเผชิญกับมันอยู่ที่ว่าจะผ่านมันไปด้วยดีช่วยกันพยุงกันไปด้วยความเข้าใจหรือจบด้วยน้ำตาและความสูญเสีย ช่วงนั้นชีวิตเราทั้งคู่ดีมาก รักกัน ไม่ค่อยได้ทะเลาะกันเท่าไหร่ ต่างคนต่างพากันไปเจอพ่อแม่เจอครอบครัวของฝ่ายตัวเองกัน ครอบครัวเราสองคนก็ดูโอเค แม่เรากับพ่อแม่แฟนเราก็รุ้จักกัน เรารู้สึกว่าชีวิตตอนนั้นมันโคตรจะดี เรารู้สึกว่าครอบครัวเรากับครอบครัวแฟนไปด้วยดีจริงๆ คือเราอยากทำงานหาเงินให้แฟน เรารักมากคนนี้ พอผ่านมาประมาณ 2-3 เดือน จนถึงประมาณสิงหาคม เราก็เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น เราเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ค่อยฟังเหตุผลเค้า ไม่ใช้ความเข้าใจกับเค้า เอะอะๆเราก็ลงไม้ลงมือกับเขา เราไม่ได้ตั้งใจ TT ทำทุกครั้งเราก็โคตรเสียใจ เรา
จากนั้นเราก็กลายเป็นคนไม่รุ้จักกันอีกเลย...
ทำไมรักครั้งนี้เราถึงให้เต็มที่กับมันสุดๆเพราะอะไรรู้ไหม เพราะเราว่ามันคือพรหมลิขิต
มีอะไรที่เราคิดว่ารักครั้งนี้มันโอเคสุดแล้วอะ
- แฟนเกิดวันที่ 16 ธันวาคม 2539
- เราเกิดวันที่ 19 ธันวาคม 2539
- แม่แฟนกับเราเกิดวันเดียวกันคือ 19 ธันวาคม
- ชื่อแม่แฟนกับชื่อแม่เรา ชื่อเดียวกัน
(ไม่คิดหรออะไรจะบังเอิญอะไรขนาดนั้นกับหลายๆเหตุการณ์เราเชื่อในพรหมลิขิต)
ถ้าใครอ่านแล้วชอบฝากแชร์กันเยอะๆนะคะโพสนี้ทำง้อแฟนที่เลิกกันไปแล้วอยากให้เค้ารู้ว่าเราพยายามแค่ไหนเรารักเขามากกว่าใครอีก..
อยากขอโทษที่เคยเอาแต่ใจ อยากขอโทษอะไรที่ร้ายๆ
อยากให้เธออภัยในสิ่งที่ฉันผิดพลั้งไปมากมาย อยากขอโทษในวันที่ผ่านมาอาจเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่
ทำสิ่งดีดีหล่นหาย ทำคนที่รักฉันเสียใจ เธออยู่แห่งใดที่ไหนฉันละอายแก่ใจต่อเธอเหลือเกิน