[CR] ทริปศุกร์13 เมื่อชะนีมีนอไปหัวหิน

สวัสดีค่าา นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกของชีวิตต(ดูยิ่งใหญ่) วันนี้เลยอยากจะมารีวิวเที่ยวหัวหินสองวันหนึ่งคืน จากประสบการณ์เที่ยวของเราโดยตรง ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยว่าเป็นทริปที่มาแบบงงๆแบบเร่งรีบจริงๆ  ที่สำคัญวันนั้นเป็นวันศุกร์13 เจ้าค่าาาาา มีเพื่อนรวมทริปอีกสองคนรวมจขกท.เป็นสามคน เราสามคนเป็นเพื่อนกันค่ะ รู้จักกันเพราะเรียนคณะเดียวกันสาขาเดียวกันในมหาลัยเดียวกัน แถมยังมีรสนิยมคล้ายกันมากกกก อ้อ เราเรียนกันที่มหาวิทยาลัยย่านบางนานะคะ(มีที่เดียวสินะ) จขกท.ขออธิบายลักษณะผู้ร่วมทริปงงๆนี้ก่อนนะคะ

มนุษย์เฉื่อยฮูคัมฟรอมเดอะสกล: พิศมัย
มนุษย์เฉื่อยฮูคัมฟรอมเดอะบางนา : ละไม
มนุษย์เฉื่อยฮูคัมฟรอมศรีธัญญา : อลิซาเบธ (อันนี้จขกท.เองค่ะ555555นามสมมติทั้งหมดนะคะ) อย่าเพิ่งรีบปิดกระทู้นี้หลังจากเห็นชื่อนี้แล้วนะคะ555555555555
จขกท. ขอแทนตัวเองว่าจขกท.ละกัน เผื่อเพื่อนๆจะหมั่นไส้ชื่ออลิซาเบธกัน555555555ไม่ใช่อะไร จขกท.ยังเกลียดนามสมมติตัวเองเลย555
   คือทริปงงๆนี้เริ่มจากเด็กเฉื่อยๆสามคนที่นั่งคุยกันเพลินๆระหว่างรอเข้าเรียนในวันศุกร์ที่13 พฤศจิกายน 2558 เราสามคนนั่งคุยกันเล่นๆว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนซักที่หนึ่ง แล้วพิศมัยก็พูดขึ้นมาว่า 'อยากไปทะเล' ไอ้เราก็แบบก็ไม่ค่อยชอบทะเลเท่าไหร่ แต่ถ้าเพื่อนอยากไปก็ยังไงก็ได้ก็พูดกันเฉยๆคงไม่ได้ไปจริงๆหรอก แต่ด้วยการเงินไม่ค่อยเหลือใช้เท่าไหร่ เลยบอกไปว่า 'ที่ไหนก็ได้ที่ใช้เงินน้อยที่สุด' ละไมบอก 'ถ้าจะเอาถูกๆก็ไปใกล้ๆดิ' เราเลยชวนไปพัทยาเพราะเราเป็นคนชลบุรีอยากไกด์ซะหน่อย แล้วมันก็ตอบโจทย์ดี ใกล้ด้วย แต่ประเด็นคือพิศมัยไม่โอเค และคนที่ไม่โอเคที่สุดคือละไม เพราะนางมีความหลังกับผู้เก่านางค่ะ พัทยาเลยถูกเทไปตามระเบียบค่ะ 'หัวหินมะ' ละไมเสนอขึ้นตามด้วยเสียงของพิศมัยว่า 'เอออ อยากไปๆๆ' คือโดยส่วนตัวจขกท.ไม่ได้ชอบทะเลอะไรมากมาย แต่ทริปนี้บอกตรงๆว่าตกลงไปเพราะเหมือนโดนตบหัวให้ผงกเลยต้องพยักหน้าแบบไม่ได้ตั้งใจ สรุปคือ ตกลงไปกันตอนนั้นและเดี๋ยวนั้นเลย เรียนก็ไม่เข้าค่ะเทค่ะแล้วเดี๋ยวเกรดก็คงเทเราค่ะ เราสามคนแยกย้ายกันไปเก็บของที่หอประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง แล้วนัดกันมาเจอที่จุดจอดรถสองแถวที่จะไปลาดกระบัง
    เราขึ้นรถสองแถวกันเพื่อจะไปลงที่ปลายทางคือหัวตะเข้ระยะทางไกลพอสมควรเลย ประมาณร่วมหนึ่งชั่วโมงในราคา 8 บาทตลอดสาย ด้วยความที่คุณลุงเคราสลวยขับรถด้วยความเร็วแปดสิบเซนติเมตรต่อชั่วโมงบวกกับจำนวนผู้โดยสารบนรถที่เยอะจนคิดว่ามีคอนเสิร์ตจัสตินบีเบอร์ที่หัวตะเข้เลยทำให้รถช้าไปอี้กกก แต่ไม่เป็นไรค่ะ แปดบาทนี่ถือว่าคุ้มค่ะคุ้มกับฝุ่นตรงถนนที่เกาะผมและมั่นใจว่าเกาะตั้งแต่โคนผมจรดปลายเส้นผมแน่นอน ยูโกะ ยามาชิตะขอยืนยัน  พอถึงที่หัวตะเข้แล้ว จขกท.และผองเพื่อนมายืนรอรถสองแถวที่จะไปสถาบันเทคโนโลยีคุณทหารลาดกระบัง สงสัยใช่มั้ยล่ะคะ ไม่สงสัยก็จะพูดค่ะว่าจะไปสถาบันเทคโนฯทำไม จขกท.ก็จะไปส่องผู้ไงคะ มอนี้เค้าว่างานละเอียดด พูดเล่นนะคะ อย่าเพิ่งเกลียดจขกท.ไปค่ะ หรือถ้าเกลียดไปแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ 555555 ต่อค่ะหลายคนคงรู้กันอยู่แล้วว่าสถาบันเทคโนฯนี้เป็นแหล่งคมนาคมเลยค่ะ มีทั้งแอร์พอร์ตลิ้งค์ สนามบิน รถไฟ และแน่นอนทริปประหยัดอย่างนี้ จขกท.และผองเพื่อนคงไม่ไปสนามบินแน่นอน55555 เรามารอขึ้นรถไฟกันค่ะ และประเด็นคือวันนั้นเป็นวันรับปริญญาของสถาบันเทคโนฯนี้พอดี เลยมีผู้หล่อๆที่เป็นนักศึกษาของมอนี้มาช่วยเป็นสตาฟช่วยดูแลความปลอดภัยค่ะ ถือว่าเป็นโบนัสระหว่างไปนะคะ แต่ละคนนี่ถือว่าไม่แย่ค่ะ เรียกพี่ต้นได้สบาย555555 (ขอขยายความคำว่าพี่ต้นนะคะ คือจขกท.และผองเพื่อนจะเรียกผู้หล่อๆว่าพี่ต้นทุกคนค่ะ) ระหว่างรอรถไฟมาก็ดูญาติบัณฑิตไปเพลินๆค่ะ นี่มันดง(ผู้)ดีชัดๆ ตรงทางรถไฟก็มีบัณฑิตมาถ่ายรูปกันเยอะเลยค่ะ เห็นชุดครุยแล้วรู้สึกเสียวสันหลังที่เทเรียนมาเที่ยวเลย55555555 พอรถไฟมาเราก็เลยรีบไปจับจองที่นั่งค่ะ อ้อลืมบอกไปว่า จะมุ่งหน้าไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เพื่อจะไปซื้อตั๋วรถไฟไปหัวหินค่ะ ขึ้นได้เลยนะคะ รถไฟฟรีค่ะ(อันนี้ทุกคนคงรู้แล้วเนอะ) นั่งไประหว่างทางก็นั่งมองข้างทางไป ก็ได้เห็นว่าข้างทางเต็มไปด้วยขยะเต็มไปหมด พอจะถึงสถานีมักกะสัน เริ่มรู้สึกอีกฟีลหนึ่ง ความรู้สึกที่แบบเห้ย นั่งรถไฟดูวิวในเมืองนี่ดีย์จัง เป็นการผสมผสานได้แบบลงตัวอะไรเบอร์นี้ รู้สึกเท่ห์ตอนที่เราผ่านฝูงรถเยอะแล้วฝูงรถพวกนั้นก็หยุดให้เราผ่าน ประหนึ่งเจ้าหญิงเสด็จมาแล้วงี้(?) ระหว่างนั่งดูวิวไปเพลินๆนั้น ลมก็ได้ตีเข้าท้องจขกท. และถูกดันให้มวลทองคำมาจ่อที่หน้าปากซอยแล้วค่ะ อยู่ดีๆก็เกิดปวดอุ๊ดจ้าซะงั้นเหลืออีกประมาณสามสถานีถึงจะถึงสถานีลำโพง อิฉันก็ไม่กล้าเข้าห้องน้ำรถไฟค่ะ เพราะมันเสี่ยงที่จะของเสียในสถานที่ที่เต็มไปด้วยความเร็วแบบนี้ บอกตรงๆปล่อยทองคำไม่ลงจริงๆ แต่ใช่ว่าจะอั้นไหวนะคะความอดทนไม่มีจริงๆจุดนี้ ผองเพื่อนก็ออกปากกันใหญ่ว่าเดี๋ยวเฝ้าหน้าห้องน้ำให้ แต่ชะนีอย่างเราก็ต้องขอยืนหยัดว่ารอให้ถึงหัวลำโพงก่อนค่อยไปเข้าที่นั่น จขกท.เลยกัดลิ้นทนเอาเฮือกสุดท้ายค่ะนั่งไม่เป็นสุขแล้วค่ะบิดไปบิดมาเหมือนผู้หล่อๆนับร้อยคนมารุมจีบ
    ไฟนอลลี่สถานีถัดไปก็คือหัวลำโพงที่รักแล้ว แต่ว่า.....ดีออก!!   รถไฟดันจอดรอสับราง ต้องรออีกประมาณสิบห้านาทีได้นี่กะจะผัดกะเพรากินรอแล้วนะถ้าไม่ติดว่าหูรูดจะระเบิดเนี่ย    
    แฟนตาซีไปอีก ทองคำหนึ่งรถบรรทุกกำลังจะออกสู่ตลาดแล้วค่ะ......