หลังจาก เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย กับหนังไทยในยุคหลังๆ แม้แต่ค่าย feel good
ที่ชอบย้ำรอยสำเร็จเดิมๆ จนน่าเบื่อ จนสุดท้ายวงแตกกันไป



การที่ได้เข้าชม take me home มันคือ ความสุขของการได้เสพ หนังผี ที่น่ากลัวแบบ ไม่ต้องอาศัย
จังหวะ ผีตุ้งแช่ ให้ต้องสะดุ้ง มันรู้สึกค่อยๆพาเราเข้าไปในหนัง ทั้งรายละเอียด ที่ทิ้งปมต่างๆ ให้เราได้คิด
ได้สงสัย  ความน่ากลัวคือ การไปพบกับกำเนิดของ ของที่มา ว่าทำไม บ้านหลังนี้ ถึงเป็นแบบนี้  ความอาฆาต พยาบาท
ฉากบางฉาก โดยเฉพาะ ครอบครัว ของโฉมนภา ยังติดอยู่ในหัวผม อยู่ถึงตอนนี้  (อยากรู้ใครคือ โฉมนภา ต้องไปดูในโรง หาคำตอบเอาครับ)
  
ผมคิดว่า นี้คือหนังผี ที่มันมีดี โดยไม่ต้องคิดว่า ฉากจบ มันจะมาหักมุมอะไร  ( รู้สึกหนังสมัยนี้ ให้ความสำคัญกับการหักมุม จนลืมว่าหัวใจจริงๆคือ บทที่ดี อารมหนังที่ดี การแสดงที่ดี )