อยากบอกเล่าประสบการณ์ของครอบครัวที่ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ (สายเลือดย่อมข้นกว่าน้ำเสมอ)
ถ้าใครมีบุตรหลานอายุ 3-4 ขวบจะมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งดังมากที่อังกฤษ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความดีงามของพนักงานดับเพลิงเรื่อง "Fireman Sam"
หลานของเจ้าของกระทู้ อายุ 2 ปี 3 เดือนชอบมาก จนมีประชาชนพาบุตรหลานไปเยี่ยมชมสถานีดับเพลิง
ทนกระแสเรียกร้องไม่ไหวเลยต้องจัดสาธิตให้พ่อแม่พาบุตรหลานมาดูทุกวันศุกร์ของสัปดาห์
เราก็อยากจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับบุตรหลาน แต่จิตใจคนถึงเขาจะบอกว่าเป็นชาติที่เจริญแล้ว แต่ใครจะรู้ในใจลึกๆของมนุษย์ที่มีต่อคนต่างเชื้อชาติอย่างเรา
พอร์ชอิงลิช หรือ RP (Received Pronunciation) บ่งบอกถึงการรับรู้และฝึกฝนสำเนียงที่ต่างจากสำเนียงอังกฤษพื้นเมือง (บอกถึงการฝึกฝนด้านภาษา และสิ่งแวดล้อม ผู้คนที่เราคบหาอยู่)
ครั้งแรกที่ได้ยินสำนวน RP ก็ปนหมั่นไส้คนที่พูดสำเนียงเช่นนี้ว่าช่างหัวสูงเหลือเกิน
แต่พอได้มาคิดทบทวน
เด็กเอเชียตัวเล็กๆคนหนึ่งกับความชื่นชมในฮีโร่ของเขา ถ้าเราเป็นเด็กธรรมดาคงได้แต่แหงนมอง
กับการ approach คนและใช้ภาษาที่สามารถบอกได้ว่าเราไม่ใช่คนธรรมดา
(การเคารพในตัวบุคคล อาชีพ ตัวตนของคนที่เราต้องการสื่อสาร) และภาษาที่เหมาะสม
ทำให้เราได้รับโอกาสที่ควรจะได้
โลกที่ดูเหมือนจะแคบลง ส่วนตัวผมก็ยังมองเห็นความดูถูกเชื้อชาติที่แฝงอยู่ โดยเฉพาะคนที่อยู่ต่างแดนที่ต้องนำเสนอสิ่งที่ดีทึ่สุดของตัวเองเพื่อให้ได้เข้าถึงสิทธิ์ที่เราควรจะได้
จุดประสงค์ของกระทู้คือ
อยากให้เข้าใจมนุษย์ต่างเชื้อชาติอย่างเข้าใจ และเคารพในความฝันของคนอื่น
เหตผลที่เราต้องใช้ภาษา RP (Received Pronunciation) ในการแสดงตัวตน
ถ้าใครมีบุตรหลานอายุ 3-4 ขวบจะมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งดังมากที่อังกฤษ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความดีงามของพนักงานดับเพลิงเรื่อง "Fireman Sam"
หลานของเจ้าของกระทู้ อายุ 2 ปี 3 เดือนชอบมาก จนมีประชาชนพาบุตรหลานไปเยี่ยมชมสถานีดับเพลิง
ทนกระแสเรียกร้องไม่ไหวเลยต้องจัดสาธิตให้พ่อแม่พาบุตรหลานมาดูทุกวันศุกร์ของสัปดาห์
เราก็อยากจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับบุตรหลาน แต่จิตใจคนถึงเขาจะบอกว่าเป็นชาติที่เจริญแล้ว แต่ใครจะรู้ในใจลึกๆของมนุษย์ที่มีต่อคนต่างเชื้อชาติอย่างเรา
พอร์ชอิงลิช หรือ RP (Received Pronunciation) บ่งบอกถึงการรับรู้และฝึกฝนสำเนียงที่ต่างจากสำเนียงอังกฤษพื้นเมือง (บอกถึงการฝึกฝนด้านภาษา และสิ่งแวดล้อม ผู้คนที่เราคบหาอยู่)
ครั้งแรกที่ได้ยินสำนวน RP ก็ปนหมั่นไส้คนที่พูดสำเนียงเช่นนี้ว่าช่างหัวสูงเหลือเกิน
แต่พอได้มาคิดทบทวน
เด็กเอเชียตัวเล็กๆคนหนึ่งกับความชื่นชมในฮีโร่ของเขา ถ้าเราเป็นเด็กธรรมดาคงได้แต่แหงนมอง
กับการ approach คนและใช้ภาษาที่สามารถบอกได้ว่าเราไม่ใช่คนธรรมดา
(การเคารพในตัวบุคคล อาชีพ ตัวตนของคนที่เราต้องการสื่อสาร) และภาษาที่เหมาะสม
ทำให้เราได้รับโอกาสที่ควรจะได้
โลกที่ดูเหมือนจะแคบลง ส่วนตัวผมก็ยังมองเห็นความดูถูกเชื้อชาติที่แฝงอยู่ โดยเฉพาะคนที่อยู่ต่างแดนที่ต้องนำเสนอสิ่งที่ดีทึ่สุดของตัวเองเพื่อให้ได้เข้าถึงสิทธิ์ที่เราควรจะได้
จุดประสงค์ของกระทู้คือ
อยากให้เข้าใจมนุษย์ต่างเชื้อชาติอย่างเข้าใจ และเคารพในความฝันของคนอื่น