รู้เรื่องพ่อหลังจากที่ไม่ได้พบกันสักครั้งในชีวิต

สวัสดีคะนี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้งแบบนี้เลยอะมั้งคะ คือเรามีปัญหาเราไม่แกล้งจะพูดกับแม่กับเพื่อนตรงๆคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า แม่กับพ่อเราแยกทางกันตั้งแต่เราเป็นเด็กคะ ไม่สิตั้งแต่เราเกิดเลยก็ว่าได้ เราไม่เคยเห็นหน้าพ่อสักครั้ง เพราะแม่เล่าว่าพ่อไม่อยากมีเราตั้งแต่แรก พ่อแม่ออกเรา แม่ก็ไปอยู่กรุงเทพคะ แม่กลับมาบ้านตอนเราอายุได้ 3 - 4  ขวบคะ แม่กลับมากับแฟนใหม่แม่นั้นก็คือพ่อเลี้ยงของเราที่เรารักเขาเหมือนพ่อแท้ๆ เรารักท่านมากๆจริงๆเราคิดว่าท่านคือพ่อแท้ๆของเราด้วยซ้ำ แม่กลับมาแต่งงานและย้ายไปอยู่ที่ต่างจังหวัดกับพ่อใหม่ และ เราก็อยู่กับยายมาตลอดจนเรา 6 ขวบแม่มารับเราไปอยู่ด้วย แต่เราเป็นคนที่ติดยายมากๆ เราร้องไห้เพราะไม่เห็นยายแต่พ่อใหม่ก็เสียใจที่พาเราไปอยู่ด้วยไม่ได้ แต่สุดท้ายพ่อขอเราก็ไม่ละความพยายามจนเราไปอยู่ด้วย ตอนนั้นยอมรับเลยนะคะ ว่าเราคิดว่าพ่อใหม่คือพ่อแท้ๆของเรา เพราะเขาดูแลเราดีมากๆ จนเราบอกเป็นคำพูดไม่ได้ เราคิดว่าเราโชคดีมากๆเลยนะคะ แต่เรามารู้ความจริงตอนเรา อายุ 9 ขวบ ว่าพ่อไม่ใช่พ่อแท้ๆของเรา นั้นเสียใจนะคะ แต่เพราะเป็นเด็ก ก็เลยเหมือนเฉย ๆ พอเราโตขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มทะเลาะกับแม่ เพราะเป็นวัยรุ่น  ทะเลาะกันจนแม่ขุดเรื่องพ่อแท้ๆ ของเรามาพูด เราเสียใจทุกครั้งนะคะที่แม่พูดถึงพ่อ ตอนนั้นอยากจะตามหาพ่อและไปอยู่กับพ่อให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เราก็ไม่กล้าพอ จนแม่เราเริ่มตามหาพ่อแท้ๆให้เรา จนเจอคะ  เรามารู้ว่าพ่อแท้ๆของเราเสียแล้ว เมื่อ 6-7 ปีก่อน แม่อยากให้เราติดต่อปู่กับย่าไป แต่เราไม่พร้อมจริงๆ ตอนนี้ชีวิตเรามีความสุขดีแล้ว ทำไมเราจะต้องติดต่อครอบครัวที่เขาไม่เคยตามหาเราคะ? เรายอมรับว่าเราโกรธพ่อแท้ๆ ของเรามาก ตอนที่ท่านยังไม่ตาย ท่านเคยตามหาลูกบ้างมั้ย คิดถึงลูกบ้างมั้ย? จะคิดบ้างมั้ยว่าลูกสบายดีหรือเปล่า ทำไมเราจะต้องตามหาเขา ? ลูกถ่ายเรายังไม่เคยเห็นหน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้ทำไมเราต้องมากราบหลุมศพพ่อหรอ? หนูไม่โกรธพ่อเท่าพ่อทิ้งหนูไป ไม่เคยเลี้ยงดูหนูไม่ว่า แต่หนูโกรธที่พ่อจากหนูไปเร็วขนาดนี้