เรื่องมีอยู่ว่าผมชอบผู้หญิงอยู่คนนึง หน้าตา รูปร่าง อยู่ในระดับดีค่อนไปทางมาก เธอเป็นไบท์ (ไม่แน่ใจว่าใช้ถูกไหม แต่เป็นผู้หญิงที่ชอบทั้งทอมและผู้ชาย) เราทั้งคู่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
ครั้งแรกที่เราคุยกันจะเป็นช่วงที่เธอคนนั้นพึ่งเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เห็นว่าเธอคนนั้นดูซึมๆ ผมก็เลยเข้าไปทักว่าเป็นอะไร เธอก็ตอบว่ามีปัญหานิดหน่อย ด้วยความที่ผม
เป็นคนปากไว เลยเผลอหลุดปากไปว่าอกหักหรอ ตอนแรกก็นึกว่าเธอจะโกรธ แต่ไม่เลยเธอกลับเล่าปัญหาของเธอให้ผมฟัง ผลก็ฟังไปปลอบ จากนั้นมาเราก็คุยกันมาเรื่อย เริ่มสนิทกันมากขึ้น
รู้ตัวอีกทีผมก็ชอบเธอคนนั้นซะแล้ว ผมก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้อยู่ครึ่งปี จนวันนึงผมคิดว่าผมต้องบอกเธอให้รู้ถึงความรู้สึกของผม แต่ชีวิตผมก็เหมือนละคร เธอคนนั้นกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า
ผมก็เลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้ ไม่บอกเธอคนนั้น หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลงจนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันอีก จนเราขึ้น ปวส.2 ปีสุดท้ายของเด็กสายอาชีพ ตอนนั้นเธอทักผมมาบอกว่า
เลิกกับแฟนเก่าแล้ว คราวนี้เลิกจริง เราก็เริ่มกลับมาเข้าสู่โมเม้นเดิมๆ คุยกันเหมือนเดิม ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจบอกชอบไปเพราะกลัวจะไม่ได้มีโอกาสบอกอีก ผมรู้ว่าคำตอบออกมาผมต้องกินแห้ว
ซึ่งก็แห้วจริงๆ 5555 แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิมเรื่อยมา ลืมบอกไปว่าเราคุยกันผ่านทางแชท เธอก็ตอบไวบ้าง ช้าบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะค่อนช้า เพราะคนจีบเธอค่อนข้างเยอะ เป็นทอมซะส่วนมาก
เหมือนว่ากำลังจะไปได้ดี แต่เหมือนว่าเธอจะมีคนที่ถูกใจ ผมก็เลยตัดใจแล้วก็หักดิบไม่คุยกับเธอ หายไปเลย หลบหน้า เวลาผ่านไปตอนนั้นเป็นช่วงใกล้ส่งโปรเจค เธอก็ทักมาถามว่างานเสร็จยัง
ผมก็ตอบไปตามปกติ สุดท้ายก็กลับมาคุยกัน เราก็คุยกันเรื่อยมาจนเธอขอให้ช่วยทำงานให้ชิ้นนึง ผมก็รับปากทำให้เพราะมันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ผมมีพูดเล่นๆ ไปว่า ผมทำงานให้แต่วันเกิดผม
เธอต้องทำเค้กมาให้ผมนะ เธอก็ตอบว่าได้แต่วันเกิดเธอผมต้องซื้อของขวัญให้เธอนะ วันเกิดเธอก็ทำเค้กมาให้ผมจริงๆ ทำเองกับมือเธอ(เธอถ่ายรูปมาให้ดู) ก้อนกลางๆ กินได้หลายวันอยู่
ตั้งแต่วันเกิดผมเราก็คุยกันเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ มีชวนไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง ไปเที่ยวบ้าง แต่ก็นานๆๆๆๆ ไปที เพราะว่าผมมีงานต้องทำ ไม่ใช่ว่าชวนไปก็ไปหมด เธอก็ตอบช้าบ้าง เร็วบ้าง
จนตอนนี้ผมกับเธอไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะอะไร ทำอะไรบ้าง ค่อนข้างอึดอัด ทำอะไรได้ไม่เต็มที่ อยากจะเคลียให้จบๆไป แต่พอถามเธอก็บ่ายเบี่ยง พอผมจะไปก็เหมือนอยากให้อยู่ต่อ
ผมจับได้ใบแดง ทบ ผลัด 2 พฤศจินี้ก็ต้องไปแล้ว เหลือเวลาอีก 7 เดือน ผมต้องตัดสินใจกับชีวิตของผมแล้วว่าจะเลือกแบบไหน ผมตั้งใจจะลงไปชายแดนใต้อยากจะเคลียเรื่องนี้ให้จบๆ ไป
เพราะได้ตั้งใจทำหน้าที่ของผมได้อย่างเต็มที่
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
คนพิเศษ คนคั่นเวลา คนแก้เหงา
ครั้งแรกที่เราคุยกันจะเป็นช่วงที่เธอคนนั้นพึ่งเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เห็นว่าเธอคนนั้นดูซึมๆ ผมก็เลยเข้าไปทักว่าเป็นอะไร เธอก็ตอบว่ามีปัญหานิดหน่อย ด้วยความที่ผม
เป็นคนปากไว เลยเผลอหลุดปากไปว่าอกหักหรอ ตอนแรกก็นึกว่าเธอจะโกรธ แต่ไม่เลยเธอกลับเล่าปัญหาของเธอให้ผมฟัง ผลก็ฟังไปปลอบ จากนั้นมาเราก็คุยกันมาเรื่อย เริ่มสนิทกันมากขึ้น
รู้ตัวอีกทีผมก็ชอบเธอคนนั้นซะแล้ว ผมก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้อยู่ครึ่งปี จนวันนึงผมคิดว่าผมต้องบอกเธอให้รู้ถึงความรู้สึกของผม แต่ชีวิตผมก็เหมือนละคร เธอคนนั้นกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า
ผมก็เลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้ ไม่บอกเธอคนนั้น หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยลงจนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันอีก จนเราขึ้น ปวส.2 ปีสุดท้ายของเด็กสายอาชีพ ตอนนั้นเธอทักผมมาบอกว่า
เลิกกับแฟนเก่าแล้ว คราวนี้เลิกจริง เราก็เริ่มกลับมาเข้าสู่โมเม้นเดิมๆ คุยกันเหมือนเดิม ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจบอกชอบไปเพราะกลัวจะไม่ได้มีโอกาสบอกอีก ผมรู้ว่าคำตอบออกมาผมต้องกินแห้ว
ซึ่งก็แห้วจริงๆ 5555 แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิมเรื่อยมา ลืมบอกไปว่าเราคุยกันผ่านทางแชท เธอก็ตอบไวบ้าง ช้าบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะค่อนช้า เพราะคนจีบเธอค่อนข้างเยอะ เป็นทอมซะส่วนมาก
เหมือนว่ากำลังจะไปได้ดี แต่เหมือนว่าเธอจะมีคนที่ถูกใจ ผมก็เลยตัดใจแล้วก็หักดิบไม่คุยกับเธอ หายไปเลย หลบหน้า เวลาผ่านไปตอนนั้นเป็นช่วงใกล้ส่งโปรเจค เธอก็ทักมาถามว่างานเสร็จยัง
ผมก็ตอบไปตามปกติ สุดท้ายก็กลับมาคุยกัน เราก็คุยกันเรื่อยมาจนเธอขอให้ช่วยทำงานให้ชิ้นนึง ผมก็รับปากทำให้เพราะมันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ผมมีพูดเล่นๆ ไปว่า ผมทำงานให้แต่วันเกิดผม
เธอต้องทำเค้กมาให้ผมนะ เธอก็ตอบว่าได้แต่วันเกิดเธอผมต้องซื้อของขวัญให้เธอนะ วันเกิดเธอก็ทำเค้กมาให้ผมจริงๆ ทำเองกับมือเธอ(เธอถ่ายรูปมาให้ดู) ก้อนกลางๆ กินได้หลายวันอยู่
ตั้งแต่วันเกิดผมเราก็คุยกันเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ มีชวนไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง ไปเที่ยวบ้าง แต่ก็นานๆๆๆๆ ไปที เพราะว่าผมมีงานต้องทำ ไม่ใช่ว่าชวนไปก็ไปหมด เธอก็ตอบช้าบ้าง เร็วบ้าง
จนตอนนี้ผมกับเธอไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะอะไร ทำอะไรบ้าง ค่อนข้างอึดอัด ทำอะไรได้ไม่เต็มที่ อยากจะเคลียให้จบๆไป แต่พอถามเธอก็บ่ายเบี่ยง พอผมจะไปก็เหมือนอยากให้อยู่ต่อ
ผมจับได้ใบแดง ทบ ผลัด 2 พฤศจินี้ก็ต้องไปแล้ว เหลือเวลาอีก 7 เดือน ผมต้องตัดสินใจกับชีวิตของผมแล้วว่าจะเลือกแบบไหน ผมตั้งใจจะลงไปชายแดนใต้อยากจะเคลียเรื่องนี้ให้จบๆ ไป
เพราะได้ตั้งใจทำหน้าที่ของผมได้อย่างเต็มที่
.
.
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ