สารภาพ!! เด็กหงส์อย่างผม ถอดใจตั้งแต่ตอนที่โดนนำ 1-3 แล้วครับ

ตอนโดน 0-1 ก็โหย! ไรกัน โดนเร็วขนาด.
พอโดนไป 0-2 ภายในไม่กี่นาที ก็เริ่มเซ็ง
แถมระหว่างทางก็มีเสียวหลายที ทำท่าจะไหล 0-3, 0-4 เตรียมเก็บข้าวของ นอนดีกว่า..
แต่สุดท้าย ก็ดูจนจบครึ่งแรก ต่อครึ่งหลังได้แป๊บนึง เอ๊ะ! 1-2 แระ มีลุ้น มีลุ้น...
แต่พอโดนไป 1-3 เท่านั้นแหละ กับเวลาที่เหลือไม่มาก (สำหรับการที่ต้องยิงให้ได้ถึง 3 ลูก)
.....แพ้ชัวร์.....ไม่มีทางกลับมาแน่ๆ......
แต่ด้วยความหงุดหงิด ทำให้ยังนอนไม่หลับ ก็เลยนั่งดูไปเรื่อยๆ
จนกระทั่ง 2-3 แล้วก็ในที่สุด ก็ตามตีเสมอ 3-3 กับเวลาที่เหลืออีก 10 นาที...มีหวังแล้ว...
และสุดท้าย ท้ายสุด พวกเค้าก็ทำได้ กับชัยชนะ 4-3 ที่ได้มาจากความมุ่งมั่น สู้ไม่ถอย สู้จนวินาทีสุดท้าย

เค้าทำให้ผมนึกถึงกัปตันทีมชาวญี่ปุ่นคนนึง ที่เคยกล่าวกระตุ้นลูกทีมตอนที่ทีมโดนยิงนำไปเยอะๆแบบนี้ว่า " ตราบใดที่ยังไม่สิ้นเสียงนกหวีด ก็ยังมีหวังเสมอ อย่ายอมแพ้ง่ายๆ " (เครดิต: กัปตันซึบาสะ)

ผมยอมแพ้ใจนักฟุตบอลชุดนี้จริงๆ ที่ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ มุ่งมั่น ทุ่มเท จนในที่สุดก็ทำสำเร็จ
เมื่อพวกคุณเล่นเต็มที่ ผมก็จะตามเชียร์เต็มที่ด้วยเหมือนกันครับ
ผมสัญญาครับ ต่อไปนี้ จะอยู่เชียร์จนสิ้นเสียงนกหวีดนาทีสุดท้ายกันไปเลย

ปล. หนทางข้างหน้า ไม่ว่าผลนัดต่อไปจะออกมายังไง นาทีนี้ผมพอใจมากแล้วครับ
ความรู้สึกผมตอนนี้ มันเหมือนได้แชมป์แล้วจริง ๆ นะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่