สวัสดีทุกคนครับเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตผมครับ ในชีวิตวัยรุ่นมีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย หลายๆ คนก็ต้องผ่านและเจอมา ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ ก็เลยอยากจะมาเล่าสู่กันฟัง เผื่ออาจจะไปตรงกับใครกันบ้างเน้อ ออกตัวก่อนเลยนะครับผม อาจจะมีภาษาพ่อขุน แอนเดอะล่อแหลมนิดนึงนะครับ เพื่อความอรรถรส ไม่งั้นจะจืดฉืดเป็นต้มจืดที่ไม่มีรสชาดนะครับ ว่าแล้วก็เริ่มเลยแล้วกันครับ
จุดเริ่มต้น รักแรก และความเจ็บปวด
ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านครับ และมีก็มีน้องสาวหนึ่งคน ทั้งพ่อและแม่ก็ฝากความหวังกับผมไว้อย่างมาก (ก็ตามต่างจังหวัดอะไรก็ลูกชาย) ในสมัยที่อยู่ม.ต้นนั้น ผมก็เป็นผู้ชายทั่วไป ลักษณะนิสัยของผมนั้นจะเป็นคนนิ่งๆ เชื่อฟังคำสั่งสอน พ่อ แม่ ครู (คนรอบข้างเขาว่ากันแบบนั้น) การเรียนก็อยู่ในระดับปานกลาง ไม่ได้เลิศเลออะไร ถ้านึกถึงกีฬาที่ผมเล่นก็เป็นพวกแบดมินตัน ฟุตบอลแบบผู้ชายทั่วไปครับแต่ก็เล่นไม่ได้เก่งอะไร แต่มันอยู่ที่ว่า ผมก็ว่าตัวของผมเองก็เหมือนผู้ชายทั่วไปนะแต่ทำไมก็ยังถูกมองว่าไม่ใช้ผู้ชาย แค่ทำตัวนิ่งๆ ขรึมๆ จะมีแค่คำว่า ตุ๊ด กะเทย ผมจะถูกสองคำนี้ถูกล้ออยู่ในหัวสมองตลอดเวลาจนบ้างที่ครูได้ยินก็เรียกไปบอกว่าเธอไม่ได้เป็นตุ๊ด กะเทย หรอกนะ เธอเป็นผู้ชายเรียบร้อย เข้มขรึมคนนึงนะ ซึ่งคำนั้นเหมือนจะทำให้ผมสบายใจ ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่เพื่อนเรียกนะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเราแตกต่างกับคนอื่นมากเลยหรืออย่างไร เพื่อนๆ ถึงกับจำกัดคำ 2 คำนั้นขึ้นมา
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมได้เริ่มค้นหาตัวตนที่แท้จริงว่าเราเป็นอะไรแล้วรู้สึกอย่างไร กับคำพูดหลากหลายที่ถูกถาถมเข้ามาว่าโตเป็นหนุ่มแล้วทำไมไม่มีแฟน คนอื่นเขามีแฟนกันหมดแล้วนะ คำพูดเหล่านี้เป็นคำพูดที่มาจากเหล่าญาติพี่น้อง จะให้ผมทำอย่างไรครับ จีบใครก็จีบไม่เป็น ไม่ได้กร้านโลกขนาดนั้น ชีวิตยังเด็กๆ อยู่นะครับ แต่ก็เห็นเพื่อนๆ หลายคนมีแฟนไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน คอยดูแลกัน เดินจูงมือกัน ผมก็คิดนะแบบนี้หรือป่าวที่เรียกว่าความรัก
ไม่ได้การเสียแล้วสิ่งที่ผมจะต้องทำต่อไปต้องลองคุยกับเพื่อนที่เราสนิทที่สุด และเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจมากที่สุด มันไม่เคยล้อผมสักคำเหมือนกับเพื่อนคนอื่นว่าเป็น ตุ๊ด หรือ กะเทย ตลอดที่ได้คบกับมันเป็นเพื่อน ผมจำได้แม่นเลยสิ่งที่ผมขอคำปรึกษาจากมัน ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่จะจีบผู้หญิงแหละครับ แต่คำตอบที่ผมได้จากมันมา
ผม : เมิง เมิง เมิง กรูจะหาแฟนต้องทำไงว่ะ
วุฒิ : (สีหน้าตกใจแล้วตะโกนลั่นห้อง) "เฮ้ย! เพื่อนเราจะมีเมีย"
ผม : (เอามือไปตบหัวมัน) พร้อมให้พรมันไปว่า "สัตว์"
แต่ก็ได้คำตอบจากมันนะครับ สั้นๆ ง่ายๆ มองหาคนน่ารัก คนเก่ง นิสัยดี เข้ากับเราได้ แล้วก็ลุย
จบการสนทนากับเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดแบบเหมือนจะไม่ได้อะไร (ก็ไม่ได้หล่อเหมือนเมิงนิ ดีกรีนักกีฬาโรงเรียน สูงหล่อ ขาว ดูดี) ถ้าตอนนั้นรู้ตัวเองไวนะ ฮืม! จะจับเมิงแทน 555
แต่เหมือนฟ้าได้กำหนดว่าผมคงจะได้เจอผู้หญิงสักคน ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเรียนเก่ง เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี อยู่คนละห้องกับผม ผมคิดว่าคนนี้ที่ผมจะลองจีบเธอดู
ผมเริ่มจากการที่จะยิ้มให้ทุกครั้งที่ได้เดินผ่านเธอ พยายามทักทายเธอ เสนอหน้าให้เธอเห็นหน้าบ่อย จนเพื่อนๆ ของผมรอบข้างเปลี่ยนจากการแซวว่าเป็นตุ๊ด เป็นกะเทย เป็นแซวว่าเห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะ ผมก็เริ่มภูมิใจในตนเอง เราคือผู้ชาย 100% ชัวร์ๆ ไม่ต้องถูกใครล้อแบบนี้อีกแล้ว
ยาวนิดนึงนะครับ เดี๋ยวมาต่อนะครับ เพื่ออรรถรสในการอ่าน สามารถจินตนาการตามไปได้นะครับ
เรื่องราว ความรัก แอบชอบ จุดเปลี่ยน ที่ผมอยากถ่ายทอด ของ ชาย (ไม่) แท้ คนนึง
จุดเริ่มต้น รักแรก และความเจ็บปวด
ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านครับ และมีก็มีน้องสาวหนึ่งคน ทั้งพ่อและแม่ก็ฝากความหวังกับผมไว้อย่างมาก (ก็ตามต่างจังหวัดอะไรก็ลูกชาย) ในสมัยที่อยู่ม.ต้นนั้น ผมก็เป็นผู้ชายทั่วไป ลักษณะนิสัยของผมนั้นจะเป็นคนนิ่งๆ เชื่อฟังคำสั่งสอน พ่อ แม่ ครู (คนรอบข้างเขาว่ากันแบบนั้น) การเรียนก็อยู่ในระดับปานกลาง ไม่ได้เลิศเลออะไร ถ้านึกถึงกีฬาที่ผมเล่นก็เป็นพวกแบดมินตัน ฟุตบอลแบบผู้ชายทั่วไปครับแต่ก็เล่นไม่ได้เก่งอะไร แต่มันอยู่ที่ว่า ผมก็ว่าตัวของผมเองก็เหมือนผู้ชายทั่วไปนะแต่ทำไมก็ยังถูกมองว่าไม่ใช้ผู้ชาย แค่ทำตัวนิ่งๆ ขรึมๆ จะมีแค่คำว่า ตุ๊ด กะเทย ผมจะถูกสองคำนี้ถูกล้ออยู่ในหัวสมองตลอดเวลาจนบ้างที่ครูได้ยินก็เรียกไปบอกว่าเธอไม่ได้เป็นตุ๊ด กะเทย หรอกนะ เธอเป็นผู้ชายเรียบร้อย เข้มขรึมคนนึงนะ ซึ่งคำนั้นเหมือนจะทำให้ผมสบายใจ ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่เพื่อนเรียกนะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเราแตกต่างกับคนอื่นมากเลยหรืออย่างไร เพื่อนๆ ถึงกับจำกัดคำ 2 คำนั้นขึ้นมา
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมได้เริ่มค้นหาตัวตนที่แท้จริงว่าเราเป็นอะไรแล้วรู้สึกอย่างไร กับคำพูดหลากหลายที่ถูกถาถมเข้ามาว่าโตเป็นหนุ่มแล้วทำไมไม่มีแฟน คนอื่นเขามีแฟนกันหมดแล้วนะ คำพูดเหล่านี้เป็นคำพูดที่มาจากเหล่าญาติพี่น้อง จะให้ผมทำอย่างไรครับ จีบใครก็จีบไม่เป็น ไม่ได้กร้านโลกขนาดนั้น ชีวิตยังเด็กๆ อยู่นะครับ แต่ก็เห็นเพื่อนๆ หลายคนมีแฟนไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน คอยดูแลกัน เดินจูงมือกัน ผมก็คิดนะแบบนี้หรือป่าวที่เรียกว่าความรัก
ไม่ได้การเสียแล้วสิ่งที่ผมจะต้องทำต่อไปต้องลองคุยกับเพื่อนที่เราสนิทที่สุด และเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจมากที่สุด มันไม่เคยล้อผมสักคำเหมือนกับเพื่อนคนอื่นว่าเป็น ตุ๊ด หรือ กะเทย ตลอดที่ได้คบกับมันเป็นเพื่อน ผมจำได้แม่นเลยสิ่งที่ผมขอคำปรึกษาจากมัน ก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีที่จะจีบผู้หญิงแหละครับ แต่คำตอบที่ผมได้จากมันมา
ผม : เมิง เมิง เมิง กรูจะหาแฟนต้องทำไงว่ะ
วุฒิ : (สีหน้าตกใจแล้วตะโกนลั่นห้อง) "เฮ้ย! เพื่อนเราจะมีเมีย"
ผม : (เอามือไปตบหัวมัน) พร้อมให้พรมันไปว่า "สัตว์"
แต่ก็ได้คำตอบจากมันนะครับ สั้นๆ ง่ายๆ มองหาคนน่ารัก คนเก่ง นิสัยดี เข้ากับเราได้ แล้วก็ลุย
จบการสนทนากับเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดแบบเหมือนจะไม่ได้อะไร (ก็ไม่ได้หล่อเหมือนเมิงนิ ดีกรีนักกีฬาโรงเรียน สูงหล่อ ขาว ดูดี) ถ้าตอนนั้นรู้ตัวเองไวนะ ฮืม! จะจับเมิงแทน 555
แต่เหมือนฟ้าได้กำหนดว่าผมคงจะได้เจอผู้หญิงสักคน ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเรียนเก่ง เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี อยู่คนละห้องกับผม ผมคิดว่าคนนี้ที่ผมจะลองจีบเธอดู
ผมเริ่มจากการที่จะยิ้มให้ทุกครั้งที่ได้เดินผ่านเธอ พยายามทักทายเธอ เสนอหน้าให้เธอเห็นหน้าบ่อย จนเพื่อนๆ ของผมรอบข้างเปลี่ยนจากการแซวว่าเป็นตุ๊ด เป็นกะเทย เป็นแซวว่าเห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะ ผมก็เริ่มภูมิใจในตนเอง เราคือผู้ชาย 100% ชัวร์ๆ ไม่ต้องถูกใครล้อแบบนี้อีกแล้ว
ยาวนิดนึงนะครับ เดี๋ยวมาต่อนะครับ เพื่ออรรถรสในการอ่าน สามารถจินตนาการตามไปได้นะครับ