#คนเราเคยมีความรักตอนเรียนและเป็นวันที่จดจำที่ทำให้เราคิดถึงเค้าได้ขึ้นมาเรื้องที่จะเล่าผ่านไป10กว่าปีน่ะค่ะ#
มีเรื่องอยู่ ว่า ตอนสมัยเรียนเราเรียนอยู่ม.3 เป็นเด็กเรียนเด็กติ๋มขี้กลัวคนเกเรและซื่อบื้อด้วยอ่ะ555
และพอเราขึ้นม.3ได้เจอเพื่อนใหม่และเพื่อนเรียนซ้ำชั้น สิ่งที่ฉันน่ากลัวสุขคือได้ตอนรับเพื่อนเรียนซ้ำ
เกเรทั้งแก๊งมี8คน ห้องเรียนเรามี25คนเพิ่มเด็กเกเรเข้าไปด้วย แล้วหลังจากนั้นอาจาร์ยก็แนะนำบอกชื่อให้ครบ
ให้เพื่อนเรียนซ้ำมานั่งใกล้เรา
เพราะโต๊ะเราว่างเลยต้องนั่งติด เราก็กลัว พูดในใจว่า "เราจะโดนพวกนี้แกล้ง เราก็หลบสายตาพวกเกเร อยู่แบบไม่ชินเลย"
เราก็หยิบวิชาขึ้นมา เพราะมันเป็นคาบแรก เรานี่รีบหยิบสมุดขึ้นมารีบจด ทำแบบว่าเราสนใจการเรียน แล้วเค้าก็มาถามว่า
นี่ แกชื่ออะไร เราชื่อ(ด)น่ะ เราก็ตอบไปแบบคนติดอ่างอ่ะ ว่าเราชื่อๆๆ(ป) พอหลังจากนั้นก็รู้จักกันวันแรก เค้าก็มาบอกเราให้เรายืม
สมุดลอกการบ้านหน่อย เราก็ให้ยืมลอก และมีการให้เราช่วยอยู่เป็นเพื่อนด้วยน่ะ ตอนนั้นเราขี้กลัวอยู่ยังไม่ชินกับเด็กเกเร
ต้องอยู่ทุกๆวันเดียวก็ชิน และเราก็เลิกเรียนก็กลับบ้าน แล้ว(ด)ก็วิ่งมาเรียกเรา ว่าจะไปไหน เราก็บอกเค้าว่าเราจะกลับบ้าน
อยู่ๆเค้าก็เดินคุยกันจนกลับไปส่งที่บ้านเลย ทุกวันเลยแหละ(แต่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันมีแต่ตอนเค้ามาจูบเราจนได้-..-บางทีก็เขินน่ะ)
และเจอกันทุกวันเรียนหนังสือกันจนจะเทอมสองแล้ว ก็ปกติดีจนได้เป็นแฟนเพราะคบกันมาตั้งแต่เค้ามาจูบเราเลย เชื่อม๊ะ เรานี่
โดนสาวๆ อิจฉาจนหมั่นไส้เราเลยเราก็ได้เดินก้มหน้า เพราะไม่มีใครกล้ายุ่งกะเราเลยใครทำเราเจ็บมีทางเดียวเค้าไม่ยอมแน่ๆ
เค้ามีลักษณะผิวเค้าคล้ำ มีลักยิ้มมีเขี้ยวด้วย สูงน่ะ สาวๆกรี๊ดเค้าจนทุกวัน แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจ มีคนชอบ(ด)เค้าเยอะแยะโรงเรียนอื่นก็ยังมีเลย
อยู่ๆมาวันหนึ่ง เรานั่งคุยกันในห้องเรียนสองคน เจออาจาร์ย์เราวิ่งหนีหน้าประตูหนีไม่ทันอาจาร์ย์เรียกซะก่อนโดนตีทำโทษไป1ที และแยกย้ายกัน
เจอเค้ารอหลังโรงเรียนเค้าจะค่อยมาส่งถึงบ้าน และวันรุ่งขึ้นก็เป็นวันสอบจะปิดเทมอใหญ่ มาสอบครบ อยู่ๆเค้าสอบเสร็จวันสุดท้ายก็รีบไปทันที
โดยไม่ได้บอกกล่าวเลยเค้าหายไปเฉยมาก พอผ่านไปเพื่อนๆเราโตๆกันก็ต่างคนต่างไปทำงานกัน จนมีเพื่อนสมัยเรียนเวลากันจัดงานเลี้ยงมิ้งติ้ง
เจอเพื่อนเก่าเราก็มองๆเพื่อนที่เคยรวมชั้นหายไป1คนเลยไปถามเพื่อนเก่าว่าได้เจอ(ด)คนนี้ไหม เพื่อนเก่าเลยตอบว่าไม่เคยเจอว่ะวันนั้นแระที่มันสอบ
เสร็จวันสุดท้ายมันก็หายไปลึกลับเลยไม่ได้ข่าว และมีเพื่อนซี้คนนึงก็บอกอยู่ว่ามันอยู่ใต้ อยู่กะพ่อมัน แต่ไม่รู้ใต้ไหนแค่นั้น
หลังจากนั่นไปก็แยกกะเพื่อนต่างคนต่างกับบ้าน เราก็กับมาถึงห้อง ทำไมกูต้องคิดถึงตอนสมัยเรียนถึงเค้าตลอดว่ะ อยากจะรู้ว่าเค้าหายไป
เราทำผิดอะไร โดยไม่ได้บอกเราเลย ไม่รู้จะติดต่อใครได้. พอถึงวันเกิดเรา เพื่อนก็โพสรูปเพื่อนเก่าๆแชร์กันเลยเข้ามาดูว่ามีใครกดถูกใจกันบ้าง
จบบังเอิญเราเข้าไปดูหน้าว่าเหมือนที่เรารู้จักไหม พอเห็นหน้าปุ๊บเปลี่ยนไปมากเกือบจำไม่ได้เลย เราก็เข้าไปทักทายในข้อความเฟซบุ๊ค
หลังจากไม่ได้เจอกันมา10กว่าปีมาเจอจนได้เลยทักไป เค้าก็ได้ตอบกับมาเราก็ดีใจที่เค้าทักมา
#เดียวมาอ่านต่อฉบับที่สองน่ะค่ะเมื่อยมือ555#
เคยคบกับเค้าตอนสมัยเรียนตอนม.ต้น อยู่ๆเค้าหายไป10กว่าปีไม่ได้บอกกล่าวกันเลย บังเอิญมาเจอเค้าที่เฟซบุ๊คจนได้
มีเรื่องอยู่ ว่า ตอนสมัยเรียนเราเรียนอยู่ม.3 เป็นเด็กเรียนเด็กติ๋มขี้กลัวคนเกเรและซื่อบื้อด้วยอ่ะ555
และพอเราขึ้นม.3ได้เจอเพื่อนใหม่และเพื่อนเรียนซ้ำชั้น สิ่งที่ฉันน่ากลัวสุขคือได้ตอนรับเพื่อนเรียนซ้ำ
เกเรทั้งแก๊งมี8คน ห้องเรียนเรามี25คนเพิ่มเด็กเกเรเข้าไปด้วย แล้วหลังจากนั้นอาจาร์ยก็แนะนำบอกชื่อให้ครบ
ให้เพื่อนเรียนซ้ำมานั่งใกล้เรา
เพราะโต๊ะเราว่างเลยต้องนั่งติด เราก็กลัว พูดในใจว่า "เราจะโดนพวกนี้แกล้ง เราก็หลบสายตาพวกเกเร อยู่แบบไม่ชินเลย"
เราก็หยิบวิชาขึ้นมา เพราะมันเป็นคาบแรก เรานี่รีบหยิบสมุดขึ้นมารีบจด ทำแบบว่าเราสนใจการเรียน แล้วเค้าก็มาถามว่า
นี่ แกชื่ออะไร เราชื่อ(ด)น่ะ เราก็ตอบไปแบบคนติดอ่างอ่ะ ว่าเราชื่อๆๆ(ป) พอหลังจากนั้นก็รู้จักกันวันแรก เค้าก็มาบอกเราให้เรายืม
สมุดลอกการบ้านหน่อย เราก็ให้ยืมลอก และมีการให้เราช่วยอยู่เป็นเพื่อนด้วยน่ะ ตอนนั้นเราขี้กลัวอยู่ยังไม่ชินกับเด็กเกเร
ต้องอยู่ทุกๆวันเดียวก็ชิน และเราก็เลิกเรียนก็กลับบ้าน แล้ว(ด)ก็วิ่งมาเรียกเรา ว่าจะไปไหน เราก็บอกเค้าว่าเราจะกลับบ้าน
อยู่ๆเค้าก็เดินคุยกันจนกลับไปส่งที่บ้านเลย ทุกวันเลยแหละ(แต่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันมีแต่ตอนเค้ามาจูบเราจนได้-..-บางทีก็เขินน่ะ)
และเจอกันทุกวันเรียนหนังสือกันจนจะเทอมสองแล้ว ก็ปกติดีจนได้เป็นแฟนเพราะคบกันมาตั้งแต่เค้ามาจูบเราเลย เชื่อม๊ะ เรานี่
โดนสาวๆ อิจฉาจนหมั่นไส้เราเลยเราก็ได้เดินก้มหน้า เพราะไม่มีใครกล้ายุ่งกะเราเลยใครทำเราเจ็บมีทางเดียวเค้าไม่ยอมแน่ๆ
เค้ามีลักษณะผิวเค้าคล้ำ มีลักยิ้มมีเขี้ยวด้วย สูงน่ะ สาวๆกรี๊ดเค้าจนทุกวัน แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจ มีคนชอบ(ด)เค้าเยอะแยะโรงเรียนอื่นก็ยังมีเลย
อยู่ๆมาวันหนึ่ง เรานั่งคุยกันในห้องเรียนสองคน เจออาจาร์ย์เราวิ่งหนีหน้าประตูหนีไม่ทันอาจาร์ย์เรียกซะก่อนโดนตีทำโทษไป1ที และแยกย้ายกัน
เจอเค้ารอหลังโรงเรียนเค้าจะค่อยมาส่งถึงบ้าน และวันรุ่งขึ้นก็เป็นวันสอบจะปิดเทมอใหญ่ มาสอบครบ อยู่ๆเค้าสอบเสร็จวันสุดท้ายก็รีบไปทันที
โดยไม่ได้บอกกล่าวเลยเค้าหายไปเฉยมาก พอผ่านไปเพื่อนๆเราโตๆกันก็ต่างคนต่างไปทำงานกัน จนมีเพื่อนสมัยเรียนเวลากันจัดงานเลี้ยงมิ้งติ้ง
เจอเพื่อนเก่าเราก็มองๆเพื่อนที่เคยรวมชั้นหายไป1คนเลยไปถามเพื่อนเก่าว่าได้เจอ(ด)คนนี้ไหม เพื่อนเก่าเลยตอบว่าไม่เคยเจอว่ะวันนั้นแระที่มันสอบ
เสร็จวันสุดท้ายมันก็หายไปลึกลับเลยไม่ได้ข่าว และมีเพื่อนซี้คนนึงก็บอกอยู่ว่ามันอยู่ใต้ อยู่กะพ่อมัน แต่ไม่รู้ใต้ไหนแค่นั้น
หลังจากนั่นไปก็แยกกะเพื่อนต่างคนต่างกับบ้าน เราก็กับมาถึงห้อง ทำไมกูต้องคิดถึงตอนสมัยเรียนถึงเค้าตลอดว่ะ อยากจะรู้ว่าเค้าหายไป
เราทำผิดอะไร โดยไม่ได้บอกเราเลย ไม่รู้จะติดต่อใครได้. พอถึงวันเกิดเรา เพื่อนก็โพสรูปเพื่อนเก่าๆแชร์กันเลยเข้ามาดูว่ามีใครกดถูกใจกันบ้าง
จบบังเอิญเราเข้าไปดูหน้าว่าเหมือนที่เรารู้จักไหม พอเห็นหน้าปุ๊บเปลี่ยนไปมากเกือบจำไม่ได้เลย เราก็เข้าไปทักทายในข้อความเฟซบุ๊ค
หลังจากไม่ได้เจอกันมา10กว่าปีมาเจอจนได้เลยทักไป เค้าก็ได้ตอบกับมาเราก็ดีใจที่เค้าทักมา
#เดียวมาอ่านต่อฉบับที่สองน่ะค่ะเมื่อยมือ555#