ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนเลยว่าเป็นกระทู้เเรกเลยครับ ดังนั้น หากผมใช้คำหรือภาษาที่ผิดพลาดหรือไม่เหมาะสมก็ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ขอเเทนคู่กรณีของผมว่า คุณP ละกันครับ คุณP เราอยู่ห้องเดียวกัน เป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน เเต่เราก็เริ่มมาสนใจในตัวเขาสักพักเเล้วครับ เเต่ตอนนั้นเขามีเเฟนอยู่ เลยไม่ได้เข้าไปยุ่ง เเต่พอเขาเลิกกับเเฟนสักพัก มันก็มีหลายเหตุการ์ณที่ทำให้เรามาใกล้ชิดกันมากขึ้น ความรู้สึกก็เริ่มมีมากขึ้น เขาก็เริ่มมากกดถูกใจ คอมเม้นท์ ในเฟสเรามากขึ้น จากเเต่ก่อนที่ไม่เคย (ยํ้าว่าไม่เคยเลยย) มันก็ทำให้เราเริ่มคิดอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น จนเมื่อมีเหตุบังเอิญที่ทำให้อยู่ๆเราก็ต้องอยู่กลุ่มโครงงานเดียวกัน เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มสนใจ เริ่มอยากรู้ เริ่มหึง เริ่มหวง เริ่มชอบ เริ่มรักเขา เเต่ตอนนั้น เราก็ไม่ได้เเสดงอาการอะไรมากมาย เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนขี้เล่น เฟรนลี่ เเล้วก็คุยเก่ง ซึ่งในสายตาเราเขาน่ารักมากกก จนหลังๆเราก็ไปบอกเพื่อนว่าเราชอบ คุณP จากนั้นเเหละครับ ข่าวลือก็เเพร่กระจายไปทั่ว โดนล้อโดนเเซวไปทั่ว อายมากตอนนั้น จากนั้นคุณP ก็เริ่มคุยกับเราน้อยลง เหมือนกับว่าตอนเเรกเขาเล่นคุยกับเราสนุกๆเเบบเพื่อน เเต่พอเราคิดมากกว่าเพื่อน เขาคงทำตัวไม่ถูก เราก็เริ่มอายเวลาเจอกัน พยายามหลบสายตา เเต่ก็เป็นเเบบนี้สักพัก เพราะมีช่วงหนึ่งเขามีปัญหาเรื่องการเรียน เราเลยเสนอหน้าเข้าไปช่วยทั้งที่ตัวเองก็มีเรื่องของตัวเองที่ต้องทำ เเต่เราก็อยากช่วย ตอนนั้นเขาก็มีเเฟนคนใหม่กว่า (ช่วงทำโครงงานเขาก็มีใหม่อีกคน เเต่เลิกไปเเล้ว) เอาเป็นว่าเราช่วยเขาทุกอย่าง เท่าที่เราทำได้ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มพูดดีกับเรามาก เเบบคนละคน จาก กู เป็นเค้าเเก (เริ่มเรียกชื่อเล่นเฉพาะตัว) เราก็ไปมโนใหญ่เลย เหมือนกับสร้างความหวังให้ตัวเอง เขาจะเริ่มชอบเราหรือเปล่า5555 เเต่พอคิดไปคิดมา ถ้ามีคนมาทำดีกับเราขนาดนี้ เราก็ต้องพูดดีเป็นธรรมดา เเต่เราก็ไม่สน ทำดีกับเขาเเบบฮาร์ดคอร์ ทำทุกอย่าง ทุกวันสำคัญของเขาเราก็ให้ของขวัญ เราอยากให้เขามีความสุข เรารู้สึกเป็นห่วงเขามากในทุกๆเรื่อง จนวันหนึง
เราต้องจากกัน ไปอยู่ไกลกัน เราก็คิดถึงเขามากไม่อยากให้เขาไป เเต่เราก็ไม่ได้มีสิทธ์เรียกร้องอะไรอยู่เเล้ว ก็ได้เเต่ช่วยให้เขาได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เมื่อเราจากกันเราก็ทักเเชทเขาไปคุยเพราะคิดถึง เเรกๆเขาก็ตอบเร็ว เเต่พอคุยเรื่อยๆ เขาตอบช้ามาก ตอบสั้นด้วย เราต้องเป็นฝ่ายชวนคุยก่อนเสมอ เเรกๆเรางอลใส่ เเต่หลังๆ เรากลัวเขาจะรำคาญ กลัวจะเบื่อกัน เลยไม่งอลก็ได้ว้ะทำตัวตลกใส่เเมร่ง555555 เราก็ทักเหมือนคุยคนเดียว ข้อความเก่ายังไม่อ่าน ก็ทักใหม่ เเต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิมตลอดมา ตอบสั้น ตอบช้า ทั้งที่เขาออนเฟสอยู่ เขาโพสเฟส เขาไปคอมเม้นท์คนอื่น เเต่เขาไม่อ่านเเชทเรา ตอนเเรกพยายามคิดว่า เเอพอาจจะไม่เด้ง เน็ตอาจหลุด เขาอาจมีธุระ บลาๆ เเต่มันบ่อยมาก เราก็รู้นะว่าเขาคนคุยเยอะ เเต่เรามันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยหรอ เลยถามไปเลย ว่าคิดยังไงกับเรา รักเราไหม เขาตอบว่า เขาเริ่มชอบเรา เขาบอกว่ารู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อน เเต่เขาบอกว่ากว่าจะรักใครได้รักยากใช้เวลานาน รักยากเเต่รักจริงคงประมาณนั้น ตอนนั้นเราก็ยิ้มไปพิมพ์ไปอะ เเบบ
โคตรมีความสุข มันทำให้เรามีหวัง เราถามเขาไปว่าเราพอมีหวังไหม เขาก็ว่ามี จากนั้นเราก็เริ่มคิดว่าตัวเองสำคัญ เริ่มตั้งหวัง เริ่มคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของ เราก็เลย พิมพ์ไปคุยตลอด เขาก็เหมือนเดิม ตอบช้า ตอบสั้น ทั้งที่ออน เราก็ไม่อยากงอลใส่ไง เราไม่อยากสูญเสียเขา เราก็เลยทำตลกใส่เหมือนเดิม เเต่มันก็เป็นเเบบนี้เรื่อยๆอะ มันเจ็บมาก พึ่งเข้าใจกับความทุกข์เพราะคิดว่าตัวเองสำคัญ เราก็เลยพึ่งตัดสินใจ บอกเขา ว่าเรารักเขามากจิงๆนะ เราไม่อยากให้เขาหายไป เเล้วเขาก็เหมือนเดิม ออนเฟส ไปคอมเม้นคนอื่น ไปตอบไลน์กลุ่ม เเต่ไม่เปิดอ่านเเชทเรา เป็นวันๆ เราเลย ถอนหายใจ พอเเล้วดีกว่า ไม่ไหวเเล้วอะ ทำไมรู้สึกว่าตัวเองต้องไร้ค่าขนาดนี้ เลยพิมพ์หาเขาไปว่าให้ลืมทุกอย่างไป เราพอเเล้ว เขาก็ยังไม่อ่าน เหมือนเดิมทุกอย่าง เรานั่งคิดเเล้ว จริงๆเขาไม่ผิดอะไรเลยด้วยซํ้า เขาไม่ได้เป็นเเฟนเรา เขาจะไม่ให้ความสำคัญเราก็ไม่เเปลก เราคงผิดเองที่ตั้งหวังมากไป คิดว่าตัวเองสำคัญ
อยากถามว่า ถ้าเขามาง้อเรา เราควรกลับไปหาเขา หรือ ตัดใจให้มันจบตรงนี้ดี (เรายังรักเขามาก).
ควรจัดการยังไงกับความสัมพันธ์เเบบนี้!!!
เรื่องมีอยู่ว่า ขอเเทนคู่กรณีของผมว่า คุณP ละกันครับ คุณP เราอยู่ห้องเดียวกัน เป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน เเต่เราก็เริ่มมาสนใจในตัวเขาสักพักเเล้วครับ เเต่ตอนนั้นเขามีเเฟนอยู่ เลยไม่ได้เข้าไปยุ่ง เเต่พอเขาเลิกกับเเฟนสักพัก มันก็มีหลายเหตุการ์ณที่ทำให้เรามาใกล้ชิดกันมากขึ้น ความรู้สึกก็เริ่มมีมากขึ้น เขาก็เริ่มมากกดถูกใจ คอมเม้นท์ ในเฟสเรามากขึ้น จากเเต่ก่อนที่ไม่เคย (ยํ้าว่าไม่เคยเลยย) มันก็ทำให้เราเริ่มคิดอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น จนเมื่อมีเหตุบังเอิญที่ทำให้อยู่ๆเราก็ต้องอยู่กลุ่มโครงงานเดียวกัน เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มสนใจ เริ่มอยากรู้ เริ่มหึง เริ่มหวง เริ่มชอบ เริ่มรักเขา เเต่ตอนนั้น เราก็ไม่ได้เเสดงอาการอะไรมากมาย เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนขี้เล่น เฟรนลี่ เเล้วก็คุยเก่ง ซึ่งในสายตาเราเขาน่ารักมากกก จนหลังๆเราก็ไปบอกเพื่อนว่าเราชอบ คุณP จากนั้นเเหละครับ ข่าวลือก็เเพร่กระจายไปทั่ว โดนล้อโดนเเซวไปทั่ว อายมากตอนนั้น จากนั้นคุณP ก็เริ่มคุยกับเราน้อยลง เหมือนกับว่าตอนเเรกเขาเล่นคุยกับเราสนุกๆเเบบเพื่อน เเต่พอเราคิดมากกว่าเพื่อน เขาคงทำตัวไม่ถูก เราก็เริ่มอายเวลาเจอกัน พยายามหลบสายตา เเต่ก็เป็นเเบบนี้สักพัก เพราะมีช่วงหนึ่งเขามีปัญหาเรื่องการเรียน เราเลยเสนอหน้าเข้าไปช่วยทั้งที่ตัวเองก็มีเรื่องของตัวเองที่ต้องทำ เเต่เราก็อยากช่วย ตอนนั้นเขาก็มีเเฟนคนใหม่กว่า (ช่วงทำโครงงานเขาก็มีใหม่อีกคน เเต่เลิกไปเเล้ว) เอาเป็นว่าเราช่วยเขาทุกอย่าง เท่าที่เราทำได้ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มพูดดีกับเรามาก เเบบคนละคน จาก กู เป็นเค้าเเก (เริ่มเรียกชื่อเล่นเฉพาะตัว) เราก็ไปมโนใหญ่เลย เหมือนกับสร้างความหวังให้ตัวเอง เขาจะเริ่มชอบเราหรือเปล่า5555 เเต่พอคิดไปคิดมา ถ้ามีคนมาทำดีกับเราขนาดนี้ เราก็ต้องพูดดีเป็นธรรมดา เเต่เราก็ไม่สน ทำดีกับเขาเเบบฮาร์ดคอร์ ทำทุกอย่าง ทุกวันสำคัญของเขาเราก็ให้ของขวัญ เราอยากให้เขามีความสุข เรารู้สึกเป็นห่วงเขามากในทุกๆเรื่อง จนวันหนึง
เราต้องจากกัน ไปอยู่ไกลกัน เราก็คิดถึงเขามากไม่อยากให้เขาไป เเต่เราก็ไม่ได้มีสิทธ์เรียกร้องอะไรอยู่เเล้ว ก็ได้เเต่ช่วยให้เขาได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เมื่อเราจากกันเราก็ทักเเชทเขาไปคุยเพราะคิดถึง เเรกๆเขาก็ตอบเร็ว เเต่พอคุยเรื่อยๆ เขาตอบช้ามาก ตอบสั้นด้วย เราต้องเป็นฝ่ายชวนคุยก่อนเสมอ เเรกๆเรางอลใส่ เเต่หลังๆ เรากลัวเขาจะรำคาญ กลัวจะเบื่อกัน เลยไม่งอลก็ได้ว้ะทำตัวตลกใส่เเมร่ง555555 เราก็ทักเหมือนคุยคนเดียว ข้อความเก่ายังไม่อ่าน ก็ทักใหม่ เเต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิมตลอดมา ตอบสั้น ตอบช้า ทั้งที่เขาออนเฟสอยู่ เขาโพสเฟส เขาไปคอมเม้นท์คนอื่น เเต่เขาไม่อ่านเเชทเรา ตอนเเรกพยายามคิดว่า เเอพอาจจะไม่เด้ง เน็ตอาจหลุด เขาอาจมีธุระ บลาๆ เเต่มันบ่อยมาก เราก็รู้นะว่าเขาคนคุยเยอะ เเต่เรามันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยหรอ เลยถามไปเลย ว่าคิดยังไงกับเรา รักเราไหม เขาตอบว่า เขาเริ่มชอบเรา เขาบอกว่ารู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อน เเต่เขาบอกว่ากว่าจะรักใครได้รักยากใช้เวลานาน รักยากเเต่รักจริงคงประมาณนั้น ตอนนั้นเราก็ยิ้มไปพิมพ์ไปอะ เเบบ
อยากถามว่า ถ้าเขามาง้อเรา เราควรกลับไปหาเขา หรือ ตัดใจให้มันจบตรงนี้ดี (เรายังรักเขามาก).