"คบคนไกล ใจต้องนิ่ง"  คำนี้ทำให้มีความรู้สึก เหมือนกับวัน ฉันต้องโตเป็นผู้ใหญ๋ซักที ฉันต้องอดทนและผ่านมันไปให้ได้... ช่างโหดร้ายเสียเหลือเกิน แต่ใครจะไปรู้หละ นี่แค่จุดเริ่มต้นเรื่องราวต่างๆในชีวิตแค่นั้นเอง...  
             ไหนๆ ก็คบกะแฟนมาหละ 1 ปี ด้วยความที่อยู่กันคนละจังหวัด อายุต่างกัน 2 ปี เค้าทำงาน เรากำลังศึกษาปริญญาตรี เลยจะมาเล่า แชร์ประสบการณ์ของตัวเองละกัน
              ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ถูกแฟนบอกเลิก 3 ครั้ง เราบอกเลิกเอง 1 ครั้ง เหตุผลของแฟนในครั้งแรก เค้าเบื่อเรา หลังจากนั้น 4 วันเค้ากลับมาขอโทษเรา มาขอโอกาส เราก็ให้ไป นึกในใจ กลับมาทำไมฟร่ะ คนกำลังจะลืมได้เลย   เราก็ให้โอกาสค่ะ แต่ก็คุยว่าลองดูอีกสักครั้ง ช่วงนั้นก็เปิดใจ มีคนเข้ามาคุย 2-3 คน แต่มีหนึ่งคนที่แบบชนะใจเรามาก คือเค้าเอาใจเก่ง โรแมนติกสุดๆ ชั่วโมงนั้นแบบ happy มากค่ะ แต่ในขณะเดียวกันแฟนเราก็ทำตัวดีทุกอย่าง โพสต์ถึง แท็กชื่อเฟสเรา นึกในใจ จะมาทำดีตอนจะเสียตูไปทำไมเนี้ย ด้วยความที่เรากะคนที่คุยอยู่เรียนที่เดียวกัน เค้าดูแลเราดีมาก ทำให้เผลอใจไปรู้สึกดีด้วย หลังจากนั้นผ่านไป ช่วงปิดเทอม เรากลับไปบ้านแฟนเรานี่แบบ ทำดีทุกอย่าง บอกรัก สารพัด ทำให้แบบ เฮ้ย เค้าดีอ่ะ เค้าดีขึ้นมาก หลังจากนั้นเราก็ถูกคนที่เรียนอยู่ที่เดียวกันบอกเลิก ณ วินาทีนั้น เราเลยสารภาพแฟนเรา เราเลยขอเลิกเค้า เพราะเราทำผิด แต่พอมาชั่งใจดู กะผู้ชายที่เรียนอยู่ที่เดียวกัน เราแค่รู้สึกดีด้วยเฉยๆ คนที่เรารู้สึกรัก คือแฟนเรา เหตุผลที่ช่วงนั้นเป็นแบบนั้น คงเป็นเพราะความเหงาของเราที่ไม่เข้าใครออกใคร เพราะแฟนเราทำงาน ไม่มีเวลาให้เราเลย แม้แต่จะคุย จะทักหาเรา จนเกิดช่องว่างระหว่างความรักขึ้นมา เราก็โทรหาแฟนเรา แล้วขอคืนดี เค้าก็ให้โอกาสเรา ช่วงนั้นแบบ พยายามมาก คืออยากให้ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่มันคงสายเกินไป  หลังจากนั้นเป็นต้นมา ช่วงก่อนปีใหม่ เราถูกบอกเลิกอีกครั้ง คือ เราไปวุ่นวายชีวิตแฟนเรามากเกินไป ทะเลาะจนเค้าหันหลังหนีกลับไป แต่เค้ากะเราก็ไม่ได้เลิกติดต่อกัน คุยกันทุกวัน คุยกันจนกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ช่วงนั้นเหมือนมีคนพยายามแทรกกลางเข้ามา นั่นก็คือแฟนเก่าเค้า ที่พยายามกลับมาคุยกะเค้า แต่เราคุยกะแฟนเรา แฟนเรายืนยันคำเดิมว่า ยังไงก็จะไม่กลับไปคืนดี เพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นคนทิ้งแฟนเราไป เรื่องนี้ให้บทเรียนกับเราว่า เราทุกคนต้องการพื้นที่ส่วนตัวกันทั้งสิ้น อย่าไปก้าวก่าย ถ้าใช่ก็คือใช่ ยังไงเค้าก็คือคำตอบที่ชัดเจน  หลังจากนั้นเดือนมีนาคม แฟนเราบอกเลิกเรา ด้วยความโมโหสุดฤทธิ์ ทำให้เราเรียนรู้นิสัยผู้ชายอีกข้อคือ เค้าไม่ชอบให้ใครมากล่าวหาอะไรมั่วๆ ว่าเค้าทำอะไร คือนิสัยผู้หญิงอย่ารู้ก็แบบหว่านแห แหละค้าาา แต่แฟนเราก็คืนดีกะเราในที่สุด
             นี่มันคงจะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายสำหรับเราแล้วแหละ เรามาเรียนโคราช เพราะแฟนเราเลยนะ บ้านเราอยู่ระยอง เพราะอะไรรู้ไหม ตอนนั้นเราถูกแฟนเราบอกเลิกไป 1 ครั้ง เราทำใจไม่ได้ เราไม่อยากเจอหน้าแฟนเรา แต่ยังไงก็หนีกันไม่พ้น กลับมาคืนดีในที่สุด เคยอ่านบทความบทหนึ่ง เค้าบอกว่า ถ้าจะกลับไปคืนดีกลับคนเก่า เราต้องทำให้มันดีกว่าเดิม ให้ตอนจบมันดีกว่าเดิม
            คนที่กำลังเรียน กับคนวัยทำงานแล้วแฟนทำงานเป็นกะ เป็นอะไรที่แบบ ต้องอดทน อดทนกับความคิดถึง ต้องเข้าใจ เชื่อใจ ไว้ใจ อย่างมาก คือแบบ ลำพังเค้าทำงานก็เหนื่อยหละ อย่าให้เค้าต้องมาเหนื่อยใจเพราะเราอีกเลย ทางเดียวคือ การเลิกคาดหวัง ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปธรรมชาติ
            บทความภาษาอังกฤษตอนหนึ่ง บอกว่า ถ้าคุณรักใครสักคน คุณควรจะปล่อยเค้าไป ถ้าใช่เค้าจะกลับมาหาคุณเอง  ก็แปลกดีสำหรับ พอจะปล่อยๆ เค้าก็กลับมา โทรหา ทักแชทหาตลอด เค้าคงเป็นของเราตั้งแต่แรกสินะ
           แม่เคยบอกเราว่า ให้เราใจกว้างๆ นี่แบบ อร๊ากกแม่ หนูทำไม่ได้ ตอนนี้เริ่มทำได้หละ เพราะไม่มีอะไรทำให้น่าเชื่อถือ  นอกจากเชื่อหัวใจตนเอง เพราะเราเชื่อหัวใจเรามาตั้งแต่ต้นว่าเรารักเค้า
           แฟนเราบอกว่า ให้ตั้งใจเรียนไปเถอะ ไม่ต้องสนใจพี่หรอก ถ้าพี่จะมีใครเดี๋ยวพี่บอกเอง ก็เลยคิดว่า ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า เก็บเกี่ยวความสุขให้มากที่สุด ให้ความสบายใจแก่กัน เพราะเราไม่รู้วันข้างหน้าเราจะได้รักกันอยู่ไหม รักตัวเองด้วยกันตั้งใจเรียนให้ครอบครัวได้ภูมิใจ ส่วนเรื่องความรัก ให้ความสบายใจแก่กัน นี่คิดว่าสิ่งนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ผู้ชายปรารถนามากที่สุด   เพราะทุกคนต้องการที่สงบ ถ้าเราเป็นดั่งน้ำเย็น คอยดับร้อน ดับกระหาย ผู้ชายก็อยู่กับเราไม่ไปไหน

         ---ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ บทเรียนที่เกิดขึ้นตลอด 1 ปี มันมีค่าสำหรับเรามาก ขอบคุณแฟนที่ไม่ปล่อยมือเรา เข้าสู่ปีที่ 2 เราจะทำให้เรามีความสุขมากที่สุด ตลอดระยะเวลาที่คบกัน----  

ปล.ด่าได้แต่อย่าแรงส์นะคะ