ความรู้สึกของผมในตอนนี้ยังสำคัญกับเขาบ้างไหม?

...ความรักของผมกับเขาเกิดขึ้นในโลกโซเชียวครับ ผมเห็นเขามาได้สักพัก และเห็นว่าเขาเป็นคนน่ารัก เป็นคนร่าเริงนิสัยกวนๆ เฮฮา มันทำให้ผมอยากจะทำความรู้จักกับเขา ผมจึงตัดสินใจทักเขาไปครั้งแรก ยอมรับนะครับว่าตื่นเต้นมากๆ ไม่รู้ว่าเขาจะตอบกลับมาไหม และแล้ว ข้อความความตอบกลับของเขานั้นก็เด้งกลับมา วินาทีนั้นผมดีใจมากๆ ที่อย่างน้อยเขาก็ตอบผม ช่วงแรกๆต้องใช้ความอดทนสูงนิดหน่อยครับ เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยตอบ ชอบหายไปเป็นวันๆ ข้ามวัน ถ้าผมไม่ทักไปเขาก็ไม่ตอบเลย ยอมรับนะครับว่าอยากคุยกับเขามากๆ ตลอดเวลา เพียงแค่การคุยกันไม่กี่ครั้ง ถึงแม้จะเป็นวินาทีแรกๆวันแรกๆ แต่มันกลับทำให้ผมมีความสุขกับคนที่ผมเองก็ไม่รู้จักว่าเขาเป็นใคร เขาคือใครมาก่อน ผมใช้ความอดทนในการรอเขาตอบกลับมา พอวันหลังๆ เราก็เริ่มคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนตัวผมเองนั้นอยากเปิดร้านเบเกอรี่และก็เป็นคนที่ชอบทำอาหารมากๆ ผมเลยแซวเขา ว่าถ้าวันนึงผมเปิดร้านเบเกอรี่ ผมก็อยากจะให้เขามาเป็นหุ้นส่วน และผมก็จะทำอาหารให้เขาทานในเวลาที่เขาหิว อยากเป็นพ่อบ้านให้เขา ส่วนเขาก็มาเป็นแม่บ้านให้ผม ผมแซวกันไปมาแบบนี้อยู่นานหลายวัน จนวันนึงผมตัดสิใจส่งรูปไป เชื่อไหมครับ รูปที่ผมใช้จีบเขานั้น คือรูปๆนี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้รูปที(ต)น ขอไม่แนบรูปแล้วกันนะครับ55555 แปลกไหมครับ มีใครที่จีบกันโดยส่งรูปภาพพวกนี้ไปจีบคนที่ตัวเองชอบบ้างไหม หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ส่ง รูปมือ รูปทีน แลกกันไปมา คุยกันสนุกสนาน จนผมมีไลน์เขา (ผมได้ไลน์เขามาจากการหา ID ด้วยตัวเอง) ผมก็ทักไลน์เข้าไป เราเริ่มสนิทกันขึ้นทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมส่งสติ๊กเกอร์ไป เป็นสติ๊กเกอร์ไลน์หน้าตากวนๆ ฮาๆ เขาก็ส่งรูปหน้าของเขามา แต่เป็นหน้าที่เขาทำตามสติ๊กเกอร์นะครับ นั่นเป็นรูปแรกที่เขาส่งรูปตัวเองมาให้เป็นรูปที่ผมยังเก็บไว้จนถึงทุกวันนี้ ผมยอมรับนะครับ ว่าผมไม่กล้าส่งรูปตัวเองกลับไป เพราะผมในตอนนั้นกำลังเริ่มอ้วนเลย และผมกลัวว่าเขาจะไม่ชอบผม ไม่อยากคุยกับผม ผมอาบครับที่จะส่งรูปตัวเองกลับไป แต่พอเวลาผ่านไปไม่นานมาก ผมก็ยอมรับและทำใจที่จะส่งรูปตัวเองกลับไป สิ่งที่ผมคิด มันตรงกันข้ามกับความคิดของผมเลยครับ ผมคิดว่าเขาจะไม่ชอบผม และไม่อยากคุยกับผมต่อ แต่เปล่าเลย เขาส่งรูปตัวเองกลับมาเรื่อยๆ อีกครั้ง ผมมีความสุขมากเลยครับ ที่เขาไม่รังเกียจผม แต่กลับกลายเป็นผมคือคนที่ทำให้เขาเริ่มชอบผมขึ้นมา ช่วงนั้นเขามักจะมีปัญหากับคนในบ้านค่อนข้างบ่อยครับ ผมเองก็คอยรับฟังเขา เวลาที่เขามีปัญหา มีเรื่องที่อยากระบาย ผมก็คอยรับฟังมาโดยตลอด โดยที่ไม่เคยรำคาญเขาเลย หลังจากที่เราคุยกันมาได้สักระยะ ผมก็เริ่มส่งเสียงตัวเอง เขาก็ส่งกลับมา (เสียงเขาน่ารักมากๆ) เราก็เริ่มส่งอะไรๆหากันมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน จนมาวันหนึ่ง เราตัดสินใจที่จะโทรหากัน ผมโทรคุยกับเขา แล้วก็เผลอหลับไปพร้อมๆกับเขา เรียกได้ว่าโทรทิ้งไว้ทั้งคืน ตื่นเช้ามาก็วาง (เราโทรหากันผ่านเฟสฯครับ) เราไม่ได้โทรหากันทุกวันครับ ในช่วงแรกๆ โทรหากันวันเว้นวัน ยอมรับนะครับ ว่ามีความสุขทุกครั้งที่ได้โทรคุยกับเขา เพราะคำพูดบางคำมันสื่ออารมณ์ได้มากกว่าการที่เราเอาแต่นั่งพิมพ์ไปหาเขาจริงๆ ผมมีความสุขครับ กับการที่ได้ทำอะไรๆแบบนี้ สิ่งต่างๆเกิดขึ้นครั้งแรกในชีวิตผมเพราะเขาคนนี้ครับ หลังๆเราก็โทรหากันทุกวัน แล้วก็หลับไปพร้อมกัน มันคือความสุขที่อธิบายไม่ถูก กับคนที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน เราคุยกันมาได้นานพอสมควร และผมก็อยากจะบอกชอบเขา ผมเลยตัดสินใจพิมพ์ไปหาเขา ว่าผมชอบเขา และก็ส่งข้อความไปบอก ว่าผมชอบเขามากๆ หลังจากคำพูดนี้มันก็เป็นการตกลงดูใจกันครั้งแรกโดยที่ไม่ต้องมานั่งบอกนั่งพูดว่าเราจะมาลองดูๆใจกัน ทุกอย่างเป็นไปได้โดยที่เราไม่รู้ตัว เราลองใจกันสิ่งต่างๆที่เราเคยทำ เรายังทำต่อกันสม่ำเสมอ ไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เขาเริ่มชอบผมมากๆ จนผมอยากจะลองใจเขาดู และแล้วก็มาถึงจุดๆหนึ่ง ที่ผมอยากจะลองใจเขา... ผมเริ่มต้นลองใจเขาด้วยการที่ผมทำตัวเริ่มห่างๆ และไม่สนใจเขา ในตอนนั้นเอง ผมแกล้งเขาดวยการคุยกับเพื่อนเขาแบบจริงจังและบอกเขาไปว่าผมชอบเพื่อนของเขา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรผมนะ (แต่ก็เหมือนว่าจะเฟลๆ) เขาก็บอกว่าเขาเคารพในการตัดสินใจของผม และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังไงเขาก็จะอยู่ข้างๆผม คอยรับฟังผม (คำพูดของเขาในตอนนั้นทำให้ผมตกหลุมรักเขาอีกครั้งเป็นแบบเดิมซ้ำๆไปมา) มีอยู่วันหนึ่ง ที่เขาไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปเที่ยวที่ภูทับเบิก (ในช่วงที่ผมลองใจเขา เขาก็ยังส่งรูปตัวเองมาเรื่อยๆ แบบทุกวันอย่างสม่ำเสมอยกเว้นที่ลองใจเขาอยู่) เขาก็ส่งรูปมาให้ผม แต่สีหน้าของเขามันดูเศร้า นัยตาของเขาบ่งบอกว่าเขากำลังร้องไห้ กับสิ่งที่ผมทำ ในตอนนั้นผมไม่รู้ตัวหรอกครับ เพราะผมไม่ได้สนใจอะไรแม้กระทั่งความรู้สึกของเขา เพียงเพราะผมอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ จริงใจกับผมแค่ไหน เพราะผมไม่อยากจะผิดหวังกับควารักซ้ำๆอีกแล้ว เขาก็ยังเป็นคนสม่ำเสมอเรื่อยมา จนมาถึงวันที่มีงานเดินขบวนพาเหรดกีฬาสีที่โรงเรียนของผม เพื่อนของเขาชอบถ่ายรูปเหมือนผมครับ นั่นทำให้ผมกับเพื่อนของเขาสนิทกันได้เร็วขึ้น ต่อจากวันกีฬาสีนะครับ ผมเองก็จะมาถ่ายภาพและได้นัดกับเพื่อนของเขาเอาไว้ ซึ่งเราก็มาเจอกันในงานครับ ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าเขาจะมาด้วยครับ เขาเองในตอนนั้นก็อยากจะเจอผมมากๆ เขาเลยตัดสินใจมากับเพื่อนของเขา ผมเห็นเขาตั้งนานแล้วครับ แต่ผมไม่เข้าไปทั เขาก็ทักเฟสมาถามว่าผมอยู่ที่ไหน ผมก็ไม่บอกเขาในตอนนั้น และแล้วขบวนกีฬาก็เริ่มเคลื่อนตัว... ผมเองก็ได้เดินมาเจอกับเขา ในวินาทีนั้นที่ได้เห็นเขา ผมก็หลงรักเขาอีกครั้ง เขาน่ารักมากๆสำหรับผม วินาทีนั้นเราได้มองหน้ากันแล้วผมก็เดินจากไปในเวลาไม่นาน พอขบวนถึงโรงเรียน เขาก็ไปนั่งรอผม กับเพื่อนของเขา ในตอนนั้นเองผมก็แอบมองเขาอยู่ไม่ไกล ผมมีความสุขมากๆๆเลยครับ และไม่คิดว่าเขาจะอยากเจอผมในเวลาที่ผมทำให้เขารู้สึกแย่ และเสียใจแบบนั้น วันนั้นทำให้ผมตัดสินที่จบการลองใจทั้งหมดที่ผมกำลังทำ แล้วเป็นครั้งแรกวันแรกที่ผมได้ส่งเขา จากที่ผมเคยอยากให้เขาเป็นหุ้นส่วนร้านเบเกอรี่ ในตอนนี้เขาได้กลายหุ้นส่วนในชีวิตผมไปแล้ว...



อยากจะเล่าให้จบนะครับ นั่งพิมพ์มาได้สักพักเรื่องวุ่นๆก็มาอีกแล้วงั้นเอาไว้เสร็จธุระแล้วจะมานั่งเล่าต่อนะครับ สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ...