สวัสดีค่ะ ดิชั้นต้องขอออกตัวก่อนว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวของเจ้านายเก่า แต่อยากจะรู้ว่าลูกจ้างท่านอื่นคิดเห็นกันอย่างไร
>>ดิชั้นทำงานที่บ.ตูม(นามสมมุติ) มาประมาณปีกว่าๆ และได้ตัดสินสินใจลาออกแบบกระทันหันเนื่องจาก ดิชั้นรับพฤติกรรมนายจ้างไม่ได้ ดิชั้นกิหมือน พนง.ทั่วไป ที่พอได้งานก็ไปสัมภาษ และบอกกับนายจ้างชัดเจนว่าสิ่งไหนทำได้และสิ่งไหนทำไม่ได้ เมื่อทั้ง2ฝ่ายพูดคุยทำความเข้าใจก็ตกลงเซ็นสัญญาจ้างงาน เวลาผ่านไปสัก3เดือน ดิชั้นเริ่มได้ออกข้างนอกไปพบลูกค้า ซึ่งตอนที่คุยกันได้แจ้งแล้วว่า ออก ตจว.ไม่ได้ เพราะมีลูกที่ต้องดูแลอยู่ที่บ้าน เด็กๆอยู่กันเอง พี่ช่วยดูน้อง สามีกลับดึก ดิชั้นเห็นว่า บ.ใกล้บ้าน พอเลิกงานก็รีบกลับไปดูแลลูก แต่นายจ้างบอกว่า แค่นี้เองใกล้ๆ ดิชั้นมองเห็นว่า อะใกล้ กทม. โอเค๊ ก็ไป พอไปครั้งที่1 แน่นอนค่ะ มันมีครั้งที่2-3-4-5ตามมา และเริ่มไปไกลขึ้น จาก แค่ปริมณฑล ก็ออกไปภาคตะวันออก ชิหายละ กลับค่ำเลย ดิชั้นเริ่มทะเลาะกับสามี ลูกๆรอแม่ซื้อกับข้าว ดิชั้นจึงคุยกับหัวหน้า ว่าที่เราคุยกันไว้ก่อนเริ่มงานคือมันไม่ได้จริงๆ เค้าก็รับปาก โอเค ไม่ต้องออกไปไกล แต่ก็ออกนะคือช่วยๆกัน ผ่านไปสักพัก เพื่อนร่วมงานเริ่มทยอยลาออก คนที่ทำมาเป็น 10 ปี ก็ออก บ.เริ่มสั่นคลอน ประกอบกับเจ้านายเป็นคนเอาแต่ใจ วันดีคืนดีลุกขึ้นมาทุบกำแพง --* มีอยู่ครั้งนึงนายสั่งให้แอดเฟสเค้า ดิชั้นลังเลมาก ิพราะถือคติที่ว่า ไม่รับแอดนายจ้างเด็ดขาด!! แต่มีเหตุให้ต้องแอดเดราะต้องส่งข้อมูลบางอย่างในเฟสไป เลยตัดสินใจ เอาก็เอาวะ เสร็จแล้วค่อยบล๊อก หลังจากนั้น 2เดือน นายโวยวายลั่นออฟฟิส ทำไมผมหาคุณในเฟสไม่เจอ บล๊อกผมเหรอ ทำทำไม มีปห.ไร เอ้า ผิดอีกเรา เราเลยเฉไฉว่าป่าวและรีบแอดเพื่อนเข้าไปใหม่ แล้วรีบสมัครเฟสใหม่และบล๊อกเค้าเลยคนแรก ^^ ดิชั้นก็อดทนกับพฤติกรรมเอาแต่ใจนายมาตลอดปีกว่าๆ เงินเดือนก็เข้าดึกดื่น เข้าตรงวันแต่ไม่ตรงเวลา กว่าจะได้กดมาใช้ ก็วันรุ่งขึ้น และสิ่งที่ทำให้ตัดสินใจลาออกอย่างเด็ดขาดคือ นายส่ง ปกส. ขาดตลอด ดิชั้นเข้าไปเช็คในเว๊บ ทำงาน7เดือน จ่าย 1เดือน ขุ่นพระ!!หักเงินทุกเดือนปะคะ แต่ก็ไม่ได้ถามเพราะคิดว่าเดี๋ยวคงจ่าย ผ่านไปปีนึง จ่ายไป 5 เดือน แต่จ่ายแบบ ขาดเดือน ข้ามเดือน บัญชีออฟฟิสบอกว่าเค้าขอผ่อนผันกันได้ เราก็อ่อๆ ในใจก็คิด ก็หักเงินเดือนเราละทำไมไม่จ่ายฟระ เวลาทำงานนายก็จะนั่งกดดันในออฟฟิส ทำงานถึงไหน ทำไมไม่เสร็จ (เอ้าก็ให้เราออกข้างนอก กลับมาก็ต้องมาตามงานตัวเอง ที่ทำค้างไว้ งานใหม่ที่ออกไปทำก็ต้องเครีย) หลังจากนั้น ดิชั้นจึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้ครอบครัวได้รับรู้ ลูกๆและสามีลงความเห็นว่า ออกเถอะแม่ ถ้าแม่ออกข้างนอกไปไกลๆแล้วเป็นอะไรไป เราจะอยู่กันยังไง ดิชั้นจึงบอกว่า ทนอีกสักพักเผื่อเค้าไม่ให้ออก,ล้วเพราะคุยแล้ว พูดไม่ทันไร อีก 2-3วันต่อมา มาดูคิวงานตัวเอง (ชิหายละ ต้องไปอีกละ) ไกลด้วย ไม่ไปก็ไม่ได้
ว่าป่วยก็ไม่ได้ ต่อให้บอกว่าไปไม่ได้ยังไง ก็คงต้องไปสินะ ออกข้างนอกก็ต้องสำรองจ่ายค่าน้ำมัน และเอาบิลมาเบิก กว่าจะได้ตัง ปาไปอีกเป็นอาทิตย์ และวันนั้นเป็นวันสิ้นเดือนพอดี ดิชั้นจึงพิมใบลาออกและเซ็นชื่อไว้ ฝากบัญชีให้กับนาย และกำชับว่าให้อีกวันนะรอเงินเข้าก่อน เงินที่หักประกันการทำงานช่างมัน หนูไม่เอา เพราะคนที่เขียนใบลาออกล่วงหน้า 1เดือน มักจะโดนกดดันกันทุกคน หลังจากเงินเข้าตอน 2หรือ3ทุ่มนี่แหละค่ะ วันรุ่งขึ้นดิชั้นไลน์ไปหานายว่า ขอลาออกค่ะ เงินประกันทำงานหนูไม่เอา
>>ส่วนเรื่องเงิน ปกส. ดิชั้นตามที่ ปกส. จนตอนนี้ทางนายจ้างเดิมเครียเข้ามาครบแล้ว ไม่รู้ว่าลูกจ้างท่านอื่นๆ เคยเจอแบบนี้ไหมคะ
ชีวิตลูกจ้าง ต้องอดทน หรือทนอยู่ หรืออยู่ทน
>>ดิชั้นทำงานที่บ.ตูม(นามสมมุติ) มาประมาณปีกว่าๆ และได้ตัดสินสินใจลาออกแบบกระทันหันเนื่องจาก ดิชั้นรับพฤติกรรมนายจ้างไม่ได้ ดิชั้นกิหมือน พนง.ทั่วไป ที่พอได้งานก็ไปสัมภาษ และบอกกับนายจ้างชัดเจนว่าสิ่งไหนทำได้และสิ่งไหนทำไม่ได้ เมื่อทั้ง2ฝ่ายพูดคุยทำความเข้าใจก็ตกลงเซ็นสัญญาจ้างงาน เวลาผ่านไปสัก3เดือน ดิชั้นเริ่มได้ออกข้างนอกไปพบลูกค้า ซึ่งตอนที่คุยกันได้แจ้งแล้วว่า ออก ตจว.ไม่ได้ เพราะมีลูกที่ต้องดูแลอยู่ที่บ้าน เด็กๆอยู่กันเอง พี่ช่วยดูน้อง สามีกลับดึก ดิชั้นเห็นว่า บ.ใกล้บ้าน พอเลิกงานก็รีบกลับไปดูแลลูก แต่นายจ้างบอกว่า แค่นี้เองใกล้ๆ ดิชั้นมองเห็นว่า อะใกล้ กทม. โอเค๊ ก็ไป พอไปครั้งที่1 แน่นอนค่ะ มันมีครั้งที่2-3-4-5ตามมา และเริ่มไปไกลขึ้น จาก แค่ปริมณฑล ก็ออกไปภาคตะวันออก ชิหายละ กลับค่ำเลย ดิชั้นเริ่มทะเลาะกับสามี ลูกๆรอแม่ซื้อกับข้าว ดิชั้นจึงคุยกับหัวหน้า ว่าที่เราคุยกันไว้ก่อนเริ่มงานคือมันไม่ได้จริงๆ เค้าก็รับปาก โอเค ไม่ต้องออกไปไกล แต่ก็ออกนะคือช่วยๆกัน ผ่านไปสักพัก เพื่อนร่วมงานเริ่มทยอยลาออก คนที่ทำมาเป็น 10 ปี ก็ออก บ.เริ่มสั่นคลอน ประกอบกับเจ้านายเป็นคนเอาแต่ใจ วันดีคืนดีลุกขึ้นมาทุบกำแพง --* มีอยู่ครั้งนึงนายสั่งให้แอดเฟสเค้า ดิชั้นลังเลมาก ิพราะถือคติที่ว่า ไม่รับแอดนายจ้างเด็ดขาด!! แต่มีเหตุให้ต้องแอดเดราะต้องส่งข้อมูลบางอย่างในเฟสไป เลยตัดสินใจ เอาก็เอาวะ เสร็จแล้วค่อยบล๊อก หลังจากนั้น 2เดือน นายโวยวายลั่นออฟฟิส ทำไมผมหาคุณในเฟสไม่เจอ บล๊อกผมเหรอ ทำทำไม มีปห.ไร เอ้า ผิดอีกเรา เราเลยเฉไฉว่าป่าวและรีบแอดเพื่อนเข้าไปใหม่ แล้วรีบสมัครเฟสใหม่และบล๊อกเค้าเลยคนแรก ^^ ดิชั้นก็อดทนกับพฤติกรรมเอาแต่ใจนายมาตลอดปีกว่าๆ เงินเดือนก็เข้าดึกดื่น เข้าตรงวันแต่ไม่ตรงเวลา กว่าจะได้กดมาใช้ ก็วันรุ่งขึ้น และสิ่งที่ทำให้ตัดสินใจลาออกอย่างเด็ดขาดคือ นายส่ง ปกส. ขาดตลอด ดิชั้นเข้าไปเช็คในเว๊บ ทำงาน7เดือน จ่าย 1เดือน ขุ่นพระ!!หักเงินทุกเดือนปะคะ แต่ก็ไม่ได้ถามเพราะคิดว่าเดี๋ยวคงจ่าย ผ่านไปปีนึง จ่ายไป 5 เดือน แต่จ่ายแบบ ขาดเดือน ข้ามเดือน บัญชีออฟฟิสบอกว่าเค้าขอผ่อนผันกันได้ เราก็อ่อๆ ในใจก็คิด ก็หักเงินเดือนเราละทำไมไม่จ่ายฟระ เวลาทำงานนายก็จะนั่งกดดันในออฟฟิส ทำงานถึงไหน ทำไมไม่เสร็จ (เอ้าก็ให้เราออกข้างนอก กลับมาก็ต้องมาตามงานตัวเอง ที่ทำค้างไว้ งานใหม่ที่ออกไปทำก็ต้องเครีย) หลังจากนั้น ดิชั้นจึงตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้ครอบครัวได้รับรู้ ลูกๆและสามีลงความเห็นว่า ออกเถอะแม่ ถ้าแม่ออกข้างนอกไปไกลๆแล้วเป็นอะไรไป เราจะอยู่กันยังไง ดิชั้นจึงบอกว่า ทนอีกสักพักเผื่อเค้าไม่ให้ออก,ล้วเพราะคุยแล้ว พูดไม่ทันไร อีก 2-3วันต่อมา มาดูคิวงานตัวเอง (ชิหายละ ต้องไปอีกละ) ไกลด้วย ไม่ไปก็ไม่ได้
>>ส่วนเรื่องเงิน ปกส. ดิชั้นตามที่ ปกส. จนตอนนี้ทางนายจ้างเดิมเครียเข้ามาครบแล้ว ไม่รู้ว่าลูกจ้างท่านอื่นๆ เคยเจอแบบนี้ไหมคะ