1.ผมมีครอบครัวแล้วอยู่ที่ ปทุมธานี มีลูก 1 คน อยู่ชั้นอนุบาล ผมเอาพ่อ แม่ ผมมาอยู่ด้วยบ้านเดียวกัน
2.น้องผม ก้อมีครอบครัวแล้ว มีลูก 1 คน แต่ได้เลิกกันไปแล้ว เพราะ น้องเมียผมไปมีสามีใหม่ แล้วเอาลูกไปด้วย
3.ต่อมา น้องผมก้อมีเมียใหม่อยู่ที่สัตหีบ น้องผมทำงานเอกชนแห่งหนึ่งเงินเดือนก้อสองหมื่นกว่า และตอนนั้นน้องผมจะกินเหล้า กินเบียร์ทุกวัน แม้กระทั่งตอนทำงาน พอเลิกงานก้อจะมากินเหล้ากับเมียเขา จนโดนที่ทำงานจ้างออก
4.พอเขาตกงาน เขาไม่มีรายได้ เขาก้อหันมากินเหล้าขาว จนเมียทนไม่ไหว เอามาส่งคืนที่เรา เราก้อพาน้องเราไปบำบัดเลิกเหล้าที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง จนเลิกได้พักหนึ่งแล้วเขากลับไปหาเมียเขา แล้วก้อไปกินเหล้าอีก ผมถรมเขาทำไมต้องไปกินอีก เขาบอกเขาเครียดในชวิตที่ผ่านมา มีแต่เรื่องที่ไม่สมหวัง
5.พอเรารู้ข่าวเขาติดเหล้าอีก เราก้อไปพาน้องผมมาบวช แต่บวชได้ 4 วัน ก้อสึกออกมา กลับไปกินเหล้ากับเมียอีก ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกโกรธนิดๆแล้ว เราพยายามจะช่วยเขาให้ดีขึ้นทุกอย่าง แต่ทำไมเขาไม่พยายามช่วยตัวเองเลย
6.เราก้อไม่ได้ติดต่อเขาไปอีกเลย จนวันหนึ่งเมียเขาก้อเอาเขามาส่งคืนอีก ตอนสี่ทุ่ม แต่มารอบนี้หนักเลย พูดบ่นคนเดียว เกร็งตัวตลอดเวลา แล้วออกไปวิ่งทั่วหมู่บ้าน เรากับ พ่อแม่เราต้อง ออกไปตามจับ ไปถีบรถคนอื่นบ้าง เหมิอนเป็นคนไม่ได้สติ ผมก้อถามเมียน้องผม ทำไมน้องผมเป็นแบบนี้ เขาก้อบอกว่าน้องผม ไม่ได้กินเหล้ามาสี่วัน แล้วนอนไม่หลับมาสี่วันแล้ว แล้วกินข้าวไม่ได้
สรุปคืนนั้นทุกคนในบ้าน เรา เมียเรา พ่อ แม่ ไม่ได้นอนทั้งคืน
7.จนตอนเช้าถึงจับเขาไปโรงพยาบาลได้ พอไปถึงโรงพยาบาล ต้องเรียกยามมาจับ ห้าคน เพราะเขาวิ่งหนี เรารู้สึกว่ามันวุ่นวายไปหมดเลย หมอเลยสั่งให้ตรวจ เจาะเอาน้ำไขสันหลัง สแกนสมอง ตรวจตับ ตรวจปอด ทางโรงพยาบาลบอกกับผมว่า เอาบัตรประชาชนน้องมาเช็คสิทธิบัตรทองในการรักษา ถ้าเบิกค่ารักษาไม่ได้ต้องจ่ายเอง ปะมานหมื่นกว่าบาท ในใจรู้สึกเคว้งคว้างเนื่องจากเงินก้อไม่ค่อยมี ต้องไปกดบัตรเครดิตอย่างเดียว ถ้าไม่มีจ่ายก้อต้องเอากลับไป รักษาที่สิทธิบัตรทองเขาอยู่ที่สัตหีบ แต่ผมเอาน้องผมมารักษาที่โรงพยาบาลในปทุมธานี ในใจคิดถ้ารักษาที่โรงพยาบาลนี้ไม่ได้ ผมคงไม่มีแรงจับน้องผมไปสัตหีบแน่ๆ แต่สุดท้ายก้อเบิกได้เนื่องจากเป็นอาการที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน จำไว้นะครับ ถ้าบัตรทองคนละโรงพยาบาล ต้องเข้าฉุกเฉินเท่านั้นถึงจะเบิกได้ แล้วรักษาจนเขาหายดี
8.แล้วผมก้อพาน้องผมมาอยู่บ้านผม เปิดร้านอาหารเล็กๆหน้าบ้านเพื่อให้เขามีอาชีพ เขาก้อบอกทุกคนว่าไม่อยากกินเหล้าอีกแล้ว คนในบ้านก้อให้กำลังใจน้องผมตลอด จนวันหนึ่งเมียเขาโทรมาแล้วโกหกว่าแม่เขาตาย แล้วน้องผมต้องกลับไปไหว้ศพ ในใจผมก้อไม่อยากไห้เขาไปอยู่แล้ว เพราะไปทีไร ก้อต้องไปกินเหล้าด้วยกันอีก แต่นี้เห็นว่าแม่ตายเลยให้ไป พอน้องผมไปถึงสัตหีบ สรุปแล้วแม่เมียน้องผมไม่ได้ตายจิงๆ แล้วในสิ่งที่ผมคิดไว้ก้อเป็นจิง เขากลับไปกินเหล้าอีก
9.เมียน้องผมจะนิสัยเป็นอย่างงี้ อยากให้น้องผมอยู่ด้วยเป็นเพื่อน แต่พอจะตายหรืออาการหนักๆจะมาส่งให้คืน จนตอนนี้ผมเริ่มปลงแล้ว คิดว่าคงเป็นกรรมของน้องผม
เพราะทุกคนพยายามช่วยให้เขาเลิกให้ได้
ขนาดเกือบจะตายเพราะเหล้าหลายทีถ้าไปโรงพยาบาลไม่ทัน แต่สุดท้ายก้อเลิกไม่ได้
ตอนนี้ผมกลุ้มมากๆไม่รู้จะทำยังไง ผมเริ่มจะปลงได้แต่ผมห่วงความรู้สึก พ่อ แม่ ผม ไม่ว่าลูกจะผิดสักกี่ครั้ง พ่อแม่ก้อยังจะเชื่อว่าลูกจะสามารถเลิกได้ อยากให้ผมเอาน้องมารักษาอีก แต่ผมจะไม่เอาเขามารักษาแล้ว ผมจะปาปไหมครับ ในใจก็กลัว ถ้าไม่เอามารักษา ถ้าวันหนึ่งเขาอาการหนักแล้วเป็นบ้า ยิ่งจะดูแลยากขึ้น ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำยังไงต่อเลย อยู่แบบกลุ้มๆไปวัน พ่อ แม่ ผมยิ่งหนัก กว่า ในใจท่านคงเป็นทุกมากๆ ไม่รู้จะทำยังไงจิงๆ
ถ้าน้องเป็นคนขี้เหล้า ถ้าไม่ช่วยจะปาปไหมครับ กลุ้มใจมากครับ?
2.น้องผม ก้อมีครอบครัวแล้ว มีลูก 1 คน แต่ได้เลิกกันไปแล้ว เพราะ น้องเมียผมไปมีสามีใหม่ แล้วเอาลูกไปด้วย
3.ต่อมา น้องผมก้อมีเมียใหม่อยู่ที่สัตหีบ น้องผมทำงานเอกชนแห่งหนึ่งเงินเดือนก้อสองหมื่นกว่า และตอนนั้นน้องผมจะกินเหล้า กินเบียร์ทุกวัน แม้กระทั่งตอนทำงาน พอเลิกงานก้อจะมากินเหล้ากับเมียเขา จนโดนที่ทำงานจ้างออก
4.พอเขาตกงาน เขาไม่มีรายได้ เขาก้อหันมากินเหล้าขาว จนเมียทนไม่ไหว เอามาส่งคืนที่เรา เราก้อพาน้องเราไปบำบัดเลิกเหล้าที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง จนเลิกได้พักหนึ่งแล้วเขากลับไปหาเมียเขา แล้วก้อไปกินเหล้าอีก ผมถรมเขาทำไมต้องไปกินอีก เขาบอกเขาเครียดในชวิตที่ผ่านมา มีแต่เรื่องที่ไม่สมหวัง
5.พอเรารู้ข่าวเขาติดเหล้าอีก เราก้อไปพาน้องผมมาบวช แต่บวชได้ 4 วัน ก้อสึกออกมา กลับไปกินเหล้ากับเมียอีก ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกโกรธนิดๆแล้ว เราพยายามจะช่วยเขาให้ดีขึ้นทุกอย่าง แต่ทำไมเขาไม่พยายามช่วยตัวเองเลย
6.เราก้อไม่ได้ติดต่อเขาไปอีกเลย จนวันหนึ่งเมียเขาก้อเอาเขามาส่งคืนอีก ตอนสี่ทุ่ม แต่มารอบนี้หนักเลย พูดบ่นคนเดียว เกร็งตัวตลอดเวลา แล้วออกไปวิ่งทั่วหมู่บ้าน เรากับ พ่อแม่เราต้อง ออกไปตามจับ ไปถีบรถคนอื่นบ้าง เหมิอนเป็นคนไม่ได้สติ ผมก้อถามเมียน้องผม ทำไมน้องผมเป็นแบบนี้ เขาก้อบอกว่าน้องผม ไม่ได้กินเหล้ามาสี่วัน แล้วนอนไม่หลับมาสี่วันแล้ว แล้วกินข้าวไม่ได้
สรุปคืนนั้นทุกคนในบ้าน เรา เมียเรา พ่อ แม่ ไม่ได้นอนทั้งคืน
7.จนตอนเช้าถึงจับเขาไปโรงพยาบาลได้ พอไปถึงโรงพยาบาล ต้องเรียกยามมาจับ ห้าคน เพราะเขาวิ่งหนี เรารู้สึกว่ามันวุ่นวายไปหมดเลย หมอเลยสั่งให้ตรวจ เจาะเอาน้ำไขสันหลัง สแกนสมอง ตรวจตับ ตรวจปอด ทางโรงพยาบาลบอกกับผมว่า เอาบัตรประชาชนน้องมาเช็คสิทธิบัตรทองในการรักษา ถ้าเบิกค่ารักษาไม่ได้ต้องจ่ายเอง ปะมานหมื่นกว่าบาท ในใจรู้สึกเคว้งคว้างเนื่องจากเงินก้อไม่ค่อยมี ต้องไปกดบัตรเครดิตอย่างเดียว ถ้าไม่มีจ่ายก้อต้องเอากลับไป รักษาที่สิทธิบัตรทองเขาอยู่ที่สัตหีบ แต่ผมเอาน้องผมมารักษาที่โรงพยาบาลในปทุมธานี ในใจคิดถ้ารักษาที่โรงพยาบาลนี้ไม่ได้ ผมคงไม่มีแรงจับน้องผมไปสัตหีบแน่ๆ แต่สุดท้ายก้อเบิกได้เนื่องจากเป็นอาการที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน จำไว้นะครับ ถ้าบัตรทองคนละโรงพยาบาล ต้องเข้าฉุกเฉินเท่านั้นถึงจะเบิกได้ แล้วรักษาจนเขาหายดี
8.แล้วผมก้อพาน้องผมมาอยู่บ้านผม เปิดร้านอาหารเล็กๆหน้าบ้านเพื่อให้เขามีอาชีพ เขาก้อบอกทุกคนว่าไม่อยากกินเหล้าอีกแล้ว คนในบ้านก้อให้กำลังใจน้องผมตลอด จนวันหนึ่งเมียเขาโทรมาแล้วโกหกว่าแม่เขาตาย แล้วน้องผมต้องกลับไปไหว้ศพ ในใจผมก้อไม่อยากไห้เขาไปอยู่แล้ว เพราะไปทีไร ก้อต้องไปกินเหล้าด้วยกันอีก แต่นี้เห็นว่าแม่ตายเลยให้ไป พอน้องผมไปถึงสัตหีบ สรุปแล้วแม่เมียน้องผมไม่ได้ตายจิงๆ แล้วในสิ่งที่ผมคิดไว้ก้อเป็นจิง เขากลับไปกินเหล้าอีก
9.เมียน้องผมจะนิสัยเป็นอย่างงี้ อยากให้น้องผมอยู่ด้วยเป็นเพื่อน แต่พอจะตายหรืออาการหนักๆจะมาส่งให้คืน จนตอนนี้ผมเริ่มปลงแล้ว คิดว่าคงเป็นกรรมของน้องผม
เพราะทุกคนพยายามช่วยให้เขาเลิกให้ได้
ขนาดเกือบจะตายเพราะเหล้าหลายทีถ้าไปโรงพยาบาลไม่ทัน แต่สุดท้ายก้อเลิกไม่ได้
ตอนนี้ผมกลุ้มมากๆไม่รู้จะทำยังไง ผมเริ่มจะปลงได้แต่ผมห่วงความรู้สึก พ่อ แม่ ผม ไม่ว่าลูกจะผิดสักกี่ครั้ง พ่อแม่ก้อยังจะเชื่อว่าลูกจะสามารถเลิกได้ อยากให้ผมเอาน้องมารักษาอีก แต่ผมจะไม่เอาเขามารักษาแล้ว ผมจะปาปไหมครับ ในใจก็กลัว ถ้าไม่เอามารักษา ถ้าวันหนึ่งเขาอาการหนักแล้วเป็นบ้า ยิ่งจะดูแลยากขึ้น ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำยังไงต่อเลย อยู่แบบกลุ้มๆไปวัน พ่อ แม่ ผมยิ่งหนัก กว่า ในใจท่านคงเป็นทุกมากๆ ไม่รู้จะทำยังไงจิงๆ