ภรรยาผมขอหย่าทำไงดีครับ

ขอเท้าความหน่อยครับ คือเราเป็นแฟนกันตั้งแต่เรียนมหาลัย ปี 2 พอจบเราทั้งคู่ก็มาหางานทำที่ กทม และมาอยู่ด้วยกัน ( แอบอยู่ก่อนแต่ง ครับ ) ตั้งแต่ปี 2547 ตอนนั้นเราทั้งคู่มีเงินรวมกันไม่ถึงหมื่น เช่าห้องเล็กๆเดือนละ 2500 และค่ามัดจำห้องต่างๆนานาแน่นอนครับเงินไม่พอใช้ ต้องไปขอยืมพี่ผมและผ่อนจ่ายเขา ตอนนั้นเงินเดือนเราคนละ 7-8 พันบาทครับ พวกเราประหยัดมาก อยากกินเป๊ปซี่ก็ไม่ค่อยได้กินกลัวเงินไม่พอใช้ นั่งรถเมย์ ปอ.ก็ไม่นั่งเพราะแพงไป แต่เรามีความสุขครับเพราะเรารักกัน ต่อมาเราก็แต่งงานกันเมื่อปี 53 และมีลูกสาวด้วยกัน 1 คน ตอนนี้กำลังน่ารักเลยครับ และเราก็เริ่มมีเงินเดือนเยอะขึ้นพอมีเงินสามารถซื้อรถยนต์และต่อมาซื้อบ้าน( ทาวเฮาท์ ) ทั้งสองอย่างยังผ่อนอยู่ครับและเรายังมีความสุขกันดีครับ  เมื่อประมาณกลางปีที่แล้ว ผมเริ่มสังเกตภรรยาผมติดมือถือมากครับดึกดื่นไม่นอน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร(อีกใจก็หวั่นๆ ) พยายามคิดว่าคนเราต้องเชื่อใจกัน เรามีลูก  มีบ้าน มีรถ ในใจบอกตัวเองว่าเอาน่าคงไม่มีอะไร เพราะเขานิสัยดีมาตลอดไม่เคยเสียหาย และประมาณ พ.ย. 58 ภรรยาผมมาบอกผมว่า แฟนเก่าเขาที่เป็นรุ่นพี่สมัยมัธยม มาขอให้เขาไปอยู่ด้วย ผมนี่ช๊อก!!!เลยครับ หน้าลูกสาวผมลอยมาทันทีเลย คิดอะไรไม่ออกอึ้งสุด ๆ เขามาสารภาพ กับผมว่า เขาคุยกันกับแฟนเก่าเขาได้ 2ปี แล้วแฟนเก่าเขาเลิกกับภารยาแล้วตอนนี้โสดและทำงานอยู่ต่างจังหวัด ผมเลยคุยกับภรรยาผม ว่าจะเอาไงดี และจะเลือกใคร คำตอบเขาคือ ไม่รู้และเขาก็ร้องไห้    แค่นี้คำตอบก็ชัดแล้วครับ  เขาไม่เลือกผม  ผมเครียดมากครับ เรื่องลูก หนี้สินพะรุงพะรัง  จากนั้นเขาก็ขอแยกทุกอย่าง ห้องนอน , เงิน ,ค่าใช้จ่ายทุกอย่างแชร์ และเราก็อยุ่กันมาแบบไม่รู้สถานะตัวเองได้ 3 เดือน สุดท้ายเขาขอหย่ากับผม( เราจดเบียนสมรส ครับ ) ขอแยกออกไปอยู่คนเดียว และขอตกลงเรื่องดูแลลูก  ผมก็ขอให้เขาอยู่ต่อ  เขาบอกไม่อยากเห็นแก่ตัวอยากเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันครับ   เราอยู่ด้วยกันร่วมทุกร่วมสุขกันมาจากไม่มีอะไรเลย ตอนนี้มีทุกอย่างที่ชาวบ้านทั่วไปเขามีกัน  12 ปีที่ร่วมกันมามันไม่ได้การันตีเลยใช่ไหมครับ ว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า  ตอนนี้ สงสารลูกสุดๆ กลัวลูกไม่อบอุ่น กลัวเขามีปมในใจ  ผมคิดไรไม่ออก ผมควรทำไงต่อไปดีครับ  ระหว่าง หย่า  หรือ แยกกันอยุ่ก่อนเผื่อเขาจะกลับมารักผม   ขอบคุณครับ