เพื่อน (สมัยม.ปลาย) ของเราคนนี้ จริงๆแล้วก็คือคนเห็นแก่ตัวคนนึงใช่มั้ยคะ

บอกไว้ก่อนว่าอันนี้เป็นเรื่องสมัย จขกท.อยู่ม.5 เห็นจะได้
แก๊งของ จขกท.มี 8 คน (รวม จขกท.) ผู้หญิงหมดเลย
จขกท.ไปญี่ปุ่นมา เลยซื้อขนมมาฝากเพื่อน
แพ็คนึงมี 8 ห่อพอดี จขกท.กินไปห่อนึงตั้งแต่ที่นู้น เพื่อนอีก 7 คน คนละห่อพอดีเป๊ะ
กลับมาไทย วันนั้นเพื่อนในแก๊งขาดเรียนคนนึง ขนมจะเหลือห่อนึง
จขกท.ก็บอกเพื่อนว่า เห้ยยของฝากคนละห่อ เหลือไว้ให้อิ.....มันด้วยนะ (เพื่อนที่ขาดเรียน)

สรุป หมดเกลี้ยงเลย เลยบ่นๆว่าจริงๆแล้วควรเหลือ 1 นะ ของอิ.....มันอะ (เพื่อนที่ขาดเรียน)
ทันใดนั้น มีคนนึงสารภาพค่ะว่า เออกูหยิบมาสองห่อ ห่อนี้กูจะเอาไปให้ไอ้.....มัน (น้องชายของนางที่เราไม่รู้จัก)
เพื่อนทุกคนเหมือนจะอึ้ง แต่ไม่มีใครพูดอะไร ตอนนั้นเราไม่กล้าขอคืนมันค่ะ
นางเป็นผู้หญิงแรงๆอะ ไปขอคืนมันกลัวมันจะเสียหน้า เลยช่างมัน

อีกวันเพื่อนอีกคนมาเรียน จขกท.โดนโกรธเลย มันน้อยใจบอกกูไปไหนกูซื้อมาให้เพื่อนเท่ากันหมด
เลยต้องปรับทัศนคติกันใหม่ 10 นาที T T

เพื่อนจขกท.คนนี้ รักครอบครัว จนไม่คิดถึงใจเพื่อน ตอนนั้นเค้าคิดอะไรอยู่คะ ลึกๆแล้วก็เห็นแก่ตัวใช่มั้ยคะ
เอาจริงๆ จขกท.ไม่คิดว่ามันจะเอาไปฝากน้องชาย มันน่าจะกินเองมากกว่า นางกินทีหยั่งกะปอบ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่