แด่คนมีความฝัน

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ที่ 2 ของเรา สิ่งที่เราจะมาเล่าในวันนี้เพื่อระบายความรู้สึกของเรา เเละหาทางทำตามความฝันต่อค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ลองเปิดใจดูค่ะ เราถือว่าเป็นคนที่โชคดีค่ะ เพราะเจอความฝันของตัวเองตั้งเเต่ยังเด็ก ตอนนี้เราอายุ 15 ปี ความฝันของเราคือการเป็นศิลปินค่ะ ได้ทำเพลงออกมา นี่คือความฝันของเราค่ะ เราอยากเป็นศิลปินตั้งเเต่ยังเด็กเเล้ว เเต่พอโตมาก็มีหลายๆเรื่องเข้ามา ทำให้ความฝันเราค่อยๆหายไป กลายเป็นคนไม่มีความฝัน ระหว่างที่กำลังหาความฝันของเรา ก็มีเเรงบันดาลใจเกิดขึ้นมาค่ะ ทำให้เราตั้งใจทำตามความฝันให้เป็นจริงอีกครั้ง ตั้งใจเเละจริงจังกว่าเดิม เราเริ่มขอพ่อเเม่เรียนร้องเพลงค่ะ ท่านก็ให้เราเรียนเเละเราก็ตั้งใจเรียนจนมาถึงในจุดที่ครูบอกว่าเราร้องได้ดีขึ้น ร้องเสียงสูงได้มากขึ้น เเต่ครอบครัวของเราก็บอกว่ามันยังเหมือนเดิม เราจะชื่นชมตัวเองก็คงทำได้ไม่สุด เพราะไม่รู้ว่าจริงๆมันเป็นยังไงกันเเน่ หลังจากที่เราคิดว่าตัวเองหาความฝันเจอเเล้ว เราก็เริ่มคุยเรื่องนี้กับครอบครัวมากขึ้น เเต่ไม่มีใครเห็นด้วยเลยค่ะ พ่อเเม่เราบอกว่าเป็นไปไม่ได้ อยากให้ตั้งใจเรียนมากกว่าเพราะเราพึ่งขึ้นม.4 แผนวิทย์ พี่สาวเราบอกว่าเพ้อเจ้อ เเต่ทุกคนก็ไม่ได้ถึงกับไม่สนับสนุนนะคะ เเค่เหมือนจะไม่เห็นด้วย ตอนนี้ความฝันของเรายังคงเหมือนเดิมค่ะ อาจจะมีท้อบ้างเเต่ไม่ถอยเเน่นอนค่ะ ทุกคนคิดว่าเราจะทำได้มั้ยคะ คอมเม้นมาด้วยน้า เราอยากมองคนที่เข้ามาอ่านค่ะว่ารู้สึกยังไง เราพิมพ์ยาวนิดนึงนะคะ ไม่รู้ตัวเลย55555 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านอีกครั้งค่ะ