ผมเคยคุยกับคนที่รู้จักกันผ่าน facebook แรกๆก็ทักไปไม่คิดอะไร ตอนนั้นผมเพิ่งเปลี่ยนงานใหม่และทำงานได้ไม่นาน รู้สึกเหงา ก็เลยสุ่มแอดไปเรื่อยทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ไม่เจาะจงว่าหน้าตา อาชีพ เป็นอย่างไร รู้สึกแค่อยากพูด อยากคุยกับใครสักคนให้รู้สึกหายเหงา จริงๆก็ทักไปคุยหลายคนแต่คุยกันไปแล้วก็เงียบหาย พอมาคุยกันใหม่อีกทีก็ต้องถามชื่อกันใหม่เพราะจำชื่อไม่ได้ จนกระทั้งผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในตอนแรกคิดว่าเธอนั้นคงไม่มีแฟนแน่ๆเพราะหน้าตาดูไม่ค่อยสวยเท่าไร คงไม่ได้เป็นการแอบคุยกับแฟนคนอื่น แรกๆก็ไม่ได้คุยกันทุกวัน นานๆทักไปที แต่พอนานวันเข้าเริ่มรู้สึกว่าได้คุยแล้วรู้สึกดี เหมือนเป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตรประจำวันที่ต้องคุย จนกระทั้งขอเบอร์โทรศัพท์และผมก็โทรไปคุยตอน 3 ทุ่ม ของทุกๆวัน เราคุยกันเรื่องทั่วไปที่ ดิน ฟ้า อากาศ เรื่องงาน การเมือง ข่าว ไม่ใช่ในลักษณะจีบ ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยบอกว่าคิดถึง เป็นการคุยที่ธรรมดาแต่รู้สึกมีความสุขได้อย่างมาก ทุกๆวันผมต้องไปหาอ่านข่าวหรือสิ่งที่น่าสนใจเพื่อที่เราจะได้มีเรื่องคุยกัน ผ่านไป 4 เดือน เริ่มมีคำพูดหวานๆ ประมาณว่าคิดถึง เป็นห่วง ผมถึงขนาดบันทึกเสียงตอนที่เราคุยกันไว้ฟังเวลาว่างๆแล้วยิ้มอยู่คนเดียว ผมมีความรู้สึกว่าคิดถึงทั้งๆที่เรายังไม่เคยเจอตัวจริง หลังจากนั้น 9 เดือนเราจึงได้นัดเจอกัน รู้สึกตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก เป็นวันที่น่าจดจำ หลังจากที่ได้เจอกันเรายิ่งคุยกันนานและบ่อยขึ้นกว่าเดิมอีก แต่แล้วความสุขผมก็หายไปเมื่อทางบ้านเธอจับได้ว่าเรากำลังจะคบหาดูใจกัน ทางบ้านเธอเป็นห่วงว่าคบหากับคนที่ไม่รู้จักที่มาที่ไปไว้ใจไม่ได้ เราจึงจำเป็นต้องยุติการติดต่อกัน ผ่านมา 3 ปีแล้ว อยู่ๆผมก็นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา หรือมันจะจริงอย่างที่เขาว่ากันที่ความรักในโลกออนไลน์เป็นไปได้ยาก หรือมีท่านใดเคยพัฒนาความสัมพันธ์จนถึงแต่งงานบ้างไหม แต่ถึงแม้ผมจะไปไม่ถึงขึ้นแต่งงานแต่ก็รู้สึกว่าอย่างน้อยก็มีช่วงเวลาดีๆในชีวิตให้จดจำ
คนที่รู้จักกันผ่าน Facebook มีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์จนกระทั่งไปถึงการแต่งงานได้ไหม