เราโตมาในครอบครัวฐานะยากจนเรามีพี่ชาย1คน พ่อเราทำงานรับจ้าง
เหนื่อยและลำบากมากแต่ไม่เคยให้แม่และพวกเราลำบากเลย
แม่เราเป็นแม่บ้านเฉยๆ มีค้าขายบ้างเล็กๆน้อยๆ เราเริ่มจำความได้
เราก็เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย เราร้องไห้ทุกครั้งและถามพ่อว่าทำไมต้องทะเลาะกัน
พ่อไม่ตอบอะไร ได้แต่ปลอบเรา ตอนนั้นเราเรียนประมาณ ป.2 ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เราจำได้จนถึงทุกวันนี้
เรางอแงอยากได้ตุ๊กตาที่ติดมากับขนมห่อละ5บาท แม่ไม่ยอมซื้อให้ และแม่โมโหมาก กระทืบเราจนจุกร้องไม่ออก
และทำหน้าใส่เรา บอกว่า มีงอย่าร้องนะ มีงอย่าฟ้องพ่อมีงนะที่กุตีมีง เรากลัวแม่มากตอนนั้น
แม่จะชอบตีเราแบบไม่มีเหตุผล และขู่ว่าห้ามให้เราฟ้องพ่อ เราก็ไม่กล้าฟ้องเพราะกลัวจะโดนตีอีก
จนเราขึ้นป.5 ตอนนั้นแม่เราแอบเล่นชู้กับผู้ชายคนหนึ่ง และมาเล่าให้เราฟัง บอกว่าผู้ชายคนนี้ดีมั้ย เขาหล่อมั้ย พาเราไปหา
ตอนนั้นเราเด็กมาก เราไม่กล้าบอกพ่อ เรากลัวพ่อแม่ทะเลาะกัน แม่เลิกกับคนนี้ ก็ไปคบอีกคนนึง เรารู้หมดว่าแม่มีใคร
แต่พ่อเราไม่เคยรู้เลย จนกระทั่งแม้แอบชู้กับเพื่อนของพ่อ ตอนนั้นเราเริ่มรู้เรื่อง เราเล่าให้พ่อฟัง พ่อไม่พูดอะไร
แต่หลังๆก็ทะเลาะกันอีก จนแม่ยอมเลิกกับผู้ชายคนนั้น และก็มาชู้กับคนแถวบ้าน คราวนี้หนีตามกันไป
พ่อเราไปตามแม่กลับมา โดยที่ไม่โกรธไม่ว่าสักคำ แม่เราก็ดีได้สักพัก พ่อเราพาไปทำงานด้วย คราวนี้ไปชุ้กับคนที่ทำงาน
ซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อ ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็มีเมียมีลูกอยู่ ตอนนั้นจุดเปลี่ยนชีวิตเราเริ่มมา แม่หนีตามผู้ชายคนล่าสุดที่เป็นเพื่อนพ่อไป
ตอนนั้นเราอยู่ ป.6 แม่หายออกไปจากบ้าน พ่อเราร้องไห้ทุกวัน กินเหล้าและออกตามหาแม่ 1 เดือนเต็มๆ ที่พ่อตรอมใจ
และรอแม่กลับมา แต่ก็ไร้วี่แวว จนสุดท้ายพ่อก็ตรอวใจและจากพวกเราไป งานศพพ่อ แม่ไม่มาเหยียบเลย
และเราก็ได้มาอยู่กับย่า ย่าสงสารเราและพี่เรามากก็ส่งเสียให้เรียนเท่าที่ส่งได้ เพราะย่าก็แก่และไม่ได้มีอะไร
ผ่านไป3เดือนแม่เรามาหาเราที่โรงเรียนพร้อมกับแฟนใหม่คนนั้นที่เป็นเพื่อนพ่อ ปัจจุบันเขาเลิกกับเมียและเอาลูกมาเลี้ยง
เขามีลูกสาว 2 คนติดมาคะ และมาบอกเราว่าให้เราไปอยู่กับเขา แต่ย่าเราไม่ให้ไปเราก็เลยเที่ยวไปหาแม่บ้างและไปนอนบ้างแต่ไม่ได้ยุถาวร
และช่วงเราขึ้น ม.1 พี่เราจบแค่ ปวช. ย่าก็ไม่มีเงินส่ง เลยต้องไปหาทำงาน กทม.
ย่าขอให้แม่ช่วยรับผิดชอบค่าไปโรงเรียนให้เราวันละ 30 บาท ย่าจะให้เรา 30 เป็น 60 ส่วนค่าอื่นๆย่าจะหาเอง
แม่เราบอกว่าไม่ได้ แฟนของแม่ไม่ให้ จะให้ทำยังไง ไม่อยากมีปัญหา ย่าเราก็เลยไม่พูดอะไร ก็เลยรับผิดชฃอบเราตามมี
ให้น้อยบ้างเยอะบ้าง เราไม่ติดใจอะไร ก็ไปหาแม่เหมือนเดิมเพราะคิดถึง ช่วงนึงแม่ชอบทะเลาะกับแฟนแม่
แม่ก็มาบอกเราว่า ไม่ต้องมาบ่อยนะ มีงมาทีไรกุทะเลาะกะผัวกุทุกที กุสังเกตุดูเขาไม่ชอบมีง เราเสียใจมากคะ เราร้องไห้และฝังใจมาก
ก็ไม่ค่อยเข้าไป เราอยุ่กับย่าจน จบ ม.3 ตอนนั้นย่าเราเริ่มแก่ แกล้มป่วยและหาเงินไม่ได้อีก อามารับแกไปอยุ่ด้วย
เราก็เลยได้ย้ายมาอยู่กับแม่ แม่บอกจะส่งเราเรียนต่อ ปวช. เราเรียน ปวช.ได้ครึ่งเทอมแม่ก็บอกให้เราออกเพราะแม่บอกว่าแฟนแม่ไม่มีเงินส่ง
(ทั้งๆที่แม่ก็ทำงานนะคะ ทำด้วยกัน) แต่ลูกของแฟนแม่ 2 คนได้เรียน แม่ให้เราไปหาอยู่กับเพื่อน หางานทำ เราออกมาจากบ้านเราไม่มีอะไรเลย
เราไปขอนอนกับเพื่อน 1 คืน ตอนเช้าเราตัดสินใจไปอยู่กับย่า และเราอยู่กับย่าจนถึงปัจจุบัน เราอายุ 23แล้วคะ ย่าเราแก่มาก เดินไม่ได้
เราก็ดูแลแก
ผ่านมาหลายปีมาก เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่ เรารักย่าเรามากกว่า และตอนนี้แม่เรากำลังลำบาก โทรมาขอเงินเรากับเงินพี่เราประจำ
พี่เราก็โอนให้บ้าง แกจะขอให้เราส่งเงินให้ทุกเดือน คือตอนนี้เรามีครอบครัวแล้วคะ เราอยู่กับย่าและแฟนเราดูแลครอบครัวดีทุกอย่าง
แม่ก็จะมาขอความช่วยเหลือ เราให้ครั้งละ 3-4 ร้อย เราก็สงสารบางครั้ง แต่เราจำฝังใจหลายอย่างมาก ใจก็กลัวบาปนะคะ แต่สิ่งที่เจอมามันยากจะลืมมาก จะว่าเกลียดก็เกลียดจะว่ารักก็รัก โกรธทุกครั้งที่แม่ติดต่อมาหา แล้วเล่าปัญหาชีวิตครอบครัวให้ฟัง เหนื่อย
แม่ไม่เคยรักเราเลย มันผิดบาปมั้ยคะที่เราไม่รู้สึกรักแม่
เหนื่อยและลำบากมากแต่ไม่เคยให้แม่และพวกเราลำบากเลย
แม่เราเป็นแม่บ้านเฉยๆ มีค้าขายบ้างเล็กๆน้อยๆ เราเริ่มจำความได้
เราก็เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อย เราร้องไห้ทุกครั้งและถามพ่อว่าทำไมต้องทะเลาะกัน
พ่อไม่ตอบอะไร ได้แต่ปลอบเรา ตอนนั้นเราเรียนประมาณ ป.2 ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เราจำได้จนถึงทุกวันนี้
เรางอแงอยากได้ตุ๊กตาที่ติดมากับขนมห่อละ5บาท แม่ไม่ยอมซื้อให้ และแม่โมโหมาก กระทืบเราจนจุกร้องไม่ออก
และทำหน้าใส่เรา บอกว่า มีงอย่าร้องนะ มีงอย่าฟ้องพ่อมีงนะที่กุตีมีง เรากลัวแม่มากตอนนั้น
แม่จะชอบตีเราแบบไม่มีเหตุผล และขู่ว่าห้ามให้เราฟ้องพ่อ เราก็ไม่กล้าฟ้องเพราะกลัวจะโดนตีอีก
จนเราขึ้นป.5 ตอนนั้นแม่เราแอบเล่นชู้กับผู้ชายคนหนึ่ง และมาเล่าให้เราฟัง บอกว่าผู้ชายคนนี้ดีมั้ย เขาหล่อมั้ย พาเราไปหา
ตอนนั้นเราเด็กมาก เราไม่กล้าบอกพ่อ เรากลัวพ่อแม่ทะเลาะกัน แม่เลิกกับคนนี้ ก็ไปคบอีกคนนึง เรารู้หมดว่าแม่มีใคร
แต่พ่อเราไม่เคยรู้เลย จนกระทั่งแม้แอบชู้กับเพื่อนของพ่อ ตอนนั้นเราเริ่มรู้เรื่อง เราเล่าให้พ่อฟัง พ่อไม่พูดอะไร
แต่หลังๆก็ทะเลาะกันอีก จนแม่ยอมเลิกกับผู้ชายคนนั้น และก็มาชู้กับคนแถวบ้าน คราวนี้หนีตามกันไป
พ่อเราไปตามแม่กลับมา โดยที่ไม่โกรธไม่ว่าสักคำ แม่เราก็ดีได้สักพัก พ่อเราพาไปทำงานด้วย คราวนี้ไปชุ้กับคนที่ทำงาน
ซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อ ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็มีเมียมีลูกอยู่ ตอนนั้นจุดเปลี่ยนชีวิตเราเริ่มมา แม่หนีตามผู้ชายคนล่าสุดที่เป็นเพื่อนพ่อไป
ตอนนั้นเราอยู่ ป.6 แม่หายออกไปจากบ้าน พ่อเราร้องไห้ทุกวัน กินเหล้าและออกตามหาแม่ 1 เดือนเต็มๆ ที่พ่อตรอมใจ
และรอแม่กลับมา แต่ก็ไร้วี่แวว จนสุดท้ายพ่อก็ตรอวใจและจากพวกเราไป งานศพพ่อ แม่ไม่มาเหยียบเลย
และเราก็ได้มาอยู่กับย่า ย่าสงสารเราและพี่เรามากก็ส่งเสียให้เรียนเท่าที่ส่งได้ เพราะย่าก็แก่และไม่ได้มีอะไร
ผ่านไป3เดือนแม่เรามาหาเราที่โรงเรียนพร้อมกับแฟนใหม่คนนั้นที่เป็นเพื่อนพ่อ ปัจจุบันเขาเลิกกับเมียและเอาลูกมาเลี้ยง
เขามีลูกสาว 2 คนติดมาคะ และมาบอกเราว่าให้เราไปอยู่กับเขา แต่ย่าเราไม่ให้ไปเราก็เลยเที่ยวไปหาแม่บ้างและไปนอนบ้างแต่ไม่ได้ยุถาวร
และช่วงเราขึ้น ม.1 พี่เราจบแค่ ปวช. ย่าก็ไม่มีเงินส่ง เลยต้องไปหาทำงาน กทม.
ย่าขอให้แม่ช่วยรับผิดชอบค่าไปโรงเรียนให้เราวันละ 30 บาท ย่าจะให้เรา 30 เป็น 60 ส่วนค่าอื่นๆย่าจะหาเอง
แม่เราบอกว่าไม่ได้ แฟนของแม่ไม่ให้ จะให้ทำยังไง ไม่อยากมีปัญหา ย่าเราก็เลยไม่พูดอะไร ก็เลยรับผิดชฃอบเราตามมี
ให้น้อยบ้างเยอะบ้าง เราไม่ติดใจอะไร ก็ไปหาแม่เหมือนเดิมเพราะคิดถึง ช่วงนึงแม่ชอบทะเลาะกับแฟนแม่
แม่ก็มาบอกเราว่า ไม่ต้องมาบ่อยนะ มีงมาทีไรกุทะเลาะกะผัวกุทุกที กุสังเกตุดูเขาไม่ชอบมีง เราเสียใจมากคะ เราร้องไห้และฝังใจมาก
ก็ไม่ค่อยเข้าไป เราอยุ่กับย่าจน จบ ม.3 ตอนนั้นย่าเราเริ่มแก่ แกล้มป่วยและหาเงินไม่ได้อีก อามารับแกไปอยุ่ด้วย
เราก็เลยได้ย้ายมาอยู่กับแม่ แม่บอกจะส่งเราเรียนต่อ ปวช. เราเรียน ปวช.ได้ครึ่งเทอมแม่ก็บอกให้เราออกเพราะแม่บอกว่าแฟนแม่ไม่มีเงินส่ง
(ทั้งๆที่แม่ก็ทำงานนะคะ ทำด้วยกัน) แต่ลูกของแฟนแม่ 2 คนได้เรียน แม่ให้เราไปหาอยู่กับเพื่อน หางานทำ เราออกมาจากบ้านเราไม่มีอะไรเลย
เราไปขอนอนกับเพื่อน 1 คืน ตอนเช้าเราตัดสินใจไปอยู่กับย่า และเราอยู่กับย่าจนถึงปัจจุบัน เราอายุ 23แล้วคะ ย่าเราแก่มาก เดินไม่ได้
เราก็ดูแลแก
ผ่านมาหลายปีมาก เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่ เรารักย่าเรามากกว่า และตอนนี้แม่เรากำลังลำบาก โทรมาขอเงินเรากับเงินพี่เราประจำ
พี่เราก็โอนให้บ้าง แกจะขอให้เราส่งเงินให้ทุกเดือน คือตอนนี้เรามีครอบครัวแล้วคะ เราอยู่กับย่าและแฟนเราดูแลครอบครัวดีทุกอย่าง
แม่ก็จะมาขอความช่วยเหลือ เราให้ครั้งละ 3-4 ร้อย เราก็สงสารบางครั้ง แต่เราจำฝังใจหลายอย่างมาก ใจก็กลัวบาปนะคะ แต่สิ่งที่เจอมามันยากจะลืมมาก จะว่าเกลียดก็เกลียดจะว่ารักก็รัก โกรธทุกครั้งที่แม่ติดต่อมาหา แล้วเล่าปัญหาชีวิตครอบครัวให้ฟัง เหนื่อย