สัปดาห์ที่แล้วได้ไปย่านพระรามเก้า ผ่านร้านซึชิซึ่งเคยโด่งดังขนาดรอคิวกันเป็นชั่วโมง แต่คราวนี้ผ่านไปราวเที่ยงเห็นไม่มีคิวรออย่างแต่ก่อน คิดว่าโชคดีวันนี้ไม่ต้องรอคิว เลยหาที่จอดรถเข้าไปจัดสักหน่อย เข้าร้านปุ๊ปรู้สึกทันทีว่าร้านมันโทรมไปเยอะ บรรยากาศเงียบเหงาไม่คึกคักอย่างเดิม ปลาในตู้ก็ไม่หลากหลาย สดใหม่อย่างเคย แต่จอดรถแล้วและก็หิวมากแล้ว ไม่ไปที่อื่นล่ะ
สั่งอาหารไปหนึ่งเซ็ท เสร็จแล้ว มองนั่น มองนี่ เห็นแต่ความเปลี่ยนแปลงขาลง ไม่ว่าจะคนปั้น พนักงานเสริฟ แม้แต่กัปตัน
ไม่นาน อาหารมาเสริฟ กำลังจะคีบคำที่สองเข้าปาก ตาเหลือบเห็นแมลงวันบินมาเกาะป้ายโปรโมชั่นข้างๆ พอเห็นตัวหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ อีกสองสามตัวก็กลัวน้อยหน้า พากันมาเข้าสายตากันใหญ่ ทนไม่ไหว เรียกพนักงานมาแจ้งให้ทราบ พนักงานไม่พูดอะไร เอามือหยิบสิ่งที่แมลงวันเกาะอยู่ออกไปแบบพยายามให้มือนี่งที่สุด พอแมลงวันบินออกไปก็นำกลับมาวางที่เดิม จบ ตัวอื่นที่เกาะอยู่ในรัศมีสายตาก็ไม่สนใจจะเห็น
ถึงบางอ้อ ทำไมจึงไม่มีลูกค้ารอคิวกันอย่างแต่ก่อน
เปลี่ยนไปเยอะ
สั่งอาหารไปหนึ่งเซ็ท เสร็จแล้ว มองนั่น มองนี่ เห็นแต่ความเปลี่ยนแปลงขาลง ไม่ว่าจะคนปั้น พนักงานเสริฟ แม้แต่กัปตัน
ไม่นาน อาหารมาเสริฟ กำลังจะคีบคำที่สองเข้าปาก ตาเหลือบเห็นแมลงวันบินมาเกาะป้ายโปรโมชั่นข้างๆ พอเห็นตัวหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ อีกสองสามตัวก็กลัวน้อยหน้า พากันมาเข้าสายตากันใหญ่ ทนไม่ไหว เรียกพนักงานมาแจ้งให้ทราบ พนักงานไม่พูดอะไร เอามือหยิบสิ่งที่แมลงวันเกาะอยู่ออกไปแบบพยายามให้มือนี่งที่สุด พอแมลงวันบินออกไปก็นำกลับมาวางที่เดิม จบ ตัวอื่นที่เกาะอยู่ในรัศมีสายตาก็ไม่สนใจจะเห็น
ถึงบางอ้อ ทำไมจึงไม่มีลูกค้ารอคิวกันอย่างแต่ก่อน