>>>>>>> [...ไปเที่ยวแบบหลงทางบนถนนลูกรังบรรยากาศลูกทุ่งอเมริกันแท้ๆ... ] <<<<<<<

กระทู้สนทนา

ทริปถ่ายรูป กล้องดิจิตอล กล้อง DSLR กล้อง Canon

หลังจากจำศีลอยู่เหมือนเต่าในฤดูหนาวอันยาวนานกว่า 4 เดือนพอย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิอากาศเริ่มจะอุ่น ทุ่งหญ้าเริ่มจะออกสีเขียวขจี ดอกไม้หลายชนิดเริ่มแย่งกับบานก่อนจะมีใบเพราะต้องรีบแพร่พันธ์ให้เกิดลูกหลานสืบตระกูลของพันธ์ไม้ให้โตแข็งแรงทันที่จะต่อสู้มีชีวิตรอดไปฤดูหนาวจนถึงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ผมเลยขับรถออกไปหาทำเลสวยๆห่างจากเมืองไปแถบชานๆเมืองประมาณ 50 ก.ม.ไม่ได้พึ่งเครื่อง GPS เพราะเห็นว่าไม่ไกลนัก แล้วก็เลี้ยวผิดหลงเข้าไปถนนลูกรังของชาวไร่ ชาวปศุสัตว์ที่เลี้ยงวัวแบบทันสมัยหน่อยไม่ถึงกับต้องขี่ม้าต้อนวัวแบบคาวบอย

ขับรถหลงเข้าทางลูกรังได้ไม่ไกลพอพ้นเนินก็เห็นภาพนี้อยู่ด้านหน้าเลยรีบจอดรถเปิดกระจกหยิบกล้องขึ้นมาเก็บภาพด้านล่างนี้เอาไว้

ขับรถหลงจนไปเจอตรงนี้คิดว่าหลงมาที่ ขุนช่างเคี่ยน หมู่บ้านม้งดอยปุย

Landscape แถวๆนี้งดงามเป็นเนินหญ้าเขียวขจีสวยงาม

มีนกแร้ง Vulture ที่มองดูคล้ายๆกับนกอินทรีบินอยู่เหนือบริเวณนั้นหลายตัว

กำลังถ่ายนกแร้งอยู่ก็เหลือบเห็นอะไรแว๊บๆบินมาที่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไกลสุดกู่

ถ่ายออกมาแล้วใครๆก็บอกว่ายุงหรือแมลงวันหรือเปล่า

เลยเปลี่ยนเป็นเลนส์ระยะ 400 ม.ม.ส่องดูแต่ก็ได้ใกล้สุดเพียงแค่นี้พอมองออกว่าเป็นนกกระสา

ไหนๆก็ถ่ายใกล้ให้คมชัดไม่ได้ก็เอาวิวสวยไว้ก่อนแล้วกานน..

ดอก Jonquil ที่ดูคล้ายกับดอกDaffodilต่างกันที่กลีบใบกลมอ้วนกว่าดอก Daffodilที่มีกลีบใบเรียวกว่าผมว่าดอก Jonquil ดูเหมือนไข่ดาว ก็บานกันจนเกือบร่วงหมดแล้วเพราะดอกJonquilจะบานก่อนดอกอื่นๆในฤดูใบไม้ผลิ