อาจจะยาวหน่อยนะครับ ผมตั้งกระทู้ครั้งเเรกเลย
คือ ผมมีแฟนอยู่คนนึงซึ่งคบกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ในช่วงเเรกๆมีอะไรยอมกันไปมา แรกๆผมมีข้อเสียคือเจ้าชู้และก็ค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยและเลิกกันไป 2-3 ครั้ง ผมตามง้อและขอโทษบ่อยมาก จนอยู่มาวันนึง ผมเริ่มทนกับการที่เค้าเอาแต่ใจไม่ไหว ประมาณว่าแบบ ผมก็ต้องมีสังคมของผมบ้าง จะให้มาอยู่กับแฟนอย่างเดียวก็ไม่ได้ ผมจึงปรึกษาพ่อกับแม่ และด้วยความที่ว่าพ่อกับแม่ไม่ค่อยชอบแฟนผมเพราะเวลาผมทะเลาะกับแฟนผมจะเล่าให้พ่อแม่ฟังแต่ตอนดีกันผมไม่ค่อยพูดด้านดีๆของแฟนให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่เลยบอกให้เลิกๆกันไปหาคนใหม่ดีกว่า ผมก็ทำใจอยู่นานจนคิดว่าน่าจะไหวละ ผมเลยบอกเลิกไป แฟนผมง้อผมอย่างมาก ผมด้วยความที่ว่าคิดจะไม่กลับไปอีกแล้ว ผมจึงกล่าวหาว่าแฟนผมอย่างโน่นอย่างนี้ให้เค้ารู้สึกผิด ในระหว่างนั้นด้วยความที่กลัวว่าตัวเองจะเสียใจและกลับไปหาแฟน ผมจึงตัดสินใจคบคนใหม่ที่พึ่งคุยกันได้คืนเดียว ซึ่งผมบอกเค้าว่าผมพึ่งเลิกกับแฟนมา คนใหม่ก็เหมือนจะเข้าใจ และแล้วแฟนเก่าผมก็ทักเฟสมาขอเลขบัญชีเพื่อจะโอนเงินค่าที่เราใช้จ่ายด้วยกัน ซึ่งผมไม่คิดจะเอาคืนเพราะทุกสิ่งผมให้ด้วยความเต็มใจ ผมจึงได้บอกกลับไปว่าเอาไปเถอะไม่อยากได้ แล้วก็ลบข้อความไปเพราะกลัวแฟนใหม่มาเห็นเข้า แต่แฟนเก่าก็ทักมาเรื่อยๆจนผมเริ่มโมโห พอดีเพื่อนผมเห็นเข้าเลยแนะนำให้บล๊อคไปทุกอย่าง ผมด้วยความโมโห ผมจึงบล๊อคทุกอย่างที่เค้าจะติดต่อหาผมได้ แต่แฟนเก่าผมก็พยายามติดต่อโดยฝากเพื่อนเก่าผมมาถาม เพื่อนเก่าผมหลายๆคนสงสัยทำไมถึงเลิกกันแล้วก็ถามนั้นนี่ จนผมเริ่มใจอ่อนอยากกลับไปหาแฟนเก่า แต่ผมก็คิดว่าเราจากมาละต้องจบ ผมจึงตัดสินใจบอกรวดเดียวหน้าเฟสด้วยความโมโหละลำคาญที่แฟนเก่าไม่ยอมจบ เลยโพสต์ไปว่า "ก็คนมันพูดไม่ฟังจะให้ทำไง พูดบอกจนปากจะฉีกถึงหูละ มันก็บอกเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าไม่ได้ก็แค่เลิกละจบไปดีกว่า" อารมณ์ประมาณ เพลงเปลี่ยนฉันนั้นยากเกินไปเปลี่ยนแฟนใหม่ดีกว่าไหมเธอ.. แต่พอหลังจากนั้นซักพักผมก็คิดได้ว่าตัวเองพูดเเรงไปเลยลบออก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าแฟนเก่าไม่เห็นหรอกเพราะผมบล๊อคไว้ แต่เพื่อนแฟนเก่าผมเห็นเลยเอาไปให้แฟนเก่าผมดู... ทางด้านผมก็ไม่รู้เรื่องอะไร พยายามทำให้รักใหม่สวยหรูด้วยการพาไปเที่ยวพาไปเลี้ยงนั่นนี่ จนเหมือนจะรักกันดี แต่แฟนใหม่ผมเค้าลืมคนที่เคยคุยกันก่อนหน้าผมไม่ได้ และเค้าดันไปสนิทกับพวกเพื่อนๆของคนที่เคยคุยกันอีก ทำให้ผมเกิดอาการหวงๆขึ้นมา ด้วยความที่ผมขี้หึง จึงทำให้แฟนใหม่เกิดความรำคาญจึงบอกเลิกผม ผมก็เสียใจนะ ผมก็คว้างอยู่ช่วงนึง... หลังจากเลิกกับแฟนใหม่ได้ 4 วัน แม่ผมถ่ายรูปห้องผมที่บ้านมาให้ดูบอกว่าซักตุ๊กตาบนเตียงให้ละ ผมถึงกลับน้ำตาคลอ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นเป็นของที่แฟนเก่าซื้อให้ผมเป็นของขวัญวันเกิด หลังจากนั้นผมก็มานั่งดูรูปเก่าๆแล้วนั่งนึกย้อนไปว่า เรากับแฟนเก่า ผ่านอะไรด้วยกันมามาก ทั้งทำงานหาเงิน ทั้งเรียน ทั้งปัญหาชีวิต ยามทุกข์เราปลอบใจกัน เราจับมือกันลุย ยามสุข เรากอดกัน เรารักกันมาก แต่ผมกลับเอาอารมณ์ตัวเองเพียงชั่วขณะมาทำให้รักเราจบลง ผมนั่งร้องไห้ทำอะไรไม่ถูกจนค้นไปเจอรูปนึง ที่ผมกับแฟนเคยสัญญากันไว้ คือรูปที่ซ้อนกันหลายๆรูปที่เป็นเด็กจับมือกันจนแก่เฒ่าก็ยังจับมือกัน ผมกับแฟนเคยสัญญากันว่าจะทำแบบนี้ เราถ่ายมาได้ครึ่งชีวิตละ จากเด็กจนโต เหลือวัยผู้ใหญ่กับวัยแก่เฒ่า ที่เรายังไม่ได้ถ่ายด้วยกัน ผมจึงอันบล๊อคเฟสแฟนเก่าละกลับไปทัก พยายามจะง้อ แต่กลับต้องเศร้ากว่าเก่าเพราะเค้ามีแฟนใหม่แล้ว ผมนึกกลับว่ากำลังโดนสิ่งที่ตัวเองทำย้อนกลับมาละ แฟนเก่าผมไม่ยอมคุยด้วย และจะเอาของของเค้าคืน เพราะบางอย่างเค้าก็เอาไว้ที่ผมตอนอยู่ด้วยกัน ผมกับเค้าเลยนัดเจอกัน เพื่อเอาของคืน แฟนเก่าผมพาแฟนใหม่มาด้วย ผมทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่มองถุงที่เอาไปคืนให้ละเดินกลับทั้งน้ำตา หลังจากนั้นพี่ที่อยู่หลังบ้านที่ผมกับแฟนเก่าเคยอยู่ด้วยกันก็โทรมาบอกว่าอยากคุยด้วย ผมจึงไปหา ตอนนั้นแฟนผมกำลังไปขึ้นเวร ผมก็เลยไปคุยกับคนหลังบ้าน เค้าถามว่าทำไมถึงเลิกกัน ผมก็นั่งเล่าไป แล้วเค้าก็บอกว่าเสียดาย เพราะแฟนใหม่ของแฟนเก่าผมเค้าไม่มีสัมมาคารวะ ไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ เคยขอให้ช่วยอะไรก็ไม่ช่วย แถมปล่อยบ้านที่ผมเคยอยู่รกซะอีก ผมก็เลยเดินไปดูหน้าบ้าน ซึ่งมันก็รกจริงๆล่ะ ผมก็เลยจัดและทำความสะอาดให้ เพราะผมปกติก็เป็นคนทำให้ทั้งบ้านอยู่ละ... ในคืนนั้นแฟนเก่าผมลงเวรมาแล้วก็ทักมาถามว่าทำไปเพื่ออะไรต้องการอะไร ผมก็เลยบอกว่าผมอยากขอโทษ อยากคืนดี แฟนเก่าผมก็บอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราคุยกันอยู่นานจนผมทนไม่ไหวอยากง้อจริงๆ ผมลืมบอกไป ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 สัปดาห์ ผมประสบอุบัติเหตุจนต้องใส่เหล็กยึดที่โคนนิ้วหัวแม่โป้ง แฟนเก่าเค้าก็มาเยี่ยมตอนกลางดึกซึ่งผมสลบอยู่... ด้วยความที่เเขนเจ็บจึงไปไหนลำบาก ขี่มอเตอร์ไซด์มือเดียว ผมจึงคิดไม่ออกว่าจะไปง้ออย่างไร ผมมองนาฬิกาเวลาก็เกือบตี 1 ผมก็เลยตัดสินใจว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยแค่เห็นหน้าแค่บอกขอโทษก็ยังดี จึงขี่รถไปในระหว่างนั้นคิดว่าไปมือเปล่าคงไม่ดีแน่ เลยวนรถไปแวะซื้อดอกไม้ และวนรถกลับไปที่บ้านแฟนเก่าพอไปถึงเจอรถมอเตอร์ไซด์แปลกหน้าอยู่ ผมก็เลยดูลากเลาก่อน แล้วก็โทรไปขอคนหลังบ้านช่วยดูหน่อยคนหลังบ้านเดินมาดูละบอกว่า แฟนเก่าผมอยู่กับแฟนใหม่ ผมเลยรอโอกาส เพราะคิดว่าเดี๋ยวแฟนใหม่เค้าคงกลับ จนอยู่ๆพวกเค้าก็เดินออกมาซ้อนรถกันไป คิดว่าคงไปกินข้าว พอดีในบ้านมีพี่สาวของแฟนเก่าอยู่ ผมจึงเข้าไปละก็ยืนคุยกับพี่เค้า พี่เค้าบอกว่าเราเลือกเดินไปแล้ว เราทำร้ายเค้าไปแล้ว เค้าไม่ใช่ของตายที่จะต้องมารอเรา เราก็ควรจะทำใจและจากไป ผมก็ยืนเถียงจนพี่เค้าบอกว่าผมไม่รู้จักโต ผมก็เลยเงียบ และฝากดอกไม้ไว้ที่พี่เค้าและฝากพี่เค้าบอกแฟนเก่าว่าผมขอโทษ ถ้าเรากลับมารักกันได้อีกครั้งผมสัญญาว่าผมจะทำให้มันดีกว่าเดิม และจะไม่ไปไหนไม่ใช่เพราะไปไม่ได้ แต่เพราะ เรารักเธอ... ทุกวันนี้ผมได้แต่นอนเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป ได้แต่ทรมาน ได้แต่ส่องดูเฟสเค้าว่าเค้าเป็นอย่างไร ได้แต่เพ้อ ผมคิดถึงเค้ามาก...
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ ผมอาจจะอธิบาย งงๆ แต่ผมเศร้ามาก พิมพ์ทั้งน้ำตา.. อยากย้อนเวลาได้ ผมทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ไป :'(
ผมทำผิดกับแฟนด้วยความงี่เง่า จนเลิกกัน ควรทำอย่างไรดีครับ??
คือ ผมมีแฟนอยู่คนนึงซึ่งคบกันมาตั้งแต่ ม.ปลาย ในช่วงเเรกๆมีอะไรยอมกันไปมา แรกๆผมมีข้อเสียคือเจ้าชู้และก็ค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยและเลิกกันไป 2-3 ครั้ง ผมตามง้อและขอโทษบ่อยมาก จนอยู่มาวันนึง ผมเริ่มทนกับการที่เค้าเอาแต่ใจไม่ไหว ประมาณว่าแบบ ผมก็ต้องมีสังคมของผมบ้าง จะให้มาอยู่กับแฟนอย่างเดียวก็ไม่ได้ ผมจึงปรึกษาพ่อกับแม่ และด้วยความที่ว่าพ่อกับแม่ไม่ค่อยชอบแฟนผมเพราะเวลาผมทะเลาะกับแฟนผมจะเล่าให้พ่อแม่ฟังแต่ตอนดีกันผมไม่ค่อยพูดด้านดีๆของแฟนให้พ่อแม่ฟัง พ่อแม่เลยบอกให้เลิกๆกันไปหาคนใหม่ดีกว่า ผมก็ทำใจอยู่นานจนคิดว่าน่าจะไหวละ ผมเลยบอกเลิกไป แฟนผมง้อผมอย่างมาก ผมด้วยความที่ว่าคิดจะไม่กลับไปอีกแล้ว ผมจึงกล่าวหาว่าแฟนผมอย่างโน่นอย่างนี้ให้เค้ารู้สึกผิด ในระหว่างนั้นด้วยความที่กลัวว่าตัวเองจะเสียใจและกลับไปหาแฟน ผมจึงตัดสินใจคบคนใหม่ที่พึ่งคุยกันได้คืนเดียว ซึ่งผมบอกเค้าว่าผมพึ่งเลิกกับแฟนมา คนใหม่ก็เหมือนจะเข้าใจ และแล้วแฟนเก่าผมก็ทักเฟสมาขอเลขบัญชีเพื่อจะโอนเงินค่าที่เราใช้จ่ายด้วยกัน ซึ่งผมไม่คิดจะเอาคืนเพราะทุกสิ่งผมให้ด้วยความเต็มใจ ผมจึงได้บอกกลับไปว่าเอาไปเถอะไม่อยากได้ แล้วก็ลบข้อความไปเพราะกลัวแฟนใหม่มาเห็นเข้า แต่แฟนเก่าก็ทักมาเรื่อยๆจนผมเริ่มโมโห พอดีเพื่อนผมเห็นเข้าเลยแนะนำให้บล๊อคไปทุกอย่าง ผมด้วยความโมโห ผมจึงบล๊อคทุกอย่างที่เค้าจะติดต่อหาผมได้ แต่แฟนเก่าผมก็พยายามติดต่อโดยฝากเพื่อนเก่าผมมาถาม เพื่อนเก่าผมหลายๆคนสงสัยทำไมถึงเลิกกันแล้วก็ถามนั้นนี่ จนผมเริ่มใจอ่อนอยากกลับไปหาแฟนเก่า แต่ผมก็คิดว่าเราจากมาละต้องจบ ผมจึงตัดสินใจบอกรวดเดียวหน้าเฟสด้วยความโมโหละลำคาญที่แฟนเก่าไม่ยอมจบ เลยโพสต์ไปว่า "ก็คนมันพูดไม่ฟังจะให้ทำไง พูดบอกจนปากจะฉีกถึงหูละ มันก็บอกเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าไม่ได้ก็แค่เลิกละจบไปดีกว่า" อารมณ์ประมาณ เพลงเปลี่ยนฉันนั้นยากเกินไปเปลี่ยนแฟนใหม่ดีกว่าไหมเธอ.. แต่พอหลังจากนั้นซักพักผมก็คิดได้ว่าตัวเองพูดเเรงไปเลยลบออก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าแฟนเก่าไม่เห็นหรอกเพราะผมบล๊อคไว้ แต่เพื่อนแฟนเก่าผมเห็นเลยเอาไปให้แฟนเก่าผมดู... ทางด้านผมก็ไม่รู้เรื่องอะไร พยายามทำให้รักใหม่สวยหรูด้วยการพาไปเที่ยวพาไปเลี้ยงนั่นนี่ จนเหมือนจะรักกันดี แต่แฟนใหม่ผมเค้าลืมคนที่เคยคุยกันก่อนหน้าผมไม่ได้ และเค้าดันไปสนิทกับพวกเพื่อนๆของคนที่เคยคุยกันอีก ทำให้ผมเกิดอาการหวงๆขึ้นมา ด้วยความที่ผมขี้หึง จึงทำให้แฟนใหม่เกิดความรำคาญจึงบอกเลิกผม ผมก็เสียใจนะ ผมก็คว้างอยู่ช่วงนึง... หลังจากเลิกกับแฟนใหม่ได้ 4 วัน แม่ผมถ่ายรูปห้องผมที่บ้านมาให้ดูบอกว่าซักตุ๊กตาบนเตียงให้ละ ผมถึงกลับน้ำตาคลอ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นเป็นของที่แฟนเก่าซื้อให้ผมเป็นของขวัญวันเกิด หลังจากนั้นผมก็มานั่งดูรูปเก่าๆแล้วนั่งนึกย้อนไปว่า เรากับแฟนเก่า ผ่านอะไรด้วยกันมามาก ทั้งทำงานหาเงิน ทั้งเรียน ทั้งปัญหาชีวิต ยามทุกข์เราปลอบใจกัน เราจับมือกันลุย ยามสุข เรากอดกัน เรารักกันมาก แต่ผมกลับเอาอารมณ์ตัวเองเพียงชั่วขณะมาทำให้รักเราจบลง ผมนั่งร้องไห้ทำอะไรไม่ถูกจนค้นไปเจอรูปนึง ที่ผมกับแฟนเคยสัญญากันไว้ คือรูปที่ซ้อนกันหลายๆรูปที่เป็นเด็กจับมือกันจนแก่เฒ่าก็ยังจับมือกัน ผมกับแฟนเคยสัญญากันว่าจะทำแบบนี้ เราถ่ายมาได้ครึ่งชีวิตละ จากเด็กจนโต เหลือวัยผู้ใหญ่กับวัยแก่เฒ่า ที่เรายังไม่ได้ถ่ายด้วยกัน ผมจึงอันบล๊อคเฟสแฟนเก่าละกลับไปทัก พยายามจะง้อ แต่กลับต้องเศร้ากว่าเก่าเพราะเค้ามีแฟนใหม่แล้ว ผมนึกกลับว่ากำลังโดนสิ่งที่ตัวเองทำย้อนกลับมาละ แฟนเก่าผมไม่ยอมคุยด้วย และจะเอาของของเค้าคืน เพราะบางอย่างเค้าก็เอาไว้ที่ผมตอนอยู่ด้วยกัน ผมกับเค้าเลยนัดเจอกัน เพื่อเอาของคืน แฟนเก่าผมพาแฟนใหม่มาด้วย ผมทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่มองถุงที่เอาไปคืนให้ละเดินกลับทั้งน้ำตา หลังจากนั้นพี่ที่อยู่หลังบ้านที่ผมกับแฟนเก่าเคยอยู่ด้วยกันก็โทรมาบอกว่าอยากคุยด้วย ผมจึงไปหา ตอนนั้นแฟนผมกำลังไปขึ้นเวร ผมก็เลยไปคุยกับคนหลังบ้าน เค้าถามว่าทำไมถึงเลิกกัน ผมก็นั่งเล่าไป แล้วเค้าก็บอกว่าเสียดาย เพราะแฟนใหม่ของแฟนเก่าผมเค้าไม่มีสัมมาคารวะ ไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ เคยขอให้ช่วยอะไรก็ไม่ช่วย แถมปล่อยบ้านที่ผมเคยอยู่รกซะอีก ผมก็เลยเดินไปดูหน้าบ้าน ซึ่งมันก็รกจริงๆล่ะ ผมก็เลยจัดและทำความสะอาดให้ เพราะผมปกติก็เป็นคนทำให้ทั้งบ้านอยู่ละ... ในคืนนั้นแฟนเก่าผมลงเวรมาแล้วก็ทักมาถามว่าทำไปเพื่ออะไรต้องการอะไร ผมก็เลยบอกว่าผมอยากขอโทษ อยากคืนดี แฟนเก่าผมก็บอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราคุยกันอยู่นานจนผมทนไม่ไหวอยากง้อจริงๆ ผมลืมบอกไป ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 สัปดาห์ ผมประสบอุบัติเหตุจนต้องใส่เหล็กยึดที่โคนนิ้วหัวแม่โป้ง แฟนเก่าเค้าก็มาเยี่ยมตอนกลางดึกซึ่งผมสลบอยู่... ด้วยความที่เเขนเจ็บจึงไปไหนลำบาก ขี่มอเตอร์ไซด์มือเดียว ผมจึงคิดไม่ออกว่าจะไปง้ออย่างไร ผมมองนาฬิกาเวลาก็เกือบตี 1 ผมก็เลยตัดสินใจว่าไม่เป็นไรอย่างน้อยแค่เห็นหน้าแค่บอกขอโทษก็ยังดี จึงขี่รถไปในระหว่างนั้นคิดว่าไปมือเปล่าคงไม่ดีแน่ เลยวนรถไปแวะซื้อดอกไม้ และวนรถกลับไปที่บ้านแฟนเก่าพอไปถึงเจอรถมอเตอร์ไซด์แปลกหน้าอยู่ ผมก็เลยดูลากเลาก่อน แล้วก็โทรไปขอคนหลังบ้านช่วยดูหน่อยคนหลังบ้านเดินมาดูละบอกว่า แฟนเก่าผมอยู่กับแฟนใหม่ ผมเลยรอโอกาส เพราะคิดว่าเดี๋ยวแฟนใหม่เค้าคงกลับ จนอยู่ๆพวกเค้าก็เดินออกมาซ้อนรถกันไป คิดว่าคงไปกินข้าว พอดีในบ้านมีพี่สาวของแฟนเก่าอยู่ ผมจึงเข้าไปละก็ยืนคุยกับพี่เค้า พี่เค้าบอกว่าเราเลือกเดินไปแล้ว เราทำร้ายเค้าไปแล้ว เค้าไม่ใช่ของตายที่จะต้องมารอเรา เราก็ควรจะทำใจและจากไป ผมก็ยืนเถียงจนพี่เค้าบอกว่าผมไม่รู้จักโต ผมก็เลยเงียบ และฝากดอกไม้ไว้ที่พี่เค้าและฝากพี่เค้าบอกแฟนเก่าว่าผมขอโทษ ถ้าเรากลับมารักกันได้อีกครั้งผมสัญญาว่าผมจะทำให้มันดีกว่าเดิม และจะไม่ไปไหนไม่ใช่เพราะไปไม่ได้ แต่เพราะ เรารักเธอ... ทุกวันนี้ผมได้แต่นอนเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป ได้แต่ทรมาน ได้แต่ส่องดูเฟสเค้าว่าเค้าเป็นอย่างไร ได้แต่เพ้อ ผมคิดถึงเค้ามาก...
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ ผมอาจจะอธิบาย งงๆ แต่ผมเศร้ามาก พิมพ์ทั้งน้ำตา.. อยากย้อนเวลาได้ ผมทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ไป :'(