เพื่อนสนิท

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราขอแทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่า เอ๋ นะคะ เรากับเพื่อนคนนี้อยู่ร.ร.เดียวกันตั้งแต่ป.1-ป.5คะ(ป.6อยุ่คนละห้อง) เลยทำให้เราพอรู้จักกันมาบ้าง แต่ไม่ถึงขั้นสนิทกันค่ะ จะเรียกว่าเพื่อนร่วมห้องจะง่ายกว่า พอมาเข้าร.ร.มัธยม ทำให้เราและเอ๋ได้ยู่ห้องเดียวกันอีก ส่วนเพื่อนที่เหลือจากร.ร.เก่าก็กระจายไปอยู่คนละห้องกันหมด เพื่อนร่วมห้องในปัจจุบันก็รุ้จักกันแค่สองคน เลยทำให้เราสนิทกันค่ะ ตอนม.1 เราก้ต้องรู้จักกับเพื่อนในห้องมากขึ้น ทำให้เริ่มมีกลุ่มกัน กลุ่มของเรามี3คน(ขอใช้ชื่อเพื่อนในสมมตินะคะ) มี เรา, เอ๋ และ เอ็ม  ปัจจุบันเราเข้าชมรมที่ต้องไปร.ร.เช้าและกลับร.ร.เย็น เราเพื่อนสนิทสามคนเข้าชมรมนี้ตั้งแต่ม.2 ทำให้เราผ่านประสบการณ์ในชมรมและการอยู่ร่วมกันมามากมาย ทำให้เรายิ่งสนิทกันมากขึ้น กลับบ้านทางเดียวกัน 3 คนโดยเฉพาะเรากับเอ๋ บ้านใกล้กันมาก เดินไปก็ถึง เรารักกันดี มีทะเลาะบ้างตามประสาเพื่อนกันที่มีความคิดเห็นที่ต่างกัน แต่ส่วนใหญ่เราสามคนมักจะเลือกอะไรหลายๆอย่างให้เหมือนกัน เขาชมรมก็เข้าที่เดียวกัน มันก็ดีนะคะ ไม่ต้องแยกจากกัน พอม.3 เทอม1  พวกเราก็ยังเป้นเพื่อนที่ดีต่อกัน เอ๋ก็เคยพูดเกริ่นๆไว้แล้วว่า เอ๋อาจจะออกจากชมรมในอีกไม่กี่เดือนเพราะอยากที่จะมุ่งเรียนเอาคะแนนดีไว้ก่อน เพราะเราก้ม.3แล้วเนอะคะแนนท็อปไว้ก่อนก็ดีกว่า เราก้โอเคไม่มีปัญหา แต่เรากับเอ็มก้อาจจะอยู่ชมรมต่อ เอ๋ก็โอเค เราก็ต่างที่จะยอมรับมัน นี่อาจจะเป็นการตัดสินใจครั้งแรกของพวกเราเลยนะที่มีความเห็นไม่ตรงกัน ตอนแรกๆเราก็ห่วงเอ๋นะที่ว่า ตอนเย็นเราจะไม่ได้กับบ้านพร้อมกันอีกแล้ว เอ๋จะต้องกลับบ้านคนเดียวรึป่าว แต่เอ๋ก็บอกว่าไม่เป้นไรมีเพื่อนกลับด้วแล้วเราก็โอเค (เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนค่ะ) เทอม2 เอ๋ก้ออจากชมรมเรียบร้อย หลังจากที่เอ๋ออกจากชมรมมาได้หนึ่งอาทิตย์ เราก็เริ่มรุ้สึกว่ามันมีช่องว่างระหว่างเราค่ะ เอ๋เหมือนกับเริ่มตีตัวออกห่าง เราก็คิดว่าคิดไปเองคนเดียว เลยไปถามเอ็มว่าคิดแบบเดียวกับเรารึป่าว เอ็มก็คิดเหมือนกัน พอมาชัดเจนอีกทีก็ประมานอีกสองอาทิต เอ๋เลือกที่จะไม่คุยกับเราและย้ายกลุ่มไปอยู่อีกกลุ่ม ทำเป็นไม่ได้ยินในสิ่งที่เราพูด เราส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน เราเลยเดินไปถามตรงๆว่าเป็นไร เอ๋บอกป่าว ทั้งๆที่เอ๋พูดแบบนั้นออกมาทำไมเรากลับไม่รุ้สึกผ่อนคลายลงเลยนะ เอ๋ทำให้เรารุ้สึกเหมือนเราเป็นคนผิดมากที่สุด ทำให้เรารุ้สึกอึดอัดใจมากที่สุด เอ๋ไม่เคยที่จะหันหลังกลับมาบอกเหตุผลที่ต้องเดินจากกันไป เอ๋เลือกที่จะไม่คุยกับเอ็มด้วย นั่นยิ่งทำให้เรารุ้สึกว่ามันเป้นเพราะเรา เรารู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก เราเริ่มสับสนสิ่งที่เป็น เอ๋เป็นอะไรทำไมไม่บอกเลือกที่จะเก็บไปคิดคนเดียวทำไม เราทำแบบที่เราเคยทำไม่ได้หรอ ที่เราค่อยๆแก้ปัญหาไปด้วยกันไง หรือโกรธอะไรอย่างน้อยช่วยกลับมาบอกเหตุผลกันได้ไหมมันค้างคาใจอยู่แบบนี้ เอ๋อาจจะน้อยใจ และคิดมากไปเองรึป่าว ว่าเราสนิทแค่กับเอ็ม เราก็อยากบอกเอ๋ว่า เราก็ยังอยากเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ที่มี เรา เอ๋ และเอ็มแบบนี้ตลอดไปนะ บางทีการที่แกคิดเองเออเองคนเดียวมันไม่ทำให้แกแก้ปัญหาได้หรอกนะ  อย่างน้อยก็กลับมาบอกเหตุผลที่แกต้องเดินจากกันไปบ้างนะ ขอบคุนนะคะที่เข้ามาอ่าน