ย้อนอดีตไปนะคับ ผม ตอนนั้นผมเป็นเด็ก ม.ปลาย ธรรมดาคนนึง เเต่มีรักเเรกตอน ม.3 ปลาย คบกับเขามาเรื่อยๆ มา 3 ปี 25 วัน ความรักเป็นไปได้สวยมากคับกะคบกับ ผญ.คนนี้ไปนาน "ก็นะคับ รักเเรกนี้หน่า เลยคิดไปตามภาษาเด็ก"เเต่มาเลิกคบกันหลังวันคริสมาส มา 1 วัน นับว่าเป็นขวัญที่ดีไปเลย พอเขาเลิกคบกะผมไป ไม่นานประมาน เดือนนึง เขามีคนใหม่ของเขา ผมเสียใจมากๆ ไปง้อ ไปทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาเขาก็ไม่กลับ นั้นเเหล่ะคับตามระเบียบ ผมเองก็ต้องเสียใจไปตามระเบียบ จะว่าร้องไห้หนักมาก ประโยคนี้คงใช้ได้ คือหนักมาๆ ผมเป็นเเบบนี้มาหลายเดือน ทำร้ายตัวเอง เเบบว่า ไม่ค่อยกินเหล้า ผมก็กิน เกือบทุกๆวัน บุหรี่ไม่เคยสูบก็มาติดบุหรี่ (ตอนนี้เลิกหมดเเล้ว) ที่ทำไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนผ่านมา 6 เดือนผมก็มีคนใหม่ เเต่กลับกลายเป็นว่า ผมเหมือนไม่ได้รักคนใหม่ของผม กลับเฉยๆ คบกับคนใหม่ไปสักพัก ไม่ถึงปี ผมก็ต้องบอกเลิกคนใหม่ของผมไป เพราะ 1.เวลาระยะทาง 2.ผมยังลืมคนเเรกของผมไม่ได้ ก่อนที่เวลาจะนานไปกว่านี้ ผมเลยต้องบอกเลิกก่อน ถามว่าผมเสียใจไหม บอกเลยคับว่าเสียใจมากๆ เเล้วผมก็กลับสู่ชีวิตโสดอีกครั้ง เเบบดูเเลตัวเองสุดขั่ว ทำทุกอย่างให้ตัวเองดูดี ช่วงเวลาที่โสด ก็อย่างว่าผมก็ลืมเเฟนคนเเรกผมไม่ได้อยู่ดี จนตอนนี้ผมก็มีเเฟนอีกคน เป็นที่สาม นั้นเเหล่ะ ฟิวเดียวกับคนก่อนหน้านี้ ผมไม่ได้รักมาก เเต่กลับนึงถึงคนเเรกของผม ผมรู้สึกว่าผมเป็นคนไม่ดีเอาซะเลย ที่เป็นเเบบนี้ เหมือนผมควรอยู่คนเดียวไปก่อน ตอนนี้ผมสับสนมาก "ขอบคุณนะคับที่อ่านจบ"
ลืมรักเเรกไม่ได้