จะมีใครไหมเข้าใจและยอมรับ...เมื่อถึงวันที่ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ขอเริ่มจากความรู้สึก(อาจจะยาวสะหน่อย)ที่เราอยากเป็นหญิงเริ่มต้นจากสมัยประถมสักช่วงป.4-ป.5 ตอนนั้นเราาเริ่มคิดว่าทำไมผู้หญิงไว้ผมยาวได้แต่ทำไมเราไว้ผมยาวไม่ได้  เราอยากไว้ผมยาวอย่างผู้หญิงแต่ตรงจุดนั้นเราก็ไม่ยังคิดหรือรู้สึกอยากเป็นผู้หญิง  จนความรู้สึกค่อย ๆ สะสมมาเรื่อย ๆ อย่างชอบเล่นตุ๊กตา  เล่นขายของ  เราก็เริ่มคิดแล้วว่าทำไมเราไม่ชอบเล่นปีนต้นไม้ เล่นยิงปืนแบบเด็กผู้ชาย   แต่ตอนนั้นเราก็คิดว่าอาจด้วยสภาพแวดล้อมที่แถวบ้านมีแต่ผู้หญิงสะส่วนใหญ่

       จนเริ่มค้นพบตัวเองว่าอยากเป็นผู้หญิงก็ตอนช่วงมัธยมต้น  ชอบทาลิปปากแดง(น้ำยาอุทัยทิพย์กำลังฮิต)  ชอบทาแป้งหน้าขาว ต่อจากนั้นพอช่วงม.3เราก็คิดอยากมีหน้าอกเหมือนผู้หญิงเราจะต้องทำยังไง  ก็หาศึกษาการกินฮอร์โมนจากในเนตประกอบกับถามรุ่นพี่บ้าง  ตอนนั้นยังไม่กล้าไปซื้อกลัวคนอื่นมองและว่าเพราะเรายังอยู่ ม.ต้น  เลยให้คนอื่นไปซื้อให้ก่อน รุ่นพี่แนะนำให้กินไดแอน  ตอนแรกก็กินวันละ 2 เม็ดย้อนศร(ตอนแรกยังไม่รู้ว่าตัวยามันคือตัวเดียวกันจะกินย้อนศรหรือกินตามศรก็มีผลเท่ากัน )แต่พอกินรู้สึกมึนหัว  ปวดหัว  เลยปรับมากินวันละ 1 เม็ด ตามศร พอเริ่มกินไปได้สักพักเหมือนหน้าอกมันเริ่มเจ็บ  รู้สึกผิวพรรณดีขึ้น  เราโชคดีอย่างที่ไม่ค่อยมีหนวดเคราขึ้น  ลูกกระเดือกของเราก็ไม่มีโผล่มาให้เห็นใครก็ถามเราบ่อยว่าไปเหลากระเดือกมาแล้วหรอ   แต่เราก็บอกว่าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ก็รู้สึกโชคดีตรงจุดนี้

          จนถึงช่วงที่เรียนต่อปริญญาตรี  นั้นคือถึงจุดที่คิดอย่างจะแปลงเพศแหละ แต่ด้วยที่ว่าเรายังไม่ได้หาเงินได้ด้วยตนเอง  เราก็ได้แค่ศึกษาว่ามีหมอท่านใดที่ทำแล้วออกมาดีออกมาโอเคบ้าง จนมีรุ่นน้องที่รู้จักกันไปทำมากะหมอท่านหนึ่งซึ่งปัญหาที่น้องเจอก็คล้อย ๆ กับหลาย ๆ คนคือเปิดมาแล้วมีกลิ่น  รุ่นน้องก็บอกเลยว่าพี่ต้องเตรียมใจยอมรับเลยนะตรงจุดนี้มันจะมีกลิ่นคล้าย ๆ อะไรเน่า ที่เค้าชอบเรียกกันว่าปลาเค็มเน่า  พอได้ฟังตอนนั้นคือรู้สึกกลัวเฮ้ย!!มันมีแบบนี้ด้วยหรอ  แต่ด้วยความอยากเป็นผู้หญิงก็ยอมมเพราะความรู้สึกเรามันเหมือนว่าตอนอาบน้ำถูสบู่  ทาโลชั่นเราจะไปเจอตรงจุดนั้นและจะสะดุด  ความรู้สึกคือเราไม่อยากมีมันงะเหมือนมันเป็นส่วนเกินในชีวิต   คิดศึกษาหาข้อมูลไปเลย ๆ จนเรียนจบ

           เริ่มทำงาน  เริ่มเก็บเงิน ก็เริ่มมาศึกษาแบบจริงจังอีกรอบดูตามรีวิว  ถามจากเพื่อน ๆ ในกลุ่มจนได้รู้จักกับพี่คนหนึ่งชื่อพี่ อ. ละกัน(กลุ่มคือจากเฟสบุ๊ค)  ตอนแรกก็ได้ชวนกันไปจะทำที่หมอท่านหนึ่งที่มีโปรจับคู่เหลือคน ละ 50,000 เราก็ได้โทรไปถามที่คลินิกแต่ทางทางคลินิกก็ได้แจ้งว่าโปรนี้ไม่มีแล้วถ้าจะทำก็อยู่ที่65,000  เราก็เอา 65,000 ก็ 65,000 ด้วยความที่อยากเป็นผู้หญิง   แต่ก็ได้มีพี่ที่เป็นสาวสองด้วยกันนี้แหละ(รู้จักทางเฟสบุ๊ค)พอรู้ว่าเราจะทำกับหมอคนนี้ก็แชททักเรามาก็บอกประมาณว่าไม่แนะนำให้ไปทำที่นี้  “น้องคิดดูดี ๆนะนี้พี่เห็นว่าเราเป็นเหมือนกันของพี่ทำออกมาแล้วไม่โอเค มีแค่แคมนอก ช่องคลอดธรรมดา การเย็บแผลแบบดูหยาบ ความรู้สึกพี่ไม่มีเลย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้พี่จะไม่ทำเด็ดขาดความรู้สึกตายด้านเหมือนคนที่ไร้ความรู้สึก” พอได้รู้จากพี่เค้าก็โอเคจบเลิกคิดจะทำที่นี้  เรากับพี่ อ. ก็ช่วยกันหาใหม่ว่าจะทำที่ไหนดี  จนจะไปทำกับหมออีกท่าน 120,000 เราก็โอเคทำที่นี้เพราะหมอดังมีชื่อเสียงแต่พอโทรถามคิวยาววววมากข้ามปีเลยทีเดียว   แต่เราอยากทำเร็ว ๆ ก็ช่วยกันหาข้อมูลอีกเผื่อมีหมอไหนเก่ง ๆ ทำแล้วโอเคอีกบ้าง  แล้วพี่ อ. ก็บอก”เออพี่เจอแล้วนะแต่ชื่อเสียงหมอยังไม่ค่อยดัง แต่ส่วนมากจะทำให้ต่างชาติสะมากกว่า” เราก็ถามถึงรีวิวมีไหมโอเครึเปล่า พี่ อ.ก็ยังไม่เคยเห็นตรงจุดนี้เหมือนกัน แป๊วววว   พี่อ. เลยจะนัดเข้าไปปรึกษาหมอก่อน  พอได้วันพี่อ. ก็ไปเลยขับรถจากพัทยาเข้ากรุง แกก็บอกว่าโอเคนะฟังจากที่หมอแนะนำอธิบายไม่มีรีวิวมีแต่รูปที่คลินิกหมอให้ดู  พี่ อ. พี่จะทำที่นี้แหละ เราห๊าเลยพี่ไม่มีรีวิวข้อมูลอะไรให้ศึกษาเลยนะ  พี่ อ.แกบอกว่าหมอดูน่าเชื่อถืออธิบายตรงไปตรงมาดี  ระหว่างรอปรึกษาพี่เค้าได้นั่งคุยกับลูกค้าที่มานัดดูหลังเสริมจมูกตัดปีกเค้าก็ว่าหมอโอเคไม่ทิ้งลูกค้ารับผิดชอบ  เราเลยบอกว่าพี่ทำก่อนเลยถ้าโอเคเราค่อยทำ รู้สึกกลัวเพราะเป็นการผ่าตัดใหญ่  ปุ๊บบบสักประมาณ 1 เดือนนึงพี่อ. ก็ไปทำเลยผลที่บอกคือโอเคมีองค์ประกอบครบ  มีความรู้สึก  ได้ฟังแค่นี้ก็โอเคอีกเดือนเราก็โทรไปที่คลินิกนัดวันปรึกษา

     สิ่งที่เขียนมา  คือ  อยากระบายความรู้สึกแชร์ประสบการณ์ที่เราจะได้เป็นหญิง  ที่จริงอยากเอารูปประกอบ555แต่ติดอนาจารแน่เลย   พรุ่งนี้เราค่อยมาต่อช่วงตั้งแต่ผ่าตัดจนถึงฟักฟื้นละกันความรู้สึกตรงจุดนี้คือทั้งดีใจและทรมาน