.. สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนนะคะ "น้องสาว" ไม่ใช่น้องแท้ๆพ่อแม่เดียวกัน แต่เป็นลูกสาวป้า ตอนน้องแกเด็กๆก็ชอบมาเล่นกับเราค่ะ สนิทมาก ป้ากลุ้มใจมากค่ะ เห็นแล้วสงสารคนเป็นแม่มาก อยากขอคำแนะนำเผื่อช่วยอะไรป้าได้บ้างค่ะ วันนี้แกมานั่งเล่าให้เราฟังขณะรอน้องทำตา (อายุ 17 ปี แต่รั้น ถ้าไม่อนุญาติน้องจะไม่ไปเรียน ทำลายข้าวของ หรืออาจหนีออกจากบ้าน ป้าบอกแบบนี้ค่ะ)
- แท็กไม่ถูกก็ขออภัยด้วยนะคะ -
สองปีก่อน น้องอยู่ ม.ต้นแล้วมีปัญหากับเพื่อน เพื่อนแบนทั้งห้อง แล้วคล้ายๆว่ามีเรื่องตบตีกันจนต้องย้ายโรงเรียนค่ะ ซึ่งตอนนั้นครูประจำชั้นโรงเรียนใหม่จะโทรบอกป้าประจำค่ะ
"น้องข้าว(นามสมมติ) ชอบอยู่คนเดียวค่ะคุณแม่ ไม่มีเพื่อนสักคน เล่นแต่โทรศัพท์ ไม่คุยกับใคร"
ป้าก็ไม่รู้จะทำยังไง ถามน้องคุยกับน้องถ้าพูดจาผิดหูนิดหน่อยก็ไม่ไปเรียน ไม่ตามใจก็ทำลายข้าวของ แต่ก็คะยั้นคะยอให้ไปจนน้องจบ ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลาย น้องสอบเข้าสายศิลป์ พอน้องเรียนแล้วไม่เข้าใจ จึงอยากเรียนสายวิทย์ (โรงเรียนอนุญาติให้เปลี่ยนสายได้ใน 2สีปดาห์แรก)
น้องไม่ปรึกษาป้าค่ะ... น้องย้ายสายเอง พอสัปดาห์ที่ 3 เรียนสายวิทย์ไม่ไหวก็ย้ายกลับสายศิลป์ พอไม่กี่วันก็ไปเรียนวิทย์ โรงเรียนทนไม่ไหวละค่ะเพราะน้องจะย้ายกลับมาศิลป์อีก ไม่ยอมให้ย้าย
"น้องไม่พอใจไปยืนตรงกันสาดระเบียงจะกระโดดตึก" ตอนนั้นป้าจึงทำเรื่องดรอปและพาน้องไปรักษา เพราะคิดว่าน้องป่วยทางจิตแน่ๆ
หลังจากนั้นมาน้องก็อยู่บ้านกับป้าตลอด เห็นเพื่อนไปเรียนต่างจังหวัดก็อยากไป ป้าไม่ให้ก็ขว้างโทรศัพท์ราคาเป็นหมื่นทิ้ง กรี๊ดบ้าง ร้องไห้บ้าง จนผ่านช่วงนั้นมาได้ เพราะป้าพาไปห้างฯ ซื้อเสื้อผ้าแบรนด์หมดวันละ 5-6พัน ป้าเป็นข้าราชการครูค่ะ ลูกสาวคนโตอีก 2 คนเรียนมหาลัย แกบอกไม่รู้จะทำไงก็ต้องตามใจ
ป้าบอกกลัวตอนไปเรียนจะเข้ากับใครไม่ได้ เพราะน้องข้าวมองคนภายนอก ใครแต่งตัวไม่ดีใช้ของไม่ติดแบรนด์ ผิวไม่ขาวหน้าตาไม่ออร่าหล่อสวย น้องจะไม่คุยด้วย ทำหน้าบึ้งใส่ทันที
ล่าสุดสอบเข้า ม.ปลายใหม่ น้องไม่อยากเรียนเพราะกลัวจะมีคนรู้ว่าแต่ก่อนน้องเป็นยังไง แต่น้องยอมไปมอบตัวเรียนเพราะว่าป้าอนุญาติให้ทำตาสองชั้น(ที่เราไปเฝ้าตอนน้องทำกับป้า)
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าพูดเรื่องโรงเรียนน้องจะทำหน้าบึ้งไม่ก็กระทืบเท้าตึงตังเดินหนี
>>เราสงสัยว่าอาการแบบนี้ถ้าอยากให้หายต้องทำยังไง สงสารป้าค่าใช้จ่ายแกสูงมาก
>>เหมือนน้องปรับตัวยากมาก เราจะช่วยอะไรได้บ้างนอกจากให้กำลังใจ เพราะถามอะไรไปน้องไมาค่อยเปิดใจบอก แม้กระทั่งพวกพี่ๆของน้องหรือพ่อแม่ก็ไม่เล่าให้ฟัง
คุณแม่ๆหรือใครมีประสบการณ์แบบนี้รบกวนช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาหน่อยนะคะ เราฟังปัญหาของป้าแกแล้วปวดใจแทน สงสารมากค่ะ
อาการแบบนี้ ต้องสอน / ดูแลยังไงคะ ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ
- แท็กไม่ถูกก็ขออภัยด้วยนะคะ -
สองปีก่อน น้องอยู่ ม.ต้นแล้วมีปัญหากับเพื่อน เพื่อนแบนทั้งห้อง แล้วคล้ายๆว่ามีเรื่องตบตีกันจนต้องย้ายโรงเรียนค่ะ ซึ่งตอนนั้นครูประจำชั้นโรงเรียนใหม่จะโทรบอกป้าประจำค่ะ
"น้องข้าว(นามสมมติ) ชอบอยู่คนเดียวค่ะคุณแม่ ไม่มีเพื่อนสักคน เล่นแต่โทรศัพท์ ไม่คุยกับใคร"
ป้าก็ไม่รู้จะทำยังไง ถามน้องคุยกับน้องถ้าพูดจาผิดหูนิดหน่อยก็ไม่ไปเรียน ไม่ตามใจก็ทำลายข้าวของ แต่ก็คะยั้นคะยอให้ไปจนน้องจบ ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลาย น้องสอบเข้าสายศิลป์ พอน้องเรียนแล้วไม่เข้าใจ จึงอยากเรียนสายวิทย์ (โรงเรียนอนุญาติให้เปลี่ยนสายได้ใน 2สีปดาห์แรก)
น้องไม่ปรึกษาป้าค่ะ... น้องย้ายสายเอง พอสัปดาห์ที่ 3 เรียนสายวิทย์ไม่ไหวก็ย้ายกลับสายศิลป์ พอไม่กี่วันก็ไปเรียนวิทย์ โรงเรียนทนไม่ไหวละค่ะเพราะน้องจะย้ายกลับมาศิลป์อีก ไม่ยอมให้ย้าย
"น้องไม่พอใจไปยืนตรงกันสาดระเบียงจะกระโดดตึก" ตอนนั้นป้าจึงทำเรื่องดรอปและพาน้องไปรักษา เพราะคิดว่าน้องป่วยทางจิตแน่ๆ
หลังจากนั้นมาน้องก็อยู่บ้านกับป้าตลอด เห็นเพื่อนไปเรียนต่างจังหวัดก็อยากไป ป้าไม่ให้ก็ขว้างโทรศัพท์ราคาเป็นหมื่นทิ้ง กรี๊ดบ้าง ร้องไห้บ้าง จนผ่านช่วงนั้นมาได้ เพราะป้าพาไปห้างฯ ซื้อเสื้อผ้าแบรนด์หมดวันละ 5-6พัน ป้าเป็นข้าราชการครูค่ะ ลูกสาวคนโตอีก 2 คนเรียนมหาลัย แกบอกไม่รู้จะทำไงก็ต้องตามใจ
ป้าบอกกลัวตอนไปเรียนจะเข้ากับใครไม่ได้ เพราะน้องข้าวมองคนภายนอก ใครแต่งตัวไม่ดีใช้ของไม่ติดแบรนด์ ผิวไม่ขาวหน้าตาไม่ออร่าหล่อสวย น้องจะไม่คุยด้วย ทำหน้าบึ้งใส่ทันที
ล่าสุดสอบเข้า ม.ปลายใหม่ น้องไม่อยากเรียนเพราะกลัวจะมีคนรู้ว่าแต่ก่อนน้องเป็นยังไง แต่น้องยอมไปมอบตัวเรียนเพราะว่าป้าอนุญาติให้ทำตาสองชั้น(ที่เราไปเฝ้าตอนน้องทำกับป้า)
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าพูดเรื่องโรงเรียนน้องจะทำหน้าบึ้งไม่ก็กระทืบเท้าตึงตังเดินหนี
>>เราสงสัยว่าอาการแบบนี้ถ้าอยากให้หายต้องทำยังไง สงสารป้าค่าใช้จ่ายแกสูงมาก
>>เหมือนน้องปรับตัวยากมาก เราจะช่วยอะไรได้บ้างนอกจากให้กำลังใจ เพราะถามอะไรไปน้องไมาค่อยเปิดใจบอก แม้กระทั่งพวกพี่ๆของน้องหรือพ่อแม่ก็ไม่เล่าให้ฟัง
คุณแม่ๆหรือใครมีประสบการณ์แบบนี้รบกวนช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาหน่อยนะคะ เราฟังปัญหาของป้าแกแล้วปวดใจแทน สงสารมากค่ะ