เหมือนไม่มีตัวตนในโลกใบนี้

เราอาจจะไม่มีตัวตนในโลกใบนี้ก็ได้ เรารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
ไม่ว่าเราจะทำอะไร ก็มักจะถูกมองว่าเป็นตัวตลก
บางครั้งเราก็ชินนะ ชินจนเกิดคำถามว่า
เรามีตัวตนบนโลกนี้หรือไม่ เพราะบางทีเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคนที่หัวเราะเรา เค้าต้องการทำไปเพื่ออะไร
เพื่อความสะใจ? เพื่อการที่เหยียบคนอื่นให้จมดินแลเว มันดูดี?
เราอาจเคยเป็นคนดี แต่วันนี้เราจะเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง ทำร้ายจิตใจคนอื่นบาง
บางครั้งเรารู้สึกแย่กับการเป็นแบบนี้นะ
เพื่อนหรา สำหรับเรา มันไม่มีหรอก เพราะเราเคยทั้งถูกหักหลัง ทรยศ เหยียบย่ำ สารพัด
เอาเข้าจริงๆ เพื่อนมันก็ไอ้พวกที่ คอยแสวงหาผลประโยชน์ นั้นแหละ
.
.
เราไม่อยากจะมีตัวตนบนโลกนี้จริงๆแล้วนะ
อยากหายไปเลย เหนื่อย เหลือเกิน
กับปัญหาทุกอย่างที่มันเข้ามา เราไม่รู้เลยนะว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดี
.
.
อยากหายไป แต่ก็ทิ้งหลานสองคน ของเราไม่ได้ และพ่อแม่ของเราไม่ได้
เราคิดเสมอนะว่าสิ่งที่ทำให้เรา ยังยืนอยู่ได้คือพวกเค้า
เราสับสน เราเครียส เราไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง
เราได้แต่มาบ่นในนี้ บ่นไปเรื่อยๆ
บางครั้งเราคิดว่า เพื่อนที่เป็นตัวอักษรคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรานะ
.
.
รู้ไหมตอนที่เราพิมอยู่นิเราร้องไห้ เหมือนกับว่าเราเล่าเรื่องที่ไม่สบายใจให้เพื่อนที่สนิทเราฟัง
เราสู้คนเดียวมาตลอด จนเราเหนื่อย และเราคิดว่าเราจะหยุดสู้ละ
.
.
เพราะเราไม่ไหวจริง
ไม่ไหวกับอะไรหลายๆอย่าง
เราอาจจะบ่นมากไป แต่ไม่เป็นไร หรอก ใครจะด่า จะว่ายังไง เราก็ชินละ
.
.
การเป็นคนดี มันเป็นเรื่องยากนะ
ไม่แปลกใจเลยทำไมคนดีถึงท้อ