[CR] [Review] การพักผ่อนอย่างจริงจัง 3วัน2คืน @ หัวหิน ของสองสาว

จขกท.เคยเห็นกระทู้รีวิวไปเที่ยวหัวหินแบบbackpackมาเยอะมาก จขกท.เลยอยากรีวิวบ้าง แต่บอกเลยว่าจขกท.ต้องการไปพักผ่อนแบบจริงจัง 5555 เลยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหน แต่มันเป็นการเดินทางเองครั้งแรกของจขกท.และเพื่อน โดยไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วยและก็ไม่มีรถส่วนตัวด้วย กว่าจะขออนุญาตที่บ้านได้ก็แทบแย่เหมือนกัน
    นี่เป็นกระทู้แรกของจขกท.หากผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ
ทริปนี้ 3 วัน 2 คืน ตั้งแต่วันที่ 26 มีนาคม – 28 มีนาคม 59
    จขกท.กับเพื่อนเริ่มต้นที่ MRT พหลโยธิน นั่งไปลง สถานีหัวลำโพง ใช้เวลาเดินทางประมาณ 45 นาที ทีแรกกลัวมากว่าพอลงจากรถไฟฟ้าแล้วจะไปสถานีรถไฟยังไง ที่ไหนได้ง่ายมากเลยแค่เดินตามป้ายบอกทางมาเรื่อยๆ ก็มาถึงสถานีรถไฟหัวลำโพง ง่ายมากก ก อุตส่าห์กลัวแทบแย่
         พอไปถึงก็พวกเราก็รีบเอาบัตรประชาชนไปแลกเอาตั๋วฟรีไปหัวหินมา 2 ใบ เพราะรถไฟออกตอน 9.20 น. กว่าพวกเราจะมาถึงกว่าก็ 8.45 แล้ว ระหว่างรอก็ไปหาของกินไว้กินบนรถแล้วก็เข้าห้องน้ำห้องท่า ห้องน้ำที่หัวลำโพงดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย 555 จขกท.คิดว่าจะเป็นห้องน้ำเก่าๆ เหม็นๆ แบบตักราด แฉะๆ แต่จริงๆแล้ว เป็นชักโครกแถมเป็นแบบกดน้ำอัตโนมัติด้วย ก๊อกน้ำก็แบบใช้เซนเซอร์ มีคุณป้าแม่บ้านถูทำความสะอาดตลอดเวลา หอมฟุ้งเลยยย จขกท.อยากจะเอาหัวโขกกำแพง คือทำไมคิดได้เลวร้ายขนาดนั้น คือบอกได้เลยว่าห้องน้ำเขาดีจริงๆ สักพักประมาณ9.10 น. รถไฟไปหัวหินก็มาเทียบชานชาลา พวกเราก็รีบวิ่งไป พอไปถึงชานชาลา อู้หูวววว คนเยอะมาก แป๊ปเดียวเองก็เต็มโบกี้แล้ว ดีที่มีที่นั่งเหลืออยู่บ้าง

       ระหว่างนั่งรอรถไฟออกจากสถานี จู่ๆก็มีชายบ๊องๆคนหนึ่งเข้ามาคุย ดูแล้วน่าจะเป็นติ่งช่อง 3 แน่เลย มาถามว่าพี่คิม คิมเบอร์รี่สวยมั้ย? พี่คิมขับบีเอ็มสีฟ้าใช่มั้ย? พี่คิมน่ารักมั๊ย?  พี่คิมรวยมั๊ย?  ถามวนไปวนมา จขกท.ก็ได้แต่คำถามเขาไปแล้วก็พยายามส่งสายตาให้เพื่อนร่วมทางที่นั่งตรงข้ามกันประมาณว่า ช่วยด้วย ทำไงดี แล้วจู่ๆเขาก็เดินไป พวกเราถึงกับเป่าปากโล่งใจ แต่ก็โล่งได้ไม่นาน เขากลับมา ชวนคุย ถามเรื่องดาราคนนู้นคนนี่ พวกเราก็ตอบไปเพราะคิดว่าคงไม่มีพิษมีภัยอะไร สักพักรถไฟก็ออก พวกเราตื่นเต้นมาก เพราะเป็นการนั่งรถไฟครั้งแรกจนลืมคนบ๊องติ่งช่อง 3 ไปเลย แต่ก็ตื่นเต้นได้ไม่นาน เขาก็ไปพยายามชวนคุยกับน้องกลุ่มตรงข้ามที่พวกเราพยายามส่งสายตาไปให้ เพราะหนึ่งในกลุ่มนั้นกำลังเล่นกีต้าร์ เขาก็ไปขอให้เล่นเพลงนู้นเพลงนี้ รู้จักเพลงอะไรก็ยอมของพี่เสกมั๊ย? เก่ายัง?  รู้มั๊ยพี่ฟอร์ดเป็นใคร?  พี่ฟอร์ดชื่อเหมือนอะไร? ถามวนไปวนมา และเขาก็เดินไป  พวกเรากับกลุ่มน้องๆมองตากันปริบๆและหัวเราะเบาๆ แต่ก็อีกไม่รู้เขาติดใจอะไรนักหนา 555 เขาเดินกลับมาอีกคราวนี้เขายื่นหน้าเข้ามาคุยใกล้เพื่อนตัวผอมของจขกท.นางน่าตาดีไง  จขกท.นี่ใจคอไม่ดีเลยจ้า ไม่รู้จะทำยังไง พยายามส่งสายตาให้น้องว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นช่วยพี่ด้วย เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อนตัวผอมของจขกท.อีก จขกท.ก็เลยเอาแขนป้องเพื่อนไว้ เขาถามว่าจีบได้ไหม? แม่ว่าไหม? จขกท.ก็เลยตอบไปว่าไม่ได้ แม่ว่า ตอบไปอย่างเสียงดุๆ เขาก็เดินไป โอ๊ยยย โลกนี้น่ากลัวจัง เดินทางกัน2สาวก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว ดีที่พอจอดหลายๆสถานีคนก็เริ่มเยอะขึ้น เยอะขึ้น เขาก็ไม่เดินมาอีกเลย ฟู่วววว โล่ง!

! เรามาตื่นเต้นกับการขึ้นรถไฟครั้งแรกกันดีกว่า บนรถไฟมีคุณลุง 2 คน คุณป้า 2 คนเดินขายของไปมาบนโบกี้รถไปแต่ที่ พวกเราชอบมากเลยคือ พอผ่านสถานีต่างๆในแต่ละจังหวัด ลุงๆป้าๆก็จะมีของดีจังหวัดนั้นมาขาย ทั้งที่ก็เห็นลุงๆป้าๆตั้งแต่หัวลำโพง แรกๆแกก็ขายน้ำดื่ม หน้ากากอนามัย ยาดม ยาหอม ลูกอม ขนมจุบจิบ ถั่วต้ม ก๋วยเตี๋ยวห่อละ 10 บาท แต่พอเดินทางไปเรื่อยๆพอถึงนครปฐม  ก็มีป้าเดินขายส้มโอ  ถึงราชบุรีก็มีเค้กมะพร้าว ผ่านเพชรบุรีก็มีขนมไข่ น้ำตาลสด ขนมตาลมาขาย ใกล้ๆถึงประจวบฯก็มีปลาสวรรค์ ปลาหวานมาขาย ทั้งที่ลุงๆป้าๆก็ขึ้นมาจากหัวลำโพง 5555 (ระหว่างเดินทางอยากจะแนะนำว่าให้พกหรือซื้อหน้ากากอนามัยไปด้วย เพราะอากาศข้างทางแห้งมาก ฝุ่นเยอะมากๆ)

พวกเราเดินทางทางมาถึงสถานีรถไฟหัวหินประมาณบ่ายสามโมงทำอะไรไม่ถูกนอกจาก ถ่ายรูป 5555
อ้อ!ลืมบอกไปว่าพวกเราจองห้องพักไว้ล่วงหน้าแล้วเลยไม่ค่อยรีบ พวกเราผลัดกันถ่ายรูปอยู่พักใหญ่ 5555 นึกขึ้นได้ว่าเดินทางกันมาตั้ง 5 ชั่วโมง รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันใด แต่ว่าที่พักไปทางไหนละ 5555 งงเลยจ้า กระเป๋าก็หนัก ร้อนก็ร้อน หิวก็หิว แปลกถิ่นอีกต่างหาก โทรถามที่พักบ้าง ถามคนแถวนั้นบ้าง กว่าจะถึงก็เดินผิดเดินถูกกันหลายรอบ ในที่สุดก็ถึง พวกเราจองที่พักไว้ที่ มดเกสท์เฮ้าส์ (Mod Guest House)

พอเช็คอินเสร็จ ไม่ทันได้ถ่ายรูปห้องไว้ให้ดู เหนื่อยมากกระโดดขึ้นเตียงก่อนเลย พวกเราจองห้องพักเป็นห้องแอร์ไว้ ภายในห้องมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันมาก มีทีวี โต๊ะเครื่องแป้ง ราวแขวนผ้า ชักโครก เครื่องทำน้ำอุ่น อ่างล้างหน้า แก้ว2ใบ สบู่ ผ้าขนหนู พรมเช็ดเท้า น้ำดื่มวันละ 2 ขวด ได้ยินเสียงคลื่นชัดมาก ที่นอนนิ่มมาก ห้องสะอาดสะอ้านมาก ประทับใจ ภายในที่พักเดินตรงไปก็จะเจอระเบียงที่ยื่นออกไปสู่ทะเล ลองไปนั่งเล่น รับลมทะเล บรรยากาศดี๊ดี





พอชื่นชมที่พักได้แป๊ปนึงก็เข้าห้องน้ำ ล้างตัว โบ๊ะแป้งใหม่ก็ออกไปหาที่กินข้าว พวกเราเดินเลาะไปตามชายหาดหัวหินไปเรื่อยๆ  ก็มีพนักงานของเก้าอี้ผ้าใบมาเรียกให้ไปกินข้าว นั่งฟรีครับนั่งฟรี สั่งอาหารกินได้ 5555 ชอบจังแต่พวกเราก็ปฏิเสธไปเพราะดูราคาแล้วก็ค่อนข้างแพงสำหรับพวกเรา แต่มันก็เป็นราคาปกติสำหรับเมืองท่องเที่ยว  จู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าหนก่อนที่เคยมา เห็นร้านส้มตำตรงทางลงหาดเลยลองเดินไปดู อ๊า ยังขายอยู่ พอเห็นร้านก็น้ำลายแตกฟองแล้วตั้งแต่เช้าถึงตอนนี้ก็4โมงเย็นแล้วมีแค่ขนมปังคนละชิ้นตกถึงท้อง เลยสั่งลาบหมู ส้มตำ คอหมูย่าง ข้าวเหนียว ขนมจีน กินเกลี้ยงมาก ราคาไม่แพง จานละ 40-50 บาท อิ่มมากกกก 555 คิดเงินแล้ว170บาท มื้อแรกถือว่าไม่แพงแต่ยังไม่มีซีฟู้ดเลย

พอกินเสร็จก็ไปเดินกลับไปตามชายหาดเพื่อกลับที่พัก ระหว่างทางมีศาลเจ้าแม่ทับทิมประดิษฐานอยู่ พวกเราเข้าไปสักการะ ขอให้คุ้มครองพวกเรา

หลังจากนั้นพวกเราก็เลยเดินsurveyแถวนั้นว่ามีอะไรกินบ้างเลยถือโอกาสถามทางเดินไปตลาดโต้รุ่งด้วย เย็นนั้นพวกเราก็เดินไปตลาดโต้รุ่งซึ่งไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ เดินไปเรื่อยๆเปื่อยๆไม่เหนื่อยเดินดูบ้านเมืองเขา ดูวิถีชีวิต ดูห้างร้านต่างๆ  เดินไปเพลินๆก็ถึงพอดี คนเยอะมาก ชาวต่างชาติก็เยอะมากเล่นกัน มีของขายหลายอย่างเยอะแยะเลย ส่วนมากก็จะคล้ายๆกัน  เป็นพวกร้านขายของที่ระลึก  เช่น เสื้อผ้า ,ของhandmade , postcard , magnet ติดตู้เย็น , พวงกุญแจ บลาๆๆ แล้วก็ที่จะเยอะมากๆก็จะเป็นร้ายขายอาหาร เป็นไอศกรีม โรตี ข้าวเหนียวมะม่วงและก็แน่นอนร้านอาหารทะเล กุ้ง ปู หอย สดๆตัวใหญ่ๆมันยั่วน้ำลายมากเลย แต่ยังอิ่มส้มตำอยู่เลย 5555 พอดีเห็นร้านไอศกรีมhomemadeร้านหนึ่งคนต่อคิวเยอะมากๆเลยไปต่อดู แก้วละ 30 บาท มีหลายรสให้เลือก  มี วนิลา ช็อกโกแลต รัมเรซิ่น ชาเย็น กะทิ แล้วก็มีเครื่องให้ใส่ด้วย มีมะม่วง เต้าตาล เผือก ข้าวเหนียว กล้วยเชื่อม ลูกจาก เยอะมากจนจำไม่ได้ 5555 แต่ที่เสียใจกว่านั้นคือไม่ได้ถ่ายรูปมา T^T เพื่อนตัวผอมสั่งช็อคโกแลต(แต่ในวันนั้นเป็นโอวัลติน) ชาเย็นแล้วก็กะทิ ใส่เครื่องคือลูกจากกับข้าวเหนียว ส่วนจขกท.สั่งรัมเรซิ่น ช็อคโกแลตและก็ชาเย็น ใส่เครื่องคือมะม่วงกับลูกเกด อู้หูววว อร่อยอะ รสชาติเข้มข้นมาก เข้มข้นในที่นี่ไม่ใช่หวานเจี๊ยบนะ คือมันนัว นวลเนียนอยู่ในปาก โอ๊ยยยย อร่อยแรง สมกับที่ต่อคิว แนะนำต้องลอง 5555 จำชื่อร้านไม่ได้อะ แต่เห็นป้ายแวบๆว่าเป็น1ใน5ร้านของตลาดโต้รุ่งที่ต้องลอง เดินชมร้านค้าไปเรื่อยๆ เพื่อนตัวผอมก็แวะซื้อของฝากให้รูมเมทเป็นที่เก็บกุญแจ มุ้งมิ้งมาก 55555

เย้!! วันที่2 วันนี้จขกท.ตื่นก่อนเพื่อนตัวผอมนิดหน่อยเลยชิ่งออกไปชมพระอาทิตย์ขึ้นสะหน่อย แต่ก็ไม่ได้หยิบมือถือไปและที่สำคัญมันจะ 8 โมงเช้าละจ้า พระอาทิตย์ไปนู้นแล้วววว เลยนั่งเหงาๆอยู่พักหนึ่ง จนรู้สึกว่าเพื่อนตัวผอมน่าจะตื่นแล้ว ลืมบอกไปว่ากุญแจที่เกสท์เฮ้าส์เป็นแบบว่าต้องเสียบกับแท่นที่เขาติดไว้ให้กับผนัง ถ้าเอาออกจะตัดไฟทันที เป็นกลยุทธ์ประหยัดไฟที่ดี 55555  พอมาถึงห้องก็แต่งตัวไปหาข้าวเช้ากินกัน ที่พักก็มีอาหารเช้าบริการนะคะ คนละ 65 บาท แต่พวกเราผจญภัยค่ะ อะไรทำนองนั้นเลยออกไปหากินข้างนอก แต่ช่วงกลางวันถนนหนทางจะค่อนข้างเงียบ มีบางร้านเท่านั้นที่เปิดบริการอาหารเช้า ราคาเริ่มต้นที่ 110 บาทขึ้นไป ในใจรู้สึกว่าแพง 5555 เลยเดินไปเรื่อยๆเจอคุณน้าขายกาแฟโบราณเลยเข้าไปซื้อน้ำกันคนละแก้วแล้วก็ทำเนียนถามว่ามีร้านไหนขายอาหารเช้าบ้างไหม คุณน้าก็บอกให้เดินไปอีกสองซอยแต่ไม่รู้จะหมดยังเพราะเกือบๆจะ9โมงแล้ว พวกเราก็เลยไม่กล้าเสี่ยงเดินไปดู เลยเดินกลับทางเดิม ไปเจอร้านหนึ่งเปิดเป็นที่พักแล้วก็ขายอาหารเช้าด้วย ราคาก็ไม่แพงเท่าไหร่เริ่มต้นที่ 85 บาท ชื่อร้านฟูเล