สวัสดีคะ! อาจเรียกกระทู้นี้ว่ากระทู้น้อยใจก็ได้นะคะ
คือในกลุ่มมี 6 คน สนิทกันมากนะ คือมีเรื่องอะไรก็จะพูดจะบอกกันหมด สมัยม.ต้นนี่เพื่อนๆในกลุ่มจะไปบ้านเราทุกเสาร์อาทิตย์ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว เฮ้อ! เหตุการณ์เริ่มต้นที่เรารู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนมันเริ่มจากตรงนี้คะ **ปกติจะมีแชทกลุ่มกัน (6คน) คุยกันนี่หูดับตับไหม้ คึกคักมาก พอมาระยะนึงแชทเริ่มเงียบคะ ไม่คึกคัก บางทีถามไรไปก็ไม่ค่อยตอบ จนวันนึงโทรศัพท์เราแบตหมดเลยยืมโทรศัพท์เพื่อนในกลุ่มโทรหาแม่ บังเอิญคะ แชทมันเด้งเข้ามา ด้วยความที่ว่าเราสนิทกันคบกันมาหลายปี เราก็กดเข้าไป (นี่เสียมารยาทนะ) ชื่อแชทคือ "แชทนี้ไม่มี....(ชื่อเราคะ)" เราสตั้นไปพัก กดโทรศัพท์หาแม่ แล้วรีบส่งโทรศัพท์ให้เพื่อน เฮ้อ ความคิดตอนนั่นคือ 'ทำไมพวกเขาต้องแยกแชท แล้วชื่ออื่นก็มีทำไมไม่ตั้ง' ถามว่ารู้สึกยังไง ก็น้อยใจนิดๆ นอยด์ๆไปพักนึงแต่ก็ไม่กล้าถามพวกเขาเหมือนกัน พอขึ้นม.ปลาย พวกเราอยู่คนละห้องกันคะ แต่เราตกลงมากับเพื่อนในกลุ่มอีกคน ก็รู้นะคะว่าอยู่คนละห้อง เวลาก็ไม่ตรงกัน ตรงนี้แหร่ะอาจเป็นปัจจัยที่ทำให้พวกเรา6คนห่างๆกันไป เราก็มีเพื่อนใหม่นะคะ แต่ถามว่าสนิทแบบกลุ่ม 6 คนไหม ยังไม่ถึงคะ คือนางก็แลดูตลกๆดีนะคะ ก็อยู่ด้วยก็หายเครียด แต่ขอบอกนางกินเก่งมากๆ พอเปิดเทอมใหม่เราแบะเพื่อนอีกคนในกลุ่ม 6 คนขึ้นมาอยู่กับเพื่อนอีก 4 คนได้รวมถึงเพื่อนใหม่ที่เรากล่าวถึงเมื่อกี้ด้วย ด้วยความที่นางขึ้นมาใหม่ เราก็เลยพานางเข้ามาในกลุ่ม6คนคะ ด้วยความที่นางเข้ากับคนง่ายก็ทำให้นางเริ่มสนิทกับทุกคนในกบุ่ม จนวันนึงเรากระเด็นออกมา คือต้องบอกก่อนนางได้เข้าไปในแชทกลุ่มที่ไม่มีเราด้วยคะ รู้แล้วก็นอยด์อีกร่ะ 555 เซนซิทีฟมาก วันนึงมีรุ่นน้องเอาขนมมาให้เพื่อนในกลุ่มเรา บอกเอามาให้แจกคนในกลุ่ม ขนมมี6ชิ้น แล้วทีนี้เน้าะเรารู้อ้ะว่าเราคงไม่ได้เพราะเพื่อนคงไม่เห็นเราอยู่แล้ว มันก็จริงดังที่คาดคะ เพื่อนคนนึงในกลุ่มเดินเข้ามาบอกมีกี่อันว่ะ อีกคนตอบ6ว่ะก็พอดีเลยคนในกยุ่มเราอ้ะ แล้วทีนี้เพื่อนที่ถามว่ามีกี่อัน ก็ถามต่อว่า ใครบ้างว่ะ เพื่อนที่ตอบว่า6อันอ้ะ ก็กำลังจะตอบ แต่นางเหลือบมาเห็นพอดีว่าเรานั่งอยู่ตรงนั้น ก็เลยเงียบไป (เรานั่งอยู่ข้างหลังเพื่อนที่ตอบว่า6อัน) เพื่อนในห้องที่พอสนิทกันมันได้ยินมันก็หันมาตบไหล่ แล้วชู2นิ้ว (เรากับเพื่อนคนนี้เคยทะเลาะกันหนักมากๆ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้เกลียดเราแถมในวันที่เราท้อมันกลับให้กำลังใจ เพื่อนคนนี้อืมมมม... มันอยู่อีกกลุ่มนึง เรียกว่ากบุ่มเด็กเรียน เด็กเก่ง บ้านรวยอะไรประมาณนี้ ตอนแรกเราคิดว่ากลุ่มนี้น่าจะหยิ่งๆนะ แต่เอาจริงๆไม่ใช่) ต่อเน้าะ.. หลังจากนั่นมา เราก็ไม่มีตัวตนในกลุ่มอีกเลย เวลาจะทำอะไรก็ไม่มีเรา แบบงานกลุ่มงี้เวลาจับกลุ่ม6มันจะหันมามองเราล่ะ ถามจะอยู่ไหน? ถ้าไม่อยู่จะได้ให้...เข้า(เพื่อนที่เราพาเข้ามา แต่เดิมนางจะมีกลุ่มที่อยู่ก่อนหน้านี้) พองาน5ก็ตัดดเราทิ้งอัตโนมัติ (ก็ยังดีเน้าะที่เขาถาม) แต่ถ้าอยู่แล้วมันลำบากใจก็ๆไม่ต้องอยู่เนาะ (คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก) พอมาปัจจุบันเวลาเราเดินผ่านนี่จะหันมามองแล้วไปซุบซิบๆกัน เฮ้อเพื่ออะไร? อันนี้เจ้าของกระไม่ได้คิดไปเองแต่อย่างใดนะคะ เพราะเพื่อนอีกคนก็โดน (เพื่อนคนนี้มีกลุ่ม4คนค้ะ มันก็โดนแบบเรานี้แหร่ะ) อ้อบืมบอกไปคือปกติกลุ่มเรามีรวมเพื่อนมาใหม่เป็น7 + กลุ่มเพื่อนที่โดนเหมือนกันเป็น 4 จะ = 11คน แต่ตอนนี้เราหับเพื่อนคนนั้นออหมาจะเหบือ 9 คนกลายเป้นว่า 9 คนนั่นสนิทกันแทน ตอนแรกเราก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังนะ เราเห็นเพื่อนที่ออกมามันยอมเปิดใตเล่าให้เราฟัง ทั้งๆที่เรากัยมันก็ไม่ได้สนิทกัน แต่มันกลับเชื่อใจเล่าให้เราฟัง ตอนนี้เพื่อนที่อแกมาก็อยู่กบุ่มเด็กเรียนไปแล้ว ดีใจกับมันด้วย ส่วนเราก็มีเพื่อนคนนึงคนนี้คนเดียวที่สนิท รักมันมาก มันทำให้เราลืมเรื่องที่ผ่านมา มันทำให้เรามีความสุขตลอดๆ ก็หวังนะว่าสนิทกับมันแล้ว มันจะไม่เป็นเหมือนคนที่ผ่านมาอีก
*การที่เราถอยออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมานาน แบบนี้ ถูกต้องไหมคะ ?
เพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันมากๆ ทำเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนทำไงดีคะ ?
คือในกลุ่มมี 6 คน สนิทกันมากนะ คือมีเรื่องอะไรก็จะพูดจะบอกกันหมด สมัยม.ต้นนี่เพื่อนๆในกลุ่มจะไปบ้านเราทุกเสาร์อาทิตย์ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว เฮ้อ! เหตุการณ์เริ่มต้นที่เรารู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนมันเริ่มจากตรงนี้คะ **ปกติจะมีแชทกลุ่มกัน (6คน) คุยกันนี่หูดับตับไหม้ คึกคักมาก พอมาระยะนึงแชทเริ่มเงียบคะ ไม่คึกคัก บางทีถามไรไปก็ไม่ค่อยตอบ จนวันนึงโทรศัพท์เราแบตหมดเลยยืมโทรศัพท์เพื่อนในกลุ่มโทรหาแม่ บังเอิญคะ แชทมันเด้งเข้ามา ด้วยความที่ว่าเราสนิทกันคบกันมาหลายปี เราก็กดเข้าไป (นี่เสียมารยาทนะ) ชื่อแชทคือ "แชทนี้ไม่มี....(ชื่อเราคะ)" เราสตั้นไปพัก กดโทรศัพท์หาแม่ แล้วรีบส่งโทรศัพท์ให้เพื่อน เฮ้อ ความคิดตอนนั่นคือ 'ทำไมพวกเขาต้องแยกแชท แล้วชื่ออื่นก็มีทำไมไม่ตั้ง' ถามว่ารู้สึกยังไง ก็น้อยใจนิดๆ นอยด์ๆไปพักนึงแต่ก็ไม่กล้าถามพวกเขาเหมือนกัน พอขึ้นม.ปลาย พวกเราอยู่คนละห้องกันคะ แต่เราตกลงมากับเพื่อนในกลุ่มอีกคน ก็รู้นะคะว่าอยู่คนละห้อง เวลาก็ไม่ตรงกัน ตรงนี้แหร่ะอาจเป็นปัจจัยที่ทำให้พวกเรา6คนห่างๆกันไป เราก็มีเพื่อนใหม่นะคะ แต่ถามว่าสนิทแบบกลุ่ม 6 คนไหม ยังไม่ถึงคะ คือนางก็แลดูตลกๆดีนะคะ ก็อยู่ด้วยก็หายเครียด แต่ขอบอกนางกินเก่งมากๆ พอเปิดเทอมใหม่เราแบะเพื่อนอีกคนในกลุ่ม 6 คนขึ้นมาอยู่กับเพื่อนอีก 4 คนได้รวมถึงเพื่อนใหม่ที่เรากล่าวถึงเมื่อกี้ด้วย ด้วยความที่นางขึ้นมาใหม่ เราก็เลยพานางเข้ามาในกลุ่ม6คนคะ ด้วยความที่นางเข้ากับคนง่ายก็ทำให้นางเริ่มสนิทกับทุกคนในกบุ่ม จนวันนึงเรากระเด็นออกมา คือต้องบอกก่อนนางได้เข้าไปในแชทกลุ่มที่ไม่มีเราด้วยคะ รู้แล้วก็นอยด์อีกร่ะ 555 เซนซิทีฟมาก วันนึงมีรุ่นน้องเอาขนมมาให้เพื่อนในกลุ่มเรา บอกเอามาให้แจกคนในกลุ่ม ขนมมี6ชิ้น แล้วทีนี้เน้าะเรารู้อ้ะว่าเราคงไม่ได้เพราะเพื่อนคงไม่เห็นเราอยู่แล้ว มันก็จริงดังที่คาดคะ เพื่อนคนนึงในกลุ่มเดินเข้ามาบอกมีกี่อันว่ะ อีกคนตอบ6ว่ะก็พอดีเลยคนในกยุ่มเราอ้ะ แล้วทีนี้เพื่อนที่ถามว่ามีกี่อัน ก็ถามต่อว่า ใครบ้างว่ะ เพื่อนที่ตอบว่า6อันอ้ะ ก็กำลังจะตอบ แต่นางเหลือบมาเห็นพอดีว่าเรานั่งอยู่ตรงนั้น ก็เลยเงียบไป (เรานั่งอยู่ข้างหลังเพื่อนที่ตอบว่า6อัน) เพื่อนในห้องที่พอสนิทกันมันได้ยินมันก็หันมาตบไหล่ แล้วชู2นิ้ว (เรากับเพื่อนคนนี้เคยทะเลาะกันหนักมากๆ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้เกลียดเราแถมในวันที่เราท้อมันกลับให้กำลังใจ เพื่อนคนนี้อืมมมม... มันอยู่อีกกลุ่มนึง เรียกว่ากบุ่มเด็กเรียน เด็กเก่ง บ้านรวยอะไรประมาณนี้ ตอนแรกเราคิดว่ากลุ่มนี้น่าจะหยิ่งๆนะ แต่เอาจริงๆไม่ใช่) ต่อเน้าะ.. หลังจากนั่นมา เราก็ไม่มีตัวตนในกลุ่มอีกเลย เวลาจะทำอะไรก็ไม่มีเรา แบบงานกลุ่มงี้เวลาจับกลุ่ม6มันจะหันมามองเราล่ะ ถามจะอยู่ไหน? ถ้าไม่อยู่จะได้ให้...เข้า(เพื่อนที่เราพาเข้ามา แต่เดิมนางจะมีกลุ่มที่อยู่ก่อนหน้านี้) พองาน5ก็ตัดดเราทิ้งอัตโนมัติ (ก็ยังดีเน้าะที่เขาถาม) แต่ถ้าอยู่แล้วมันลำบากใจก็ๆไม่ต้องอยู่เนาะ (คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก) พอมาปัจจุบันเวลาเราเดินผ่านนี่จะหันมามองแล้วไปซุบซิบๆกัน เฮ้อเพื่ออะไร? อันนี้เจ้าของกระไม่ได้คิดไปเองแต่อย่างใดนะคะ เพราะเพื่อนอีกคนก็โดน (เพื่อนคนนี้มีกลุ่ม4คนค้ะ มันก็โดนแบบเรานี้แหร่ะ) อ้อบืมบอกไปคือปกติกลุ่มเรามีรวมเพื่อนมาใหม่เป็น7 + กลุ่มเพื่อนที่โดนเหมือนกันเป็น 4 จะ = 11คน แต่ตอนนี้เราหับเพื่อนคนนั้นออหมาจะเหบือ 9 คนกลายเป้นว่า 9 คนนั่นสนิทกันแทน ตอนแรกเราก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังนะ เราเห็นเพื่อนที่ออกมามันยอมเปิดใตเล่าให้เราฟัง ทั้งๆที่เรากัยมันก็ไม่ได้สนิทกัน แต่มันกลับเชื่อใจเล่าให้เราฟัง ตอนนี้เพื่อนที่อแกมาก็อยู่กบุ่มเด็กเรียนไปแล้ว ดีใจกับมันด้วย ส่วนเราก็มีเพื่อนคนนึงคนนี้คนเดียวที่สนิท รักมันมาก มันทำให้เราลืมเรื่องที่ผ่านมา มันทำให้เรามีความสุขตลอดๆ ก็หวังนะว่าสนิทกับมันแล้ว มันจะไม่เป็นเหมือนคนที่ผ่านมาอีก
*การที่เราถอยออกมาจากกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมานาน แบบนี้ ถูกต้องไหมคะ ?