ลูกน้องมีหน้าที่ปฎิบัติงานตามคำสั่งของหัวหน้างาน แต่ปริมาณงานนั้นมากเกินกว่าจะทำให้แล้วเสร็จในเวลางานได้
ผู้บริหารมักโทษลูกน้องว่าไม่รู้จักวางแผน ถ้าทำวางแผน แบ่งงาน หรือทำแอคชั่นแพนอะไรก็แล้วแต่ ก็สามารถทำเสร็จได้ ซึ่งความจริงแล้วเป็นหน้าที่ของผู้บริหารตากหากที่ต้องวางแผนให้ลูกน้องทำและแล้วเสร็จในเวลา ไม่ใช่หน้าที่ของลูกน้อง นั่นหมายถึงปริมาณงานไม่สอดคลองกับทรัพย์ยากรและผู้บริหารไม่มาสารถคิดวางแผนเพื่อแก้ปัญหาได้
การกล่าวโทษดังกล่าวเป็นการพูดกดดันเพื่อให้ลูกน้องต้องทำงานนอกเวลาหรือเบียดเบียนครอบครัวเพื่อทำงานให้แล้วเสร็จโดยที่ไม่ต้องจ่ายค่าล่วงเวลาหรือค่าโอทีให้กับผู้ปฏิบัติงาน สงผลให้ความรักองค์กรณ์ของผู้ปฎิบัติงานต่ำลงและทำให้เขามองหางานใหม่กันอยู่ตลอด
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจน โจทย์คือคุณเป็นผู้บริหารและให้ลูกน้องของคุณเดินทางจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพ ภายใน 1 วัน โดยให้คุณวางแผนเส้นทางการเดินทางให้เร็วที่สุด โดยมีทรัพย์ยากรณ์คือจักรยาน 1 คัน
จากตัวอย่างดังกล่าวไม่มีทางที่จะทำได้หรือเป็นไปได้ เมื่อคุณคิดหาวิธีแก้ไม่ได้ก็ไปกล่าวโทษลูกน้องซึ่งเป็นผู้ปฎิบัติคือปั่นจักรยานไป กทม ว่าเพราะ"คุณไม่รู้จักวางแผน"
กดดันให้ลูกน้องต้องปั่นจักรยานทั้งวันทั้งคืนเพื่อที่จะไปให้ใกล้กรุงเทพมากที่สุด หรือลูกน้องยอมควักเงินส่วนตัวเอาจักรยานใส่รถกระปิกอัพไปกรุงเทพให้ทัน
เมื่อลูกน้องแก้ปัญหาโดยเบียดบังทั้งเวลาและทรัพย์ส่วนตัวไป ถึง กรุงเทพได้ภายใน 1 วัน คุณเป็นผู้บริหารคุณภูมิใจหรือ? ที่งานสำเร็จได้โดย
" การฆ่าลูกน้องทางจิตใจ เวลาและทรัพย์สิน"
ไม่รู้จักวางแผน!! คือข้ออ้างในการโทษลูกน้องของผู้บริหาร
ผู้บริหารมักโทษลูกน้องว่าไม่รู้จักวางแผน ถ้าทำวางแผน แบ่งงาน หรือทำแอคชั่นแพนอะไรก็แล้วแต่ ก็สามารถทำเสร็จได้ ซึ่งความจริงแล้วเป็นหน้าที่ของผู้บริหารตากหากที่ต้องวางแผนให้ลูกน้องทำและแล้วเสร็จในเวลา ไม่ใช่หน้าที่ของลูกน้อง นั่นหมายถึงปริมาณงานไม่สอดคลองกับทรัพย์ยากรและผู้บริหารไม่มาสารถคิดวางแผนเพื่อแก้ปัญหาได้
การกล่าวโทษดังกล่าวเป็นการพูดกดดันเพื่อให้ลูกน้องต้องทำงานนอกเวลาหรือเบียดเบียนครอบครัวเพื่อทำงานให้แล้วเสร็จโดยที่ไม่ต้องจ่ายค่าล่วงเวลาหรือค่าโอทีให้กับผู้ปฏิบัติงาน สงผลให้ความรักองค์กรณ์ของผู้ปฎิบัติงานต่ำลงและทำให้เขามองหางานใหม่กันอยู่ตลอด
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจน โจทย์คือคุณเป็นผู้บริหารและให้ลูกน้องของคุณเดินทางจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพ ภายใน 1 วัน โดยให้คุณวางแผนเส้นทางการเดินทางให้เร็วที่สุด โดยมีทรัพย์ยากรณ์คือจักรยาน 1 คัน
จากตัวอย่างดังกล่าวไม่มีทางที่จะทำได้หรือเป็นไปได้ เมื่อคุณคิดหาวิธีแก้ไม่ได้ก็ไปกล่าวโทษลูกน้องซึ่งเป็นผู้ปฎิบัติคือปั่นจักรยานไป กทม ว่าเพราะ"คุณไม่รู้จักวางแผน"
กดดันให้ลูกน้องต้องปั่นจักรยานทั้งวันทั้งคืนเพื่อที่จะไปให้ใกล้กรุงเทพมากที่สุด หรือลูกน้องยอมควักเงินส่วนตัวเอาจักรยานใส่รถกระปิกอัพไปกรุงเทพให้ทัน
เมื่อลูกน้องแก้ปัญหาโดยเบียดบังทั้งเวลาและทรัพย์ส่วนตัวไป ถึง กรุงเทพได้ภายใน 1 วัน คุณเป็นผู้บริหารคุณภูมิใจหรือ? ที่งานสำเร็จได้โดย
" การฆ่าลูกน้องทางจิตใจ เวลาและทรัพย์สิน"