ท้อมากไม่อยากฝึกร้องเพลงอีกต่อไป

ผมเป็นคนที่ร้องเพลงได้ครับ แต่ก็ถือว่าพอใช้ครับแต่เพื่อนผมส่วนมากมันจะบอกว่าร้องเพราะนะตรงคีย์ดีไม่ต้องลดต้องเพิ่ม แต่ส่วนมากผมจะไม่อวยตัวเองครับเลยมีความเห็นส่วนตัวว่าพอใช้ แต่จะร้องดีหรือไม่ดียังไงผมก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้ร้อง ครับเพราะเขามักจะใช้นักร้องตัวประจำของเขาครับซึ่งก็ไม่ได้ว่าครูเขานะครับแต่น้องขาประจำเนียะร้องได้เพี้ยนจับใจมากซึ่งผมเคยจะไปสมัครประกวดดูครับ ซึ่งผมร้องไปเขาก็ชมว่าร้องเพราะแต่ขาดไดนามิก ซึ้งอยากจะถามน้องขาประจำเขาว่าน้องเขามีหรอ
ผมไม่อยากจะว่าหรือดูถูกใครนะครับแต่ผมก็พูดด้วยความเป็นจริง ผมเคยลองประกวดที่ร.ร.แข่งแบบเขตพื้นที่ืนะครับซึ่งผลปรากฏออกมาว่าร.ร.คู่แข่งชนะที่แบบไม่เป็นธรรมแน่ๆเพราะว่าร.ร,คู่แข่งจำเนื้อผิด. แล้วปล่อยจังหวะเพลงไป2ห้อง แต่ดันชนะผมทั้งๆที่มันเป็นเพลงเดียวกัน และที่สำคัญนะครับ เวลาฝึกซ้อมของผมครูที่ฝึกร้องให้ผมเขาก็ฝึกซ้อมให้ผมแค่2วันก่อนซ้อมซึ้งแตกต่างจากคนอื่นที่ซ้อมกันเป็นครึ่งเดือนผมตั้งใจมารอซ้อม(รอเก้อแต่คนอื่นได้ซ้อมหด)ทุกวันผมทุ่มเทกับการซ้อมมากๆยอมรับทุกคำติชม จนบางครั้งผมทุ่มเทมากเกินไปจนทะเลาะกับพ่อแม่ ซึ้งผมบอกกับเขาว่ามันเป็นความฝันของผมทีแรกผมก็ไม่คิดแะไรหลอกอย่างน้อยเขาก็เป็นครูสอนเรา ซึ้งผมลองมาคิดแล้วว่าผมไม่ได้คิดไปคนเดียว คำทุกคนที่เข้ามายังหูมีนทำให้ผมคิด เพื่อนผมบอกว่าเขาอะปั้นได้ทุกคนนะยกเว้น. คือผมก็อยากจะถามว่าผมผิดตรงไหนที่ผมมีฝันแบบนี้ ผมผิดหรอที่ผมอยากจะเป็นนักร้องผิดหรอที่ผมทุ่มเทจนผมทะเลาะกับพ่อแม่ และเลวร้ายถึงขั้นเลิกกับแฟนเพื่อนๆทุกคนของผมก็ล้วนแต่จะเอาเปรียบผมทุกอย่างครับไม่ได้ใส่ความแต่เป็นความจริงเพื่อนผมกลุ่มนั้นทั้งกลุ่มคอยที่จะเป่าหูครูคนที่สอนผมว่าผมเป็นแบบโน่นผมขี้อิจฉา ซึ้งครูคนนั้นเขาก็อยู่ข้างพวกนั้นอยู่แล้วผมลองสังเกตเวลาเล่นดนตรีทุกทีคนอื่นโชว์ความสามารถเขารับฟังหมดแต่ผมอยากที่จะทำบ้างเขาก็ไม่ฟังแล้วตัดบทบาทการบรรเลงของผมลงด้วยซึ้งทำนองว่าคนอื่นเด่นได้แต่ต้องไม่ใช่ผมซึ้งผมก็ออกมาจากตรงนั้นแช้วแต่เขาดึงผมกลับเข้าไป
ซึ้งผมอยากรู้ว่าจะเอาผมกับไปทำไมนั้นเมื่อเขามองเห็นผมไม่มีความสามารถ เรื่องร้องเพลงอีกคนอื่นร้องได้แต่กับผมจะร้องไท่ส่งเสริมพอว่ายังไม่สอนผมอีก ผมท้อมาก คนรอบข้างก็ดูถูกสารพัดผมควรทำอย่างไรดีครับควรทำตามความฝันหรือว่าทิ้งความฝัน