อนิจจัง สังขาร ผ่านกาลเสื่อม
พุงกระเพื่อม มองไป ให้ปลงรูป
เข่าก็อ่อน เดินหน่อย คอยจะวูบ
หัวใจสูบ เลือดไม่ไหว กระไดกลัว
เคยกระโดด หยองแหยง ยังกับกบ
ต้องมาซบ หน้าเหนื่อย เมื่อยเวียนหัว
โอ้ความรัก เคยด่ำดื่ม ลืมตามัว
จะยิ้มยั่ว อย่างไร ไม่เห็นงาม
อนิจจัง สังขาร ผ่านใกล้เส้น
เคยวิ่งเล่น คึกคัก ต้องเกาะหาม
วันเวลา ผ่านไป เหมือนไฟลาม
ลืมคำถาม คำตอบ ขอหอบพัก
อนิจจัง ท่านเอย พระเคยสวด
ต้องไปนวด ผ่อนคลาย กายเหมือนผัก
เดินไปไหน เรียกหา ปู่ตาทัก
วัฎจักร คือคำ ธรรมดา
อนิจจัง
พุงกระเพื่อม มองไป ให้ปลงรูป
เข่าก็อ่อน เดินหน่อย คอยจะวูบ
หัวใจสูบ เลือดไม่ไหว กระไดกลัว
เคยกระโดด หยองแหยง ยังกับกบ
ต้องมาซบ หน้าเหนื่อย เมื่อยเวียนหัว
โอ้ความรัก เคยด่ำดื่ม ลืมตามัว
จะยิ้มยั่ว อย่างไร ไม่เห็นงาม
อนิจจัง สังขาร ผ่านใกล้เส้น
เคยวิ่งเล่น คึกคัก ต้องเกาะหาม
วันเวลา ผ่านไป เหมือนไฟลาม
ลืมคำถาม คำตอบ ขอหอบพัก
อนิจจัง ท่านเอย พระเคยสวด
ต้องไปนวด ผ่อนคลาย กายเหมือนผัก
เดินไปไหน เรียกหา ปู่ตาทัก
วัฎจักร คือคำ ธรรมดา