สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
อินโดนีเซียนี่คนจีนกับคนท้องถิ่นไม่ถูกกันอย่างหนักครับ วันดีคืนดีคนท้องถิ่นก็ออกมาก่อจลาจลไล่ฆ่าคนจีนในอินโดนีเซีย ครั้งล่าสุดก็เมื่อปี 2541 นี้เอง
มาเลเซียเองคนจีนกับมามลายูก็เขม่นกันเอามากๆจากนโยบายภูมิบุตร ก้แค่รอว่าอีกนานแค่ไหนที่ปัญหานี้จะระเบิดขึ้นมาแบบอินโดนีเซียเท่านั้น
ฟิลิปปินส์มีปัญหากบฏแบ่งแยกดินแดนทางใต้มาหลายสิบปี
พม่ามีปัญหากับชนกลุ่มน้อยเกือบทุกกลุ่ม เมื่อไหร่ที่มีโอกาสชนกลุ่มน้อยต้องตั้งตนเป็นเอกราชแน่ และถ้าพม่าพลาดเมื่อไหร่พม่าคงแตกเป็นอย่างน้อย 10 ประเทศ
สิงคโปร์เองเท่าที่สังเกตมาก็รอเวลาที่คนจะทนไม่ได้กับการผูกขาดอำนาจของรัฐบาล แถมประชาชนจำนวนไม่น้อยที่อึดอัดกับกฎหมายริดรอนสิทธิต่างๆจนความเครียดไม่มีทางระบาย
เขมรก็เริ่มมีกระแสความไม่พอใจกับการผูกขาดอำนาจแบบเผด็จการของฮุนเซน แถมฮุนเซนยังเอื้อประโยชน์ให้ต่างชาติอีกต่างหาก นอกจากนี้ก็มีปัญหาคนเวียดนามที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในเขมรรวมถึงลูกครึ่งเขมรเวียดนามที่มากขึ้นทุกที
ลาว เวียดนาม เริ่มพัฒนาประเทศขึ้นเรื่อยๆรวมทั้งเปิดรับเศรษฐกิจทุนนิยมอย่างมาก ทำให้คนลาวกับเวียดนามเมื่อฐานะดีขึ้นและรับข้อมูลจากประเทศต่างๆมากเข้า ก็จะเริ่มไม่พอใจกับการปกครองที่พรรคคอมมิวนิสต์ผูกขาดการปกครองอยู่ตลอดกาล ต้องการที่จะมีอำนาจเลือกคนมาปกครองประเทศเองและลามไปสู่การโค่นล้มรัฐบาลคอมมิวนิสต์ (รัฐบาลเวียดนามเองก็กลัวอยู่ ปีก่อนยังออกกฎหมายควบคุมสื่อรวมถึงการแสดงออกของประาชนมาควบคุมป้องกันเต็มที่ รัฐบาลลาวพยายามป้องกันไม่ให้เกิดกระแสเรียกร้องประชาธิปไตยในลาวสุดชีวิต ข้าราชการลาวที่เรียนจบมาจากไทยรึประเทศประชาธิปไตยอื่นๆรัฐบาลลาวจะไม่ยอมให้ก้าวหน้าทางตำแหน่งราชการเลย เพราะเกรงว่าอาจเป็นชนวนให้เกิดการต่อต้านขึ้น)
บรูไน น้ำมันใกล้จะหมดเต็มที หากบรูไนเศรษฐกิจแย่ลงเมื่อไหร่เมื่อนั้นบรูไนจะเกิดกระแสความไม่พอใจต่อราชวงศ์โบลเกียฮและเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์แน่
มาเลเซียเองคนจีนกับมามลายูก็เขม่นกันเอามากๆจากนโยบายภูมิบุตร ก้แค่รอว่าอีกนานแค่ไหนที่ปัญหานี้จะระเบิดขึ้นมาแบบอินโดนีเซียเท่านั้น
ฟิลิปปินส์มีปัญหากบฏแบ่งแยกดินแดนทางใต้มาหลายสิบปี
พม่ามีปัญหากับชนกลุ่มน้อยเกือบทุกกลุ่ม เมื่อไหร่ที่มีโอกาสชนกลุ่มน้อยต้องตั้งตนเป็นเอกราชแน่ และถ้าพม่าพลาดเมื่อไหร่พม่าคงแตกเป็นอย่างน้อย 10 ประเทศ
สิงคโปร์เองเท่าที่สังเกตมาก็รอเวลาที่คนจะทนไม่ได้กับการผูกขาดอำนาจของรัฐบาล แถมประชาชนจำนวนไม่น้อยที่อึดอัดกับกฎหมายริดรอนสิทธิต่างๆจนความเครียดไม่มีทางระบาย
เขมรก็เริ่มมีกระแสความไม่พอใจกับการผูกขาดอำนาจแบบเผด็จการของฮุนเซน แถมฮุนเซนยังเอื้อประโยชน์ให้ต่างชาติอีกต่างหาก นอกจากนี้ก็มีปัญหาคนเวียดนามที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในเขมรรวมถึงลูกครึ่งเขมรเวียดนามที่มากขึ้นทุกที
ลาว เวียดนาม เริ่มพัฒนาประเทศขึ้นเรื่อยๆรวมทั้งเปิดรับเศรษฐกิจทุนนิยมอย่างมาก ทำให้คนลาวกับเวียดนามเมื่อฐานะดีขึ้นและรับข้อมูลจากประเทศต่างๆมากเข้า ก็จะเริ่มไม่พอใจกับการปกครองที่พรรคคอมมิวนิสต์ผูกขาดการปกครองอยู่ตลอดกาล ต้องการที่จะมีอำนาจเลือกคนมาปกครองประเทศเองและลามไปสู่การโค่นล้มรัฐบาลคอมมิวนิสต์ (รัฐบาลเวียดนามเองก็กลัวอยู่ ปีก่อนยังออกกฎหมายควบคุมสื่อรวมถึงการแสดงออกของประาชนมาควบคุมป้องกันเต็มที่ รัฐบาลลาวพยายามป้องกันไม่ให้เกิดกระแสเรียกร้องประชาธิปไตยในลาวสุดชีวิต ข้าราชการลาวที่เรียนจบมาจากไทยรึประเทศประชาธิปไตยอื่นๆรัฐบาลลาวจะไม่ยอมให้ก้าวหน้าทางตำแหน่งราชการเลย เพราะเกรงว่าอาจเป็นชนวนให้เกิดการต่อต้านขึ้น)
บรูไน น้ำมันใกล้จะหมดเต็มที หากบรูไนเศรษฐกิจแย่ลงเมื่อไหร่เมื่อนั้นบรูไนจะเกิดกระแสความไม่พอใจต่อราชวงศ์โบลเกียฮและเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์แน่
แสดงความคิดเห็น
ความขัดแย้งในประเทศของไทยเทียบกับเพื่อนบ้านในอาเซียนแล้วถือว่าน้อยมากเลยใช่ไหม ?
อินโด
Indonesian killings of 1965–66
The Indonesian killings of 1965–1966 (sometimes referred to as the Indonesian Massacres or Indonesian Genocide[1]) were large-scale killings which occurred in Indonesia over many months, targeting communists, ethnic Chinese and alleged leftists, often at the instigation of the armed forces and government. Initially it began as an anti-communist purge following a controversial coup by the army (30 September Movement) in Indonesia. The most widely accepted estimates are that between 500,000 to one million people were killed, with some estimates as high as two to three million.[2][3][4] The purge was a pivotal event in the transition to the "New Order" and the elimination of the Indonesian Communist Party (PKI) as a political force. The upheavals led to the downfall of President Sukarno and the commencement of Suharto's three-decade dictatorship.
ฟิลิปปินส์
Moro Conflict
The Moro Conflict[34] is an ongoing insurgency in Mindanao, in the southern Philippines. In 1969, political tensions and open hostilities developed between the Government of the Philippines and Moro Muslim rebel groups.[35] The Moro Insurgency was triggered by the Jabidah massacre of 1968, in which 60 Filipino Muslim commandos were killed while on a planned operation to reclaim the eastern part of the Malaysian state of Sabah[dubious – discuss][citation needed]. In response[ambiguous], University of the Philippines professor Nur Misuari established the Moro National Liberation Front (MNLF), an armed insurgent group that was committed to establishing an independent state in Mindanao. Over the following years, the MNLF splintered into several different groups, including the Moro Islamic Liberation Front (MILF), which wanted to establish an Islamic state within the Philippines. The Moro Insurgency is rooted in a long history of resistance by the Bangsamoro people against foreign rule, dating back to the American annexation of the Philippines in 1899.[citation needed] Since 1968, Moro resistance has persisted against the Philippine government.
Total killed: Over 120,000-150,000 soldiers, police, government authorities, civilians and insurgents
กัมพุชา
Cambodian Civil War
The Cambodian Civil War was a conflict that pitted the forces of the Communist Party of Kampuchea (known as the Khmer Rouge) and their allies the Democratic Republic of Vietnam (North Vietnam) and the Viet Cong against the government forces of the Kingdom of Cambodia and, after October 1970, the Khmer Republic, which were supported by the United States (U.S.) and the Republic of Vietnam (South Vietnam).
200,000–300,000 killed
พม่า
Internal conflict in Myanmar
The Internal conflict in Myanmar (also known as Burma) refers to a series of insurgencies within Myanmar that began after the country became independent from the United Kingdom in 1948. The conflict has been described as one of the world's "longest running civil wars".[29]
130,000[26]–250,000[27] total killed
600,000–1,000,000 displaced or fled abroad[28]
ความขัดแย้งในประเทศของไทยเทียบกับเพื่อนบ้านในอาเซียนแล้วถือว่าน้อยมากเลยใช่ไหม ?
แล้วจะป้องกันอย่างไรไม่ให้เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในไทย?