ตอนนี้คบกับแฟนมาสี่เดือนแล้วค่ะ อยู่บ้านหลังเดียวกัน
เดือนๆแรกๆที่คบกันเขาดีกับเรามากดีจนเราเชื่อสนิทใจว่าคนนี้แหละคือคนที่เราจะแต่งงานด้วย ปกติเราไม่ได้รักใครง่ายขนาดนั้นแต่เขาทำให้เรารักได้ เราอยู่ด้วยกันทุกวันค่ะช่วงๆหลังมานี้มีระหองระแหงกันบ้าง เนื่องจากเขาทำงานคนเดียวค่ะ เราเคยทำงานกลางคืนค่ะแต่พอมาคบกับเขาก็เลิกทำเพราะเขาไม่อยากให้ทำ ช่วงนี้เลยไม่ได้ทำงานเพราะงานก็หายากพอควรค่ะ เลยขายเสื้อมือสองไปพลางๆก่อนแต่รายได้ก็ไม่มากนัก เรารักเขามากนะคะแต่เรารู้สึกอึดอัด รู้สึกว่าเราเป็นตัวถ่วงในชีวิตเขา เราควรเดินจากไปดีมั้ยคะ เผื่อสักวันเรามีอนาคตที่ดีกว่านี้อาจจะได้กลับมารักกันใหม่ เราตั้งใจจะรักเขาเป็นคนสุดท้ายแล้วค่ะ อีกใจนึงก็เป็นห่วงไม่อยากทิ้งไปไหนเลย แต่เขาจะติดกับเราแบบนี้มั้ย ในสายตาเขาก็อาจจะเห็นเราเป็นแค่เด็กงี่เง่าคนนึง วันที่1พฤษภาคมนี้เขาต้องไปทหารแล้วค่ะ เราสัญญาว่าจะรอเขา แต่ทุกวันนี้เราทำอะไรก็ผิดไปหมดค่ะ นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว โดยที่เขาไม่เคยสนใจเราเลย แถมยังคิดว่าเราบีบน้ำตาอีก ทุกวันนี้เราดูแลทุกอย่าง งานบ้านไม่เคยบกพร่อง เรื่องอย่างว่าไม่เคยขาด เราอยากรู้ว่าเราควรทำตัวยังไง ทำแบบไหนที่เราจะไม่ต้องมาทนเจ็บปวดแบบนี้
เราควรตัดสินใจยังไงดี?
เดือนๆแรกๆที่คบกันเขาดีกับเรามากดีจนเราเชื่อสนิทใจว่าคนนี้แหละคือคนที่เราจะแต่งงานด้วย ปกติเราไม่ได้รักใครง่ายขนาดนั้นแต่เขาทำให้เรารักได้ เราอยู่ด้วยกันทุกวันค่ะช่วงๆหลังมานี้มีระหองระแหงกันบ้าง เนื่องจากเขาทำงานคนเดียวค่ะ เราเคยทำงานกลางคืนค่ะแต่พอมาคบกับเขาก็เลิกทำเพราะเขาไม่อยากให้ทำ ช่วงนี้เลยไม่ได้ทำงานเพราะงานก็หายากพอควรค่ะ เลยขายเสื้อมือสองไปพลางๆก่อนแต่รายได้ก็ไม่มากนัก เรารักเขามากนะคะแต่เรารู้สึกอึดอัด รู้สึกว่าเราเป็นตัวถ่วงในชีวิตเขา เราควรเดินจากไปดีมั้ยคะ เผื่อสักวันเรามีอนาคตที่ดีกว่านี้อาจจะได้กลับมารักกันใหม่ เราตั้งใจจะรักเขาเป็นคนสุดท้ายแล้วค่ะ อีกใจนึงก็เป็นห่วงไม่อยากทิ้งไปไหนเลย แต่เขาจะติดกับเราแบบนี้มั้ย ในสายตาเขาก็อาจจะเห็นเราเป็นแค่เด็กงี่เง่าคนนึง วันที่1พฤษภาคมนี้เขาต้องไปทหารแล้วค่ะ เราสัญญาว่าจะรอเขา แต่ทุกวันนี้เราทำอะไรก็ผิดไปหมดค่ะ นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว โดยที่เขาไม่เคยสนใจเราเลย แถมยังคิดว่าเราบีบน้ำตาอีก ทุกวันนี้เราดูแลทุกอย่าง งานบ้านไม่เคยบกพร่อง เรื่องอย่างว่าไม่เคยขาด เราอยากรู้ว่าเราควรทำตัวยังไง ทำแบบไหนที่เราจะไม่ต้องมาทนเจ็บปวดแบบนี้