ภาพที่ใคร ๆ เห็น เขาคือร้อยเอกหนุ่มท่าทางเจ้าสำราญ เซ็กซี่ ขี้เล่น เป็นกันเอง ถือคติ work hard play hard เป็นทหารก็ยอมรับได้ว่ามันเสี่ยง เป็นทหารก็ยอมรับได้ว่าสนามรบเป็นทั้งบ้านและอาจเป็นทั้งหลุมศพ บาดเจ็บเป็นเรื่องตลกเลือดตก(ยางออก)เป็นเรื่องธรรมชาติ อะไรเทือก ๆ นั้น แม้แต่ยามทำงานเจ้าตัวก็ผสมผสานความเป็นมืออาชีพจริงจังเปี่ยมประสิทธิภาพกับอารมณ์ขันกวนบาทา(เจ้านาย)เอาไว้ด้วยกันอย่างลงตัว ลูกน้องก็รัก เจ้านายก็เอ็นดูปนปวดหัว ค่าที่เป็นตัวป่วนเอาแต่ใจ แต่สุดท้ายก็โกรธไม่ค่อยจะลง เพราะ หน้าเป็นซะไม่มี รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางตลอด

อาจจะเพราะรู้ว่างานตัวเองอันตราย และ พร้อมจะก้าวสู่วัลฮาลา (หืมม์ ผิดเรื่อง) ได้ทุกเมื่อ โดยไม่ต้องร้องว่า "จงดูข้า" ศัตรูอีกฝั่งคงจะจัดให้เอง ก็เลยทำตัวเหมือนพ่อพวงมาลัยลอยชายไปลอยชายมา พิจารณาสภาพตัวเองก็รู้อยู่ลึก ๆ ความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนคงอยากจะเกิด แต่ตามประสาชายหนุ่มหน้าตาดีมีแต้มต่อ ถ้าจะ "คุย ๆ" พอชุ่มชื่นหัวใจซักหน่อยก็คงไม่ผิดอะไร จีบนิดสะกิดหน่อย blind date หว่านเสน่ห์แบบมีเพื่อนคุยจุ๊กจิ๊กบ้างอะไรบ้าง กินข้าวบ้าง สังสรรค์สังคมบ้าง แบบมนุษย์มนาทั่วไป



เดาว่า "คุณหมอคัง" ก็คงเป็นอีกหนึ่งรายการที่ยูชีจินเกินยั้งใจ "สวย" แหงสิ ผู้หญิงสวยผู้ชายที่ไหนไม่ชอบล่ะ แล้ว point อยู่ที่ไหน ก็อยู่ที่เธอไม่ได้สนใจอะไรกับ "มาดหนุ่มหล่อ เซ็กซี่ ขี้เล่น" ของเขาเลยน่ะสิ เธอปฏิบัติหน้าที่ของเธอ ขู่ฟ่อ ๆ ใส่เขาราวงูจงอางหวงไข่ เพื่อปกป้องคนไข้ ไม่ว่าจะปฏิบัติการอย่างไรแม้กระทั่งเอาไร่อ้อยมาคว่ำใส่ เธอก็ยังไม่สะทกสะท้านจนกว่าจะเคลียร์ได้ว่าเขามีสัมพันธ์อย่างไรกับผู้ป่วยในการดูแลของเธอ และ เมื่อเคลียร์ได้ทุกอย่างคือ "จบ" ไม่พิรี้ มีสติ พร้อมเหตุผล ไม่ง้องแง้งใส่ ทีนี้คุยกันใหม่ได้ "เอาไงก็ว่ามา"

เป็นไปได้ว่าการเอาใจใส่กับงานแบบนี้กับการรักษาอุดมการณ์ในอาชีพของแพทย์ ทำให้ยูชีจินนึกถึงตัวเองกับอาชีพทหารที่กำลังทำ ทีนี้มันเลยเป็นอะไรที่ลึกซึ้งและน่าสนใจกว่าความ "สวย" แล้ว หรือ "อาจจะเป็นคนนี้" ความรู้สึกอยากจะจริงจังกับใครซักคนผุดขึ้นมาในใจ ดูแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้ดีอีกด้วย เธออาจจะแปลกใจแต่ก็คุมสติได้ดีเมื่อเขาต้องไปปฏิบัติภารกิจที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร เธอซื่อตรงมุ่งมั่นกับความรู้สึกจนพูดตรง ๆ กับเขาได้โดยไม่ต้องดราม่าน้ำตาท่วมว่าจะไม่ไปต่อ





คังโมยอน ... เวลาสั้น ๆ ที่ได้พบปะกัน ทุกอย่างที่เป็นเธอสะกดใจเขาได้อย่างประหลาด เหมือนมีเวทมนต์ที่จะปัดเป่าอย่างไรก็ไม่มีทางลืมได้ซักที และ เมื่อเขาได้เจอกับเธอทั้งสมองทั้งหัวใจประมวลผลแล้วก็บอกได้อย่างแน่วแน่ เขาและเธอมีอุดมการณ์และศรัทธาในอาชีพอย่างเดียวกัน เธอแสดงให้เขาเห็นหลายครั้งถึงความสามารถ ถึงความมีสติ ถึงหัวจิตหัวใจที่เข้มแข็งและเป็นนักสู้ไม่ท้อถอย เขารู้ว่าถ้ามีเธอเป็นแบ็คอยู่ข้างหลัง เขาพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าได้โดยไม่ต้องห่วง และ เขาก็รู้อีกว่าถ้ามีเธออยู่ข้างหลัง เขาก็พร้อมที่จะสู้สุดชีวิตเพื่อให้รอดกลับมาหาเธอ ถึงมันจะเลวร้ายขนาดเขาไม่ได้กลับมาจริง เธอก็จะอยู่ได้ เธอแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นแบบนั้น

คงเป็นเพราะอย่างนี้ .... กำแพงในใจที่เพียรพยายามจะคิดหาเหตุผลเพื่อปฏิเสธ วิธีการผลักไสที่เคยทำใส่คุณหมอ .... สุดท้ายกลายเป็นคิดหาทุกยุทธวิธี ทำยังไงเพื่อให้เธออยู่ดี จะต้องทำยังไงที่จะรั้งเธอไว้ให้อยู่ต่อ และ ลงเอยกับเขา ถึงแม้เธอจะปฏิเสธให้เจ็บไม่รู้กี่ครั้งก็ต่อกี่ครั้ง  แต่เขาก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ จะให้ทำยังไง ก็เมื่อเธอเป็นคนที่ใช่ทุกอย่างแบบนี้ ก็มองนะว่าในความเป็นมืออาชีพ เป็นหัวหน้า เป็นทหาร ถึงอย่างไรก็ต้องการมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ สิ่งที่จะเป็น motivation ไม่ใช่แค่สู้เพื่อตาย แต่เพื่อเอาชีวิตรอด ซึ่งหมอคังเป็นความหมายตรงนี้ที่ร้อยเอกยูชีจินตามหา และ เขาก็ desperate มาก พยายามอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะให้ได้สิ่งยึดเหนี่ยวมา คือ ก็ทำอย่างที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว



อาชีพนี้เป็นอาชีพที่เขาภูมิใจและเลือกแล้ว ด้วยหน้าที่การงานเขาคงเปลี่ยนอะไรมันไม่ได้ ดังนั้นสิ่งที่เขาพอจะทำได้และแสดงออกมาเสมอ เพื่อทดแทน "การยอมรับ" และ "ความเข้าใจ" ที่ใครซักคนจะมอบให้ได้กับภาระหนักหนาของการเป็นผู้หญิงของยูชีจิน คือ "ความรัก" ที่จะไร้เงื่อนไข และ ไม่มีที่สิ้นสุด หากเขาเห็นแล้วว่าเธอคนนั้นใช่ เขาจะถือว่าเธอคนนั้นคือโลกทั้งใบที่เขาจะต้องปกป้อง เธอคนนั้นจะต้องมีความสุข และ ปลอดภัย ตราบที่เขาคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ เขารู้ตัวสิ่งที่ทำอยู่มีความเสี่ยงสูงนัก เขาอาจไม่สามารถอยู่ข้าง ๆ เธอคนนั้นได้ในเวลาที่ต้องการ และก็เป็นไปได้ที่เขาอาจไม่มีวันได้กลับมา ดังนั้นสิ่งที่เขาจะให้เธอคนนั้นได้ก็คงมีแต่เพียงเท่านี้



เรียกได้ว่าพร้อมจะแบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียว ขอให้คนที่รักนั่งสวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ ให้เขาได้กลับมาเมียง ๆ มอง ๆ คุยเล่น นั่งดูเธอทำงานอย่างมีชีวิตชีวา ล้อเล่นบ้าง แหย่บ้าง และ ดำเนินชีวิตไปอย่างปกติสุขก็น่าจะพอแล้ว ซึ่งนับว่ายูชีจินค่อนไปทางโชคดีสองเด้ง เพราะ "คนสวย" ของกัปตันนอกจากจะให้ความเข้าใจแล้ว ไม่ได้เป็นผู้หญิงอยู่กลางทุ่งลาเวนเดอร์ มีฝูงยูนิคอร์นวิ่งกุบกับ เธอยอมรับความจริงอย่างที่เป็นจริงได้ เธอบอกว่าเธอมางอแงกับเขาได้ เธอบอกว่ายอมให้เธอเป็นห่วงเขาบ้างสิ เรามาข้ามผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะ



ป.ล. โอเค ... จบ เผื่อวันจันทร์ไม่ว่าง
ประเด็นคือนี่ก็จะเขียนกระทู้อะไรหนักหนา
ไม่เข้าใจตัวเอง ฮ่า ๆ กับงานทุ่มเทขนาดนี้ไหม ?