ขอบคุณนะคะย่า

สวัสดีค่ะยูเซอร์นี้เป็นยูเซอร์ของพี่ชาย(ซึ่งนางไม่ใช่ชายแท้555) คือเรื่องที่จะเล่าเนี่ยคือเรื่องที่เกิดขึ้นสมัยเรียนปี3ซึ่งตอนนั้นหนูยังเป็นนักศึกษาแต่ก็เชื่อในเรื่องนี้มาก เข้าเรื่องค่ะ ช่วงหนูอายุ18ย่าหนูเกิดป่วยกระทันหันบางครั้งท่านก็หายใจไม่ไหวจนต้องใช้เครื่องช่วยหายใจและต้องนอนอยู่โรงบาลถึงสองอาทิตย์ จนท่านได้กลับบ้านตอนนั้นหนูมองตาของท่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าย่าดีใจมากที่ได้กลับบ้าน หนูก็ต้องคอยดูแลย่าตลอดหลังจากกลับมาโรงเรียน วันไหนที่ไม่มีเรียนพิเศษก็จะมาดูแลย่า แต่ก็ไม่ค่อยหนักใจเท่าไหร่นึกว่าท่านเป็นแล้วเดี๋ยวก็หายจนวันหนึ่งหนูเรียนคาบเกือบสุดท้ายใกล้จะเลิกเรียนแล้วหนูก็รู้สึกกระวนกระวายแปลกๆ จนพี่ชายหนูโทรมาหาว่าย่าอาการหนักมากให้รีบขอครูเลิกเรียนก่อนแล้วออกมาหน้าโรงเรียนเลยพี่มารับแล้ว ตอนนั้นหนูใจหายมากค่ะ รู้สึกเศร้า กดดัน อึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง จนไปถึงโรงพยาบาลหนูได้เข้าไปที่ห้องและจับมือย่าไว้ ร้องไห้ออกมาสุดเสียง และมองหน้าท่าน สายตาท่านดูเหมือนว่าท่านจะดีใจมากแววตาแลมีความสุขมากกว่าตอนกลับบ้านอีก จนไม่อีกกี่นาทีท่านก็จากไป จนเวลาผ่านไป 3ปี ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมของมหาลัยและหนูเพิ่งกลับจากต่างประเทศตอนประมาณสามทุ่มก็เอาของไปเก็บที่คอนโดและไปหาของกินที่บาร์แถวอนุสาวรีชัยพอกินเสร็จก็เรียกแท๊กซี่กลับและก็รู้สึกว่าปวดท้องมวลๆท้องตั้งแต่ขึ้นรถแล้วจนมาถึงคอนโดก็พยายามตั้งสติและประคองตัวเองจนถึงห้องพอถึงห้องอาการปวดท้องก็เริ่มรุนแรงเข้าไปอีก เหมือนมีคนมาทุบท้องอยู่ตลอดเวลา หนูก็โผตัวเข้าห้องน้ำเข้าไปอ้วกจนแทบจะหมดไส้หมดพุงก็ยังไม่หายจนอ้วกไม่ไหวแล้วเลยคลานไปห้องในห้องนอนและยกตัวเองขึ้นที่นอน นาทีนั้นคิดว่าตายแน่ๆ เพราะหายใจไม่ถนัดขยับแขนขาไม่ได้ จะเอามือไปกดโทรศัพหาแม่ก็ไม่มีแรง จนตัวหนูเองก็ค่อยๆหมดสติไป และรู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนกับว่าตัวหนูเองอยู่ในฝัน แต่เป็นภาพความฝันที่เป็นความทรงจำสมัยเด็กๆ ตอนที่หนูเข้าไปวิ่งเล่นในสวนที่บ้านที่ต่างจังหวัด และหลงทางร้องไห้นานมาก ก็มีคนแก่ๆคนนึงเดินเข้ามาหาหนูหนูก็มองดู ปรากฏว่าเป็นคุณย่านั่นเอง คุณย่าเอามือมาจับมือหนูให้ประคองตัวขึ้นและในตอนนั้นหนูรู้ได้ว่าหนูรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ท้องที่ปวดมันเริ่มหาย หายใจเริ่มสะดวกขึ้น จนกระทั่งในฝันคุณย่าของหนู จูงมือหนูพาออกจากป่าและหนูว่ามือของหนูเหมือนจับอะไรอยู่อย่างนึงที่แน่น และอบอุ่นมากๆ อาการของหนูหายไปแบบปลิดทิ้ง และในความฝันหนูก็รู้สึกว่าตัวเองได้มองภาพอย่างหนึ่งที่เป็นภาพของเด็กทารกที่มีหญิงแก่อุ้มและกล่อมให้หลับอยู่ซึ่งนั่นคือย่ากับตัวของหนูเอง สุดท้ายหนูก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการป่วยที่ไม่มีแล้ว หายไปเหมือนไม่เคยเป็น ถึงแม้มันจะเหมือนเรื่องเพ้อฝันแต่มันก็ทำให้หนูดีขึ้นในตอนนั้น เพราะหนูสนิทกับย่ามาก ถ้าไม่มีย่าตอนเด็กๆหนูคงทำอะไรไม่เป็น คงอ่อนต่อโลก และขอโทษที่บางครั้งโมโหใส่ บางครั้งไม่ค่อยจะใส่ใจ แต่หนูยังรักและคิดถึงเสมอนะคะ ขอบคุณนะคะย่า