สวัสดีค่ะ
ขอพื้นที่ระบายนะคะ เรื่องของเราอาจจะยาวไปหน่อย ขอโทษก่อนแล้วกันค่ะ เราแต่งการกับแฟนมีลูกด้วยกันสองคนค่ะ เราทำงานอยู่ที่ภาคใต้ แฟนเราอยู่กรุงเทพ เราไม่ใช่คนใต้ค่ะ แต่ไปทำงานอยู่ที่นั่น ก่อนคบกันแฟนเราดีมากค่ะก็คงเหมือน ผช อีกหลายคนที่เข้ามาแรกๆมักจะดี ดีเสียจนน่ายกย่อง ช่วงที่เราท้องเราก็คงยังต้องทำงานค่ะ อยู่ที่นั่นห่างไกลตัวเมืองค่อนข้างลำบากขับมอไซด์ไปทำงานทุกวัน ฝนก็ตกแทบทุกวัน อาหารต้องซื้อมาตุนไว้ไกลตลาด บ้านที่พักถ้ามองจากด้านนอกก็เหมือนบ้านร้าง ไม่รู้ว่าจะพังตอนไหน ฟิวเจอร์บอร์ดแปะไว้ตามรู อดทนค่ะนอนคุยกับลูกทุกคืน ปลอบใจตัวเอง ส่วนแฟนตั้งแต่ท้องไปหา 2 ครั้ง ส่งเงินให้ เจ็ดพันบาท จากนั้นขอก็ไม่เคยได้ คำที่ได้ยินตลอดคือ เค้าไม่มีเงิน เค้าไม่ว่าง แล้วก็ไม่ค่อยโทรหา ส่วนใหญ่เราจะโทรไป บางทีก็ไม่ติด หรือติดสายบ้าง มีบ้างค่ะที่จับได้ว่าเค้าคุยกับ ผญ คนอื่น แต่เค้าบอกว่าไม่คุยแล้วก็จบค่ะ เรื่องเงินเราก็ไม่ยากรบกวน เห็นว่าเค้าต้องส่งรถ แต่..ลำบากที่เราค่ะเงินทุกบาทเราจะใช้จ่ายกับการบำรุงลูก ไปหาหมอทีหลายพัน หมอฝากท้องอยู่ไกล หกสิบกว่าโลได้ นั่งรถหน้าบ้านพัก ค่ะ ช่วงเวลาที่อยู่นั่น ลำบากที่สุดสงสารลูก นอนลูบท้องร้องไห้ปลอบใจตัวเองทุกวัน คุยกับใครไม่ได้ก็คุยกับลูก จนใกล้คลอดเลยขอหัวหน้าลากลับบ้านก่อน โชตดีที่เค้าให้ลาได้เราอ้างสารพัด แฟนเรามารับกลับช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าก็ทำดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราคลอดลูก 3 เดือนที่ลาคลอดเค้ามาหาลูก 2 ครั้งค่ะกรุงเทพไปภาคเหนือ เราอยู่เหนือค่ะตอนนั้นก็ตกลงให้เค้าส่งเงินมาให้ลูกเดือนละ5000บาทได้เต็มบ้างขาดบ้าง ช่วงนั้นก็เหมือนเดิมค่ะโทรติดบ้างไม่ติดบ้าง จน 3 เดือนเราต้องกลับไปทำงานเราอดทนทำงานเพื่อที่จะรอย้าย ระหว่างที่ลาคลอดกลับมาทำงาน เค้าก็ยังส่งเงินให้ลูกเหมือนเดิม แต่เราก็ต้องคอยถามทุกเดือนหมือนกัน เราก็ยังเทียวมาหาเค้าช่วงวันหยุดแต่เค้าไม่ลงไปหาเลย จนเค้าเปลี่ยนที่ทำงาน เราให้เค้าส่งเงินให้ลูกเดือนละ 8000บาท เค้าก็ตกลง แต่ส่วนใหญ่จะส่งไมุ่ถึงแปดพันเสียมากว่า เราก็นอนร้องไห้เหทือนเดิมค่ะที่นั่นเราไม่มีเพื่อนเลย เค้าก็ไม่ค่อยโทรหา โทรไปก็พยายามพูดตัดบทจะวางสาย ไม่มีกำลังใจจากเค้าเลยค่ะ เราอยู่ด้วยตัวเราจิงๆ ตั้งแต่แต่งงานกันมาเราไม่เคยได้อะไรจากเค้าเลย วันสำคัญต่างๆไม่เคยมี เหมือนคนอื่นๆ น้อยใจค่ะ จนกระทั่งสิ้นปีที่ผ่านมาเราได้ย้ายมาทำงานที่ กทม แล้วค่ะ เราทำงานราชการก็เลยต้องรอเวลาย้ายและแล้วช่วงนั้น มีข้อความจาก ผญ คนนึงเจ้ามาในเฟสพร้อมกับโพสรูป แฟนเราถามเราว่ารู้จัก ผช คนนี้ไหม เค้ามาหลอก ผญ คนนี้ว่าไม่มีเมีย มีแต่ลูก แล้ว ผญ คนนี้ก็ซื้อโทรศัพท์ ให้เครื่องนึง มีอะไรกันแล้วด้วยแถมยังบอกอีกว่าให้เราระวังด้วยแฟนเราไม่ใส่ถุงยางอนามัย ตอนนั้นมือชา ตัวชาไปหมดค่ะ น้ำหูน้ำตาไหลพราก ไม่เป็นอันทำงาน ตอนนั้นเราเหมือนคนมีบาดแผลในใจ เราไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเค้า เหมือนต้องตามเค้าตลอด ระแวงมาตลอดพอมาเจอความจิงรับไม่ไหวค่ะ โทรหาเค้าก็ปฏิเสธตนเราขอเบอร์ ผญ ตนนั้นมาประชุมสายไม่ยอมค่ะแฟนเราตัดสายก่อนเลย เราออกที่ทำงานมาบเานค่ะเพราะกลัวว่าเค้าจะไปทำงานก่อน มาเจอรถไม่เจอคนโทรหาไม่รับจนสายสุดท้ายรับ ก็เลยขู้ไปถ้าวางจะทำลายข้าวของในห้องให้หมด สุดท้ายที่หลบอยู่ยอมออกมาค่ะ เราสั่นมากตอนนั้นเค้าก็ยังปฏิเสธว่าไม่มีอะไรแล้วหันหลังจะหนีอย่างเดียว เราไม่ไหวค่ะตอนนั้นรับไม่ได้ ก็เลยโทรไปที่บ้านทั้งร้องไห้เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟังทั้งน้ำตาไม่ไหวแล้วเจอพูดคุยกับ ผญ คนอื่นก็หลายครั้งพอเค้าได้ยินเราคุยกับที่บ้านก็โผลเข้ามาขอโทษ เราทำใจไม่ไหวจิงๆค่ะ มึนนั่งน้ำตาไหลทั้งวัน โชตดีที่พี่ๆที่ทำงานคอยให้กำลังใจ เราไม่กลับบ้าน 2 วันได้ เค้าก็ยังโทรตามเรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราพร้อมถึงกลับมา มันถึงยอมเล่าทุกอย่างให้ฟัง บอกว่าเลิกยุ่งกับ ผญ ตนนี้แล้ว คงเพราะเราจะย้ายมายุที่นี่(แต่คิดว่าไม่ทั้งหมด) พ่อแฟนเราเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ มีเมียหลายคน ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราเหมือนอย่างที่ พ่อเค้าทำกับแม่กับเค้า หลังจากวันนั้นเราทำใจอยู่พักใหญ่ค่ะที่บ้านก็โทรมาทุกวัน กลัวว่าจะเลิก ไม่ได้เพราะเสียดายนะคะเค้าห่วงว่าแฟนเราจะไม่ส่งเงินให้ลูก เราเองตอนนั้นคิดเลิกอย่างเดียวค่ะคิดว่าขายรถที่มีอยู่ไม่ได้ส่งรถก็คงมีเงินเลี้ยงลูกคนเดียวไหว ถ้า ผช นี้ไม่มีจิตสำนึกความเป็นพ่อ ทำเลวขนาดนี้ที่บ้านเราก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน สุดท้ายเรามีกำลังใจขึ้นจึงกลับมาให้อภัยค่ะ แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม เราเองไม่มีรอยยิ้มเหมือนเดิม ไม่มีความสุขเหมือนเดิม ไม่สบายใจเหมือนเดิม แต่คิดอย่างเดียว เพื่อลูก ส่วนเค้าก็รับปากสาบานกับสิ่งศักสิทธิ์ ค่ะว่าจะไม่นอกใจนอกกายเราอีก ถ้ามีก็ให้ตายในสามวันเจ็ดวัน เราก็สาธุค่ะให้เป็นไปตามคำสัตย์ ที่สาบาน แต่ใจเราเองมันไม่เหลือความไว้เนื้อเชื่อใจเค้าอีก อยู่อย่างระแวง เค้าก็พาไปเที่ยวตลาดบ้าง ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เราก็พยายามลืมแต่ลืมไม่ได้สะกิดหน่อยเป็นเรื่องค่ะ ส่วนวันสำคัญอะไรก็เหมือนเดิม เป็นวันธรรมดาเหมือนทุกวัน ส่วนลูกเค้าก้ไม่ค่อยจะโทรไปถามไถ่ เงินเราก็ยังคงต้องคอยถามทุกเดือนส่วนเราเองไม่เคยได้อะไรจากเค้าค่ะ ขอแค่เค้าให้ลูกก็ดี ตอนนี้ใจยังไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าวันไหนจะเข้มแข็มขึ้น หรือจะเจอเรื่องแบบนี้อีก เพราะเราคิดมาตลอดเราทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว เพื่อเค้าเพื่อลูก แต่เค้าเองกลับทำเพื่อตัวเอง รักแต่ตัวเองรักแต่จะหาความสุขสนุก ถ้ามีอีกก็คงไม่ไหวอีกแล้ว เราคงต้องพร้อมทำใจกับ single mom เลี้ยงลูกแฝดคนเดียวไป
ขอพื้นที่ระบายค่ะ
ขอพื้นที่ระบายนะคะ เรื่องของเราอาจจะยาวไปหน่อย ขอโทษก่อนแล้วกันค่ะ เราแต่งการกับแฟนมีลูกด้วยกันสองคนค่ะ เราทำงานอยู่ที่ภาคใต้ แฟนเราอยู่กรุงเทพ เราไม่ใช่คนใต้ค่ะ แต่ไปทำงานอยู่ที่นั่น ก่อนคบกันแฟนเราดีมากค่ะก็คงเหมือน ผช อีกหลายคนที่เข้ามาแรกๆมักจะดี ดีเสียจนน่ายกย่อง ช่วงที่เราท้องเราก็คงยังต้องทำงานค่ะ อยู่ที่นั่นห่างไกลตัวเมืองค่อนข้างลำบากขับมอไซด์ไปทำงานทุกวัน ฝนก็ตกแทบทุกวัน อาหารต้องซื้อมาตุนไว้ไกลตลาด บ้านที่พักถ้ามองจากด้านนอกก็เหมือนบ้านร้าง ไม่รู้ว่าจะพังตอนไหน ฟิวเจอร์บอร์ดแปะไว้ตามรู อดทนค่ะนอนคุยกับลูกทุกคืน ปลอบใจตัวเอง ส่วนแฟนตั้งแต่ท้องไปหา 2 ครั้ง ส่งเงินให้ เจ็ดพันบาท จากนั้นขอก็ไม่เคยได้ คำที่ได้ยินตลอดคือ เค้าไม่มีเงิน เค้าไม่ว่าง แล้วก็ไม่ค่อยโทรหา ส่วนใหญ่เราจะโทรไป บางทีก็ไม่ติด หรือติดสายบ้าง มีบ้างค่ะที่จับได้ว่าเค้าคุยกับ ผญ คนอื่น แต่เค้าบอกว่าไม่คุยแล้วก็จบค่ะ เรื่องเงินเราก็ไม่ยากรบกวน เห็นว่าเค้าต้องส่งรถ แต่..ลำบากที่เราค่ะเงินทุกบาทเราจะใช้จ่ายกับการบำรุงลูก ไปหาหมอทีหลายพัน หมอฝากท้องอยู่ไกล หกสิบกว่าโลได้ นั่งรถหน้าบ้านพัก ค่ะ ช่วงเวลาที่อยู่นั่น ลำบากที่สุดสงสารลูก นอนลูบท้องร้องไห้ปลอบใจตัวเองทุกวัน คุยกับใครไม่ได้ก็คุยกับลูก จนใกล้คลอดเลยขอหัวหน้าลากลับบ้านก่อน โชตดีที่เค้าให้ลาได้เราอ้างสารพัด แฟนเรามารับกลับช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าก็ทำดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราคลอดลูก 3 เดือนที่ลาคลอดเค้ามาหาลูก 2 ครั้งค่ะกรุงเทพไปภาคเหนือ เราอยู่เหนือค่ะตอนนั้นก็ตกลงให้เค้าส่งเงินมาให้ลูกเดือนละ5000บาทได้เต็มบ้างขาดบ้าง ช่วงนั้นก็เหมือนเดิมค่ะโทรติดบ้างไม่ติดบ้าง จน 3 เดือนเราต้องกลับไปทำงานเราอดทนทำงานเพื่อที่จะรอย้าย ระหว่างที่ลาคลอดกลับมาทำงาน เค้าก็ยังส่งเงินให้ลูกเหมือนเดิม แต่เราก็ต้องคอยถามทุกเดือนหมือนกัน เราก็ยังเทียวมาหาเค้าช่วงวันหยุดแต่เค้าไม่ลงไปหาเลย จนเค้าเปลี่ยนที่ทำงาน เราให้เค้าส่งเงินให้ลูกเดือนละ 8000บาท เค้าก็ตกลง แต่ส่วนใหญ่จะส่งไมุ่ถึงแปดพันเสียมากว่า เราก็นอนร้องไห้เหทือนเดิมค่ะที่นั่นเราไม่มีเพื่อนเลย เค้าก็ไม่ค่อยโทรหา โทรไปก็พยายามพูดตัดบทจะวางสาย ไม่มีกำลังใจจากเค้าเลยค่ะ เราอยู่ด้วยตัวเราจิงๆ ตั้งแต่แต่งงานกันมาเราไม่เคยได้อะไรจากเค้าเลย วันสำคัญต่างๆไม่เคยมี เหมือนคนอื่นๆ น้อยใจค่ะ จนกระทั่งสิ้นปีที่ผ่านมาเราได้ย้ายมาทำงานที่ กทม แล้วค่ะ เราทำงานราชการก็เลยต้องรอเวลาย้ายและแล้วช่วงนั้น มีข้อความจาก ผญ คนนึงเจ้ามาในเฟสพร้อมกับโพสรูป แฟนเราถามเราว่ารู้จัก ผช คนนี้ไหม เค้ามาหลอก ผญ คนนี้ว่าไม่มีเมีย มีแต่ลูก แล้ว ผญ คนนี้ก็ซื้อโทรศัพท์ ให้เครื่องนึง มีอะไรกันแล้วด้วยแถมยังบอกอีกว่าให้เราระวังด้วยแฟนเราไม่ใส่ถุงยางอนามัย ตอนนั้นมือชา ตัวชาไปหมดค่ะ น้ำหูน้ำตาไหลพราก ไม่เป็นอันทำงาน ตอนนั้นเราเหมือนคนมีบาดแผลในใจ เราไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเค้า เหมือนต้องตามเค้าตลอด ระแวงมาตลอดพอมาเจอความจิงรับไม่ไหวค่ะ โทรหาเค้าก็ปฏิเสธตนเราขอเบอร์ ผญ ตนนั้นมาประชุมสายไม่ยอมค่ะแฟนเราตัดสายก่อนเลย เราออกที่ทำงานมาบเานค่ะเพราะกลัวว่าเค้าจะไปทำงานก่อน มาเจอรถไม่เจอคนโทรหาไม่รับจนสายสุดท้ายรับ ก็เลยขู้ไปถ้าวางจะทำลายข้าวของในห้องให้หมด สุดท้ายที่หลบอยู่ยอมออกมาค่ะ เราสั่นมากตอนนั้นเค้าก็ยังปฏิเสธว่าไม่มีอะไรแล้วหันหลังจะหนีอย่างเดียว เราไม่ไหวค่ะตอนนั้นรับไม่ได้ ก็เลยโทรไปที่บ้านทั้งร้องไห้เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟังทั้งน้ำตาไม่ไหวแล้วเจอพูดคุยกับ ผญ คนอื่นก็หลายครั้งพอเค้าได้ยินเราคุยกับที่บ้านก็โผลเข้ามาขอโทษ เราทำใจไม่ไหวจิงๆค่ะ มึนนั่งน้ำตาไหลทั้งวัน โชตดีที่พี่ๆที่ทำงานคอยให้กำลังใจ เราไม่กลับบ้าน 2 วันได้ เค้าก็ยังโทรตามเรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราพร้อมถึงกลับมา มันถึงยอมเล่าทุกอย่างให้ฟัง บอกว่าเลิกยุ่งกับ ผญ ตนนี้แล้ว คงเพราะเราจะย้ายมายุที่นี่(แต่คิดว่าไม่ทั้งหมด) พ่อแฟนเราเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ มีเมียหลายคน ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราเหมือนอย่างที่ พ่อเค้าทำกับแม่กับเค้า หลังจากวันนั้นเราทำใจอยู่พักใหญ่ค่ะที่บ้านก็โทรมาทุกวัน กลัวว่าจะเลิก ไม่ได้เพราะเสียดายนะคะเค้าห่วงว่าแฟนเราจะไม่ส่งเงินให้ลูก เราเองตอนนั้นคิดเลิกอย่างเดียวค่ะคิดว่าขายรถที่มีอยู่ไม่ได้ส่งรถก็คงมีเงินเลี้ยงลูกคนเดียวไหว ถ้า ผช นี้ไม่มีจิตสำนึกความเป็นพ่อ ทำเลวขนาดนี้ที่บ้านเราก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน สุดท้ายเรามีกำลังใจขึ้นจึงกลับมาให้อภัยค่ะ แต่ทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม เราเองไม่มีรอยยิ้มเหมือนเดิม ไม่มีความสุขเหมือนเดิม ไม่สบายใจเหมือนเดิม แต่คิดอย่างเดียว เพื่อลูก ส่วนเค้าก็รับปากสาบานกับสิ่งศักสิทธิ์ ค่ะว่าจะไม่นอกใจนอกกายเราอีก ถ้ามีก็ให้ตายในสามวันเจ็ดวัน เราก็สาธุค่ะให้เป็นไปตามคำสัตย์ ที่สาบาน แต่ใจเราเองมันไม่เหลือความไว้เนื้อเชื่อใจเค้าอีก อยู่อย่างระแวง เค้าก็พาไปเที่ยวตลาดบ้าง ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เราก็พยายามลืมแต่ลืมไม่ได้สะกิดหน่อยเป็นเรื่องค่ะ ส่วนวันสำคัญอะไรก็เหมือนเดิม เป็นวันธรรมดาเหมือนทุกวัน ส่วนลูกเค้าก้ไม่ค่อยจะโทรไปถามไถ่ เงินเราก็ยังคงต้องคอยถามทุกเดือนส่วนเราเองไม่เคยได้อะไรจากเค้าค่ะ ขอแค่เค้าให้ลูกก็ดี ตอนนี้ใจยังไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าวันไหนจะเข้มแข็มขึ้น หรือจะเจอเรื่องแบบนี้อีก เพราะเราคิดมาตลอดเราทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว เพื่อเค้าเพื่อลูก แต่เค้าเองกลับทำเพื่อตัวเอง รักแต่ตัวเองรักแต่จะหาความสุขสนุก ถ้ามีอีกก็คงไม่ไหวอีกแล้ว เราคงต้องพร้อมทำใจกับ single mom เลี้ยงลูกแฝดคนเดียวไป