เรื่องมันมีอยู่ว่า เราพึ่งจบมหาลัย มาใหม่ๆ แล้วพอดีที่บ้าน มีธุรกิจส่วนตัว ก็ใหญ่โตพอสมควร พอเราเรียนจบ เราก็มาช่วยแม่ทำงานได้ซักปีกว่าๆได้อยู่
แม่เรา ให้เราขายของ ที่อีกสาขา แต่แก จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้นะ อาทิตย์ละ1300บาท คือ ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง หักล้างเองในนี้ ค่าข้าวแต่ละมื้อ
เอาแบบละเอียดก็คือ
1300บาท : 7วัน เดือนนึงก็5200บาท 30วันโดยประมาณ คือถ้าคิดเป็นค่าจ้างรายวันก็วันละ130นิดๆ (โห้ น้อยมากกกกกก)
นั้นแหละคือเราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มอยู่แล้ว ค่าสบู่ แชมพู สุขภัณฑ์ ต่างๆใช่ปะ ไหนจะค่าโทรที่เราต้องไว้ใช้ติดต่อสื่อสาร อีกเยอะ...
สาขาวิชาที่เราจบมาเนี่ยะ คือ เด็กนิเทศ
ซึ่งทางแม่เรา เขาก็ไม่ได้สนับสนุนให้เราเรียนเลย แกเป่าหู ว่า เด็กนิเทศจบมาก็ตกงาน จบมาก็ไม่มีงานทำ คือในความคิดเรานะ ที่เราเรียนนิเทศก็คือเราอยากเรียนถ่ายภาพ เราอยากได้เทคนิคต่างๆที่เกี่ยวข้องกับศาสตร์นี้ พูดง่ายๆก็อยากเรียนอะชอบ 5555555+ นั้นแหละพอเราจบมานะ เราก็เคยมีบริษัทนึงเคยติดต่อให้เราไปทำงานทางด้านกราฟฟิค ไรเนี่ยะ แหละ เงินเดือนประมาณ18000 (มีที่พักให้ มีOT มีสวัสดิการ มีวันหยุดตามวันนักขัตฤกษ์)เริ่มต้น ขนาดนี้ก็โอเคอยู่ (เยอะกว่าแม่ตูอีก) แต่ลิขิตฟ้าก็สู้ลิขิตแม่ไม่ได้ แกดึงเราให้มาช่วยแก เราก็เลยพลาดโอกาสดีๆแบบนั้นไป
แกสอนให้เราเสมอนะว่า
ไม่มีใครให้ลูกจ้างรวยหรอก เป็นลูกจ้างไม่มีวันรวย ลูกจ้างก็คือลูกจ้าง ไปทำให้เขารวยทำไม ของเราก็มีให้ทำ (อันนี้คือเข้าใจดี)
แต่แบบเฮ้ย เราไม่ชอบการขายของมากกกกก แต่ก็ขายได้นะ แต่ไม่ชอบ คือเราอยากไปเรียนรู้สิ่งอื่นอีกตั้งเยอะ ยังอยากจะไปที่นั้นที่นี่ไปเจอสังคมใหม่ เปิดโลกใหม่ คือ จะว่าร้อนวิชาก็ว่าได้นะ 5555555555+ นั้นแหละ เราเคยขอแกดีๆแล้วว่า อยากไปลองทำงานดู หาเงินเองใช้ชีวิตเองดู แต่แกก็ไม่เคยเปิดใจให้เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบเลยซักครั้ง และ เราว่า กลับสงกรานต์ไปก็จะไปสมัครงาน ดู ไรทำนองนั้นแหละ
***ขอข้ามช่วงวิกฤตภาวะเครียด ช่วงที่เราล้มป่วย เข้า รพ. และไม่มีใครไปเยี่ยมอาการเลย มีแต่พี่สาว คนเดียว 55555+ ขอไม่เล่าเรื่องตรงนี้ให้ฟังนะ เพราะเป็นเรื่องครอบครัว (
หนักจนทำให้เราคิดฆ่าตัวตาย) ***แต่เราเลยจุดนี้มาได้ ดีใจอยู่
**
แต่แกบอกว่า ถ้าออกจากบ้านแม่ไป ก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก แล้วไม่ต้องมาเรียกแม่ว่าแม่ (อารมณ์เหมือนตัดแม่ลูก) #ซีเรียส 
#จริงๆเราอยากเล่าทั้งหมดนะ แต่เราว่าไม่ดีกว่า เพราะเรื่องบางเรื่องเป็นเรื่องภายใน 55555 ไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่านำเข้า
เราน้อยใจได้ไหม เมื่อแม่เอ่ยคำว่า "ไม่ต้องมาเรียกว่าแม่"
แม่เรา ให้เราขายของ ที่อีกสาขา แต่แก จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้นะ อาทิตย์ละ1300บาท คือ ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง หักล้างเองในนี้ ค่าข้าวแต่ละมื้อ
เอาแบบละเอียดก็คือ 1300บาท : 7วัน เดือนนึงก็5200บาท 30วันโดยประมาณ คือถ้าคิดเป็นค่าจ้างรายวันก็วันละ130นิดๆ (โห้ น้อยมากกกกกก)
นั้นแหละคือเราก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มอยู่แล้ว ค่าสบู่ แชมพู สุขภัณฑ์ ต่างๆใช่ปะ ไหนจะค่าโทรที่เราต้องไว้ใช้ติดต่อสื่อสาร อีกเยอะ...
สาขาวิชาที่เราจบมาเนี่ยะ คือ เด็กนิเทศ
ซึ่งทางแม่เรา เขาก็ไม่ได้สนับสนุนให้เราเรียนเลย แกเป่าหู ว่า เด็กนิเทศจบมาก็ตกงาน จบมาก็ไม่มีงานทำ คือในความคิดเรานะ ที่เราเรียนนิเทศก็คือเราอยากเรียนถ่ายภาพ เราอยากได้เทคนิคต่างๆที่เกี่ยวข้องกับศาสตร์นี้ พูดง่ายๆก็อยากเรียนอะชอบ 5555555+ นั้นแหละพอเราจบมานะ เราก็เคยมีบริษัทนึงเคยติดต่อให้เราไปทำงานทางด้านกราฟฟิค ไรเนี่ยะ แหละ เงินเดือนประมาณ18000 (มีที่พักให้ มีOT มีสวัสดิการ มีวันหยุดตามวันนักขัตฤกษ์)เริ่มต้น ขนาดนี้ก็โอเคอยู่ (เยอะกว่าแม่ตูอีก) แต่ลิขิตฟ้าก็สู้ลิขิตแม่ไม่ได้ แกดึงเราให้มาช่วยแก เราก็เลยพลาดโอกาสดีๆแบบนั้นไป
แต่แบบเฮ้ย เราไม่ชอบการขายของมากกกกก แต่ก็ขายได้นะ แต่ไม่ชอบ คือเราอยากไปเรียนรู้สิ่งอื่นอีกตั้งเยอะ ยังอยากจะไปที่นั้นที่นี่ไปเจอสังคมใหม่ เปิดโลกใหม่ คือ จะว่าร้อนวิชาก็ว่าได้นะ 5555555555+ นั้นแหละ เราเคยขอแกดีๆแล้วว่า อยากไปลองทำงานดู หาเงินเองใช้ชีวิตเองดู แต่แกก็ไม่เคยเปิดใจให้เราได้ทำในสิ่งที่เราชอบเลยซักครั้ง และ เราว่า กลับสงกรานต์ไปก็จะไปสมัครงาน ดู ไรทำนองนั้นแหละ
**แต่แกบอกว่า ถ้าออกจากบ้านแม่ไป ก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก แล้วไม่ต้องมาเรียกแม่ว่าแม่ (อารมณ์เหมือนตัดแม่ลูก) #ซีเรียส