กรี้ดเพื่อนในห้องเล่นๆแล้วชอบเองสุดท้ายก็อกหัก

สวัสดีค่ะเราชื่อจิม(นามสมมติ)กำลังจะขึ้นมัธยมปลายค่ะ เรามีประสบการณ์เล็กๆน้อยๆมาเล่าให้ฟัง ไม่ได้จะเจตนาให้ตัวละครทั้งหมดเสียหายค่ะทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเองกับตัวจิมค่ะ ชื่อคนทั้งหมดนี้เป็นนามสมมติหมดค่ะ
   
   เริ่มที่ไม่นานมานี้ธรรมดาในห้องเนี่ยเรามักจะมองเพื่อนผู้ชายไม่หล่อกันซะส่วนใหญ่ในห้องเรียนเราก็เช่นกันค่ะ แต่ดันมีอยู่คนนึงที่ทำให้เราสะดุดตาพอได้รู้จักและรู้นิสัยเค้ามากยิ่งขึ้น
   

เค้าชื่อบอลค่ะ บอลเป็นคนที่นิสัยทะเล้นขี้เล่นมีลักษณะสูงและดัดฟันชอบเล่นฟุตบอลแต่ถ้าทำอะไรให้เค้าโมโหเค้าจะอารมณ์รุนแรงมากๆแต่ในขณะเดียวกันผู้หญิงทั้งห้องเลือกให้เค้าเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในห้องด้วยนิสัยสุภาพบุรุษมากๆๆๆๆๆๆๆของเขา จุดเริ่มต้นเกิดจากอันนี้นี่แหล่ะค่ะ
   
   ทุกครั้งที่เรานั่งทำงานบนพื้นเค้าจะชอบพูดกระซิบว่า'จิมมี่ คอเสื้อมันกว้างระวังหน่อย'หรือตอนที่เค้าขอขนมเราจะพูดว่า'จิมมี่คนสวยหิวจังเลยยย'หรือตอนที่เรานั่งยองๆเค้าก็บอกว่า'อย่านั่งแบบนั้นมันจะโป๊เอา'แต่ตอนนั้นเราเมื่อยจริงๆเราได้แต่ยิ้มขอบคุณแล้วเอาขาหนีบกระโปรงเอาไว้ แต่เค้าไม่พอใจค่ะบอลเลยเดินมานั่งยองๆข้างหน้าเราเพื่อปิดกระโปรงให้เรา
   
   เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เราแอบหวั่นไหวอยู่เพราะบอลค่อนข้างตรงสเปคเราเลยและเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มก็พากันกรี้ดชอบใจถึงขนาดแอบถ่ายรูปแล้วส่งเข้าในกลุ่ม'เอฟซีพี่บอล'
   
   เรามีเพื่อนสนิทต่างห้องค่ะสนิทมากๆเลยไปไหนก็จะไปด้วยกัน3คน มีจิม พราว และต้า พราวกับต้าอยู่ห้องเดียวกันค่ะมีเราคนเดียวที่อยู่อีกห้อง ด้วยความที่สนิทกันมากเราก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่บอลทำกับเราให้พวกเขาฟังเค้าก็ต่างกรี้ดชอบใจกันใหญ่ เราเลยค่อนข้างสนับสนุนให้พวกนั้นมาติ่งบอลกับเราแล้วก็สำเร็จค่ะโดยเฉพาะพราว
  
  พราวเริ่มค่อนข้างเขินบอลเจอหน้าบอลทีก็ยิ้มไม่หุบ เรากับต้าเลยได้แต่แซวว่า'ระวังนะเดี๋ยวเกิดชอบขึ้นมาจริง'
   
   ไม่นานหลังจากนั้นเราก็เริ่มรู้ตัวเองว่าเราชอบบอลจริงจังมากๆ แอบหึงพอเวลาเค้าคุยกับใคร ยิ่งตอนเค้ายิ้มมาให้นี่เก็บไปฝันทุกคืน แต่ทุกอย่างก็ต้องดับไปค่ะ
  
   เรามารู้ทีหลังว่าตอนนี้พราวกำลังคุยกับบอลค่ะ คุยกันแบบจริงจัง พราวอยากให้บอลทักแชทมาเพื่อนอีกคนเลยทักบอลไปบอกว่าพราวอยากให้ทักบอลเลยทักไป พอไปๆมาๆบอลกลับทักพราวไปทุกวัน คุยกันทุกวัน ในขณะที่ความสัมพันธ์ของคนที่เราชอบและเพื่อนสนิทของเรากำลังพัฒนาไปเรื่อยๆ
   
   พราวเป็นเพื่อนที่เรารักมากๆ พราวเป็นเพื่อนที่มีอะไรเหมือนๆกับเราเช่นเกิดว/ด/ปีเดียวกัน นิสัยคล้ายๆกันแต่พราวมักจะมีคนรู้จักมากกว่าเรา
  
   เหมือนถูกน้ำเย็นสาดหน้าค่ะ มันชาไปหมด ตอนนั้นคิดแต่ว่าไม่น่าแนะนำพราวให้รู้จักบอลเลยและดีใจมากๆที่พราวกำลังจะมีแฟนที่นิสัยดีมากๆอย่างบอล

   หลังจากนั้นทั้งเราและพราวก็สู้หน้ากันไม่ติดค่ะ แทบไม่คุยกันเลย มองหน้ายังไม่มอง เราเลยตัดสินใจตีตัวออกห่างค่ะเพราะคิดว่าพราวคงรู้เเล้วว่าเราชอบบอล
   
   เราเป็นฝ่ายตัดสินใจห่างออกมา ไม่เล่นไม่คุยกับบอลเหมือนปกติ พยายามทำให้ความสัมพันธ์เพื่อนสนิทของเรากับพราวกลับมาอีกครั้งแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ค่ะ เรารู้สึกเหมือนฝืนตัวเอง
   
   เหมือนสองด้านในตัวตีกันไปหมดเรารักพราวมากๆในขณะเดียวกันก็อิจฉาและโกรธพราวมากๆเช่นเดียวกัน
   

  เสียทั้งเพื่อน เสียทั้งคนที่แอบชอบ แต่ถึงแม้บอลจะไม่เจอพราว เชื่อสิเค้าก็ไม่เลือกเราหรอก
   
  อีกฝ่ายมีความสุขเราก็คงต้องยิ้มดีใจแสดงความยินดี เราเลือกที่จะถอยออกมาเรื่องทั้งหมดน่าจะดีกว่า แต่ก็ยังรู้สึกดีนะคะที่พราวไม่ได้ไปเลือกใครที่ไหน ยังเลือกคนดีๆแบบบอล

   หลังจากนี้เราก็ยังคงชอบบอลไปเรื่อยๆมองบอลอยู่ห่างๆคงไม่คิดที่จะเลิกชอบหรอกค่ะ และยังคงพูดคำเดิมว่าพราวคือเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดสำหรับเรา

ปล.ตอนนี้พราวกับบอลเป็นแฟนกันแล้วค่ะ