บางครั้งเราอาจจะไม่คาดคิดเรยว่าจะมีคนเเอบมองเราอยู่.... เพราะการเรียวมหาวิทยาลัยเป็นสังคมที่กว้างไม่เคยคิดว่าหน้าตาอย่างเราจะมีคนเเอบมองด้วย
ซึ่งการที่มีคนเเอบมองเรานั้น เราอาจจะไม่เคยรู้ตัวเรยด้วยซ้ำ
................................................
มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอายุคงมากกว่าเราเเน่นอน เพราะเราอยู่ปีสี่ เเต่พี่เขาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยที่เราเรียน
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ผู้ชายคนนี้เเอบมองเราทุกอย่างไม่ว่าจะทำอะไรในมหาลัย ไปไหน กินข้าวอยู่กับเพื่อน นั่งทำงาน เขามองเราทุกกริยาบทซึ่งตอนเเรกไม่ได้คิดอะไรเเต่มันผ่าสัก4-5เดือนเริ่มจับจุดได้ว่าเราถูกมองอยู่ เเต่ตอนนั้นก้อคิดว่าตัวเองคิดไปเอง ก้อเรยเฉยๆไม่ได้อะไรมาก พอปิดเทอม2ของปีสามเราก้อไปฝึกงานสองเดือน หลังจากนั้นได้กลับกลับมาเรียนปี4 ก้อรู้สึกว่าพี่คนนี้มองเราทุกๆอย่างเเต่เราก้อคิดว่าอาจจะไม่ใช่ก้อได้เพราะเราชอบมโนเองบ้าง
เเละเเล้วเวลาก้อผ่านไปหลายเดือนเราก้อเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะเราไม่ได้รู้สึกไปเองว่าพี่เขามมองเราอยู่....เราเรยตัดสินใจหาเฟสบุ๊คพี่เขาเเร้วทักถามตรงๆเราว่าพี่พี่ชื่อ....ช่ะ อันนี้เอาตรงๆน่ะค่ะ
คือเท่าที่รู้สึกได้นะหนูก้อไม่ได้ทำอะไรให้พี่น่ะเเละก้อไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เเต่ทำไมรู้สีกว่าพี่เหมือนจะทักเเละมองตลอดเวลา เอาจริงๆหนูอึดอัดน่ะ พี่มีรัยอยากจะพูดคุยกับหนูพูดได้ตรงๆเพราะเป็นคนตรงๆไม่ชอบอ้อมๆ
เพราะจากที่สังเกตมา คือพี่ก้อมองหนู หนู้รู้สึกได้ หนูก้อยอมรับว่าหนูก้อเเอบมอวพี่เหมือนกัน ที่มองเพราะอยากรู้ว่าคืออะไร อย่างรัย จนบางครั้งมองมากไปมันก้อเเบบคิดไปเองบางจนจะหลงตัวเองอยู่เเล้วค่ะ
ถ้ามีรัยก้อบอกได้น่ะค่ะถ้าหนูไปทำไรให้ เเต่ถ้าไม่ใช่อย่างที่หนูพูดหรือหนูรู้สึกไปเองก้อขอโทดด้วยล่ะกันค่ะ เพราะอาจจะเข้าใจผิดที่ติดว่าพี่มอง
นี่ก้อพยายามหาเฟสพี่นานพอสมควรค่ะ เเต่ถ้าใช่อย่างที่หนูคิดจริงๆมีรัยบอกได้น่ะค่ะ
และเเร้วคำตอบที่ได้คือ...........................
สวัสดีค่ะ น้อง.... ชื่อน้อง....ใช่ไหม
พี่ต้องขอโทษน้องก่อนเลยนะที่เสียมารยาทมอง ทำให้น้องรู้สึกอึดอัด น้องคงรู้สึกอึดอัดมาก ขอโทษนะคะ น้องไม่ได้คิดไปเองนะว่าพี่มอง พี่มองจริงๆ ค่ะ น่าจะมองจริงจังเลย เพราะน้องน่ารัก น่ารักมากๆ ค่ะ และพี่เปล่าโลกจิตนะ หรือโรคจิตจริงๆก็ไม่รู้....น่าจะเคลียร์แล้วนะที่น้องอยากรู้ แต่ยังไงก็ให้พี่มองต่อเถอะ อีกสองเดือนกว่าเอง แล้วก็สู้ๆนะทำธีสิส และต้องขอโทษน้องอีกครั้งนะคะ
ปล. รองเท้า Adidas superstar สวยดีนะ
คือพี่เขาสังเกตเเม้กระทั้งรองเท้าเราไม่ได้คิดไปเองเเร้วเเหละความจริงก้อปรากฎว่าพี่เขา เเอบชอบเรา หลังจากนั้นเราคุยกันทางเเชทมาสักหนึ่งอาทิตเเร้วก้อพอรูว่าพี่เขามองเราตั้งเเต่กุมภาปี58 เเร้วเรามารู่ความจริงเกือบสิ้นเดือนมีนาคม 59 หนึ่งปีเต็มๆที่เขามองเราซึ่งพี่เขาให้คำตอบว่า ที่มองเพราะชอบ อยากจีบ เพราะน้องน่ารัก เเต่......พี่เขาคิดไว้ว่าไม่อยากบอกไม่อยากทักเพราะไม่กล้า เเร้วอีกอย่างคือพี่เขามีเเฟนเเร้ว(เราอึ้งมากทำไรไม่ถูกเรยทีเดียว)ตอนนั้นเจ็บจี๊ดน่ะเเต่ทำไรไม่ได้ พี่เขาบอกว่าได้เเค่มองก้อพอใจเเร้วเพราะไม่กล้าคิดมากไปกว่านี้เเต่ตอนนี้มันเรจุดๆนั้นมาเเร้วเรยอยากคุยกับเราต่อ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดที่คุยกับพี่คนนี้ซึ่งเราก้อเริ่มชอบเขาเหมือนกัน
วันนี้เรานัดคุยกันเพื่อคุยหลายๆเรื่องตอนเเรกตกลงกันเรียบร้อยเเร้ว่าเจอกันที่ไหน อย่างรัยเเต่พี่เขาดนมาบอกตอนเย็นว่ามาเจอเราไม่ได้เเร้วเพราะเเฟนรู้ ซึ่งเรานั่งรออยู่ร้านเเร้ว (ตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกอยู่ๆน้ำตาก้อไหลออกมา)
อยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำอย่างรัยต่อดีเพราะเราต้องเจอเขาอีก สองเดือนกว่าเราจะจบ???
เราควรจะคุยกับพี่เขาไหม ต่อจากนี้????
เราควรตัดใจจากพี่เขาได้เเร้วไหม???เพราะพี่เขามีเเฟนเเร้วเเละเเลดูจะเเคร์เเฟนมาก????
ปล. ตอนนี้เราไปไมถูกเเร้ว ไปต่อไม่เป็นเเเร้ว ในหัวมีเเต่คิดว่าทำไมต้องเจออะไรเเบบนี้ด้วย
ทั้งชีวิตไม่เคยเจอความรักที่ดีๆ คนที่เข้ามาทุกๆครั้งเป็นคนที่มีเเฟนเเร้วทั้นั้นนนนนนนนนน
มีคนเเอบชอบเราเเละมองมา1ปีเต็มๆ เเต่ผู้ชายคนนั้นดันมีเเฟนเเล้วเราควรทำอย่างไรดีค่ะ
ซึ่งการที่มีคนเเอบมองเรานั้น เราอาจจะไม่เคยรู้ตัวเรยด้วยซ้ำ
................................................
มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอายุคงมากกว่าเราเเน่นอน เพราะเราอยู่ปีสี่ เเต่พี่เขาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยที่เราเรียน
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ผู้ชายคนนี้เเอบมองเราทุกอย่างไม่ว่าจะทำอะไรในมหาลัย ไปไหน กินข้าวอยู่กับเพื่อน นั่งทำงาน เขามองเราทุกกริยาบทซึ่งตอนเเรกไม่ได้คิดอะไรเเต่มันผ่าสัก4-5เดือนเริ่มจับจุดได้ว่าเราถูกมองอยู่ เเต่ตอนนั้นก้อคิดว่าตัวเองคิดไปเอง ก้อเรยเฉยๆไม่ได้อะไรมาก พอปิดเทอม2ของปีสามเราก้อไปฝึกงานสองเดือน หลังจากนั้นได้กลับกลับมาเรียนปี4 ก้อรู้สึกว่าพี่คนนี้มองเราทุกๆอย่างเเต่เราก้อคิดว่าอาจจะไม่ใช่ก้อได้เพราะเราชอบมโนเองบ้าง
เเละเเล้วเวลาก้อผ่านไปหลายเดือนเราก้อเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะเราไม่ได้รู้สึกไปเองว่าพี่เขามมองเราอยู่....เราเรยตัดสินใจหาเฟสบุ๊คพี่เขาเเร้วทักถามตรงๆเราว่าพี่พี่ชื่อ....ช่ะ อันนี้เอาตรงๆน่ะค่ะ
คือเท่าที่รู้สึกได้นะหนูก้อไม่ได้ทำอะไรให้พี่น่ะเเละก้อไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เเต่ทำไมรู้สีกว่าพี่เหมือนจะทักเเละมองตลอดเวลา เอาจริงๆหนูอึดอัดน่ะ พี่มีรัยอยากจะพูดคุยกับหนูพูดได้ตรงๆเพราะเป็นคนตรงๆไม่ชอบอ้อมๆ
เพราะจากที่สังเกตมา คือพี่ก้อมองหนู หนู้รู้สึกได้ หนูก้อยอมรับว่าหนูก้อเเอบมอวพี่เหมือนกัน ที่มองเพราะอยากรู้ว่าคืออะไร อย่างรัย จนบางครั้งมองมากไปมันก้อเเบบคิดไปเองบางจนจะหลงตัวเองอยู่เเล้วค่ะ
ถ้ามีรัยก้อบอกได้น่ะค่ะถ้าหนูไปทำไรให้ เเต่ถ้าไม่ใช่อย่างที่หนูพูดหรือหนูรู้สึกไปเองก้อขอโทดด้วยล่ะกันค่ะ เพราะอาจจะเข้าใจผิดที่ติดว่าพี่มอง
นี่ก้อพยายามหาเฟสพี่นานพอสมควรค่ะ เเต่ถ้าใช่อย่างที่หนูคิดจริงๆมีรัยบอกได้น่ะค่ะ
และเเร้วคำตอบที่ได้คือ...........................
สวัสดีค่ะ น้อง.... ชื่อน้อง....ใช่ไหม
พี่ต้องขอโทษน้องก่อนเลยนะที่เสียมารยาทมอง ทำให้น้องรู้สึกอึดอัด น้องคงรู้สึกอึดอัดมาก ขอโทษนะคะ น้องไม่ได้คิดไปเองนะว่าพี่มอง พี่มองจริงๆ ค่ะ น่าจะมองจริงจังเลย เพราะน้องน่ารัก น่ารักมากๆ ค่ะ และพี่เปล่าโลกจิตนะ หรือโรคจิตจริงๆก็ไม่รู้....น่าจะเคลียร์แล้วนะที่น้องอยากรู้ แต่ยังไงก็ให้พี่มองต่อเถอะ อีกสองเดือนกว่าเอง แล้วก็สู้ๆนะทำธีสิส และต้องขอโทษน้องอีกครั้งนะคะ
ปล. รองเท้า Adidas superstar สวยดีนะ
คือพี่เขาสังเกตเเม้กระทั้งรองเท้าเราไม่ได้คิดไปเองเเร้วเเหละความจริงก้อปรากฎว่าพี่เขา เเอบชอบเรา หลังจากนั้นเราคุยกันทางเเชทมาสักหนึ่งอาทิตเเร้วก้อพอรูว่าพี่เขามองเราตั้งเเต่กุมภาปี58 เเร้วเรามารู่ความจริงเกือบสิ้นเดือนมีนาคม 59 หนึ่งปีเต็มๆที่เขามองเราซึ่งพี่เขาให้คำตอบว่า ที่มองเพราะชอบ อยากจีบ เพราะน้องน่ารัก เเต่......พี่เขาคิดไว้ว่าไม่อยากบอกไม่อยากทักเพราะไม่กล้า เเร้วอีกอย่างคือพี่เขามีเเฟนเเร้ว(เราอึ้งมากทำไรไม่ถูกเรยทีเดียว)ตอนนั้นเจ็บจี๊ดน่ะเเต่ทำไรไม่ได้ พี่เขาบอกว่าได้เเค่มองก้อพอใจเเร้วเพราะไม่กล้าคิดมากไปกว่านี้เเต่ตอนนี้มันเรจุดๆนั้นมาเเร้วเรยอยากคุยกับเราต่อ มันยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดที่คุยกับพี่คนนี้ซึ่งเราก้อเริ่มชอบเขาเหมือนกัน
วันนี้เรานัดคุยกันเพื่อคุยหลายๆเรื่องตอนเเรกตกลงกันเรียบร้อยเเร้ว่าเจอกันที่ไหน อย่างรัยเเต่พี่เขาดนมาบอกตอนเย็นว่ามาเจอเราไม่ได้เเร้วเพราะเเฟนรู้ ซึ่งเรานั่งรออยู่ร้านเเร้ว (ตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกอยู่ๆน้ำตาก้อไหลออกมา)
อยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรทำอย่างรัยต่อดีเพราะเราต้องเจอเขาอีก สองเดือนกว่าเราจะจบ???
เราควรจะคุยกับพี่เขาไหม ต่อจากนี้????
เราควรตัดใจจากพี่เขาได้เเร้วไหม???เพราะพี่เขามีเเฟนเเร้วเเละเเลดูจะเเคร์เเฟนมาก????
ปล. ตอนนี้เราไปไมถูกเเร้ว ไปต่อไม่เป็นเเเร้ว ในหัวมีเเต่คิดว่าทำไมต้องเจออะไรเเบบนี้ด้วย
ทั้งชีวิตไม่เคยเจอความรักที่ดีๆ คนที่เข้ามาทุกๆครั้งเป็นคนที่มีเเฟนเเร้วทั้นั้นนนนนนนนนน