พี่เขยเราเป็นวัณโรคตอนนี้กลับมาอยู่ที่บ้านเเล้ว แต่เขาไม่ระมัดระวังตัวเองเลย
ไม่ใส่หน้ากากป้องกัน เราขอให้ใส่ก็ไม่ยอมเพราะบอกว่าอึดอัด หายใจไม่ถนัด
กินน้ำก็กระดกเอาจากขวดไม่ใส่แก้ว เหมือนไม่รู้สึกรู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นอะไรอยู่
พวกเราขอให้ใช้ช้อนกลาง เขาก็ไม่อยากใช้ช้อนกลาง บอกว่าไม่ชิน พวกเราก็โอเคไม่ใช่งั้นตักแยกให้ หลังๆมานี้เริ่มมีปัญหาอีก
บอกว่ารู้สึกไม่ดีที่ต้องกินแยกเหมือนถูกรังเกียจ อยากกลับมากินรวมด้วย
เวลานึกอยากกินกับข้าวเล่นก็จะแอบไปหยิบจากจานด้วยมือเปล่าๆเเล้วเอาใส่ปาก
บางทีหนักถึงขนาดเปิดจากหม้อรวมเอาทัพพีเขี่ยๆเลือกหยิบชิ้นเนื้อไปกิน พอเราเห็นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปิดฝาหม้อเดินเนียนๆไป
ไอจามไม่มีเอาผ้าปิดปาก เดินสูบบุหรี่ไปทั่วบ้าน เรื่องนี้เราไม่ยอม เราบอกเขาโดยตรงว่าไม่สบายอยู่สูบบุหรี่ได้ไง
เขาก็ว่านี่เขาลดเเล้วนะเมื่อก่อนสูบวันละซอง ตอนนี้สูบเเค่ให้พอหายอยากจะอะไรนักหนา บอกเราว่าอย่าเยอะ
และสุดท้ายคือไม่สนใจกินยา พี่สาวเราจะเป็นคนคอยย้ำเตือนเรื่องนี้
ถามว่ากินยารึยัง เขาจะทำท่าคิดนิดนึงเเล้วบอกไม่รู้อ่ะ น่าจะกินเเล้วมั้งไม่แน่ใจ
เราอยากจะบ้าตายมากๆค่ะ พูดไปก็ทะเลาะกัน ตีประเด็นเข้าเรื่องถูกรังเกียจตลอด
เขาบอกว่ารู้สึกอึดอัดที่ต้องคอยระวังต้องกินแยก เเต่เขาไม่เคยรู้สึกตัวเลยว่าตัวเองแสนจะมักง่ายแค่ไหน
ตอนเเรกเราไม่รู้สึกรังเกียจเลยนะคะ คิดว่าเอาน่า สู้กับโรคนี้ ลองสู้กับมันสักตั้งคนเป็นแล้วหายเยอะเเยะ เเต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกรังเกียจเขาขึ้นมาเเล้วค่ะ
และสงสารแม่มากกลัวเเม่ติดเพราะแม่แก่เเล้วร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง อยากพาแม่ออกไปมากเเต่แม่ก็ไม่ยอมเพราะนี่บ้านแม่ แม่รักบ้านอีก
เราทะเลาะกับพี่สาวก่อนออกมาทำงาน พี่เราโทษว่ายิ่งเราทำแบบนี้สามีเขาก็ยิ่งเครียด แม่เครียด ทุกคนเครียด พอเราบอกเรากลัวแม่ติดนะ แม่แก่เเล้วนะ
พี่เราก็บอกว่า แม่จะติดได้ไงเขายังไม่ติดเลย เขาใกล้ชิดสามีเขากว่าแม่ตั้งเยอะ
เราปวดหัวมาก เหมือนค่อยระวังอยู่ฝ่ายเดียว
ระบายซะยืดยาวอยากถามว่ามันมีวัคซีนหรือยาที่กินเเล้วลดความเสี่ยงที่จะติดโรคนี้ไหม
หรือใครที่เคยมีประสบการณ์มีคนในครอบครัวเป็นแล้วหายมีคำเเนะนำดีดีช่วยรบกวนบอกเราทีนะคะ
เราเป็นห่วงแม่มากถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมาเราทำใจไม่ได้แน่ๆ
อยู่กับคนที่เป็นวัณโรคแต่มีนิสัยมักง่ายทำยังไงดีคะ
ไม่ใส่หน้ากากป้องกัน เราขอให้ใส่ก็ไม่ยอมเพราะบอกว่าอึดอัด หายใจไม่ถนัด
กินน้ำก็กระดกเอาจากขวดไม่ใส่แก้ว เหมือนไม่รู้สึกรู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นอะไรอยู่
พวกเราขอให้ใช้ช้อนกลาง เขาก็ไม่อยากใช้ช้อนกลาง บอกว่าไม่ชิน พวกเราก็โอเคไม่ใช่งั้นตักแยกให้ หลังๆมานี้เริ่มมีปัญหาอีก
บอกว่ารู้สึกไม่ดีที่ต้องกินแยกเหมือนถูกรังเกียจ อยากกลับมากินรวมด้วย
เวลานึกอยากกินกับข้าวเล่นก็จะแอบไปหยิบจากจานด้วยมือเปล่าๆเเล้วเอาใส่ปาก
บางทีหนักถึงขนาดเปิดจากหม้อรวมเอาทัพพีเขี่ยๆเลือกหยิบชิ้นเนื้อไปกิน พอเราเห็นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปิดฝาหม้อเดินเนียนๆไป
ไอจามไม่มีเอาผ้าปิดปาก เดินสูบบุหรี่ไปทั่วบ้าน เรื่องนี้เราไม่ยอม เราบอกเขาโดยตรงว่าไม่สบายอยู่สูบบุหรี่ได้ไง
เขาก็ว่านี่เขาลดเเล้วนะเมื่อก่อนสูบวันละซอง ตอนนี้สูบเเค่ให้พอหายอยากจะอะไรนักหนา บอกเราว่าอย่าเยอะ
และสุดท้ายคือไม่สนใจกินยา พี่สาวเราจะเป็นคนคอยย้ำเตือนเรื่องนี้
ถามว่ากินยารึยัง เขาจะทำท่าคิดนิดนึงเเล้วบอกไม่รู้อ่ะ น่าจะกินเเล้วมั้งไม่แน่ใจ
เราอยากจะบ้าตายมากๆค่ะ พูดไปก็ทะเลาะกัน ตีประเด็นเข้าเรื่องถูกรังเกียจตลอด
เขาบอกว่ารู้สึกอึดอัดที่ต้องคอยระวังต้องกินแยก เเต่เขาไม่เคยรู้สึกตัวเลยว่าตัวเองแสนจะมักง่ายแค่ไหน
ตอนเเรกเราไม่รู้สึกรังเกียจเลยนะคะ คิดว่าเอาน่า สู้กับโรคนี้ ลองสู้กับมันสักตั้งคนเป็นแล้วหายเยอะเเยะ เเต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกรังเกียจเขาขึ้นมาเเล้วค่ะ
และสงสารแม่มากกลัวเเม่ติดเพราะแม่แก่เเล้วร่างกายก็ไม่ค่อยแข็งแรง อยากพาแม่ออกไปมากเเต่แม่ก็ไม่ยอมเพราะนี่บ้านแม่ แม่รักบ้านอีก
เราทะเลาะกับพี่สาวก่อนออกมาทำงาน พี่เราโทษว่ายิ่งเราทำแบบนี้สามีเขาก็ยิ่งเครียด แม่เครียด ทุกคนเครียด พอเราบอกเรากลัวแม่ติดนะ แม่แก่เเล้วนะ
พี่เราก็บอกว่า แม่จะติดได้ไงเขายังไม่ติดเลย เขาใกล้ชิดสามีเขากว่าแม่ตั้งเยอะ
เราปวดหัวมาก เหมือนค่อยระวังอยู่ฝ่ายเดียว
ระบายซะยืดยาวอยากถามว่ามันมีวัคซีนหรือยาที่กินเเล้วลดความเสี่ยงที่จะติดโรคนี้ไหม
หรือใครที่เคยมีประสบการณ์มีคนในครอบครัวเป็นแล้วหายมีคำเเนะนำดีดีช่วยรบกวนบอกเราทีนะคะ
เราเป็นห่วงแม่มากถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมาเราทำใจไม่ได้แน่ๆ