ขอพื้นที่เล็กๆให้ผมได้แสดงความคิดหน่อยครับ

หลาย ๆ ประเทศที่นำระบอบประชาธิปไตยมาใช้แล้วได้ผล
ไม่ได้หมายความว่า ประเทศนั้น ๆ เริ่มต้นจากที่มีคนจบการศึกษาสูงอยู่มากมาย

แต่กลับเป็นเพราะว่า ประชาชนในประเทศเหล่านั้น เคารพสิทธิ์ผู้อื่น เป็นเบื้องต้น
โดยไม่นำเอา เรื่องการศึกษาหรือฐานะต่าง ๆ เข้ามาประเมินเปรียบเทียบ
เพื่อกีดกันประชาชนบางส่วน ไม่ให้พวกเขาได้รับสิทธิ์อันพึงมีพึงได้

ชื่อระบอบก็มีความหมายอยู่ชัดเจนว่า อำนาจสูงสุดอยู่ที่ประชาชน
แล้วก็ไม่ได้แบ่งว่า ประชาชนเหล่านั้น มีหรือไม่มีการศึกษา ฐานะเป็นเช่นไร
ข้อดีข้อหนึ่งของระบอบนี้ก็คือ การมีตัวแทนที่สามารถทำคุณประโยชน์ให้กับประชาชน
โดยการตอบสนองความจำเป็นขั้นพื้นฐาน ของผู้ที่มีการศึกษาและฐานะด้อยกว่าเป็นสำคัญ
ซึ่งแน่นอนว่า ประชาชนเหล่านี้มักจะเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศนั้น ๆ

ฉนั้นจึงไม่สมควรอย่างยิ่ง ในการไปจำกัดสิทธิ์ของผู้ที่เป็นประชาชนเช่นเดียวกันกับท่าน
ในขณะที่ท่านมีการศึกษา มีฐานะดี ท่านก็ยังต้องการ การตอบสนอง ในสิ่งที่ท่านต้องการ
แล้วพวกเขาเหล่านั้น ยิ่งมิต้องการในสิ่งต่าง ๆ ไปมากกว่าท่านกระนั้นหรือ

ประชาชนที่ยังคงยากจนอยู่ ก็ต้องการตัวแทน ที่สามารถมาทำให้ฐานะความเป็นอยู่ของเขาดีขึ้น
ประชาชนที่ต้องการโอกาสทางการศึกษา ก็ต้องการตัวแทน ที่สามารถจะเปิดโอกาสทางการศึกษาให้กับเขาได้
ประชาชนที่เดือดร้อนในเรื่องต่าง ๆ ก็ต้องการตัวแทน ที่สามารถเข้ามาทำให้ความเดือดร้อนนั้น ๆ บรรเทาเบาบางลงไป
และยังมีประชาชนอีกนับไม่ถ้วนที่มีความต้องการแตกต่างกันไป

การศึกษาดีและฐานะร่ำรวยของท่าน สามารถเข้าใจปัญหาของประชาชนเหล่านี้ได้ทั้งหมดหรือไม่
ที่สำคัญที่สุดก็คือ ท่านสามารถเลือกคนที่จะมาแก้ปัญหาและตอบสนองความต้องการของเขา ได้อย่างที่เขาเลือกมาเองหรือไม่